Gran Premio do Reino Unido
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde agosto de 2016.) |
| ||
| Tipo | evento deportivo recorrente  | |
|---|---|---|
| Deporte | deportes de motor | |
| Organizador | Federación Internacional do Automóbil | |
| Localización e Datas | ||
| Localización | Circuíto de Silverstone (Silverstone) 52°04′30″N 1°01′00″O / 52.075, -1.0167Coordenadas: 52°04′30″N 1°01′00″O / 52.075, -1.0167 | |
| Lonxitude | 5,891 km | |
| País | Reino Unido | |
| Vixencia | 1926 – | |
| Período de ocorrencia | 1 ano | |
| Outro | ||
| Páxina web oficial | silverstone.co.uk | |
O Gran Premio do Reino Unido (en inglés: British Grand Prix) é unha carreira válida para o campionato mundial de Fórmula 1. Actualmente dispútase no Circuíto de Silverstone, cerca do pobo de Silverstone, en Northamptonshire, Inglaterra. Parte do autódromo áchase en Northamptonshire e a restante en Buckinghamshire. Os Grandes Premios do Reino Unido e Italia son os máis antigos e celebrados de forma continuada do Campionato Mundial de Fórmula Un. Foi designado como Gran Premio de Europa cinco veces entre 1950 e 1977, cando este título era unha designación de honor outorgado cada ano a un Grand Prix de Europa. O Gran premio do Reino Unido se remonta a 1926.
Historia[editar | editar a fonte]
Orixes[editar | editar a fonte]
Brooklands (1926-1927)[editar | editar a fonte]
A pista oval de formigon de Brooklands construída en 1907 preto de Weybridge, en Surrey, situada nos arredores da capital británica Londres. Foi o primeiro lugar especialmente deseñado para as carreiras de motor, así como un dos primeiros campos de aviación no Reino Unido, as tres pistas de engalaxe, trazadas no clásico formato triangular da época, aínda poden apreciarse dentro do circuíto. O primeiro Gran Premio do Reino Unido disputouse en 1926, organizado por Henry Segrave logo da súa conquista do Gran Premio de Francia de 1923 e o Gran Premio de San Sebastián ao ano seguinte, o cal espertou o interese no deporte. O primeiro Gran Premio do Reino Unido foi gañado polo equipo francés de Louis Wagner e Robert Sénéchal pilotando un Delage 155B. O segundo Gran Premio do Reino Unido celebrouse en Brooklands en 1927.
Varias carreiras fóra de campionato coñecidas como o Gran Premio de Donington disputáronse en Donington Park na década de 1930, onde os alemáns Mercedes e Auto Unión dominaron as carreiras, a carreira de 1937 foi a máis notable, gañou o piloto de Auto Union Bernd Rosemeyer.
Silverstone (1948-presente)[editar | editar a fonte]
Orixes de Silverstone (1948-1954)[editar | editar a fonte]
Brooklands resultara severamente danado durante a segunda guerra mundial e o circuíto foi abandonado. A maioría dos novos circuítos británicos construíanse nos campos de aviación en desuso da Real Forza Aérea, e Silverstone, situado en Northamptonshire, no centro de Inglaterra, foi un deses circuítos. A súa primeira carreira, o Royal Automobile Club International Grand Prix celebrouse o 2 de outubro de 1948, foi gañada polo italiano Luigi Villoresi nun Maserati. En 1949, o circuíto foi moi modificado e fíxose moi rápido e mantívose nesta configuración durante décadas.
En 1950, foi creado o Campionato Mundial de Fórmula 1, e o Gran Premio do Reino Unido de 1950 foi a primeira carreira de Fórmula Un celebrada coas novas regulacións, xunto con outras 6 carreiras en Europa. Esta carreira foi gañada polo piloto de Alfa Romeo Giuseppe "Nino" Farina. O rei Xurxo VI foi un dos asistentes da carreira. A carreira de 1951 foi particularmente interesante, xa que foi a primeira carreira de F1, non gañada por un Alfa Romeo, os coches italianos consumian moita gasolina e foron batidos por outro coche italiano, Ferrari, cun máis baixo consumo de combustible co piloto arxentino José Froilán González no que foi a primeira vitoria na Fórmula Un da famosa Scuderia. Para a carreira de 1952, os pits orixinais entre Abbey e Woodcote foron abandonados e demolidos. Un novo complexo de boxes construíuse entre as curvas de Woodcote e Copse, Alberto Ascari dominou esta carreira e para o ano seguinte, González gañou outra vez en 1954 nun Ferrari.
Silverstone e Aintree (1955-1962)[editar | editar a fonte]
En 1955, o circo da Fórmula Un comezou a alternar entre Silverstone e o circuíto de Aintree, que se atopa no hipódromo onde se disputa o Grand Nacional de carreiras de cabalos preto de Liverpool. Os pilotos de Mercedes Juan Manuel Fangio e o favorito local Stirling Moss chegaron en Aintree esperando gañar. Ambos tomaron o liderado no inicio e os dous pilotos batallaron durante a carreira, Moss pasou a Fangio na volta 26, e mantivo a vantaxe durante un tempo, pero Fangio defendeuse e estaba a piques de pasar Moss na última curva da última volta, e todos estaban seguros de Fangio vencería a Moss na bandeira a cadros. Pero non o fixo, e Moss gañou a súa primeira carreira de Fórmula Un na súa terra natal. Máis tarde Moss preguntou a Fangio "Por que me deixache pasar?" e o arxentino respondeu "Non. Vostede foi mellor que eu ese día." Mercedes gañou con facilidade acabando 1-2-3-4, co alemán Karl Kling e o italiano Piero Taruffi finalizando 3º e 4º.
Os anos pares disputáronse en Silverstone e os impares e 1962 foron en Aintree. En 1956 Fangio gañou nun Ferrari, en 1957 Moss gañou de novo nun Vanwall, fíxose cargo do coche do seu compañeiro de equipo enfermo, Tony Brooks e correu para lograr a vitoria. Esta foi a primeira vitoria nun Gran Premio dun coche de fabricación británica. Pronto a Fórmula 1 estaría formada por unha maioría de equipos británicos. En 1958 Peter Collins gañou nun Ferrari e Bernie Ecclestone presentouse nun Connaught pero o seu coche foi pilotado por Jack Fairman, 1959 e 1960 viron ao australiano Jack Brabham gañar nun motor central de Cooper. A última carreira en Aintree foi en 1962, cando o británico Jim Clark gañou o primeiro dos seus 5 GP do Reino Unido, Aintree foi dado de baixa en 1964.
Silverstone e Brands Hatch (1963-1986)[editar | editar a fonte]
En 1964 disputouse a primeira carreira de Fórmula Un no circuíto do sur de Inglaterra coñecido como Brands Hatch, situado en Kent, nos arredores de Londres. A pista construída na década de 1950 ampliouse en 1960. Silverstone acolleu o Gran Premio do Reino Unido nos anos impares e Brands Hatch nos anos pares. Do mesmo xeito que en Silverstone, o circuíto era popular entre os pilotos, ao contrario que o liso circuíto de Northamptonshire e Aintree, Brands Hatch tiña moitas curvas peraltadas e unha chea de cambios de rasante. Como o ano anterior en Silverstone, Clark gañou a carreira de 1964, e a carreira do ano seguinte. 1967 viu Clark lograr outra vitoria, e 1968 produciuse un monumental batalla entre o suízo Jo Siffert nun Lotus e o neozelandés Chris Amon nun Ferrari, Siffert gañou a carreira, a primeira das súas dúas vitorias na F1 no circuíto no que perdería a súa vida nunha carreira fóra de campionato 3 anos máis tarde.
En 1969 disputouse outra gran batalla entre o favorito local Jackie Stewart e o austríaco Jochen Rindt, que se prolongou durante un tempo, ata que Rindt co alerón traseiro solto tivo que entrar en boxes para a súa reparación, Stewart tomou a bandeira a cadros pilotando un Matra con motor Ford/Cosworth Ford de Ken Tyrrell. Rindt gañou acarreira de 1970 a costa de que Brabham quedárase sen combustible ao final da carreira, 1971 viu a Stewart volver a gañar nun Tyrrell (Ken Tyrrell comezara a construír os seus propios coches). En 1973 produciuse un grande accidente na primeira volta en Woodcote que eliminou 11 coches, incluíndo os 3 coches oficiais de Surtees. Sorprendentemente, non houbo mortes ou incendios e a peor noticia foi que Andrea de Adamich recibiu lesións no nocello que puxeron fin a súa carreira. En 1974 o austríaco Niki Lauda dominou a carreira no seu Ferrari, con todo unha picada no pneumático traseiro ralentizou o seu coche e os seus rivales Jody Scheckter e Emerson Fittipaldi pasaron a Lauda para quedar 1º e 2º.
En 1975 engadíuse unha chicana en Woodcote para frear os coches que pasaban pola curva a moi alta velocidade, unha tormenta de choiva provocou que tres dos catro primeiros pilotos incluíndo a Scheckter e o británico James Hunt patinaran e sainse da pista na mesma curva, Fittipaldi gañou a carreira despois de que se acabara antes de tempo. 1976 tamén viu cambios en Brands Hatch, incluíndo facendo máis fácil a temible curva Paddock Hill e a curva South Bank máis aberta a man esquerda en lugar dunha curva moi pechada. Esta carreira resultou ser moi polémico, o favorito local Hunt gañou a carreira, pero máis tarde foi descualificado logo dunha protesta por parte de Ferrari e outros equipos, porque Hunt non completara a primeira volta da carreira, a vitoria foi para o 2º colocado Lauda. En 1977 Hunt logrou a vitoria sen ningunha controversia e cando á F1 regresou a Silverstone 2 anos máis tarde, o australiano Alan Jones percorreu o circuíto máis de 6 segundos menos do récord de volta co seu Williams con efecto chan. O seu compañeiro de equipo Clay Regazzoni gañou a carreira, a primeira vitoria de Williams na F1. 1980 viu Jones gañar logo da retirada dos Ligiers de Jacques Laffite e Didier Pironi. En 1981 produciuse o ascenso da estrela farancesa Alain Prost que dominou a fondo a primeira parte da carreira co seu Renault, tivo un accidente co canadense Gilles Villeneuve na chicana de Woodcote, o británico John Watson gañou a carreira, a primeira para un coche cun chasis totalmente de fibra de carbono. En 1982 o pole Keke Rosberg tivo que empezar desde a parte de atrás debido a problemas co seu Williams para retirarse finalmente, a vitoria foi para o austríaco Lauda.
En 1983 Prost gañou o 1º dos seus 5 grandes premios británicos e viuse unha actuación espectacular do británico Nigel Mansell na súa primeira saída nun Lotus turboalimentado, que comezou 16º e terminou cuarto. Lauda volveu gañar en Brands Hatch en 1984, durante a cal o presidente da FISA Jean-Marie Balestre anunciou que o equipo Tyrrell ía ser excluído do campionato dese ano por irregularidades no combustible.
1985 viu a Keke Rosberg establecer o récord da pista de Fórmula 1 na cualificación nos seguintes 17 anos cunha velocidade media de 258´983 km/h. Silverstone, que xa era un circuíto moi rápido, estábase volvendo cada vez máis rápido e os coches daban a volta ao circuíto en pouco máis dun 1 minuto. A carreira foi moi emocionante coa estrela en ascenso do Brasil Ayrton Senna facendo un grande inicio liderou ata o final da carreira, cando o seu coche quedou sen combustible e Prost alzouse coa vitoria. 1986 viu ao piloto de 42 anos de idade, Jacques Laffite involucrado nun accidente na primeira curva e golpeouse de fronte contra as barreiras, rompendo as dúas pernas e terminando a súa carreira na Fórmula Un. Nigel Mansell, cuxo coche rompeu no inicio da primeira carreira, meteuse no coche de reserva do seu compañeiro Piquet e gañou a carreira. Malia que esta foi a última carreira de F1 en Brands Hatch. Existía preocupación polas velocidades dos coches na pequena pista en particular no Gran Premio de Europa celebrado en Brands Hatch o ano anterior.[1] O circuíto do sur de Inglaterra chegara a ser moi rápido con estes 1.000 CV, a velocidade media de cualificación do poleman Piquet foi 227´583 km/h e o seu tempo de volta foi no intervalo de 1 minuto 6, en comparación co intervalo de 1 minuto 20 en 1976. Con todo, a desaparición de Brands Hatch foi por razóns políticas, a FISA, establecera unha política de contratos a longo prazo para un circuíto por cada Gran Premio. Brands Hatch foi percibida como unha instalación máis pobre, e tiña moi poucas escapatorias e espazo para expandirse, algo Silverstone se tiña. Silverstone e o BRDC asinaran un contrato de sete anos coa Fórmula 1 e a FISA nalgún momento en 1986, para funcionar a partir de 1987 a 1993.[2]
En 2003 houbo dúbidas sobre a inclusión do Gran Premio do Reino Unido no calendario de Fórmula 1 debido a desacordos co financiamento das remodelacións do circuíto, con todo chegouse a un acordo con Bernie Ecclestone, o dono da Fórmula 1, segundo o cal o Gran Premio continuaría realizándose en Silverstone ata 2009.
A partir do 2010, o Gran Premio do Reino Unido ía ser acollido polo circuíto de Donington Park, pero polos problemas económicos dos organizadores, o Gran Premio seguirá no Circuíto de Silverstone por 16 anos máis.
Durante o Gran Premio do Reino Unido de 2003, un ex sacerdote irlandés logrou entrar ao circuíto durante a carreira portando pancartas relixiosas. Inmediatamente foi sacado da pista polos oficiais da carreira.
Gañadores do Gran Premio do Reino Unido[editar | editar a fonte]
Gañadores múltiples[editar | editar a fonte]
Pilotos[editar | editar a fonte]
Os pilotos en letra grosa compiten na tempada actual de Fórmula Un.
| Gañados | Piloto | Anos |
|---|---|---|
| 8 |  Lewis Hamilton
|
2008, 2014, 2015, 2016, 2017, 2019, 2020, 2021 |
| 5 | Jim Clark
|
1962, 1963, 1964, 1965, 1967 |
 Alain Prost
|
1983, 1985, 1989, 1990, 1993 | |
| 4 | Nigel Mansell
|
1986, 1987, 1991, 1992 |
| 3 |  Jack Brabham
|
1959, 1960, 1966 |
 Niki Lauda
|
1976, 1982, 1984 | |
 Michael Schumacher
|
1998, 2002, 2004 | |
| 2 |  Alberto Ascari
|
1952, 1953 |
 José Froilán González
|
1951, 1954 | |
| Stirling Moss
|
1955, 1957 | |
| Jackie Stewart
|
1969, 1971 | |
 Emerson Fittipaldi
|
1972, 1975 | |
 Jacques Villeneuve
|
1996, 1997 | |
| David Coulthard
|
1999, 2000 | |
 Fernando Alonso
|
2006, 2011 | |
| Mark Webber
|
2010, 2012 | |
| Sebastian Vettel
|
2009, 2018 |
Construtores[editar | editar a fonte]
Os equipos en letra grosa compiten na tempada actual de Fórmula Un.
Un fondo rosado indica un acontecemento que non formaba parte do Campionato Mundial de Fórmula Un .
| # Gañados | Construtor | Anos |
|---|---|---|
| 17 | Ferrari
|
1951, 1952, 1953, 1954, 1958, 1961, 1976, 1978, 1990, 1998, 2002, 2003, 2004, 2007, 2011, 2018, 2022 |
| 14 | McLaren
|
1973, 1975, 1977, 1981, 1982, 1984, 1985, 1988, 1989, 1999, 2000, 2001, 2005, 2008 |
| 10 | Williams
|
1979, 1980, 1986, 1987, 1991, 1992, 1993, 1994, 1996, 1997 |
| 9 | Mercedes
|
1955, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2019, 2020, 2021 |
| 8 | Lotus
|
1962, 1963, 1964, 1965, 1967, 1968, 1970, 1972 |
| 4 | Red Bull
|
2009, 2010, 2012, 2023 |
| 2 | Delage
|
1926, 1927 |
| Maserati
|
1948, 1949 | |
| Cooper
|
1959, 1960 | |
| Tyrrell
|
1971, 1974 | |
| Renault
|
1983, 2006 |
Por ano[editar | editar a fonte]
As carreiras que non forman parte do campionato de Fórmula 1 están sinaladas cun fondo de cor rosada.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Brands Hatch 1985 Keke Rosberg Interview + Qualy Lap". YouTube. 2012-07-01. Consultado o 2015-12-17.
- ↑ "The Brands Hatch & Paul Ricard FAQ - Atlas F1 Special Project". Atlasf1.autosport.com. Consultado o 2015-12-17.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |
