Gran Premio do Reino Unido de 1961
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 5 de 8 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1961. | ||
 Trazado do circuíto de Aintree | ||
| Data | 15 de xullo de 1961 | |
| Nome oficial | XIV RAC British Grand Prix | |
| Localización | Circuíto de Aintree, Liverpool, Reino Unido | |
| Percorrido | Percorrido permanente de carreira 4´828 km | |
| Distancia | 75 voltas, 362´10 km | |
| Clima | Choivas torrenciais, posteriormente seco | |
| Pole position | ||
| Piloto |  Phil Hill
|
Ferrari |
| Tempo | 1:58.8 | |
| Volta rápida | ||
| Piloto |  Tony Brooks
|
BRM-Climax |
| Tempo | 1:57.8 na volta 72 | |
| Podio | ||
| Primeiro |  Wolfgang von Trips
|
Ferrari |
| Segundo | Phil Hill
|
Ferrari |
| Terceiro | Richie Ginther
|
Ferrari |
O Gran Premio do Reino Unido de 1961 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 15 de xullo de 1961 no circuíto de Aintree, Liverpool, Inglaterra. Foi a quinta carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1961 de Fórmula Un.
Informe[editar | editar a fonte]
Logo dun fin de semana húmido, con choivas torrenciais na cualificación e no inicio da carreira, o Gran Premio foi dominado finalmente por Scuderia Ferrari, cos seus pilotos que fixeron pleno no podio. A carreira foi gañada polo alemán Wolfgang von Trips, quen liderara durante gran parte da carreira logo de saír desde a cuarta posición. Esta foi a segunda e última vitoria de von Trips nun Gran Premio, dúas carreiras máis tarde morreu nun accidente durante o Gran Premio de Italia de 1961. O gañador da pole position, Phil Hill logrou o segundo lugar, no seu camiño para gañar o campionato do mundo de pilotos ao final da tempada, e o terceiro lugar foi para o seu compatriota estadounidense Richie Ginther .
O GP de Gran Bretaña 1961 tamén pasou á historia por ser a primeira ocasión en que participou un coche con tración ás catro rodas, e o último no que un coche con motor dianteiro inscribiuse nunha carreira do Campionato do Mundo. Estes dous logros foron alcanzados polo mesmo vehículo: o experimental Ferguson P99 - Climax do equipo Rob Walker Racing Team. Aínda que o coche foi descualificado por recibir asistencia na pista, en mans de Stirling Moss, que se fixo cargo do coche de Jack Fairman logo de que a seú Lotus falláranlle os freos, mostrou certa promesa de futuro. Desafortunadamente para Moss, o GP de Gran Bretaña de 1961 marcou tamén a última ocasión na que o heroe local correría un Gran Premio en casa, xa que retirouse da Fórmula 1 logo dun accidente durante unha carreira fóra de campionato antes da tempada de 1962.
Clasificación[editar | editar a fonte]
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 4 | Wolfgang von Trips
|
Ferrari | 75 | 2:40:53.6 | 4 | 9 |
| 2 | 2 | Phil Hill
|
Ferrari | 75 | +46.0 segs | 1 | 6 |
| 3 | 6 | Richie Ginther
|
Ferrari | 75 | +46.8 segs | 2 | 4 |
| 4 | 12 |  Jack Brabham
|
Cooper-Climax | 75 | +1:08.6 | 9 | 3 |
| 5 | 8 |  Jo Bonnier
|
Porsche | 75 | +1:16.2 | 3 | 2 |
| 6 | 36 | Roy Salvadori
|
Cooper-Climax | 75 | +1:26.2 | 13 | 1 |
| 7 | 10 | Dan Gurney
|
Porsche | 74 | +1 volta | 12 | |
| 8 | 14 |  Bruce McLaren
|
Cooper-Climax | 74 | +1 volta | 14 | |
| 9 | 22 | Tony Brooks
|
BRM-Climax | 73 | +2 voltas | 6 | |
| 10 | 16 | Innes Ireland
|
Lotus-Climax | 72 | +3 voltas | 7 | |
| 11 | 42 | Masten Gregory
|
Cooper-Climax | 71 | +4 voltas | 16 | |
| 12 | 60 |  Lorenzo Bandini
|
Cooper-Maserati | 71 | +4 voltas | 21 | |
| 13 | 50 |  Tony Maggs
|
Lotus-Climax | 69 | +6 voltas | 24 | |
| 14 | 44 | Ian Burgess
|
Lotus-Climax | 69 | +6 voltas | 25 | |
| 15 | 54 | Keith Greene
|
Gilby-Climax | 69 | +6 voltas | 26 | |
| 16 | 56 |  Carel Godin de Beaufort
|
Porsche | 69 | +6 voltas | 18 | |
| 17 | 52 | Wolfgang Seidel
|
Lotus-Climax | 58 | +17 voltas | 22 | |
| Ret | 18 | Jim Clark
|
Lotus-Climax | 62 | Fuga aceite | 8 | |
| DSC | 26 | Jack Fairman Stirling Moss
|
Ferguson-Climax | 56 | Descualificado | 20 | |
| Ret | 32 |  Lucien Bianchi
|
Lotus-Climax | 45 | Caixa de cambios | 30 | |
| Ret | 28 | Stirling Moss
|
Lotus-Climax | 44 | Freos | 5 | |
| Ret | 20 | Graham Hill
|
BRM-Climax | 43 | Motor | 11 | |
| Ret | 58 | Giancarlo Baghetti
|
Ferrari | 27 | Accidente | 19 | |
| Ret | 48 | Tony Marsh
|
Lotus-Climax | 25 | Encendido | 27 | |
| Ret | 34 | John Surtees
|
Cooper-Climax | 23 | Diferencial | 10 | |
| Ret | 38 | Tim Parnell
|
Lotus-Climax | 12 | Embrague | 29 | |
| Ret | 46 | Jackie Lewis
|
Cooper-Climax | 7 | Dirección | 15 | |
| Ret | 40 | Gerry Ashmore
|
Lotus-Climax | 7 | Encendido | 26 | |
| Ret | 30 | Henry Taylor
|
Lotus-Climax | 5 | Accidente | 17 | |
| Ret | 62 | Massimo Natili
|
Cooper-Maserati | 0 | Caixa de cambios | 28 | |
| Ret | 24 | Olivier Gendebien
|
Emeryson-Maserati | Coche non listo |
Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]
|
|
- Notas: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
Notas[editar | editar a fonte]
- Pole position: Phil Hill - 1:58.8
- Volta rápida: Tony Brooks - 1:57.8
- Líderes por volta: Phil Hill 6 voltas (1-6); Wolfgang von Trips 69 voltas (7-75).
- Ferrari gañou o campionato de construtores a falta de tres carreiras.
- Primeira carreira do Campionato do Mundo de Fórmula Un para Gerry Ashmore.
- O coche 26, pilotado por Jack Fairman, foi descualificado por empuxalo para arrancar nos boxes.
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio do Reino Unido de 1961 |
| Carreira anterior: Gran Premio de Francia de 1961 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1961 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Alemaña de 1961 |
| Carreira anterior: Gran Premio do Reino Unido de 1960 |
Gran Premio do Reino Unido | Carreira seguinte: Gran Premio do Reino Unido de 1962 |