Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1955

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA de 1955
Previo: 1954 Vindeiro: 1956
Índice: Carreiras por país | Carreiras por tempada

O Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1955 é o sexto campionato anual de Fórmula 1 organizado pola Fédération Internationale de l'Automobile (FIA). Con 7 Grandes Premios no calendario, deu comezo o 16 de xaneiro, e finalizou o 11 de setembro. Foi gañado por Juan Manuel Fangio, que revalidou o título do ano anterior nunha tempada reducida a causa das traxedias.

Resumo[editar | editar a fonte]

Os pilotos de Mercedes dominaron de novo o campionato, con Fangio gañando catro carreiras, e o seu novo compañeiro de equipo Stirling Moss gañando o Gran Premio do Reino Unido. Ferrari gañou en Mónaco despois de que todos os coches de Mercedes romperan e o piloto de Lancia Alberto Ascari estrelárase no porto. Aínda que Ascari saíu aparentemente ileso, o dobre campión do mundo morreu catro días máis tarde ao estrelarse en Monza durante as probas anteriores á carreira.

O desastre nas 24 Horas de Le Mans o 11 de xuño onde morreron Pierre Levegh e máis de 80 espectadores levou á cancelación dos grandes premios de Francia, Alemaña, España e Suíza.[1] A carreira francesa, que se ía celebrar en Reims entre as carreiras holandesa e británica, foi cancelado primeiro. A continuación, o evento alemán en Nürburgring, a carreira suíza en Bremgarten e carreira española en Pedralbes fixeron o mesmo. Pedralbes e Bremgarten foron abandonados e nunca volvéronse a utilizar para as carreiras, o automobilismo foi prohibido por completo en Suíza e desde entón, mantense a prohibición. Estas cancelacións entregaron efectivamente o título de pilotos a Fangio logo de terminar segundo detrás de Moss no Gran Premio de Gran Bretaña, aínda que en realidade non se coroou campión ata ben despois do Gran Premio do Reino Unido, xa que as carreiras alemá, suíza e española foron canceladas despois de disputarse o Gran Premio do Reino Unido.

1955 sería a última tempada de Mercedes Benz como construtor ata o renacemento do equipo na tempada de Fórmula Un de 2010. Tamén marcaría a última vitoria para Mercedes ata o Gran Premio da China de 2012.

Ademais da morte de Ascari este ano, o italiano Mario Alborghetti morreu na carreira fóra de campionato do Gran Premio de Pau en Francia pilotando un Maserati; e durante as 500 Millas de Indianápolis, dous pilotos perderon a vida durante o evento dun mes de duración, os estadounidenses Manny Ayulo na práctica e o gañador da carreira anterior Bill Vukovich durante a carreira 2 semanas máis tarde.

Calendario de Grandes Premios[editar | editar a fonte]

Rld Carreira Circuíto Data Pole position Volta rápida Piloto gañador Construtor Pneu. Resultados
1 Gran Premio da Arxentina Oscar Gálvez 16 de xaneiro José Froilán González Juan Manuel Fangio Juan Manuel Fangio Alemaña Mercedes C Resultados
2 Gran Premio de Mónaco Mónaco 22 de maio Juan Manuel Fangio Juan Manuel Fangio Francia Maurice Trintignant Italia Ferrari E Resultados
3 500 Millas de Indianápolis Indianápolis 30 de maio Jerry Hoyt Bill Vukovich Bob Sweikert Kurtis Kraft-Offenhauser F Resultados
4 Bélxica Gran Premio de Bélxica Spa-Francorchamps 5 de xuño Italia Eugenio Castellotti Juan Manuel Fangio Juan Manuel Fangio Alemaña Mercedes C Resultados
5 Países Baixos Gran Premio dos Países Baixos Zandvoort 19 de xuño Juan Manuel Fangio Roberto Mieres Juan Manuel Fangio Alemaña Mercedes C Resultados
6 Gran Premio do Reino Unido Aintree 16 de xullo Stirling Moss Stirling Moss Stirling Moss Alemaña Mercedes C Resultados
7 Italia Gran Premio de Italia Monza 11 de setembro Juan Manuel Fangio Stirling Moss Juan Manuel Fangio Alemaña Mercedes C Resultados

Equipos e pilotos[editar | editar a fonte]

Os seguintes equipos e pilotos competiron no Campionato Mundial de Pilotos de 1954. A lista non inclúe aqueles equipos que só participaron nas 500 Millas de Indianápolis.

- Equipo Construtor Chasis Motor Pneu. Piloto Roldas
Alemaña Daimler Benz AG Mercedes W196 Mercedes M196 2.5 L8 C Juan Manuel Fangio 1–2, 4–7
Alemaña Karl Kling 1, 4–7
Stirling Moss 1–2, 4–7
Alemaña Hans Herrmann 1–2
Francia André Simon 2
Italia Piero Taruffi 6–7
Italia Scuderia Ferrari Ferrari
Lancia
625
555
D50
Ferrari 555 2.5 L4
Lancia DS50 2.5 V8
E Italia Giuseppe Farina 1–2, 4, 7
Italia Umberto Maglioli 1, 7
José Froilán González 1
Francia Maurice Trintignant 1–2, 4–7
Estados Unidos Harry Schell 2, 4
Italia Piero Taruffi 2, 4
Bélxica Paul Frère 2, 4
Mike Hawthorn 5–7
Italia Eugenio Castellotti 5–7
Italia Luigi Villoresi 7
Italia Officine Alfieri Maserati Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 P Francia Jean Behra 1–2, 4–7
Roberto Mieres 1–2, 4–7
Italia Sergio Mantovani 1
Italia Luigi Musso 1–2, 4–7
Carlos Menditeguy 1, 7
Clemar Bucci 1
Estados Unidos Harry Schell 1
Italia Cesare Perdisa 2, 4
Francia André Simon 6
Peter Collins 7
Horace Gould 7
Uruguai Alberto Uria Maserati A6GCM Maserati 250F1 2.5 L6 P Uruguai Alberto Uria 1
Italia Scuderia Lancia Lancia D50 Lancia DS50 2.5 V8 P Italia Alberto Ascari 1–2
Italia Luigi Villoresi 1–2
Italia Eugenio Castellotti 1–2, 4
Louis Chiron 2
Francia Equipe Gordini Gordini T16 Gordini 23 2.5 L6 E Francia Élie Bayol 1–2
Pablo Birger 1
Jesús Iglesias 1
Francia Robert Manzon 2, 5–6
Francia Jacques Pollet 2, 5, 7
Brasil Hernando da Silva Ramos 5–7
Francia Mike Sparken 6
Francia Jean Lucas 7
Francia Ecurie Rosier Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 P Francia Louis Rosier 2, 4–5
Reino Unido Vandervell Products Vanwall VW 55 Vanwall 254 2.5 L4 P Reino Unido Mike Hawthorn 2, 4
Ken Wharton 6–7
Estados Unidos Harry Schell 6–7
Stirling Moss Ltd Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 D Lance Macklin 2, 6
Bélxica Johnny Claes 4
Peter Walker 5
Estados Unidos John Fitch 7
E.N. Whiteaway HWM-Alta 53 Alta GP 2.5 L4 D Ted Whiteaway 2
Bélxica Equipe Nationale Belge Ferrari 625 Ferrari 625 2.5 L4 E Bélxica Johnny Claes 5
Gould's Garage (Bristol) Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 D Horace Gould 5
Connaught Engineering Connaught-Alta B Alta GP 2.5 L4 D Kenneth McAlpine 6
Jack Fairman 6
R.R.C. Walker Racing Team Connaught-Alta B Alta GP 2.5 L4 D Tony Rolt 6
Peter Walker 6
Leslie Marr Connaught-Alta B Alta GP 2.5 L4 D Leslie Marr 6
Cooper Car Company Cooper-Bristol T40 Bristol BS1 2.0 L6 D Australia Jack Brabham 6
Owen Racing Organisation Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 D Peter Collins 6
Gilby Engineering Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 D Roy Salvadori 6
Italia Scuderia Volpini Arzani-Volpini-Maserati F1 Maserati 4CLT 2.5 L4 P Italia Luigi Piotti 7

Clasificación do Mundial de Construtores de 1955[editar | editar a fonte]

O primeiro Campionato de Construtores non foi disputado ata 1958.

Clasificación do Mundial de Pilotos de 1955[editar | editar a fonte]

Pos. Piloto ARX
MON
500
BEL
Bélxica
NED
Países Baixos
GBR
ITA
Italia
Pts.
1 Juan Manuel Fangio 1 Ret 1 1 2 1 40 (41)
2 Stirling Moss 4†/ Ret 9 2 2 1 Ret 23
3 Italia Eugenio Castellotti Ret† 2 Ret 5 6†/ Ret 3 12
4 Francia Maurice Trintignant 2†/ 3†/ Ret 1 6 Ret Ret 8 11´33
5 Italia Nino Farina 2†/ 3† 4 3 NTS 10´33
6 Italia Piero Taruffi 8† 4 2 9
7 Bob Sweikert 1 8
8 Roberto Mieres 5 Ret 5† 4 Ret 7 7
9 Francia Jean Behra 6†/ Ret†/ Ret 3†/ Ret† 5†/ Ret 6 Ret 4 6
10 Italia Luigi Musso 7†/ Ret† Ret 7 3 5 Ret 6
11 Alemaña Karl Kling 4†/ Ret Ret Ret 3 Ret 5
12 Jimmy Davies 3 4
13 Tony Bettenhausen 2† 3
14 Paul Russo 2† 3
15 Bélxica Paul Frère 8† 4 3
16 Johnny Thomson 4 3
17 José Froilán González 2 2
18 Italia Cesare Perdisa 3†/ Ret† 8 2
19 Italia Luigi Villoresi Ret†/ Ret 5 NTS 2
20 Carlos Menditeguy Ret†/ Ret 5 2
21 Italia Umberto Maglioli 3† 6 1´33
22 Alemaña Hans Herrmann 4† NSC 1
23 Walt Faulkner 5† 1
24 Bill Homeier 5† 1
25 Bill Vukovich Ret 1
26 Mike Hawthorn Ret Ret 7 6† 10 0
27 Harry Schell 6†/ 7†/ Ret† Ret NTS 9†/ Ret Ret 0
28 Louis Chiron 6 0
29 Andy Linden 6 0
30 Francia Jacques Pollet 7 10 Ret 0
31 Al Herman 7 0
32 Francia Mike Sparken 7 0
33 Italia Sergio Mantovani 7† / Ret† 0
34 Hernando da Silva Ramos 8 Ret Ret 0
35 Lance Macklin NSC 8 0
36 Pat O'Connor 8 0
37 Francia Louis Rosier Ret 9 9 0
38 Ken Wharton 9† Ret 0
39 Jimmy Daywalt 9 0
40 John Fitch 9 0
41 Pat Flaherty 10 0
42 Duane Carter 11 0
43 Bélxica Johnny Claes NTS 11 0
44 Chuck Weyant 12 0
45 Eddie Johnson 13 0
46 Jim Rathmann 14 0
Francia Robert Manzon Ret Ret Ret 0
Horace Gould Ret Ret Ret 0
Italia Alberto Ascari Ret Ret 0
Francia Élie Bayol Ret Ret 0
Francia André Simon Ret Ret 0
Peter Collins Ret Ret 0
Peter Walker Ret Ret† 0
Jesús Iglesias Ret 0
Pablo Birger Ret 0
Uruguai Alberto Uria Ret 0
Don Freeland Ret 0
Cal Niday Ret 0
Art Cross Ret 0
Shorty Templeman Ret 0
Sam Hanks Ret 0
Keith Andrews Ret 0
Johnnie Parsons Ret 0
Eddie Russo Ret 0
Ray Crawford Ret 0
Jimmy Bryan Ret 0
Jack McGrath Ret 0
Al Keller Ret 0
Johnny Boyd Ret 0
Ed Elisian Ret 0
Rodger Ward Ret 0
Jerry Hoyt Ret 0
Jimmy Reece Ret 0
Fred Agabashian Ret 0
Kenneth McAlpine Ret 0
Australia Jack Brabham Ret 0
Roy Salvadori Ret 0
Leslie Marr Ret 0
Francia Jean Lucas Ret 0
Clemar Bucci Ret† 0
Tony Rolt Ret† 0
Ted Whiteaway NSC 0
Jack Fairman NTS 0
Italia Luigi Piotti NTS 0
Italia Piero Valenzano 0
Bélxica Jacques Swaters 0
Tailandia Prince Bira 0
Bélxica Olivier Gendebien 0
Pos. Piloto ARX
MON
500
BEL
Bélxica
NED
Países Baixos
GBR
ITA
Italia
Pts.
Lenda
Cor Resultado
Ouro Gañador
Prata 2º posto
Bronce 3º posto
Verde Remata nos puntos
Azul Non remata nos puntos
Non se califica (NC)
Púrpura Non remata (Ret)
Vermello Non se califica (NSC)
Non se precalifica (NSPC)
Negro Descualificado (DSC)
Branco Non tomou a saída (NTS)
Carreira cancelada (C)
Azul claro Prácticas só (PS)
Piloto de probas dos venres (PP)
(desde 2003 en diante)
En branco Non participou nas prácticas (NPP)
Excluído (EX)
Non chegou (NCG)
  • Negra. Volta rápida (1 punto)
  • † Posición compartida entre os condutores do mesmo auto
  • Só os 5 mellores resultados contan para o Campionato. Os números sen paréntese son puntos do campionato, os números entre paréntese son puntuación total obtida.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Lang, Mike (1981). Grand Prix! Vol 1. Haynes Publishing Group. p. 82. ISBN 0-85429-276-4. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]