Eddie Cheever

Eddie Cheever
	;
Biografía
Nacemento	10 de xaneiro de 1958 (66 anos); Phoenix, Estados Unidos de América
Datos persoais
País de nacionalidade	Estados Unidos de América
Educación	St. George's British International School (en)
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un , piloto de automobilismo
Lingua	Lingua inglesa e lingua italiana
Deporte	automobilismo
Traxectoria
Participou en
	24 Horas de Le Mans
Familia
Fillos	Eddie Cheever III (en)

Edward McKay Cheever Jr., nado en Phoenix (Arizona) o 10 de xaneiro de 1958, é un antigo piloto de carreiras estadounidense que correu durante case 30 anos na Fórmula 1, coches deportivos, CART e a Indy Racing League. Cheever participou en 143 carreiras do Campionato do Mundo de Fórmula Un e comezou 132, máis que ningún outro estadounidense, pilotando para nove equipos diferentes desde 1978 ata 1989. En 1996, formou o seu propio equipo IRL, Team Cheever, e gañou as 500 Millas de Indianápolis de 1998 como propietario e piloto. O equipo máis tarde competiu en coches deportivos.

O seu irmán máis novo Ross Cheever, o seu sobriño Richard Antinucci e o seu fillo Eddie Cheever III tamén se converteron en pilotos de carreiras.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Aínda que naceu nos Estados Unidos, Cheever viviu en Roma, Italia, cando era neno e asistiu á St. George's British International School e máis tarde The New School of Rome. Introduciuse aos deportes de motor aos oito anos cando o seu pai levouno a unha carreira de coches deportivos en Monza. Pronto comezou a correr en go-karts e gañou os campionatos italianos e europeos de karting aos 15 anos. Subiu os niveis das carreiras de Fórmula europeas, facendo equipo co seu compatriota estadounidense Danny Sullivan na Fórmula 3 en 1975. Obtivo unha vitoria significativa contra Gunnar Nilsson e Rupert Keegan a finais de 1975 e despois pilotaba para o Project Four de Ron Dennis na Fórmula 2 en 1976, 1977 e 1978, quedando subcampión ante René Arnoux no campionato de 1977. A finais de 1977, era considerado o piloto máis prometedor do mundo fóra da F1, ^{[Cómpre referencia]} conseguindo vitorias en 1977 na F2 en Nurburgring e Rouen.

Fórmula Un[editar | editar a fonte]

Cheever entrou por primeira vez na Fórmula 1 en 1978, pouco despois de cumprir 20 anos. Despois de fallar na clasificación para as dúas primeiras carreiras do ano en Arxentina e Brasil nun Theodore, fixo grella en Suráfrica nun Hesketh, pero retirouse cedo. Despois concentrouse na Fórmula Dous durante o resto de 1978 e 1979.

Para o campionato de F2 de 1979, Cheever deixou o Project Four e uniuse ao equipo italiano Osella, logrando tres vitorias e o cuarto posto na xeral no seu FA2 propulsado por BMW. En 1980 Osella pasou á Fórmula Un, Cheever pilotando o FA1 do equipo con motor Cosworth. Non obstante, o coche non era fiable e Cheever conseguiu só un final durante todo o ano, o duodécimo lugar na carreira local do equipo en Italia. Cambiando de equipo varias veces mentres tentaba subir pola grella, Cheever conseguiu cinco puntos para o equipo Tyrrell en 1981, e tres podios para o Ligier o ano seguinte, incluíndo un segundo lugar no Gran Premio de Detroit de 1982.^[1]

A tempada 1983 resultou ser o punto álxido de Cheever na Fórmula Un. Asinou co equipo de fábrica Equipe Renault xunto ao francés Alain Prost, ambos os dous estaban entre os favoritos do campionato do ano. Cheever acadou catro podios máis e 22 puntos de campionato conducindo o Renault RE30C durante as dúas primeiras carreiras antes de pilotar o seu substituto moito mellor, o RE40, durante o resto da tempada. Pero a decepción do equipo tras perder tanto os títulos de Pilotos (Prost) como de Construtores ao final da tempada provocou a substitución de Cheever e Prost. O seu mellor resultado para Renault foi segundo no Gran Premio do Canadá no Circuíto Gilles Villeneuve de Montreal, mentres que a principios da tempada logrou a súa posición de clasificación máis alta da súa carreira cando foi segundo despois do seu compañeiro de equipo Prost no Gran Premio de Francia no Circuíto Paul Ricard. Os rumores non confirmados indicaban que Renault fichaba Cheever xa que o fabricante francés buscaba vender máis coches en América do Norte, e ter un piloto estadounidense no equipo de Fórmula Un apoiado pola fábrica axudaría a esa causa (houbo tres carreiras de F1 en América do Norte en 1983). Long Beach, Detroit e o Canadá).

Nas seguintes seis tempadas, nunca pilotou outro coche de F1 realmente competitivo. Despois de deixar Renault, Cheever tivo dúas tempadas sen éxito con Alfa Romeo como compañeiro de equipo do italiano Riccardo Patrese. O motor turbo 890T V8 sedento e pouco potente usado nos Alfas tivo escasos resultados, aínda que en xeral críase que Cheever superou ao seu compañeiro de equipo a pesar de non conseguir clasificarse para o Gran Premio de Mónaco de 1984 . Patrese, con todo, logrou o único podio para o equipo neses dous anos cando quedou terceiro no Gran Premio de Italia de 1984. Cheever era terceiro a falta de seis voltas pero o seu Alfa quedou sen combustible, cedendo o lugar a Patrese (o equipo establecera a velocidade do motor 890T de Cheever ao tempo que a Patrese fixera unha carreira económica coa esperanza dun bo final). En 1985 non foi axudado polo coche do equipo, o Alfa Romeo 185T, que resultou ser moi pouco competitivo, o que obrigou ao equipo a actualizar o seu coche de 1984, o 184T ás especificacións de 1985 e utilizouno durante a última metade da tempada, aínda que o antigo coche non mellorou os resultados a pesar de ser un pouco máis rápido mentres seguía o problema do combustible. A finais da tempada de 1985, Alfa anunciou que se retirarían da F1 a finais de ano, deixando a Cheever sen unidade de F1, mentres que Patrese volveu a Brabham en lugar de Nelson Piquet, que fichou por Williams.

Mentres correu no Campionato do Mundo de Automóbiles Deportivos para o equipo Jaguar de Tom Walkinshaw Racing, Cheever só correu nun Gran Premio de F1 en 1986. Isto foi para o equipo Haas Lola de propiedade e patrocinio estadounidense en Detroit, como substituto do lesionado Patrick Tambay. Cheever realmente cualificou o descoñecido Lola THL2 co seu motor Ford V6 turboalimentado na décima posición. O piloto habitual do equipo, o Campión do Mundo de 1980 Alan Jones, só puido clasificar o seu coche no posto 21. Ambos Lolas retiráronse con danos na dirección durante a carreira, Jones na volta 33, Cheever 4 voltas despois. Cheever foi só a terceira opción para substituír a Tambay para a carreira. O propietario do equipo Carl Haas pedira orixinalmente ao piloto principal do seu equipo CART, o campión do mundo 1978 Mario Andretti que conducise. Non obstante, Mario rexeitou, pero recomendou ao seu fillo Michael como substituto. Porén, cando Michael non puido obter unha Superlicenza FIA para a carreira, Haas recorreu ao experimentado Cheever, quen aceptou rapidamente regresara á F1.

Para 1987, fichouno o xefe do equipo Arrows, Jackie Oliver, como compañeiro do piloto británico Derek Warwick (a cita de Cheever coincidiu co USF&G grupo financeiro converténdose no principal patrocinador do equipo). Cheever e Warwick (que foran compañeiros de equipo en TWR o ano anterior) estaban igualados e terían moitas batallas na pista durante 1987 e 1988. Acadou o terceiro posto no Gran Premio de Italia de 1988 en Monza; nun momento, case foi descualificado cando se descubriu que o depósito de combustible de 150 litros do seu Arrows A10B contiña 151 litros. Afortunadamente, un exame máis detallado revelou que o tamaño do tanque era de 149 litros e quedouse co terceiro lugar. O podio custoulle un novo par de lentes de sol para o mecánico xefe. Monza, gañada polo Ferrari de Gerhard Berger, foi a única carreira desa tempada que non gañou o McLaren-Honda de Alain Prost e o campión do mundo de 1988 Ayrton Senna. O terceiro lugar de Cheever no Gran Premio de Italia de 1988 tamén foi o podio final para o motor BMW M12 l4 (con distintivo "Megatron" en 1987 e 1988). Nese momento, era o motor turbo máis antigo que se usaba na Fórmula Un, xa que utilizouse por primeira vez polo equipo Brabham en 1982.

O seu último podio chegou no Gran Premio dos Estados Unidos de 1989 no seu lugar de nacemento, Phoenix, onde estivo envolto nunha batalla de longa carreira co Williams- Renault do antigo compañeiro de Alfa Romeo Riccardo Patrese para o segundo posto, pero despois tivo que ceder nas últimas etapas da carreira cando os seus freos comezaron a esvaecerse (afirmou que un dos seus freos dianteiros en realidade deixara de funcionar). A última carreira de Cheever na Fórmula Un foi no chuvioso Gran Premio de Australia de 1989 en Adelaida. Durante os últimos segundos da cualificación, perdeu a forma saíndose na horquilla Fosters cara á recta de boxes e golpeou o muro con forza co seu Arrows A11-Ford, destruíndo a parte traseira do coche. Na carreira foi o último en retirarse, saíndo na volta 42 despois de pilotar durante moitas voltas co alerón dianteiro doutro coche aloxado no lateral do seu Arrows.

Durante a súa última tempada na Fórmula Un, Cheever mantívose competitivo (cando rematou, a súa posición media era sétima), pero quedou cada vez máis desconcertado pola súa incapacidade para cualificarse ben (a súa posición media de cualificación era 23, en comparación co 14 de Warwick). A súa mellor posición de clasificación para a tempada foi 16º no Canadá e Hungría, e mesmo non logrou clasificarse para o Gran Premio do Reino Unido en Silverstone e o Gran Premio de Italia en Monza, onde quedara terceiro o ano anterior.

En total, participou en 143 Grandes Premios, logrou nove podios e anotou un total de 70 puntos de campionato. O seu mellor ano foi 1983, cando rematou sétimo no campionato, logrou tres podios e unha primeira fila para Renault.

CART[editar | editar a fonte]

Modelo:Infobox piloto de carreiras

De 1986 a 1988, mentres pilotaba na Fórmula 1, Cheever gañou dez carreiras de coches deportivos para Jaguar. En 1990 trasladouse aos Estados Unidos para pilotar para Chip Ganassi Racing na serie CART. No seu primeiro intento nas 500 Millas de Indianápolis, quedou oitavo e foi nomeado Rookie do Ano, así como Novato do Ano na CART.^[2] En 1992, clasificouse segundo para a carreira e terminou cuarto. En total, logrou catro podios na serie pero nunca gañou. Pilotando para o equipoteam de A.J. Foyt, Cheever estivo máis preto da vitoria en Nazareth en 1995: liderou a carreira na última volta cando quedou sen combustible. Na Indy 500, Cheever estivo involucrado nun accidente na volta 1 con Stan Fox, Carlos Guerrero e Lyn St. James. Fox resultou ferido grave no accidente.

Rexistro de carreiras[editar | editar a fonte]

Traxectoria profesional[editar | editar a fonte]

Tempada	Series	Equipo	Carreiras	Gañadas	Poles	V/rápidas	Podios	Puntos	Posición
1976	Campionato europeo de Fórmula 2	Project Four Racing	10	0	0	0	1	10	9º
1977	Campionato europeo de Fórmula 2	Project Four Racing	12	2	1	1	6	40	2º
1977	World Championship for Makes	BMW Alpina	2	0	0	0	2	0	NC
1978	Campionato europeo de Fórmula 2	Project Four Racing	12	0	0	1	3	22	4º
	World Sportscar Championship	BMW Italia-Osella	3	0	0	0	1	0	NC
	Fórmula 1	Olympus Cameras Hesketh Racing	1	0	0	0	0	0	NC
1979	Campionato europeo de Fórmula 2	Osella Squadra Corse	12	3	1	2	3	32	4º
	BMW M1 Procar Championship	Osella Squadra Corse	1	0	0	0	0	3	24º
	World Sportscar Championship	Lancia Corse	1	0	0	0	0	0	NC
1980	Fórmula 1	Osella Squadra Corse	10	0	0	0	0	0	NC
	World Sportscar Championship	Lancia Corse	7	1	0	0	4	0	NC
	BMW M1 Procar Championship	GS Team	1	0	0	0	0	0	NC
1981	Förmula 1	Tyrrell Racing Team	14	0	0	0	0	10	12º
1981	World Sportscar Championship	Martini Racing	4	0	0	0	0	20	111º
1982	Fórmula 1	Ligier Talbot Gitanes	14	0	0	0	3	15	12º
1983	Fórmula 1	Equipe Renault Elf	15	0	0	0	4	22	7º
1984	Fórmula 1	Benetton Team Alfa Romeo	15	0	0	0	0	3	16º
1985	Fórmula 1	Benetton Team Alfa Romeo	16	0	0	0	0	0	NC
1986	World Sportscar Championship	Silk Cut Jaguar	9	1	0	1	3	61	5º
	Fórmula 1	Haas Lola	1	0	0	0	0	0	NC
	PPG Indy Car World Series	Arciero Racing	1	0	0	0	0	0	NC
1987	Fórmula 1	USF&G Arrows Megatron	16	0	0	0	0	8	10º
1987	World Sportscar Championship	Silk Cut Jaguar	7	3	1	1	4	100	4º
1988	Fórmula 1	USF&G Arrows Megatron	16	0	0	0	1	6	12º
1988	World Sportscar Championship	Silk Cut Jaguar	8	4	0	0	6	182	4º
1989	Fórmula 1	USF&G Arrows	14	0	0	0	1	6	11ºh
1990	PPG Indy Car World Series	Chip Ganassi Racing	16	0	0	0	2	80	9º
1991	PPG Indy Car World Series	Chip Ganassi Racing	17	0	0	0	1	91	9º
1992	PPG Indy Car World Series	Chip Ganassi Racing	16	0	0	0	1	80	10º
1993	PPG Indy Car World Series	Turley	4	0	0	0	0	21	17º
		King Racing	3	0	0	0	0
		Dick Simon Racing	1	0	0	0	0
		Team Menard	1	0	0	0	0
1994	PPG Indy Car World Series	A. J. Foyt Enterprises	7	0	0	0	0	5	27º
1994	PPG Indy Car World Series	Team Menard	1	0	0	0	0	5	27º
1995	PPG Indy Car World Series	A. J. Foyt Enterprises	15	0	0	0	0	33	18º
1996	Indy Racing League	Team Menard	2	0	0	1	0	147	16º
1996–97	Indy Racing League	Team Cheever	10	1	0	0	1	230	3º
1998	Indy Racing League	Team Cheever	11	1	0	0	2	222	9º
1999	Indy Racing League	Team Cheever	10	1	0	0	1	222	7º
2000	Indy Racing League	Team Cheever	9	1	0	1	1	257	3º
2001	Indy Racing League	Team Cheever	13	1	0	1	2	261	8º
2002	Indy Racing League	Red Bull Cheever Racing	15	0	1	1	0	280	10º
2005	Grand Prix Masters	Team Altech	1	0	0	0	0	N/A	NC
2006	IndyCar Series	Cheever Racing	7	0	0	0	0	114	19º
	Grand Prix Masters	Team Altech	1	0	0	0	0	N/A	NC
	Grand Prix Masters	Team GPM	1	1	0	0	1	N/A	NC

Resultados completos do Campionato de Europa de Fórmula 2[editar | editar a fonte]

(chave) (Carreiras en negra indican pole position carreiras en cursiva indican volta rápida)

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	Pos.	Pts
1976	Project Four Racing	March 752	Lancia-Ferrari	HOC NSC													9º	10
		March 752	Hart 420R		THR 4	VAL DSC	SAL Ret	PAU Ret	HOC Ret	ROU Ret	MUG		EST 5
		March 762										PER 3
		Ralt RT1												NOG 8	HOC 15
1977	Project Four Racing	Ralt RT1	BMW	SIL 7	THR 2	HOC Ret	NÜR 1	VAL 3	PAU Ret	MUG 17	ROU 1	NOG 5	PER Ret	MIS 2	EST 3	DON	2ºd	40
1978	Project Four Racing	March 782	BMW	THR 4	HOC Ret	NÜR 3	PAU 5	MUG 7	VAL Ret	ROU 2	DON Ret	NOG 9	PER 2	MIS 6	HOC Ret		4º	22
1979	Osella Squadra Corse	OsellaFA2/79	BMW	SIL 1	HOC 5	THR Ret	NÜR 8	VAL Ret	MUG Ret	PAU 1	HOC Ret	ZAN 1	PER 5	MIS 6	DON 7		4º	32

Resultados completos na Fórmula Un[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	Pos.	Puntos
1978	Theodore Racing Hong Kong	Theodore TR1	Ford Cosworth DFV	ARX NSC	BRA NSC															NC	0
1978	Olympus Cameras Hesketh Racing	Hesketh 308E	Ford Cosworth DFV			RSA Ret	USW	MON	BEL	ESP	SWE	FRA	GBR	ALE	AUT	NED	ITA	USA	CAN	NC	0
1980	Osella Squadra Corse	Osella FA1	Ford Cosworth DFV	ARX NSC	BRA NSC	RSA Ret	USW Ret	BEL NSC	MON NSC	FRA Ret	GBR Ret	ALE Ret	AUT Ret	NED Ret						NC	0
1980	Osella Squadra Corse	Osella FA1B	Ford Cosworth DFV												ITA 12	CAN Ret	USA Ret			NC	0
1981	Team Tyrrell	Tyrrell 010	Ford Cosworth DFV	USW 5	BRA NC	ARx Ret	SMR Ret	BEL 6	MON 5	ESP NC	FRA 13	GBR 4								12º	10
1981	Team Tyrrell	Tyrrell 011	Ford Cosworth DFV										ALE 5	AUT NSc	NED Ret	ITA Ret	CAN 12	CPL Ret		12º	10
1982	Equipe Talbot Gitanes	Ligier JS17	Matra V12	RSA Ret	BRA Ret	USW Ret	SMR	BEL 3		DET 2	CAN 10									12º	15
1982	Equipe Talbot Gitanes	Ligier JS19	Matra V12						MON Ret			NED NSC	GBR Ret	FRA 16	ALE Ret	AUT Ret	SUI NC	ITA 6	CPL 3	12º	15
1983	Equipe Renault Elf	Renault RE30C	Renault V6 (t/c)	BRA Ret	USW 13															7º	22
1983	Equipe Renault Elf	Renault RE40	Renault V6 (t/c)			FRA 3	SMR Ret	MON Ret	BEL 3	DET Ret	CAN 2	GBR Ret	ALE Ret	AUT 4	NED Ret	ITA 3	EUR 10	RSA 6		7º	22
1984	Benetton Team Alfa Romeo	Alfa Romeo 184T	Alfa Romeo V8 (t/c)	BRA 4	RSA Ret	BEL Ret	SMR 7	FRA Ret	MON NSC	CAN 11	DET Ret	DAL Ret	GBR Ret	ALE Ret	AUT Ret	NED 13	ITA 9	EUR Ret	POR 17	16º	3
1985	Benetton Team Alfa Romeo	Alfa Romeo 185T	Alfa Romeo V8 (t/c)	BRA Ret	POR Ret	SMR Ret	MON Ret	CAN 17	DET 9	FRA 10										NC	0
1985	Benetton Team Alfa Romeo	Alfa Romeo 184TB	Alfa Romeo V8 (t/c)								GBR Ret	ALE Ret	AUT Ret	NED Ret	ITA Ret	BEL Ret	EUR 11	RSA Ret	AUS Ret	NC	0
1986	Haas Lola	Lola THL2	Ford V6 (t/c)	BRA	ESP	SMR	MON	BEL	CAN	DET Ret	FRA	GBR	ALE	HUN	AUT	ITA	POR	MEX	AUS	NC	0
1987	USF&G Arrows Megatron	Arrows A10	Megatron 4 en liña (t/c)	BRA Ret	SMR Ret	BEL 4	MON Ret	DET 6	FRA Ret	GBR Ret	ALE Ret	HUN 8	AUT Ret	ITA Ret	POR 6	ESP 8	MEX 4	XPN 9	AUS Ret	10º	8
1988	USF&G Arrows Megatron	Arrows A10B	Megatron Straight-4 (t/c)	BRA 8	SMR 7	MON Ret	MEX 6	CAN Ret	DET Ret	FRA 11	GBR 7	ALE 10	HUN Ret	BEL 6	ITA 3	POR Ret	ESP Ret	XPN Ret		12º	6
1988	USF&G Arrows Megatron	Arrows A10	Megatron Straight-4 (t/c)																AUS Ret	12º	6
1989	USF&G Arrows	Arrows A11	Ford Cosworth DFR	BRA Ret	SMR 9	MON 7	MEX 7	USA 3	CAN Ret	FRA 7	GBR NSC	ALE 12	HUN 5	BEL Ret	ITA NSC	POR Ret	ESP Ret	XPN 8	AUS Ret	11º	6

Resultados nas 24 Horas de Le Mans[editar | editar a fonte]

ano	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	Voltas	Pos.	Clase Pos.
1980	Jolly Club - Lancia Corse	Carlo Facetti Martino Finotto	Lancia Beta Monte Carlo	Gr.5	272	19º*	2º*
1981	Martini Racing	Michele Alboreto Carlo Facetti	Lancia Beta Monte Carlo	Gr.5	322	8º	2º
1986	Silk Cut Jaguar Tom Walkinshaw Racing	Derek Warwick Jean-Louis Schlesser	Jaguar XJR-6	C1	239	Ret	Ret
1987	Silk Cut Jaguar Tom Walkinshaw Racing	Raul Boesel Jan Lammers	Jaguar XJR-8LM	C1	325	5º	5º

* Cheever apareceu como NTS

Rodas abertas en América[editar | editar a fonte]

(chave)

Resultados na CART[editar | editar a fonte]

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	Ranquin	Puntos
1986	Arciero Racing	March 86C	Ford Cosworth DFX	PHX	LBH	INDY	MIL	POR	MEA	CLE	TOR	MIS	POC	MDO	SAN	MIS2	ROA	LS	PHX2	MIA 27	NC	0
1990	Chip Ganassi Racing	Penske PC-18	Chevrolet 265A	PHX 7	LBH 13	INDY 8	MIL 11	DET 3	POR 19	CLE 16	MEA 21	TOR 3	MIS 4	DEN 20	VAN 14	MDO 4	ROA 9	NAZ 6	LS 10		9º	80
1991	Chip Ganassi Racing	Lola T91/00	Chevrolet 265A	SRF 15	LBH 3	PHX 8	INDY 31	MIL 7	DET 12	POR 9	CLE 8	MEA 5	TOR 17	MIS 7	DEN 4	VAN 12	MDO 8	ROA 7	NAZ 6	LS 6	9º	91
1992	Chip Ganassi Racing	Lola T91/00	Ford XB	SRF 8																	10º	80
1992	Chip Ganassi Racing	Lola T92/00	Ford XB		PHX 2	LBH 22	INDY 4	DET 11	POR 4	MIL 5	NHA 16	TOR 9	MIS 20	CLE 11	ROA 23	VAN 16	MDO 12	NAZ 9	LS 4		10º	80
1993	Turley	Penske PC-21	Chevrolet 265B	SRF 7	PHX 24	LBH 9			DET 21	POR	CLE	TOR	MIS	NHA							17º	21
	Team Menard	Lola T92/00	Buick V6 (t/c)				INDY 16	MIL
	Dick Simon Racing	Lola T93/00	Ford XB												ROA 6	VAN
	King Racing	Lola T93/00	Chevrolet 265C														MDO 28	NAZ 10	LS 14
1994	Team Menard	Lola T93/00	Menard V6 (t/c)	SRF	PHX	LBH	INDY 8	MIL	DET	POR	CLE	TOR									27ºh	5
1994	A. J. Foyt Enterprises	Lola T94/00	Ford XB										MIS 21	MDO 17	NHA 21	VAN 17	ROA 27	NAZ 24	LS 25		27ºh	5
1995	A. J. Foyt Enterprises	Lola T95/00	Ford XB	MIA 14	SRF 7	PHX 14	LBH 4	NAZ 5	INDY 31		DET 25	POR 25	ROA 17	TOR 11	CLE 22	MIS 19	MDO 10	NHA 17	VAN	LS	18º	33
1995	A. J. Foyt Enterprises	Lola T94/00	Ford XB							MIL 26											18º	33

Resultados nas IRL IndyCar Series[editar | editar a fonte]

Ano	Equipo	Chasis	Nº	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	Ranquin	Puntos
1996	Team Menard	Lola T95/00	3	Menard V6 (t/c)	WDW 10	PHX Wth	INDY 11													16º	147
1996–1997	Team Cheever	Lola T95/00	51	Menard V6 (t/c)	NHM 15	LVS 25														3º	230
1996–1997		G-Force		Oldsmobile			WDW 1	PHX 12	INDY 23	TXS 6	PPIR 4	CLT 6	NH2 9	LV2 21						3º	230
1998		Dallara			WDW 24	PHX 10	INDY 1	TXS 26	NHM 9	DOV 16	CLT 20	PPIR 8	ATL 3	TX2 25	LVS 5					9º	222
1999					WDW 1	PHX 17														7º	222
1999				Infiniti			CLT C¹	INDY 18	TXS 16	PPIR 4	ATL 6	DOV 21	PPI2 11	LVS 17	TX2 4					7º	222
2000		Riley & Scott			WDW 3	PHX 10														3º	257
2000		Dallara					LVS 11	INDY 5	TXS 9	PPIR 1	ATL 21	KTY 4	TX2 2							3º	257
2001					PHX 19	HMS 9	ATL 24	INDY 26	TXS 12	PPIR 6	RIR 13	KAN 1	NSH 15	KTY 21	STL 4	CHI 3	TX2 18			8º	261
2002	Red Bull Cheever Racing				HMS 25	PHX 15	FON 20	NZR 7	INDY 5	TXS 19	PPIR 8	RIR 14	KAN 16	NSH 6	MIS 22	KTY 11	STL 10	CHI 5	TX2 8	10º	280
2006	Cheever Racing			Honda	HMS 10	STP 11	MOT	INDY 13	WGL 17	TXS 17	RIR 14	KAN 14	NSH	MIL	MIS	KTY	SNM	CHI		19º	114

¹ O VisionAire 500K de 1999 en Charlotte cancelouse despois de 79 voltas debido a vítimas mortais de espectadores. Cheever clasificouse 18º.

CART career summary[editar | editar a fonte]

Ano	Equipo	Puntos	Final no campionato
1986	Arciero Racing	0	Sen cualificar
1990	Chip Ganassi Racing	80	9º
1991	Chip Ganassi Racing	91	9º
1992	Chip Ganassi Racing	80	10º
1993	Turley/Menard/Simon/King	21	17ºh
1994	Menard/Foyt	5	27º
1995	A. J. Foyt Enterprises	33	18º

Mellor finalización da carreira: 2º (Phoenix – 1992), mellor resultado do campionato: 9º

IRL IndyCar career summary[editar | editar a fonte]

Ano	Equipo	Vitorias	Poles	Puntos	Championato Final
1996	Team Menard	0	0	49	16º
1996–1997	Team Cheever	1	0	230	3º
1998	Team Cheever	1	0	222	9º
1999	Team Cheever	1	0	222	7º
2000	Team Cheever	1	0	257	3º
2001	Team Cheever	1	0	261	8º
2002	Team Cheever	0	1	280	10º
2006	Cheever Racing	0	0	114	19º

VitoriasWins	Poles	Mellor finalización do campionato	Puntos de Carreira
5	1	3rd (1996–1997, 2000)	1635

Resultados nas 500 Millas de Indianápolis[editar | editar a fonte]

Ano	Chasis	Motor	Saída	Final	Equipo
1990	Penske PC-18	Chevrolet 265A	14	8	Chip Ganassi Racing
1991	Lola T91/00	Chevrolet 265A	10	31	Chip Ganassi Racing
1992	Lola T92/00	Ford XB	2	4	Chip Ganassi Racing
1993	Lola T92/00	Buick V6 (t/c)	33	16	Team Menard
1994	Lola T93/00	Menard V6 (t/c)	11	8	Team Menard
1995	Lola T95/00	Ford XB	14	31	A. J. Foyt Enterprises
1996	Lola T95/00	Menard V6 (t/c)	4	11	Team Menard
1997	G-Force	Oldsmobile	11	23	Team Cheever
1998	Dallara	Oldsmobile	17	1	Team Cheever
1999	Dallara	Infiniti	16	18	Team Cheever
2000	Dallara	Infiniti	10	5	Team Cheever
2001	Dallara	Infiniti	26	25	Team Cheever
2002	Dallara	Infiniti	6	5	Team Cheever
2006	Dallara	Honda	19	13	Cheever Racing

Resultados na International Race of Champions[editar | editar a fonte]

(chave) (Negra – Pole position. * – Voltas lideradas.)

Resultados na International Race of Champions
Tempada	Vitorias	1	2	3	4	Pos.	Puntos
1999	Pontiac	DAY 11	TAL 8	MCH 12	IND 3	7º	31
2000		DAY 11	TAL 10	MCH 1	IND 7	5º	46
2001		DAY 3	TAL 5	MCH 4	IND 7	4º	47

Resultados Completos no Grand Prix Masters[editar | editar a fonte]

(chave) Carreiras en negra indican pole position, carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5
2005	Team Altech	Delta Motorsport GPM	Nicholson McLaren 3.5 V8	RSA 8
2006	Team Altech	Delta Motorsport GPM	Nicholson McLaren 3.5 V8	QAT 4	ITA C
2006	Team GPM	Delta Motorsport GPM	Nicholson McLaren 3.5 V8			GBR 1	MAL C	RSA C

Notas[editar | editar a fonte]

Referencias

↑ Winner's Circle United States Grand Prix, John Blakemore Photograph Collection, Revs Institute, Revs Digital Library.
↑ Wicker, Ned. IndyCar Champion – A Season with Target/Chip Ganassi Racing, Motorbooks International, 1997, page 12

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

[1] Winner's Circle United States Grand Prix, John Blakemore Photograph Collection, Revs Institute, Revs Digital Library.

[wicker12-2] Wicker, Ned. IndyCar Champion – A Season with Target/Chip Ganassi Racing, Motorbooks International, 1997, page 12

[1]

[2]