Frank Sherwood Rowland

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Frank Sherwood Rowland
Frank Sherwood Rowland no Festival Mundial da Ciencia, Nova York, 2008.
Datos persoais
Nacemento28 de xuño de 1927
LugarDelaware, Ohio Estados Unidos de América Estados Unidos
Falecemento10 de marzo de 2012 (84 anos)
LugarNewport Beach
Causapárkinson
ResidenciaEstados Unidos de América Estados Unidos
Nacionalidadeestadounidense
Cónxuxe
  • Joan Lundberg
  • Actividade
    Campo
  • Química
  • Alma máter
  • Universidade de Chicago
  • Director de teseWillard Frank Libby
    Contribucións e premios
    Coñecido por
  • Buraco de ozono
  • Premios
  • Premio Nobel de Química (1995)
  • Premio Xapón, 1989
  • editar datos en Wikidata ]

    Frank Sherwood Rowland, nado o 28 de xuño de 1927 en Delaware, Ohio (Estados Unidos) e finado o 10 de marzo de 2012, foi un profesor de química estadounidense na Universidade de California, Irvine. A súa investigación dedícase á química atmosférica e á cinética química, foi condecorado co Premio Nobel de Química en 1995.

    Traxectoria[editar | editar a fonte]

    Rowland recibiu o seu BA a partir da Universidade Wesleyana de Ohio en 1948. Logo obtivo o seu M.S. en 1951 e o seu doutoramento en 1952, na Universidade de Chicago. Ocupou cargos académicos na Universidade de Princeton (1952-56) e na Universidade de Kansas (1956-64) antes de converterse nun profesor de química na Universidade de California, Irvine, en 1964. En Irvine a principios do decenio de 1970 comezou a traballar con Mario J. Molina. Rowland foi elixido para a Academia Nacional de Ciencias en 1978, e serviu como presidente de Asociación Americana para o Avance da Ciencia (AAAS) en 1993.

    O seu traballo máis coñecido é o descubrimento de que os clorofluorocarbonos contribúen co esgotamento do ozono. Teoría de que os gases de compostos orgánicos artificiais combínanse coa radiación solar e descomponse na estratosfera, liberando átomos de cloro e moléculas de monóxido de cloro que individualmente son capaces de destruír un gran número de moléculas de ozono. A investigación de Rowland, publicada por primeira vez na revista Nature en 1974, iniciou unha investigación científica do problema. A Academia Nacional de Ciencias recoñeceu a validez das súas conclusións en 1976, e en 1978 os aerosois a base dos CFCs foron prohibidos nos Estados Unidos.

    Recibiu o Premio Nobel de 1995 en Química, xunto con Mario J. Molina do MIT e Paul J. Crutzen do Instituto Max Planck de Química en Mainz, Alemaña. O Edificio de Ciencias Físicas na Universidade de California, Irvine, que o tivo nos seus laboratorios durante moitos anos, pasou a denominarse Salón de Rowland na súa honra nese mesmo ano.

    Véxase tamén[editar | editar a fonte]

    Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

    Predecesor:
    George Andrew Olah
    Premio Nobel de Química

    1995
    con
    Mario J. Molina
    e Paul J. Crutzen
    Sucesor:
    Robert Curl,
    Harold Walter Kroto
    e
    Richard Errett Smalley