Eduard Buchner

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaEduard Buchner

Eduard Buchner
Nome orixinal(de) Eduard Buchner Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento20 de maio de 1860
Múnic (Confederación Xermánica) Editar o valor em Wikidata
Morte12 de agosto de 1917 (57 anos)
Focsani Romanía Romanía
Lugar de sepulturaFocsani German Soldiers Cemetery (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
ResidenciaAlemaña
País de nacionalidadealemá
EducaciónUniversidade de Múnic
Director de teseAdolf von Baeyer Editar o valor em Wikidata
Coñecido porReacción de Mannich
Actividade
Campo de traballoBioquímica
Lugar de traballo Berlín
Wrocław
Tubinga Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónbioquímico , químico , profesor universitario Editar o valor em Wikidata
EmpregadorUniversidade de Tubinga
Universidade Humboldt de Berlín
Universidade de Breslau
Universidade de Würzburg
Universidade de Múnic Editar o valor em Wikidata
Membro de
LinguaLingua alemá Editar o valor em Wikidata
Carreira militar
ConflitoPrimeira guerra mundial Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeLotte Stahl
IrmánsHans Buchner (pt) Traducir Editar o valor em Wikidata
Premios
Premio Nobel de Química (1911)

WikiTree: Buchner-160 Find a Grave: 150720578 Editar o valor em Wikidata

Eduard Buchner, nado o 20 de maio de 1860 en Múnic e finado o 12 de agosto de 1917 en Focsani (Romanía), foi un químico alemán, galardoado co premio Nobel de Química en 1907.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Fillo dun médico e profesor de medicamento forense, comezou os seus estudos de química en 1884 con Adolf von Baeyer e botánica con Karl Wilhelm von Nägeli no Instituto de Botánica de Múnic. Tras un período en que traballou con Otto Fischer en Erlangen, obtivo o doutoramento pola Universidade de Múnic en 1888. Desde 1893 foi sucesivamente profesor das de Kiel, Tubinga, Berlín, Breslau e Würzburg.

Casou con Lotte Stahl en 1900.

Durante a primeira guerra mundial serviu nun hospital de campaña en primeira liña. Foi ferido o 3 de agosto de 1917 e morreu a consecuencia de ditas feridas nove días despois.

En 1897, Eduard descubriu que os extractos de lévedo podían fermentar o azucre ata alcohol e probou que os enzimas implicados na fermentación alcóholica continuaban a funcionar mesmo cando se eliminaban as células vivas.

Investigacións científicas[editar | editar a fonte]

En 1907 recibiu o premio Nobel de Química polo seu descubrimento da fermentación (en concreto sobre a fermentación alcohólica) en ausencia de células vivas. Con este experimento demostrou que a fermentación alcohólica débese á acción dunhas encimas chamadas cimasas e non á simple acción fisiológica das células do fermento.

Escribiu sobre os seus descubrimentos acerca da fermentación na obra Die Zymasegährung (1903), escrita en colaboración co seu irmán Hans.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Predecesor:
Henri Moissan
Premio Nobel de Química
1907
Sucesor:
Ernest Rutherford