Giulio Natta

Giulio Natta

Nome orixinal	(it) Giulio Natta
Biografía
Nacemento	26 de febreiro de 1903 Port-Maurice, Italia (pt)
Morte	2 de maio de 1979 Bérgamo Italia
Causa da morte	Morte natural  (Párkinson )
Datos persoais
Residencia	Italia
País de nacionalidade	italiano
Educación	Instituto Politécnico de Milán
Coñecido por	Catalizador Ziegler-Natta
Actividade
Campo de traballo	Química orgánica
Lugar de traballo	Pavia Milán Turín Roma
Ocupación	químico , inventor , profesor universitario
Empregador	Universidade Politécnica de Milán Universidade de Milán Universidade de Pavia (pt) Universidade de Roma La Sapienza Universidade politécnica de Turín
Membro de	Accademia delle Scienze di Torino (1958–) Academia Nacional das Ciências (Itália) (pt) Academia de Ciencias de Rusia Academia francesa das ciencias Academia de Ciencias da URSS
Lingua	Lingua italiana
Familia
Cónxuxe	Maria Kurtz (1922)
Premios
Premio Nobel de Química (1963) Medalla Lomonósov (1969)
Páxina web	giulionatta.it
Lista (1969)  Medalha de Ouro Lomonossov (pt) (1963)  Premio Nobel de Química (1963)  Medalha John Scott (pt)  Cabaleiro da Gran Cruz da Orde ao Mérito da República Italiana

Giulio Natta, nado o 26 de febreiro de 1903 en Porto Maurizio, actual Imperia (Italia) e finado o 2 de maio de 1979 en Bérgamo (Italia), foi un químico e profesor universitario italiano galardoado co Premio Nobel de Química do ano 1963.

Traxectoria

Diplomado con apenas 16 anos no Liceo-Ginnasio Cristoforo Colombo de Xénova doutorouse en 1924 en enxeñería química no Instituto Politécnico de Milán. En 1933 foi nomeado profesor de química na Universidade de Pavia, en 1935 o foi da Universidade de Roma, entre 1936 e 1938 do Instituto Politécnico de Química Industrial de Turín e finalmente en 1938 xefe do departamento de enxeñería química do Instituto de Milán.

Investigacións científicas

As súas primeiras investigacións culminaron en novos métodos de sínteses do metanol, pero a partir de 1950 dedicouse case exclusivamente á química dos altos polímeros. En 1954 conseguiu manufacturar polipropileno cunha alta cristalización fraccionando mesturas amorfas, sendo denominado "isotáctico" pola simetría espacial da súa estrutura molecular.

Continuando os seus estudos sobre os polímeros macromoleculares, contribuíu de xeito extraordinario ao actual coñecemento do mecanismo de acción dos catalizadores estereoespecíficos e dos polímeros de estrutura espacial de gran regularidade.

En 1963 foi galardoado, xunto ao químico alemán Karl Ziegler, co Premio Nobel de Química polo seu traballo no estudo de catalizadores para a polimerización estereoselectiva de polialquenos terminais, os chamados Catalizadores Ziegler-Natta.

Véxase tamén

Outros artigos

• Premio Nobel de Química

Ligazóns externas

• Páxina web do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1963 (en inglés)
• Biografía na páxina do Instituto Nobel 1963 (en inglés)
• Biografias e vidas (en castelán)

Predecesor: John Cowdery Kendrew e Max Ferdinand Perutz

Premio Nobel de Química 1963 compartido con Karl Ziegler

Sucesor: Dorothy Crowfoot