Frank Sherwood Rowland

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaFrank Sherwood Rowland

Frank Sherwood Rowland no Festival Mundial da Ciencia, Nova York, 2008.
Nome orixinal(en) Frank Sherwood Rowland Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento28 de xuño de 1927
Delaware, Ohio, Estados Unidos de América Editar o valor em Wikidata
Morte10 de marzo de 2012 (84 anos)
Newport Beach, Estados Unidos de América (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Causa da morteMorte natural Editar o valor em Wikidata (Párkinson Editar o valor em Wikidata)
Datos persoais
ResidenciaEstados Unidos de América Estados Unidos
País de nacionalidadeestadounidense
Educación
  • Universidade de Chicago
  • Director de teseWillard Frank Libby Editar o valor em Wikidata
    Coñecido por
  • Buraco de ozono
  • Actividade
    Campo de traballo
  • Química
  • Ocupaciónquímico , profesor universitario , autor Editar o valor em Wikidata
    EmpregadorUniversidade de Princeton
    Universidade do Kansas (pt) Traducir
    Universidade da Califórnia em Irvine (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
    Membro de
    LinguaLingua inglesa Editar o valor em Wikidata
    Familia
    Cónxuxe
  • Joan Lundberg
  • Premios
  • Premio Nobel de Química (1995)
  • Premio Xapón, 1989

  • WikiTree: Rowland-9415 Find a Grave: 86639967 Editar o valor em Wikidata

    Frank Sherwood Rowland, nado o 28 de xuño de 1927 en Delaware, Ohio (Estados Unidos) e finado o 10 de marzo de 2012, foi un profesor de química estadounidense na Universidade de California, Irvine. A súa investigación dedícase á química atmosférica e á cinética química, foi condecorado co Premio Nobel de Química en 1995.

    Traxectoria[editar | editar a fonte]

    Rowland recibiu o seu BA a partir da Universidade Wesleyana de Ohio en 1948. Logo obtivo o seu M.S. en 1951 e o seu doutoramento en 1952, na Universidade de Chicago. Ocupou cargos académicos na Universidade de Princeton (1952-56) e na Universidade de Kansas (1956-64) antes de converterse nun profesor de química na Universidade de California, Irvine, en 1964. En Irvine a principios do decenio de 1970 comezou a traballar con Mario J. Molina. Rowland foi elixido para a Academia Nacional de Ciencias en 1978, e serviu como presidente de Asociación Americana para o Avance da Ciencia (AAAS) en 1993.

    O seu traballo máis coñecido é o descubrimento de que os clorofluorocarbonos contribúen co esgotamento do ozono. Teoría de que os gases de compostos orgánicos artificiais combínanse coa radiación solar e descomponse na estratosfera, liberando átomos de cloro e moléculas de monóxido de cloro que individualmente son capaces de destruír un gran número de moléculas de ozono. A investigación de Rowland, publicada por primeira vez na revista Nature en 1974, iniciou unha investigación científica do problema. A Academia Nacional de Ciencias recoñeceu a validez das súas conclusións en 1976, e en 1978 os aerosois a base dos CFCs foron prohibidos nos Estados Unidos.

    Recibiu o Premio Nobel de 1995 en Química, xunto con Mario J. Molina do MIT e Paul J. Crutzen do Instituto Max Planck de Química en Mainz, Alemaña. O Edificio de Ciencias Físicas na Universidade de California, Irvine, que o tivo nos seus laboratorios durante moitos anos, pasou a denominarse Salón de Rowland na súa honra nese mesmo ano.

    Véxase tamén[editar | editar a fonte]

    Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

    Predecesor:
    George Andrew Olah
    Premio Nobel de Química

    1995
    con
    Mario J. Molina
    e Paul J. Crutzen
    Sucesor:
    Robert Curl,
    Harold Walter Kroto
    e
    Richard Errett Smalley