Gran Premio do Reino Unido de 1959
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 5 de 9 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1959. | ||
 Trazado do circuíto de Aintree | ||
| Data | 18 de xullo de 1959 | |
| Nome oficial | XII RAC British Grand Prix | |
| Localización | Circuíto de Aintree, Liverpool, Reino Unido | |
| Percorrido | Percorrido permanente de carreira 4´828 km | |
| Distancia | 75 voltas, 362´10 km | |
| Clima | Asollado, seco | |
| Pole position | ||
| Piloto |  Jack Brabham
|
Cooper-Climax |
| Tempo | 1:58.0 | |
| Volta rápida | ||
| Piloto |  Stirling Moss  Bruce McLaren
|
BRM Cooper-Climax |
| Tempo | 1:57.0 na volta 69 e 75 | |
| Podio | ||
| Primeiro | Jack Brabham
|
Cooper-Climax |
| Segundo | Stirling Moss
|
BRM |
| Terceiro | Bruce McLaren
|
Cooper-Climax |
O Gran Premio do Reino Unido de 1959 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 18 de xullo de 1959 no Circuíto de Aintree, Liverpool, Inglaterra. Foi a quinta carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1959 de Fórmula Un. Foi 14º Gran Premio do Reino Unido e a terceira que se celebrou no Circuíto de Aintree, un circuíto trazado nos terreos da Aintree Racecourse hipódromo de carreiras de cabalos. A carreira levouse a cabo sobre 75 voltas ao circuíto de catro quilómetros, cunha distancia de carreira de 362 quilómetros.
Informe[editar | editar a fonte]
A carreira foi gañada polo australiano Jack Brabham, logrando a súa segunda vitoria nun Gran Premio nun Cooper T51 de fábrica. Brabham dominou a carreira, liderando as 75 voltas para gañar por 22 segundos sobre o piloto británico Stirling Moss pilotando un BRM P25 do equipo British Racing Partnership. Era a primeira vez que BRP terminaba entre os tres primeiros. O compañeiro de Brabham en Cooper, o neozelandés Bruce McLaren terminou en terceiro lugar, a só 0´2 segundos por detrás de Moss, logo de perder a segunda posición ao final da carreira. Harry Schell terminou en cuarto lugar para o equipo Owen Racing Organisation con BRM, unha volta detrás de Brabham.
O Gran Premio de Inglaterra tivo a maior participación da tempada, agás da Indianápolis 500, con 30 coches na cualificación e 24 na grella de saída, a pesar da ausencia de Ferrari. As folgas en Italia atraparon ao equipo en casa, deixando sós aos equipos británicos loitando pola carreira. O novo líder de Ferrari, o piloto Tony Brooks, comezou a carreira nun Vanwall, pero foi o primeiro en retirarse na 13ª volta, despois de saír nun modesto 17º lugar, logo de gañar o Gran Premio de Francia de 1959 un par de semanas antes.
Coa vitoria, Brabham ampliou a súa vantaxe en puntos sobre Brooks, a 13 puntos. Moss e McLaren situaronse no 4º posto, só medio punto por detrás do ausente Phil Hill.
Clasificación[editar | editar a fonte]
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 12 | Jack Brabham
|
Cooper-Climax | 75 | 2:30:11.6 | 1 | 8 |
| 2 | 6 | Stirling Moss
|
BRM | 75 | + 22.2 | 7 | 6´5 |
| 3 | 16 | Bruce McLaren
|
Cooper-Climax | 75 | + 22.4 | 8 | 4´5 |
| 4 | 8 |  Harry Schell
|
BRM | 74 | + 1 volta | 3 | 3 |
| 5 | 18 |  Maurice Trintignant
|
Cooper-Climax | 74 | + 1 volta | 4 | 2 |
| 6 | 2 | Roy Salvadori
|
Aston Martin | 74 | + 1 volta | 2 | |
| 7 | 14 | Masten Gregory
|
Cooper-Climax | 73 | + 2 voltas | 5 | |
| 8 | 30 | Alan Stacey
|
Lotus-Climax | 71 | + 4 voltas | 12 | |
| 9 | 28 | Graham Hill
|
Lotus-Climax | 70 | + 5 voltas | 9 | |
| 10 | 48 | Chris Bristow
|
Cooper-Borgward | 70 | + 5 voltas | 16 | |
| 11 | 58 | Henry Taylor
|
Cooper-Climax | 69 | + 6 voltas | 21 | |
| 12 | 52 | Peter Ashdown
|
Cooper-Climax | 69 | + 6 voltas | 23 | |
| 13 | 46 | Ivor Bueb
|
Cooper-Borgward | 69 | + 6 voltas | 18 | |
| Ret | 4 | Carroll Shelby
|
Aston Martin | 69 | Encendido | 6 | |
| Ret | 40 |  Fritz d'Orey
|
Maserati | 57 | Accidente | 20 | |
| Ret | 42 | Ron Flockhart
|
BRM | 53 | Trompo | 11 | |
| Ret | 38 | Jack Fairman
|
Cooper-Climax | 39 | Caixa de cambios | 15 | |
| Ret | 10 |  Jo Bonnier
|
BRM | 37 | Freos | 10 | |
| Ret | 22 | Ian Burgess
|
Cooper-Maserati | 31 | Transmisión | 13 | |
| Ret | 24 |  Hans Herrmann
|
Cooper-Maserati | 21 | Caixa de cambios | 19 | |
| Ret | 64 | David Piper
|
Lotus-Climax | 19 | Temperatura | 22 | |
| Ret | 36 | Brian Naylor
|
JBW-Maserati | 18 | Transmisión | 14 | |
| Ret | 50 | Mike Taylor
|
Cooper-Climax | 17 | Transmisión | 24 | |
| Ret | 20 | Tony Brooks
|
Vanwall | 13 | Encendido | 17 | |
| NSC | 54 | Keith Greene
|
Cooper-Climax | ||||
| NSC | 56 | Bill Moss
|
Cooper-Climax | ||||
| NSC | 60 | Mike Parkes
|
Fry-Climax | ||||
| NSC | 62 | Dennis Taylor
|
Lotus-Climax | ||||
| NSC | 44 | Trevor Taylor
|
Cooper-Climax | ||||
| NSC | 66 | Tim Parnell
|
Cooper-Climax |
Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]
|
|
- Notas: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
Notas[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio do Reino Unido de 1959 |
- "Brabham presses home his claim on the title". Grand Prix Racing. Arquivado dende o orixinal o 14 de agosto de 2007. Consultado o 2007-09-07.
- "GRAND PRIX RESULTS: BRITISH GP, 1959". GrandPrix.com. Arquivado dende o orixinal o 29 de setembro de 2007. Consultado o 2007-09-07.
- "1959 British GP". ChicaneF1.com. Arquivado dende o orixinal o 29 de setembro de 2007. Consultado o 2007-09-07. (Resultados da carreira e estatísticas)
| Carreira anterior: Gran Premio de Francia de 1959 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1959 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Alemaña de 1959 |
| Carreira anterior: Gran Premio do Reino Unido de 1958 |
Gran Premio do Reino Unido | Carreira seguinte: Gran Premio do Reino Unido de 1960 |