Robert Robinson
Robert Robinson  | |
|---|---|
 | |
| Datos persoais | |
| Nacemento | 13 de setembro de 1886 |
| Lugar | Chesterfield .svg){kind=small} Reino Unido |
| Falecemento | 8 de febreiro de 1975 |
| Lugar | Great Missenden Buckinghamshire Reino Unido |
| Soterrado | Cemitério de Kensal Green |
| Residencia | Reino Unido |
| Nacionalidade | inglés |
| Cónxuxe | Gertrude Maud Walsh (1912) |
| Actividade | |
| Campo | Química orgánica |
| Alma máter | Universidade de Manchester |
| Director de tese | William Henry Perkin, Jr. |
| Alumnos de tese | Arthur John Birch William Sage Rapson |
| Contribucións e premios | |
| Coñecido por | Síntesis orgánica |
| Premios | Premio Nobel de Química (1947) Medalla Faraday Medalla Davy (1930) Medalla Royal (1932) |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Sir Robert Robinson, nado o 13 de setembro de 1886 en Chesterfield (Inglaterra) e finado o 8 de febreiro de 1975 en Great Missenden, foi un químico e profesor universitario inglés galardoado co Premio Nobel de Química do ano 1947.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Estudou química na Universidade de Manchester, e posteriormente foi profesor de química en diversas universidades, entre elas na Universidade de Oxford entre 1930 e 1954. Foi xefe do laboratorio Dyson Perrins durante este mesmo período.
En 1931 foi nomeado Cabaleiro do Imperio Británico polo rei Xurxo V e entre 1945 e 1950 foi presidente da Royal Society de Londres.
Robinson faleceu o 8 de febreiro de 1975 na súa residencia de Great Missenden, situada no condado de Buckinghamshire.
Investigacións científicas[editar | editar a fonte]
Iniciou as súas investigacións ao redor dos compostos orgánicos, especialmente no campo da bioxenética. Sintetizou os pigmentos vermello, azul e violeta das flores, que utilizou para a investigación xenética da coloración destas.
Foi codescubridor da síntese das hormonas sexuais hexestrol e estilbestrol, e contribuíu a sintetizar a penicilina durante a segunda guerra mundial. Así mesmo fixo un importante descubrimento sobre os derivados da pirimidina e as súas relacións coa vitamina B.
En 1947 foi galardoado co Premio Nobel de Química pola súa investigación sobre produtos vexetais (antocianinas), especialmente os alcaloides. Tamén foi laureado da Medalla Faraday, a Medalla Davy en 1930 e da Medalla Royal en 1932.
Posteriormente axudou a aclarar a estrutura molecular de compostos, por exemplo: estricnina, a nicotina e a morfina, e contribuíu ao desenvolvemento de drogas contra a malaria. Un dos seus logros é a síntese da tropinona.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Páxina web do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1947 (en inglés)
- Biografía na páxina do Instituto Nobel (en inglés)
| Predecesor: James Batcheller Sumner, John Howard Northrop e Wendell Meredith Stanley |
Premio Nobel de Química 1946 |
Sucesor: Arne Wilhelm Kaurin Tiselius |
| Control de autoridades |
|
|---|
