Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1956

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA de 1956
Previo: 1955 Vindeiro: 1957
Índice: Carreiras por país | Carreiras por tempada

O Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1956 é o sétimo campionato anual de Fórmula 1 organizado pola Fédération Internationale de l'Automobile (FIA). Con 8 Grandes Premios no calendario, deu comezo o 22 de xaneiro, e finalizou o 2 de setembro. Juan Manuel Fangio gañou o seu terceiro título consecutivo, o cuarto da súa carreira.

Resumo[editar | editar a fonte]

Fangio uniuse a Ferrari despois de que Mercedes-Benz, con quen gañara o título de 1955, se retirara da Fórmula 1. Ferrari formou un equipo forte con Fangio, Eugenio Castellotti, Luigi Musso e Peter Collins.

Ao chegar a derradeira carreira da tempada, Fangio tiña unha vantaxe de oito puntos sobre Collins e Jean Behra, que pilotaba un Maserati. O único xeito de perder o título era non terminar, e que Collins ou Behra gañaran, cunha volta rápida. Fangio e Behra se retiraron, e con Musso non disposto a compartir o seu coche con Fangio, Collins tivo unha grande oportunidade de gañar o seu primeiro título. Pero Collins, nun acto notable de deportividade, cedeu o seu propio coche a Fangio para que o arxentino terminara segundo na carreira e gañara o seu terceiro título consecutivo.

Os puntos do campionato eran entregados ás 5 primeiras posicións (8, 6, 4, 3, 2). Ademais dábase 1 punto extra pola volta máis rápida. Para o campionato do mundo só contaban os mellores cinco resultados das oito carreiras. É preciso ter en conta que nos coches compartidos os puntos dividíanse en partes iguais entre os pilotos, sen importar cantas voltas dera cada condutor ao volante.

Calendario de Grandes Premios[editar | editar a fonte]

Rld Carreira Circuíto Data Pole position Volta rápida Piloto gañador Construtor Pneu. Resultados
1 Gran Premio da Arxentina Buenos Aires 22 de xaneiro Juan Manuel Fangio Juan Manuel Fangio Italia Luigi Musso
Juan Manuel Fangio
Italia Ferrari E Resultados
2 Gran Premio de Mónaco Mónaco 13 de maio Juan Manuel Fangio Juan Manuel Fangio Stirling Moss Italia Maserati P Resultados
3 500 Millas de Indianápolis Indianápolis 30 de maio Pat Flaherty Paul Russo Pat Flaherty -Offenhauser F Resultados
4 Bélxica Gran Premio de Bélxica Spa-Francorchamps 3 de xuño Juan Manuel Fangio Stirling Moss Peter Collins Italia Ferrari E Resultados
5 Francia Gran Premio de Francia Reims 1 de xullo Juan Manuel Fangio Juan Manuel Fangio Peter Collins Italia Ferrari E Resultados
6 Gran Premio do Reino Unido Silverstone 14 de xullo Stirling Moss Stirling Moss Juan Manuel Fangio Italia Ferrari E Resultados
7 Alemaña Gran Premio de Alemaña Nürburgring 5 de agosto Juan Manuel Fangio Juan Manuel Fangio Juan Manuel Fangio Italia Ferrari E Resultados
8 Italia Gran Premio de Italia Monza 2 de setembro Juan Manuel Fangio Stirling Moss Stirling Moss Italia Maserati P Resultados

Equipos e pilotos[editar | editar a fonte]

Os seguintes equipos e pilotos competiron no Campionato Mundial de Pilotos de 1956. A lista non inclúe aqueles equipos que só participaron nas 500 Millas de Indianápolis.

Juan Manuel Fangio (foto de 1957) gañou o seu cuarto Campionato Mundial de Pilotos, pilotando para Ferrari
Pat Flaherty gañou as 500 Millas de Indianápolis de 1956 pilotando o John Zink Special e quedou 5ºno campionato
Equipo Construtor Chasis Motor Pneu. Piloto Roldas
Italia Officine Alfieri Maserati Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 P Stirling Moss 1–2, 4–8
Francia Jean Behra 1–2, 4–8
Carlos Menditeguy 1
Italia Luigi Piotti 1
Brasil Chico Landi 1
Italia Gerino Gerini 1
José Froilán González 1
Italia Cesare Perdisa 2, 4–7
España Paco Godia 4–8
Mike Hawthorn 4
Italia Piero Taruffi 5
Italia Umberto Maglioli 7–8
Italia Luigi Villoresi 8
Jo Bonnier 8
Owen Racing Organisation Maserati
BRM
250F
P25
Maserati 250F1 2.5 L6
BRM P25 2.5 L4
P


D

Mike Hawthorn 1–2, 6
Tony Brooks 2, 6
Ron Flockhart 6
Uruguai Alberto Uria Maserati A6GCM Maserati 250F1 2.5 L6 P Uruguai Alberto Uria 1
Uruguai Óscar González 1
Italia Scuderia Ferrari Ferrari D50
555
Ferrari DS50 2.5 V8
Ferrari 555 2.5 L4
E


P

Juan Manuel Fangio 1–2, 4–8
Italia Eugenio Castellotti 1–2, 4–8
Italia Luigi Musso 1–2, 7–8
Peter Collins 1–2, 4–8
Bélxica Olivier Gendebien 1, 5
Bélxica Paul Frère 4
Bélxica André Pilette 4
España Alfonso de Portago 5–8
Alemaña Wolfgang von Trips 8
Francia Equipe Gordini Gordini T16
T32
Gordini 23 2.5 L6
Gordini 25 2.5 L8
E Francia Robert Manzon 2, 5–8
Francia Élie Bayol 2
Bélxica André Pilette 2, 5, 7
Brasil Hernando da Silva Ramos 2, 5–6, 8
Bélxica André Milhoux 7
Francia André Simon 8
Francia Ecurie Rosier Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 P Francia Louis Rosier 2, 4–7
Vandervell Products Vanwall VW 2 Vanwall 254 2.5 L4 P Francia Maurice Trintignant 2, 4, 6, 8
Estados Unidos Harry Schell 2, 4–6, 8
Mike Hawthorn 5
Colin Chapman 5
José Froilán González 6
Italia Piero Taruffi 8
Gould's Garage (Bristol)
H.H. Gould
Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 D Horace Gould 2, 4, 6–7
Italia Giorgio Scarlatti Ferrari 500 Ferrari 500 2.0 L4 P Italia Giorgio Scarlatti 2
Italia Scuderia Centro Sud Maserati
Ferrari
250F
500
Maserati 250F1 2.5 L6
Ferrari 500 2.0 L4
P Louis Chiron 2
Italia Luigi Villoresi 4
Estados Unidos Harry Schell 7
Italia Giorgio Scarlatti 7
Suíza Toulo de Graffenried 8
Italia Piero Scotti Connaught-Alta B Alta GP 2.5 L4 P Italia Piero Scotti 4
Francia Automobiles Bugatti Bugatti T251 Bugatti 2.5 L8 E Francia Maurice Trintignant 5
Italia Luigi Piotti Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 P Italia Luigi Villoresi 5–7
Italia Luigi Piotti 7–8
Francia André Simon Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 P Francia André Simon 5
Italia Scuderia Guastalla Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 P Italia Umberto Maglioli 6
Italia Gerino Gerini 8
Connaught Engineering Connaught-Alta B Alta GP 2.5 L4 P


A

Archie Scott Brown 6, 8
Desmond Titterington 6
Jack Fairman 6, 8
Les Leston 8
Ron Flockhart 8
Bob Gerard Cooper-Bristol T23 Bristol BS1 2.0 L6 D Bob Gerard 6
Gilby Engineering Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 D Roy Salvadori 6–8
Bruce Halford Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 D Bruce Halford 6–8
Australia Jack Brabham Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 D Australia Jack Brabham 6
Emeryson Cars Emeryson-Alta 56 Alta GP 2.5 L4 D Paul Emery 6
Suíza Ottorino Volonterio Maserati A6GCM Maserati 250F1 2.5 L6 P Suíza Ottorino Volonterio 7

Clasificación do Mundial de Construtores de 1956[editar | editar a fonte]

O primeiro Campionato de Construtores non foi disputado ata 1958.

Clasificación do Mundial de Pilotos de 1956[editar | editar a fonte]

Pos. Piloto ARX
MON
500
BEL
Bélxica
FRA
Francia
GBR
ALE
Alemaña
ITA
Italia
Pts.
1 Juan Manuel Fangio 1*†/ Ret 2*†/ 4† Ret 4* 1 1* 2†/ 8† 30 (33)
2 Stirling Moss Ret 1 3*†/ Ret 5†/ Ret Ret* 2 1* 27 (28)
3 Peter Collins Ret 2† 1 1 2†/ Ret Ret†/ Ret 2† 25
4 Francia Jean Behra 2 3 7 3 3 3 Ret†/ Ret 22
5 Pat Flaherty 1 8
6 Italia Eugenio Castellotti Ret 4†/ Ret Ret 2 10† Ret†/ Ret 8†/ Ret 7´5
7 Sam Hanks 2 6
8 Bélxica Paul Frère 2 6
9 España Paco Godia Ret 7 8 4 4 6
10 Jack Fairman 4 5 5
11 Italia Luigi Musso 1† Ret Ret† Ret 4
12 Mike Hawthorn 3 10† Ret 4
13 Ron Flockhart Ret 3 4
14 Don Freeland 3 4
15 España Alfonso de Portago Ret 2†/ 10† Ret† Ret 3
16 Italia Cesare Perdisa 7 3† 5† 7 Ret 3
17 Harry Schell Ret 4 10†/ Ret Ret Ret Ret 3
18 Johnnie Parsons 4 3
19 Francia Louis Rosier Ret 8 6 Ret 5 2
20 Italia Luigi Villoresi 5 Ret 6 Ret Ret† 2
21 Hernando da Silva Ramos 5 8 Ret Ret 2
22 Horace Gould 8 Ret 5 Ret 2
23 Bélxica Olivier Gendebien 5 Ret 2
24 Dick Rathmann 5 2
25 Italia Gerino Gerini 4† 10 1´5
26 Chico Landi 4† 1´5
27 Paul Russo Ret* 1
28 Bélxica André Pilette 6† 6 11 Ret 0
29 Italia Luigi Piotti Ret 6 0
30 Bob Sweikert 6 0
31 Uruguai Oscar González 6† 0
32 Uruguai Alberto Uria 6† 0
33 Francia Élie Bayol 6† 0
34 Bob Veith 7 0
35 Suíza Toulo de Graffenried 7 0
36 Rodger Ward 8 0
37 Francia Robert Manzon Ret 9 9 Ret Ret 0
38 Francia André Simon Ret 9 0
39 Jimmy Reece 9 0
40 Cliff Griffith 10 0
41 Roy Salvadori Ret Ret 11 0
42 Gene Hartley 11 0
43 Bob Gerard 11 0
44 Fred Agabashian 12 0
45 Bob Christie 13 0
46 Al Keller 14 0
47 Eddie Johnson 15 0
48 Billy Garrett 16 0
49 Duke Dinsmore 17 0
50 Pat O'Connor 18 0
51 Jimmy Bryan 19 0
Suíza Ottorino Volonterio NC 0
Francia Maurice Trintignant Ret Ret Ret Ret Ret 0
Italia Umberto Maglioli Ret Ret Ret† 0
Bruce Halford Ret DSC Ret 0
José Froilán González Ret Ret 0
Italia Piero Taruffi Ret Ret 0
Italia Giorgio Scarlatti NSC Ret 0
Carlos Menditeguy Ret 0
Jim Rathmann Ret 0
Johnnie Tolan Ret 0
Tony Bettenhausen Ret 0
Jimmy Daywalt Ret 0
Jack Turner Ret 0
Keith Andrews Ret 0
Andy Linden Ret 0
Al Herman Ret 0
Ray Crawford Ret 0
Johnny Boyd Ret 0
Troy Ruttman Ret 0
Johnny Thomson Ret 0
Italia Piero Scotti Ret 0
Desmond Titterington Ret 0
Tony Brooks Ret 0
Archie Scott Brown Ret 0
Paul Emery Ret 0
Australia Jack Brabham Ret 0
Bélxica André Milhoux Ret 0
Les Leston Ret 0
Ed Elisian Ret† 0
Eddie Russo Ret† 0
Joakim Bonnier Ret† 0
Colin Chapman NTS 0
Pos. Piloto ARX
MON
500
BEL
Bélxica
FRA
Francia
GBR
ALE
Alemaña
ITA
Italia
Pts.
Lenda
Cor Resultado
Ouro Gañador
Prata 2º posto
Bronce 3º posto
Verde Remata nos puntos
Azul Non remata nos puntos
Non se califica (NC)
Púrpura Non remata (Ret)
Vermello Non se califica (NSC)
Non se precalifica (NSPC)
Negro Descualificado (DSC)
Branco Non tomou a saída (NTS)
Carreira cancelada (C)
Azul claro Prácticas só (PS)
Piloto de probas dos venres (PP)
(desde 2003 en diante)
En branco Non participou nas prácticas (NPP)
Excluído (EX)
Non chegou (NCG)
  • * Volta rápida (1 punto)
  • † Posición compartida entre os condutores do mesmo auto
  • Só os 5 mellores resultados contan para o Campionato. Os números sen paréntese son puntos do campionato, os números entre paréntese son puntuación total obtida.

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]