Gran Premio do Reino Unido de 1977

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Gran Premio de Reino Unido de 1977
Detalles da carreira
Carreira 10 de 17 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1977.
Trazado do circuíto de Silverstone
Trazado do circuíto de Silverstone
Data 16 de xullo de 1977
Nome oficial XXX RAC British Grand Prix
Localización Circuíto de Silverstone, Northamptonshire e Buckinghamshire, Reino Unido
Percorrido Percorrido permanente de carreira
4´719 km
Distancia 68 voltas, 320´871 km
ClimaSeco, asollado
Pole position
Piloto James Hunt McLaren-Ford
Tempo 1:18.49[1]
Volta rápida
Piloto James Hunt McLaren-Ford
Tempo 1:19.60 na volta 48
Podio
Primeiro James Hunt McLaren-Ford
Segundo Austria Niki Lauda Ferrari
Terceiro Gunnar Nilsson Lotus-Ford

O Gran Premio do Reino Unido de 1977 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 16 de xullo de 1977 no circuíto de Silverstone, Northamptonshire e Buckinghamshire, Inglaterra. Foi a décima carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1977. Foi gañado por James Hunt pilotando un McLaren M26, e foi o debut do piloto canadense Gilles Villeneuve. A carreira foi a primeira participación dun coche turbo coche na Fórmula Un, o Renault RS01, pilotado por Jean-Pierre Jabouille.

Pre cualificación[editar | editar a fonte]

Debido ao gran número de participantes, ideouse un sistema especial de pre cualificación, que tivo lugar o mércores antes da carreira. Participaron catorce coches, a maioría dos equipos que non eran membros da FOCA. O debutante Gilles Villeneuve tamén participou, xunto con Patrick Tambay, Jean-Pierre Jarier, Brett Lunger, Patrick Nève, Mikko Kozarowitzky, outro debutante Andy Sutcliffe, Guy Edwards, Tony Trimmer, David Purley, Emilio de Villota, Brian Henton, Arturo Merzario e outro debutante, Brian McGuire.[2]

Kozarowitzky estrelou o seu RAM March na primeira sesión, e Purley sufriu un grave accidente na segunda sesión, cando o acelerador quedou trabado no seu LEC. Sufriu múltiples fracturas e pasou moitos meses en recuperación. Máis tarde regresou á competición, pero nunca participou nun Campionato do Mundo de Fórmula Un de novo.[3] Os cinco pilotos máis rápidos tralas dúas sesións foron Villeneuve, Tambay, Jarier, Lunger e Henton, todos os cales pasaron ás sesións de cualificación de pleno dereito. Merzario e Nève tamén foron admitidos posteriormente, como de Villota, quen substituíu a Harald Ertl cando o piloto austríaco retirouse antes do inicio.

Eliminatorias[editar | editar a fonte]

Henton e de Villota foron eliminados logo nas sesións de cualificación, xunto con Alex Ribeiro e Clay Regazzoni.

Clasificación[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 1 James Hunt McLaren-Ford 68 1:31:46.06 1 9
2 11 Austria Niki Lauda Ferrari 68 +18.31 3 6
3 6 Gunnar Nilsson Lotus-Ford 68 +19.57 5 4
4 2 Alemaña Jochen Mass McLaren-Ford 68 +47.76 11 3
5 8 Alemaña Hans Joachim Stuck Brabham-Alfa Romeo 68 + 1:11.73 7 2
6 26 Francia Jacques Laffite Ligier-Matra 67 + 1 volta 15 1
7 17 Australia Alan Jones Shadow-Ford 67 + 1 volta 12
8 19 Italia Vittorio Brambilla Surtees-Ford 67 + 1 volta 8
9 34 Francia Jean-Pierre Jarier Penske-Ford 67 + 1 volta 20
10 27 Bélxica Patrick Nève March-Ford 66 + 2 voltas 26
11 40 Gilles Villeneuve McLaren-Ford 66 + 2 voltas 9
12 18 Australia Vern Schuppan Surtees-Ford 66 + 2 voltas 23
13 30 Brett Lunger McLaren-Ford 64 + 4 voltas 19
14 5 Mario Andretti Lotus-Ford 62 Motor 6
15 12 Carlos Reutemann Ferrari 62 + 6 voltas 14
Ret 7 John Watson Brabham-Alfa Romeo 60 Sistema combustible 2
Ret 20 Unión Sudafricana Jody Scheckter Wolf-Ford 59 Motor 4
Ret 28 Emerson Fittipaldi Fittipaldi-Ford 42 Acelerador 22
Ret 37 Italia Arturo Merzario March-Ford 28 Transmisión 17
Ret 16 Italia Riccardo Patrese Shadow-Ford 20 Presión combustible 25
Ret 4 Francia Patrick Depailler Tyrrell-Ford 16 Freos 18
Ret 15 Francia Jean-Pierre Jabouille Renault 16 Turbo 21
Ret 10 Unión Sudafricana Ian Scheckter March-Ford 6 Accidente 24
Ret 3 Ronnie Peterson Tyrrell-Ford 3 Motor 16
Ret 23 Francia Patrick Tambay Ensign-Ford 3 Eléctric 10
Ret 24 Rupert Keegan Hesketh-Ford 0 Accidente 13
NSC 9 Alex Ribeiro March-Ford
NSC 22 Suíza Clay Regazzoni Ensign-Ford
NSC 38 Brian Henton March-Ford
NSC 36 España Emilio de Villota McLaren-Ford
NSCP 31 David Purley LEC-Ford
NSCP 33 Andy Sutcliffe March-Ford
NSCP 35 Guy Edwards BRM
NSCP 44 Tony Trimmer Surtees-Ford
NSCP 45 Australia Brian McGuire McGuire-Ford
NSCP 32 Finlandia Mikko Kozarowitzky March-Ford
NCG Austria Harald Ertl Hesketh-Ford

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación. Só os 8 mellores resultados das primeiras 9 roldas e os 7 mellores resultados das últimas 8 roldas contan para o campionato. Os números sen paréntese son os puntos do campionato, os números entre paréntese son o total de puntos anotados.


Carreira anterior:
Gran Premio de Francia de 1977
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1977
Carreira seguinte:
Gran Premio de Alemaña de 1977
Carreira anterior:
Gran Premio do Reino Unido de 1976
Gran Premio do Reino Unido Carreira seguinte:
Gran Premio do Reino Unido de 1978

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Internet Archive Wayback Machine". Web.archive.org. 2007-01-10. Archived from the original on 10 de xaneiro de 2007. Consultado o 2012-06-14. 
  2. "GRAND PRIX RESULTS: BRITISH GP, 1977". grandprix.com. Arquivado dende o orixinal o 05 de xuño de 2011. Consultado o 10 June 2011. 
  3. Tremayne, David (1991). Racers Apart: Memories of motorsport heroes. UK: Motor Racing Publications Ltd. p. 293. ISBN 0-947981-58-6. 

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]