Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1986

Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA de 1986
Previo: 1985	Vindeiro: 1987
Índice: Carreiras por país | Carreiras por tempada

Alain Prost gañou o seu segundo campionato de pilotos consecutivo.

Nigel Mansell terminou con subcampión.

O compañeiro de equipo de Mansell, Nelson Piquet, rematou terceiro no campionato.

O Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1986 foi a 37ª tempada de Fórmula 1 organizada pola Fédération Internationale de l'Automobile (FIA), e a 29ª Copa Internacional de Construtores de F1. O campionato contou con dezaseis Grandes Premios que se iniciaron o 23 de marzo e finalizaron o 26 de outubro. O Campionato Mundial de Pilotos de Fórmula Un foi gañado por Alain Prost e o de Construtores foi gañado por Williams. Prost converteuse no primeiro piloto desde Jack Brabham 26 anos antes en revalidar o seu título de campión.

Resumo do campionato

A tempada culminou nunha batalla de puntos entre o dúo de Williams Nelson Piquet e Nigel Mansell fronte ao equipo McLaren de Alain Prost na última carreira, o Gran Premio de Australia de 1986. Os pneumáticos de Mansell estalaron de forma espectacular e Piquet, á cabeza no momento do incidente, foi obrigado a facer un pit stop imprevisto pouco despois para evitar que sucedera o mesmo cos seus pneumáticos. Isto permitiu a Prost poder tomar a iniciativa e a vitoria na carreira (a cuarta da tempada) logrando o seu segundo campionato consecutivo de pilotos. Mansell, Piquet, Prost, xunto coa nova estrela ascendente Ayrton Senna, dominaron durante toda a tempada e formaron o que se denominou popularmente como a "Banda dos Catro".

Por primeira vez (e ata a data a única), os motores turbo foron obrigatorios debido á prohibición dos motores de aspiración natural (atmosféricos). A lei que prohibía os motores atmosféricos foi derogada en 1987, como preparación previa á prohibición de todos os motores de indución forzada en 1989. En 2015 os motores turbo son a norma habitual.

Os coches de Fórmula Un de 1986 son os máis potentes coches de Gran Premio que correron nunca. Aínda non había límites na potencia dos motores, e algúns motores incluíndo os potentes aínda que máis ben pouco fiables BMW M12 / 13 1´5 litros turbo 4 en liña utilizado polos equipos Benetton, Brabham e Arrows, proporcionaba 1.350 CV a 5´5 bar (79´7 psi) durante a cualificación; isto sucedeu cando os enxeñeiros restrinxiron a potencia do motor, entón a potencia dos motores turbo era tan grande que nin sequera puido medirse con precisión ata anos máis tarde, cando a tecnoloxía foi o suficientemente avanzada. As transmisións tiveron que ser construídas expresamente para ser instaladas no chasis de cada coche para cada sesión específica, había motores de cualificación (como se describe máis arriba) alcumados "granadas" que tiñan a presión de sobrealimentación sen restricións, e caixas de cambio de cualificación, que foron deseñadas para soportar a inmensa potencia do motor; estes compoñentes só aguantaban uns 3-4 minutos (2-3 voltas) durante o uso. Estas unidades motrices eran substituídas polos motores de potencia limitada e, especificamente, as caixas de cambios preparadas para as carreiras (se se utilízase demasiada potencia, os motores terían tanto desgaste que a cámara de combustión estalaría a través do bloque debido á inmensa presión sobre o metal causada polas temperaturas extremas das combustións nas partes internas do motor, de aí o alcumo de "granada"). Cando estes motores turbo axustáronse aos coches, todo o paquete pesaba uns 540 kg., polo que as relacións de potencia-peso eran extremas. Para a cualificación, a proporción peso potencia era aproximadamente 2500 hp/ton no Benetton-BMW e 1.850 hp/ton para a carreira; en comparación cos aproximadamente 1175 CV/tonelada dun coche de F1 moderno. Todos os coches de Fórmula 1 tiñan caixas de cambios manuais con panca de desprazamento. Para poñer isto en perspectiva, un coche familiar moderno produce aproximadamente 80-100 hp/ton e os coches de estrada modernos máis rápidos producen ao redor de 450 a 550 hp/ton. Con todo, un problema constante para estes novos motores turbo, que foi algo suavizado (sobre todo por parte de Ford e Honda) nos últimos anos, era o terrible atraso do turbo; os motores neses días eran turboalimentados mecanicamente. A potencia chegaba de golpe 2-3 segundos despois de que o piloto puxera o seu pé no chan; polo xeral proporcionaba 100-300 hp nos primeiros 2-3 segundos e logo o motor ía inmediatamente á parte superior da gama de potencia (xeralmente 900 a 1000 hp). A natureza destes motores facíalles moi difícil de conducir, os pilotos tiñan que calcular cando entraba a potencia, polo que pisaban o pedal do gas moito antes do habitual para conseguir a potencia no momento adecuado.

Esquece todo o que veu despois. O coches turbo de Fórmula Un de 1986... realmente eran foguetes. E para manexalos, creo eu, que tiñas que ser un home-. Gerhard Berger

En moitas carreiras, sobre todo en circuítos de alta velocidade, tales como Imola, Spa-Francorchamps, Hockenheim, o Österreichring e Monza, o consumo de combustible foi sempre unha preocupación, xa que a FIA diminuíu a cantidade de combustible permitida de 220 litros en 1984 e 1985 a 195 litros para 1986. Como resultado, o consumo de combustible converteuse nun problema para a maioría dos equipos xa que os motores eran lixeiramente máis potentes que antes. Houbo moitas carreiras nas que varios pilotos quedaron sen combustible, sobre todo Alain Prost en Hockenheim, que case terminou terceiro pero quedou sen combustible a menos de catrocentos metros da liña de meta. Baixouse e empuxou desesperadamente o seu coche ata a liña de meta, en última instancia, acabou sexto. Os motores Honda (segundos en potencia tralos motores de BMW) tiveron vantaxe no consumo de combustible e na fiabilidade, os enxeñeiros de TAG/Porsche, Renault e BMW foron capaces de gañar algo de terreo ao longo da tempada.

A finais da tempada de 1986 se retiraron os pilotos Patrick Tambay, así como os Campións Mundiais de 1980 Alan Jones e de 1982 Keke Rosberg, mentres que as lesións sufridas no Gran Premio de Gran Bretaña forzaron a retirada de Jacques Laffite. Os que nunca volveron a pilotar de novo nunha carreira de F1 logo de 1986 foron Johnny Dumfries, Huub Rothengatter e Allen Berg, mentres que Marc Surer sufriu unha grave accidente nun rally logo do seu noveno posto final no Gran Premio de Bélxica o que obrigou á súa completa retirada do automobilismo. Elio de Angelis morreu nun accidente durante unhas probas no Circuíto de Paul Ricard logo do Gran Premio de Mónaco; foi o último piloto en morrer nun accidente de F1 ata que Roland Ratzenberger morreu no Gran Premio de San Mariño de 1994.

O calendario de Fórmula Un de 1986 contou con dúas novas carreiras, o Gran Premio de Hungría, e o Gran Premio de México, o último dos cales regresou ao calendario logo dunha ausencia de dezaseis anos. Dúas carreiras caeron do calendario foron o Gran Premio dos Países Baixos logo de 33 anos, e o Gran Premio de Suráfrica logo de 21 anos.

Pilotos e construtores

Equipo	Construtor	Chasis	Motor	Pneumáticos	Nº	Piloto	Carreira	Piloto de probas
Marlboro McLaren International	McLaren	MP4/2C	TAG TTE PO1 1.5 V6t	G	1	Alain Prost	Todas	n/a
					2	Keke Rosberg	Todas
Data General Team Tyrrell	Tyrrell	014 015	Renault EF4B 1.5 V6t	G	3	Martin Brundle	Todas	n/a
					4	Philippe Streiff	Todas
Canon Williams Honda Team	Williams	FW11	Honda RA166E 1.5 V6t	G	5	Nigel Mansell	Todas	n/a
					6	Nelson Piquet	Todas
Motor Racing Developments	Brabham	BT55	BMW M12/13/1 1.5 L4t	P	7	Riccardo Patrese	Todas	Josele Garza
					8	Elio de Angelis	1-4
						Derek Warwick	6-16
John Player Special Team Lotus	Lotus	98T	Renault EF15B 1.5 V6t	G	11	Johnny Dumfries	Todas	Derek Warwick
					12	Ayrton Senna	Todas
West Zakspeed Racing	Zakspeed	861	Zakspeed 1500/4 1.5 L4t	G	14	Jonathan Palmer	Todas	Luis Perez-Sala
					29	Huub Rothengatter	3-16
Team Haas (USA) Ltd	Lola	THL1 THL2	Hart 415T 1.5 L4t Ford Cosworth GBA 1.5 V6t	G	15	Alan Jones	Todas	n/a
					16	Patrick Tambay	1-6, 8-16
						Eddie Cheever	7
Barclay Arrows BMW	Arrows	A8 A9	BMW M12/13 1.5 L4t	G	17	Marc Surer	1-5	Jari Nurminen
						Christian Danner	7-16
					18	Thierry Boutsen	Todas
Benetton Formula Ltd	Benetton	B186	BMW M12/13 1.5 L4t	P	19	Teo Fabi	Todas	Andy Wallace Giovanna Amati Paolo Barilla
					20	Gerhard Berger	Todas
Osella Squadra Corse	Osella	FA1G FA1F FA1H	Alfa Romeo 890T 1.5 V8t	P	21	Piercarlo Ghinzani	Todas	n/a
					22	Christian Danner	1-6
						Allen Berg	7-12, 14-16
						Alex Caffi	13
Minardi Team SpA	Minardi	M185B M186	Motori Moderni Tipo 615-90 1.5 V6t	P	23	Andrea de Cesaris	Todas	n/a
					24	Alessandro Nannini	Todas
Equipe Ligier	Ligier	JS27	Renault EF4B 1.5 V6t	P	25	René Arnoux	Todas	n/a
					26	Jacques Laffite	1-9
						Philippe Alliot	10-16
Scuderia Ferrari SpA SEFAC	Ferrari	F1/86	Ferrari 032 1.5 V6t	G	27	Michele Alboreto	Todas	n/a
					28	Stefan Johansson	Todas
Team El Charro AGS	AGS	JH21C	Motori Moderni Tipo 615-90 1.5 V6t	G	31	Ivan Capelli	13-14	n/a

Calendario de Grandes Premios

Rnd	Carreira	Data	Circuíto	Pole Position	Volta rápida	Piloto gañador	Construtor	Resultados
1	Gran Premio do Brasil	23 de marzo	Jacarepaguá	Ayrton Senna	Nelson Piquet	Nelson Piquet	Williams-Honda	Resultados
2	Gran Premio de España	13 de abril	Jerez	Ayrton Senna	Nigel Mansell	Ayrton Senna	Lotus-Renault	Resultados
3	Gran Premio de San Marino	27 de abril	Imola	Ayrton Senna	Nelson Piquet	Alain Prost	McLaren-TAG	Resultados
4	Gran Premio de Mónaco	11 de maio	Mónaco	Alain Prost	Alain Prost	Alain Prost	McLaren-TAG	Resultados
5	Gran Premio de Bélxica	25 de maio	Spa-Francorchamps	Nelson Piquet	Alain Prost	Nigel Mansell	Williams-Honda	Resultados
6	Gran Premio do Canadá	15 de xuño	Circuíto Gilles Villeneuve	Nigel Mansell	Nelson Piquet	Nigel Mansell	Williams-Honda	Resultados
7	Gran Premio de Detroit	22 de xuño	Detroit	Ayrton Senna	Nelson Piquet	Ayrton Senna	Lotus-Renault	Resultados
8	Gran Premio de Francia	6 de xullo	Paul Ricard	Ayrton Senna	Nigel Mansell	Nigel Mansell	Williams-Honda	Resultados
9	Gran Premio do Reino Unido	13 de xullo	Circuíto de Brands Hatch	Nelson Piquet	Nigel Mansell	Nigel Mansell	Williams-Honda	Resultados
10	Gran Premio de Alemaña	27 de xullo	Hockenheimring	Keke Rosberg	Gerhard Berger	Nelson Piquet	Williams-Honda	Resultados
11	Gran Premio de Hungría	10 de agosto	Hungaroring	Ayrton Senna	Nelson Piquet	Nelson Piquet	Williams-Honda	Resultados
12	Gran Premio de Austria	17 de agosto	Österreichring	Teo Fabi	Gerhard Berger	Alain Prost	McLaren-TAG	Resultados
13	Gran Premio de Italia	7 de setembro	Monza	Teo Fabi	Teo Fabi	Nelson Piquet	Williams-Honda	Resultados
14	Gran Premio de Portugal	21 de setembro	Estoril	Ayrton Senna	Nigel Mansell	Nigel Mansell	Williams-Honda	Resultados
15	Gran Premio de México	12 de outubro	Hermanos Rodríguez	Ayrton Senna	Nelson Piquet	Gerhard Berger	Benetton-BMW	Resultados
16	Gran Premio de Australia	26 de outubro	Adelaida	Nigel Mansell	Nelson Piquet	Alain Prost	McLaren-TAG	Resultados

Clasificación do Mundial de Pilotos de 1986

Pos Piloto BRA ESP SMR MON BEL CAN DET FRA RU ALE HUN AUT ITA POR MEX AUS Pts 1 Alain Prost Ret 3 1 1 6 2 3 2 3 6† Ret 1 DSC 2 2 1 72 (74) 2 Nigel Mansell Ret 2 Ret 4 1 1 5 1 1 3 3 Ret 2 1 5 Ret 70 (72) 3 Nelson Piquet 1 Ret 2 7 Ret 3 Ret 3 2 1 1 Ret 1 3 4 2 69 4 Ayrton Senna 2 1 Ret 3 2 5 1 Ret Ret 2 2 Ret Ret 4† 3 Ret 55 5 Stefan Johansson Ret Ret 4 10 3 Ret Ret Ret Ret 11† 4 3 3 6 12† 3 23 6 Keke Rosberg Ret 4 5† 2 Ret 4 Ret 4 Ret 5† Ret 9† 4 Ret Ret Ret 22 7 Gerhard Berger 6 6 3 Ret 10 Ret Ret Ret Ret 10 Ret 7 5 Ret 1 Ret 17 8 Jacques Laffite 3 Ret Ret 6 5 7 2 6 Ret 14 9 Michele Alboreto Ret Ret 10† Ret 4 8 4 8 Ret Ret Ret 2 Ret 5 Ret Ret 14 10 René Arnoux 4 Ret Ret 5 Ret 6 Ret 5 4 4 Ret 10 Ret 7 15† 7 14 11 Martin Brundle 5 Ret 8 Ret Ret 9 Ret 10 5 Ret 6 Ret 10 Ret 11 4 8 12 Alan Jones Ret Ret Ret Ret 11† 10 Ret Ret Ret 9 Ret 4 6 Ret Ret Ret 4 13 Johnny Dumfries 9 Ret Ret NSC Ret Ret 7 Ret 7 Ret 5 Ret Ret 9 Ret 6 3 14 Philippe Streiff 7 Ret Ret 11 12 11 9 Ret 6 Ret 8 Ret 9 Ret Ret 5† 3 15 Patrick Tambay Ret 8 Ret Ret Ret Ret Ret Ret 8 7 5 Ret NC Ret NC 2 16 Teo Fabi 10 5 Ret Ret 7 Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret 8 Ret 10 2 17 Riccardo Patrese Ret Ret 6† Ret 8 Ret 6 7 Ret Ret Ret Ret Ret Ret 13† Ret 2 18 Christian Danner Ret Ret Ret NSC Ret Ret Ret 11 Ret Ret Ret 6 8 11 9 Ret 1 19 Philippe Alliot Ret 9 Ret Ret Ret 6 8 1 — Thierry Boutsen Ret 7 7 8 Ret Ret Ret NC NC Ret Ret Ret 7 10 7 Ret 0 — Derek Warwick Ret 10 9 8 7 Ret NTS Ret Ret Ret Ret 0 — Jonathan Palmer Ret Ret Ret 12 13 Ret 8 Ret 9 Ret 10 Ret Ret 12 10† 9 0 — Huub Rothengatter Ret NSC Ret 12 NTS Ret Ret Ret Ret 8 Ret Ret NTS Ret 0 — Andrea de Cesaris Ret Ret Ret NSC Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret 8 Ret 0 — Elio de Angelis 8 Ret Ret Ret 0 — Marc Surer Ret Ret 9 9 9 0 — Piercarlo Ghinzani Ret Ret Ret NSC Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret 11 Ret Ret Ret Ret 0 — Allen Berg Ret Ret Ret 12 Ret Ret 13 16 NC 0 — Alessandro Nannini Ret Ret Ret NSC Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret NC 14 Ret 0 — Alex Caffi NC 0 — Ivan Capelli Ret Ret 0 — Eddie Cheever Ret 0 Pos Piloto BRA ESP SMR MON BEL CAN DET FRA RU ALE HUN AUT ITA POR MEX AUS Pts

Lenda Cor Resultado Ouro Gañador Prata 2º posto Bronce 3º posto Verde Remata nos puntos Azul Non remata nos puntos Non se califica (NC) Púrpura Non remata (Ret) Vermello Non se califica (NSC) Non se precalifica (NSPC) Negro Descualificado (DSC) Branco Non tomou a saída (NTS) Carreira cancelada (C) Azul claro Prácticas só (PS) Piloto de probas dos venres (PP) (desde 2003 en diante) En branco Non participou nas prácticas (NPP) Excluído (EX) Non chegou (NCG) Negra – Pole Cursiva – Volta rápida † Condutores que non terminaron o Gran Premio, pero se clasificaron ao completar máis do 90% da distancia de carreira.

Clasificación do Mundial de Construtores de 1986

Pos Construtor Coche nº BRA ESP SMR MON BEL CAN DET FRA RU ALE HUN AUT ITA POR MEX AUS Pts 1 Williams-Honda 5 Ret 2 Ret 4 1 1 5 1 1 3 3 Ret 2 1 5 Ret 141 6 1 Ret 2 7 Ret 3 Ret 3 2 1 1 Ret 1 3 4 2 2 McLaren-TAG 1 Ret 3 1 1 6 2 3 2 3 6 Ret 1 DSC 2 2 1 96 2 Ret 4 5 2 Ret 4 Ret 4 Ret 5 Ret 9 4 Ret Ret Ret 3 Lotus-Renault 11 9 Ret Ret NSC Ret Ret 7 Ret 7 Ret 5 Ret Ret 9 Ret 6 58 12 2 1 Ret 3 2 5 1 Ret Ret 2 2 Ret Ret 4 3 Ret 4 Ferrari 27 Ret Ret 10 Ret 4 8 4 8 Ret Ret Ret 2 Ret 5 Ret Ret 37 28 Ret Ret 5 10 3 Ret Ret Ret Ret 11 4 3 3 6 12 3 5 Ligier-Renault 25 4 Ret Ret 5 Ret 6 Ret 5 4 4 Ret 10 Ret 7 15 7 29 26 3 Ret Ret 6 5 7 2 6 Ret Ret 9 Ret Ret Ret 6 8 6 Benetton-BMW 19 10 5 Ret Ret 7 Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret 8 Ret 10 19 20 6 6 3 Ret 10 Ret Ret Ret Ret 10 Ret 7 5 Ret 1 Ret 7 Tyrrell-Renault 3 5 Ret 8 Ret Ret 9 Ret 10 5 Ret 6 Ret 10 Ret 11 4 11 4 7 Ret Ret 11 12 11 9 Ret 6 Ret 8 Ret 9 Ret Ret 5 8 Haas Lola-Ford 15 Ret Ret 11 10 Ret Ret Ret 9 Ret 4 6 Ret Ret Ret 6 16 Ret Ret Ret Ret Ret Ret 8 7 5 Ret NC Ret NC 9 Brabham-BMW 7 Ret Ret 6 Ret 8 Ret 6 7 Ret Ret Ret Ret Ret Ret 13 Ret 2 8 8 Ret Ret Ret Ret 10 9 8 7 Ret NTS Ret Ret Ret Ret 10 Arrows-BMW 17 Ret Ret 9 9 9 Ret 11 Ret Ret Ret 6 8 11 9 Ret 1 18 Ret 7 7 8 Ret Ret Ret NC NC Ret Ret Ret 7 10 7 Ret — Zakspeed 14 Ret Ret Ret 12 13 Ret 8 Ret 9 Ret 10 Ret Ret 12 10 9 0 29 Ret NSC Ret 12 DNS Ret Ret Ret Ret 8 Ret Ret DNS Ret — Minardi-Motori Moderni 23 Ret Ret Ret NSC Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret 8 Ret 0 24 Ret Ret Ret NSC Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret NC 14 Ret — Haas Lola-Hart 15 Ret Ret 0 16 Ret 8 Ret — Osella-Alfa Romeo 21 Ret Ret Ret NSC Ret Ret Ret Ret Ret Ret Ret 11 Ret Ret Ret Ret 0 22 Ret Ret Ret NSC Ret Ret Ret Ret Ret 12 Ret Ret NC 13 16 NC — AGS-Motori Moderni 31 Ret Ret 0 Pos Construtor Coche nº BRA ESP SMR MON BEL CAN DET FRA RU ALE HUN AUT ITA POR MEX AUS Pts Notas Véxase tamén Ligazóns externas 1986 Formula 1 review 1986 Formula 1 results & images Arquivado 03 de outubro de 2011 en Wayback Machine. Consultado en f1-facts.com o 4 de setembro de 2008