Patrick Blackett

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Patrick Maynard Stuart Blackett»)
Patrick Maynard Stuart Blackett
Datos persoais
Nacemento18 de novembro de 1897
LugarLondres, Inglaterra
Falecemento13 de xullo de 1974
LugarLondres, Inglaterra
SoterradoCemitério de Kensal Green
NacionalidadeReino Unido e Reino Unido de Gran Bretaña e Irlanda
CónxuxeCostanza Bayon
FillosGiovanna Blackett e Nicolas Blackett
Actividade
Campo
  • Física
  • Alma máterMagdalene College, King's College e Universidade de Cambridge
    Director de teseErnest Rutherford
    Contribucións e premios
    PremiosPremio Nobel de Física en 1948
    editar datos en Wikidata ]

    Patrick Maynard Stuart Blackett, nado en Londres o 18 de novembro de 1897 e finado na mesma cidade o 13 de xullo de 1974, foi un físico inglés galardoado no ano 1948 co Premio Nobel de Física.

    Traxectoria[editar | editar a fonte]

    Graduouse na Universidade de Cambridge o ano 1921 pasando a traballar posteriormente durante dez anos no Laboratorio Cavendish. En 1933 ingresou na Universidade de Londres e despois na de Manchester. Entre 1965 e 1970 foi presidente da Royal Society británica.

    Investigacións científicas[editar | editar a fonte]

    Interesado desde ben novo sobre os raios cósmicos conseguiu, grazas á utilización da cámara de Wilson, confirmar a existencia do positrón e descubrir a produción de xiros atopados entre o positrón e o electrón. Este traballo, así como o realizado na eliminación da radiación, vano converter no primeiro investigador da antimateria.

    Durante a segunda guerra mundial foi un dos principais impulsores da fundación do campo de estudo coñecido como Investigación de operacións, que mellorou as probabilidades matemáticas. Durante a Guerra discutiu fortemente contra as tácticas do bombardeo estratéxico, usando a "investigación de operacións" para demostrar que non tiña os efectos que os comandantes militares pensaban, é dicir, que "non romperon a vontade" do inimigo nin obstaculizou perceptiblemente as súas capacidades de produción. Esta opinión púxoo en contra da autoridade militar existente e foi expulsado de varios círculos de comunicacións. Tras a Guerra o estudo sobre o bombardeo estratéxico aliado probou que Blackett tiña razón.

    En 1947 introduciu unha teoría para explicar o campo magnético da terra en función da súa rotación, coa esperanza que unificaría a forza electromagnética e a forza da gravidade. pasou un número de anos desenvolvendo magnetómetros de alta calidade para probar a súa teoría, rexeitándoa finalmente. O seu traballo sobre o tema, con todo, conduciu Blackett no campo da xeofísica, onde axudou a procesar datos referentes ao paleomagnetismo e axudou casualmente a proporcionar a evidencia forte para a idea da Deriva continental.

    Ideoloxía política[editar | editar a fonte]

    A finais dos anos 40 Blackett chegou a ser coñecido polas súas opinións políticas radicais, que incluíron a crenza que o Reino Unido non estaba en condicións de desenvolver as armas atómicas e que o país tiña unha obrigación de mellorar as situacións científicas e tecnolóxicas nas súas colonias anteriores, especialmente a India.

    Véxase tamén[editar | editar a fonte]

    Ligazóns externas[editar | editar a fonte]