Festival de Eurovisión 2021

Festival de Eurovisión 2021 Open Up
Datas
Semi-final 1	18 de maio de 2021
Semi-final 2	20 de maio de 2021
Final	22 de maio de 2021
Anfitrión
Lugar	Rotterdam Ahoy Rotterdam, Países Baixos
Presentador(es)	Chantal Janzen Edsilia Rombley Jan Smit Nikkie de Jager
Director	Marnix Kaart Marc Pos Daniel Jelinek
Supervisor executivo	Martin Österdahl
Produtor executivo	Sietse Bakker Astrid Dutrénit
Televisión anfitrioa
Apertura	Semifinal 1: "Feel Something" por Duncan Laurence Semifinal 2: "Forward Unlimited" por Redo e Eefje de Visser Final: desfile de bandeiras introducindo aos 26 países finalistas cun remix de "Venus" por DJ Pieter Gabriel
Acto(s) intermedio(s)	Semifinal 1: "The Power of Water" por Davina Michelle e Thekla Reuten Semifinal 2: "Close Encounter of a Special Kind" pola bailarina de ballet Ahmad Joudeh e a profesional de BMX Dez Maarsen, música por Tomaso Albinoni "Adagio in G minor" Final: "Hero", "Ten Feet Tall" e "Titanium" por Afrojack, Glennis Grace e Wulf "De troubadour" por Lenny Kuhr "Ding-a-dong" por Teach-In con Getty Kaspers "J'aime la vie" por Sandra Kim "My Number One" por Helena Paparizou "Hard Rock Hallelujah" por Lordi "Heroes" por Måns Zelmerlöw "Arcade" e "Stars" por Duncan Laurence "The Human Countdown"
Participantes
Participantes	39
Países que debutan	Ningún
Países que retornan	Bulgaria Ucraína
Países que se retiran	Armenia Belarús Hungría Montenegro
Mapa      Países que non se clasificaron para a final     Países que pasaron á final     Países que participaron no pasado, pero non en 2021
Votacións
Sistema de votación	Primeiro preséntanse os votos dos xurados nacionais de maneira individual, que outorgan de 1 a 8 puntos, 10 puntos (aparecen automaticamente nas pantallas), e 12 puntos no formato tradicional, dicindo en voz alta a que país lle corresponden. En segundo lugar preséntanse os resultados do televoto, no que cada país entrega de 1 a 8, 10 e 12 puntos ás cancións preferidas. Todos eses votos súmanse e son entregados a cada país de menor a maior puntuación, de maneira conxunta.
Cero puntos	Reino Unido
Canción gañadora	Italia "Zitti e buoni"
Festival de Eurovisión
◄2020 2022►

«Eurovisión 2021» redirixe aquí. Para o festival júnior, véxase Féstival de Eurovisión Júnior 2021.

O Festival da Canción de Eurovisión 2021 foi a 65ª edición do festival. Celebrouse en Rotterdam, Países Baixos, grazas á vitoria do mesmo país en 2019 coa canción "Arcade" de Duncan Laurence. Estaba previsto que o Festival de Eurovisión 2020 fose celebrado nos Países Baixos, antes de cancelarse dada a pandemia europea de COVID-19. Esta foi a quinta vez en que os Países Baixos celebran o festival, seguindo ás edicións de 1958, 1970, 1976 e 1980. Organizado pola Unión Europea de Radiodifusión (UER) e as emisoras anfitrioas Nederlandse Publieke Omroep (NPO), Nederlandse Omroep Stichting (NOS) e AVROTROS, o festival foi celebrado no Rotterdam Ahoy e consistiu en dúas semifinais os días 18 e 20 de maio, e unha final o 22 de maio de 2021. A UER debatiu con respecto á prórroga do festival de 2020 para o 2021, e moitos países participantes elixiron os mesmos artistas que ían representarlles en 2020. Os tres espectáculos en directo foron presentados por Chantal Janzen, Edsilia Rombley, Jan Smit e Nikkie de Jager.

39 países participaron este ano no festival, dos cales 26 reelixiron os mesmos artistas previamente seleccionados para o festival de 2020 (aínda que con distintas cancións, como ditan as normas do festival). Bulgaria e Ucraína volveron tras as súas ausencias no festival de 2019, mentres que Hungría e Montenegro non regresaron tras a súa participación en 2019. Armenia e Belarús tiñan planeado participar, pero Armenia abandonou máis tarde debido á súa crise sociopolítica provocada polo conflito de Nagorno-Karabakh e Belarús foi descualificada tras descubriren que a súa proposta violaba as normas do festival.

O gañador foi Italia coa canción “Zitti e buoni”, interpretada por Måneskin e escrita polos membros da banda Damiano David, Ethan Torchio, Thomas Raggi e Victoria De Angelis. Esta foi a terceira vitoria de Italia no festival, seguindo as de 1964 e 1990, converténdose no segundo membro do denominado “Big Five” en gañar o festival dende que se estableceu o grupo, despois da vitoria de Alemaña en 2010. Asemade, son a primeira banda en gañar o festival desde a vitoria de Lordi por Finlandia en 2006. Francia, Suíza, Islandia e Ucraína completaron os cinco primeiros postos, con Francia e Suíza conseguindo os seus mellores resultados desde 1991 e 1993 respectivamente. Foi a quinta vez que o gañador do festival non rematou co maior número de votos do xurado, dende a súa reintrodución xunto co televoto en 2009; Suíza foi o gañador do xurado, mentres que Italia gañou o televoto. Amais, por vez primeira desde o ano 1995, ningunha das cancións dos tres primeiros postos foi interpretada en inglés.

Así mesmo, por primeira vez desde que se inaugurou o sistema de voto actual, implementado en 2016, catro países recibiron cero puntos do televoto: o país organizador Países Baixos, España, Alemaña e o Reino Unido, este último sendo o primeiro país en recibir cero puntos por parte de xurado e televoto ao mesmo tempo. Esta foi a quinta vez que o país anfitrión rematou nos últimos cinco postos da clasificación dende 2015, cos Países Baixos finalizando na posición 23 na final, así como a segunda vez que o Reino Unido recibiu cero puntos no festival, seguindo ao 2003. Por vez primeira desde a súa estrea en 2015, Australia non logrou cualificarse para a final, deixando a Ucraína como o único país que nunca quedou eliminado nas semifinais desde a súa introdución en 2004.

A UER anunciou que o festival tivo unha audiencia de 183 millóns de espectadores en 36 mercados europeos, o que supón un aumento de 1 millón de espectadores — aproximadamente dun 0.55% — respecto á edición anterior, mais cun aumento considerable do sete por cento no rango de idade de 15 a 24 anos.

Localización

Rotterdam Ahoy, recinto do Festival de Eurovisión 2021.

O festival de 2021 celebrouse en Rotterdam, Países Baixos, despois da vitoria deste mesmo país na edición de 2019 coa canción "Arcade", interpretada por Duncan Laurence. Foi a quinta vez que os Países Baixos organizaron o festival, pois xa o fixera previamente en 1958, 1970, 1976 e 1980. O lugar seleccionado foi o recinto de 16 400 asentos do Rotterdam Ahoy, un centro de convencións e pavillón deportivo multiúsos situado en Ahoyweg, que serve como lugar para moitos eventos, incluíndo concertos, exposicións, feiras e conferencias. O Rotterdam Ahoy organizara previamente o Festival de Eurovisión Júnior 2007, e estaba previsto que acollera o Festival de Eurovisión 2020 antes da súa cancelación.

Selección da cidade organizadora

Máis información: Festival de Eurovisión 2020 § Organización e localización.

Por tradición eurovisiva, os Países Baixos recibiron os dereitos para organizar o festival de Eurovisión tras a súa vitoria na competición de 2019. As emisoras neerlandesas organizadoras NPO, NOS e AVROTROS comezaron o proceso de selección o mesmo mes de gañar, o 29 de maio, no que cinco cidades—Arnhem, 's-Hertogenbosch, Maastricht, Rotterdam, e Utrecht— presentaron a súa proposta durante un evento cerimonial celebrado en Hilversum o 10 de xullo de 2019. O 16 de xullo, Maastricht e Rotterdam foron preseleccionadas, e tras a visita de ambas as cidades por parte da NPO, o 30 de agosto de 2019, Rotterdam foi anunciada como a cidade organizadora do Festival de Eurovisión 2020.

Tras a cancelación do festival de 2020, a UER comezou as conversas coas emisoras NPO, NOS e AVROTROS, así como coa cidade de Rotterdam, con respecto á posibilidade de poder organizar o espectáculo en 2021 na cidade. O 23 de abril de 2020, o municipio de Rotterdam aprobou un aumento no orzamento despois de que os medios de comunicación neerlandeses informasen de que a cidade necesitaría 6.7 millóns de euros adicionais para poder celebrar o evento. A decisión foi inminente xa que a UER demandaba ser informada, como moito, a finais de abril se Rotterdam desexaba organizar ou non o festival. Se Rotterdam tivera declinado a oportunidade, NPO, NOS e AVROTROS tiñan até mediados de maio de 2020 para atoparen unha alternativa.

Durante a emisión do programa Eurovision: Europe Shine a Light, estreado o 16 de maio de 2020, confirmouse que Rotterdam era a elixida para organizar o festival de 2021.

Outras localizacións

Turquoise Carpet

Aeroporto

Ahoy

Localización do recinto organizador (vermello) e outros lugares e eventos relacionados co festival (azul).

O evento "Turquoise Carpet", no que os participantes e as súas delegacións son presentadas antes da prensa acreditada e os fans, tivo lugar na Rotterdam Cruise Terminal o 16 de maio de 2021.

Produción

O Festival de Eurovisión 2021 foi unha coprodución entre tres organizacións televisivas neerlandesas — Nederlandse Publieke Omroep (NPO), Nederlandse Omroep Stichting (NOS) e AVROTROS — cada unha asumindo un rol diferente. Sietse Bakker e Astrid Dutrénit foron os produtores executivos, mentres que Emilie Sickinghe e Jessica Stam foron os produtores executivos adxuntos.

En xaneiro de 2020, a Unión Europea de Radiofusión (UER) anunciou que Martin Österdahl sería o novo supervisor executivo para Eurovisión ao rematar a edición de 2020, substituíndo a Jon Ola Sand. Antes do seu nombramento, Österdahl foi un produtor executivo para as edicións de 2013 e 2016, e foi un membro do grupo de referencia de Eurovisión entre 2012 e 2018.

Impacto da pandemia de COVID-19

Véxase tamén: Pandemia de COVID-19.

O 7 de maio de 2020, as autoridades neerlandesas prohibiron todo tipo de aglomeracións no país ata que estivese dispoñible unha vacina contra a COVID-19. As emisoras organizadoras asumiron a decisión, informando de como ía impactar ao evento.

O 18 de setembro de 2020, a UER publicou un resumo do seu plan de continxencia coas diferentes posibilidades de celebración do festival, incluíndo:

• O evento organizado como en anteriores ocasións (posibilidade A);
• O evento organizado con distanciamento social e con medidas contra o virus (posibilidade B);
• Dando a opción aos participantes de interpretar as cancións desde o seu propio país se non se lles permitise viaxar a Rotterdam (posibilidade C);
• O evento organizado de xeito totalmente virtual desde Rotterdam, con todas as interpretacións desde o país do participante, e a porta pechada en Rotterdam (posibilidade D) — esta opción levouse a cabo durante o Festival de Eurovisión Júnior 2020 en novembro de 2020.

En febreiro de 2021, a UER e as emisoras organizadoras informaron de que optaron por celebrar o evento de igual xeito que en anos anteriores (posibilidade A). A posibilidade C foi tamén modificada – todas as interpretacións serían interpretadas virtualmente como na posibilidade D. O 2 de marzo de 2021, publicouse un protocolo de saúde e seguridade para o festival, afirmando a UER que o evento sería organizado baixo a posibilidade B, reiterando que isto podería cambiar dun momento a outro segundo as circunstancias. O 30 de abril de 2021, a UER finalmente confirmou que a posibilidade B era a elixida para o festival.

Resumo das posibilidades de celebración

Características	Posibilidade A (Normal)	Posibilidade B (1.5 metros de distancia) †	Posibilidade C (Restricións de viaxe)	Posibilidade D (Confinamento)
Interpretacións desde o Ahoy	Si	Si	Si	Si
Participantes en Rotterdam	Todos	Todos/a maioría	Ningún	Ningún
Audiencia no recinto	100%	0–80%	0–80%	Ninguén
Outros eventos en Rotterdam	Si	Adaptado	Reducido	Ningún
Centro de prensa	1 500 no recinto	500 no recinto 1 000 virtual	1 500 virtual	1 500 virtual
Resultado	Descartada	Seleccionada	Descartada	Descartada

O 1 de abril de 2021, anunciouse que a audiencia permitida era un total de 3 500 en cada un dos nove espectáculos, incluíndo os tres en directo e os seis ensaios; o goberno neerlandés aprobou a proposta o 29 de abril. Todos os membros da audiencia debían ter un test negativo de COVID-19.

Por precaucións fronte a pandemia, a "Turquoise Carpet" foi o único evento secundario organizado de xeito presencial no festival de 2021. Outros eventos secundarios afectados incluén: o evento de Cerimonia de Apertura, que non se celebrou; o Eurovision Village, que se celebrou do 15 ao 23 de maio de maneira virtual; e o EuroClub, que se cancelou.

Formato

Deseño visual

O 18 de setembro de 2020, a UER confirmou, xunto coas posibilidades de celebración, que o deseño virtual e mais o eslogan planeados do 2020, "Open Up", serían tamén utilizados para o festival de 2021. O logo oficial renovado e a estratexia da marca foi desvelada o 4 de decembro de 2020. Deseñado por Clever°Franke, é "unha presentación abstracta inspirada polo mapa do mundo e que visualmente conecta a localización das capitais dos 41 (daquela) países participantes con Róterdam como o corazón de Europa". A identidade visual renovada, deseñada por MediaMonks e NEP, foi construída sobre patróns e 'pistas' que simbolizan aos Países Baixos xunto co eslogan.

Presentadores

Chantal Janzen, Jan Smit e Edsilia Rombley, tres dos catro presentadores do festival de 2021

O 18 de setembro de 2020, a UER tamén confirmou que o cadro de presentadores planeado para o 2020 sería recuperado e utilizado para o evento de 2021: a actriz e presentadora de televisión Chantal Janzen, o cantante e comentarista do festival Jan Smit, a cantante Edsilia Rombley, que representou aos Países Baixos en 1998 e 2007, e mais a vlogger de beleza Nikkie de Jager (NikkieTutorials).

Véxase tamén: Krista Calling e LookLab con NikkieTutorials.

Asemade, De Jager e Krista Siegfrids (representante de Finlandia en 2013) foron os presentadores do contido virtual do festival. Siegfrids presentou Krista Calling, unha serie semanal en YouTube con reportaxes detrás das cámaras desde Rotterdam, e De Jager presentou LookLab con NikkieTutorials, unha serie virtual de debate analizando e entrevistando un a un a 38 dos 39 participantes, ademais da Máxima dos Países Baixos como invitada especial. Koos van Plateringen, Hila Noorzai e Samya Hafsaoui moderaron as roldas de prensa do festival, mentres que Van Plateringen e Fenna Ramos presentaron a "Turquoise Carpet".

Deseño do escenario

Escenario e green room no recinto

Durante o anuncio das datas do festival de 2021, Sietse Bakker, produtor executivo do festival nese ano, informou de que o plan do escenario en 2020 sería trasladado e utilizado en 2021. O deseño inspirouse no eslogan "Open Up" e na paisaxe plana típica neerlandesa. O escenario de Eurovisión foi deseñado por Florian Wieder, deseñador alemán que tamén realizou o mesmo traballo nos festivais de 2011–12, 2015, e 2017–19. As súas características inclúen unha pantalla LED primaria xiratoria de 52 e 12 metros de ancho e altura, respectivamente, e unha pantalla LED semitransparante retractable que pode utilizarse como fondo do escenario secundario. O deseño do escenario foi complementado con efectos de realidade aumentada. En contraste, no ano 2019, a green room estaba posicionada no lugar principal do recinto, e abarcaba todo o espazo do chan, previamente reservado para audiencia, para facilitar o distanciamento social.

Propostas

O 18 de xuño de 2020, a UER anunciou que, este ano, as delegacións terían a opción de utilizar coros pregravados. Cada delegación podía, con todo, elixir se usar ou non coros, sexa ou non no escenario, ou unha combinación entre directo e pregravado. Todos os artistas principais que interpretan a melodía da canción debían ser en directo, segundo as normas.

O 18 de novembro de 2020, a UER revelou que, como medida para garantir que todos os participantes puidesen ser parte do evento, todas as emisoras nacionais debían preparar unha gravación da actuación en directo de reserva con anterioridade ao festival que podía ser utilizada se algún participante da mesma non puidese viaxar a Rotterdam, ou se fose posto en corentena. As gravacións tiveron lugar nun estudio preparado, en tempo real (como sería no festival) sen ningún tipo de edición nas voces ou sobre a actuación en si mesma en post-produción. Publicouse tamén un conxunto de pautas de produción para asegurar a equidade e a integridade das gravacións.

As demais normas para as propostas mantivéronse igual no festival de 2021. Isto inclúe que a máxima duración da canción é de tres minutos, que pode haber como máximo seis intérpretes no escenario, e que as composicións (letra e música) non deben ser lanzadas a nivel comercial antes do 1 de setembro do ano anterior. Coa cancelación do evento en 2020, a UER explorou a opción de permitir que as cancións seleccionadas para o festival dese ano puidesen competir no vindeiro, en 2021, o cal debía ser debatido co grupo de referencia do Festival da Canción de Eurovisión e mais as emisoras nacionais. Victoria, a representante de Bulgaria para 2020 e 2021, expresou o seu apoio a esta posible medida. Con todo, o 20 de marzo de 2020, o grupo de referencia decidiu que, en concordancia coas normas do Festival de Eurovisión, as cancións de 2020 non podían ser aptas para competir en 2021.

Sorteo de asignación de semifinais

O 17 de novembro de 2020, a UER confirmou que o sorteo de asignación de semifinais do festival de 2021 non sería celebrado. En lugar diso, as semifinais terían a mesma aliñación de países determinada no sorteo do ano anterior, que tivo lugar o 28 de xaneiro de 2020 na casa do concello de Rotterdam e foi presentado por Chantal Janzen, Jan Smit e Edsilia Rombley. O sorteo tamén determinara en que semifinal das dúas terían que votar os seis países automaticamente cualificados – o Big Five e mais os Países Baixos. A UER tamén decidiu manter a posición na que actuaría os Países Baixos na Gran Final – 23.

Os bombos utilizados inicialmente para o festival de 2020 foron:

Bombo 1	Bombo 2	Bombo 3	Bombo 4	Bombo 5
Albania Austria Croacia Eslovenia Macedonia do Norte Serbia Suíza	Australia Dinamarca Estonia Finlandia Islandia Noruega Suecia	Acerbaixán Armenia Belarús Moldavia Rusia Ucraína Xeorxia	Bulgaria Chipre Grecia Malta Portugal Romanía San Marino	Bélxica Irlanda Israel Letonia Lituania Polonia República Checa

Postcards

As postcards son vídeos curtos de introdución mostrados en televisión mentres o escenario é preparado para o seguinte participante en actuar. Teñen unha duración de 40 segundos. Foron gravados entre xaneiro e abril, e dirixidos por Martijn Nieman e Laurence Drenthe, con Kevin Soares como produtor executivo, as postcards de 2021 están baseadas no slogan do festival, "Open Up". Nunha desviación do concepto inicialmente planeado para o festival de 2020 debido aos problemas coas restricións de viaxe, as postcards presentaban os actos mediante imaxes filmadas no país de orixe, inseridas mediante chroma no marco dun montaxe nunha 'pequena casa' en varias localizacións nos Países Baixos, decorada con artigos persoais do/s artista/s. Ao final de cada postcard, unha 'raia' de cor específica do país chega á casa e refráctase, emulando o prisma e as transicións ao escenario, onde o teito está iluminado coas cores da bandeira do seu país usando a realidade aumentada. As postcards foron producidas por unha axencia neerlandesa demoninada IDTV, con posprodución adicional e traballo VFX pola axencia amberina STORM. Os seguintes lugares foron usados para cada país participante:

• Acerbaixán – Giethoorn
• Albania – Hoge Brug, Maastricht
• Alemaña – Scheveningen
• Australia – Sparta Stadion Het Kasteel, Rotterdam
• Austria – Nannewijd, Lagos Frisian
• Bélxica – Bourtange
• Bulgaria – Agelo
• Chipre – 's-Hertogenbosch
• Croacia – Broek op Langedijk
• Dinamarca – Nijmegen
• Eslovenia – Marker Wadden
• España – Doornspijk
• Estonia – Circuíto Park Zandvoort
• Finlandia – Heerlen
• Francia – Houtribdijk
• Grecia – Sterrenwacht Halley, Vinkel
• Irlanda – Hermitage Amsterdam
• Islandia – Zeeburgereiland, Ámsterdam
• Israel – Estación central de ferrocarril de Utrecht
• Italia – Arnhem
• Letonia – Middelburg
• Lituania – Estación central de ferrocarril de Rotterdam
• Macedonia do Norte – Dolmen D14, Eext
• Malta – Vlissingen
• Moldavia – Schiermonnikoog
• Noruega – Koppelpoort, Amersfoort
• Países Baixos – Ouddorp
• Polonia – Amsterdam Airport Schiphol
• Portugal – Markt, Delft
• Reino Unido – Gasselte
• República Checa – Almere
• Romanía – Leeuwarden
• Rusia – Bolwoningen, 's-Hertogenbosch
• San Marino – Evoluon, Eindhoven
• Serbia – Keukenhof, Lisse
• Suecia – Museumplein, Ámsterdam
• Suíza – Noordereiland, Rotterdam
• Ucraína – Parque Nacional de Veluwezoom
• Xeorxia – Porto de Rotterdam

Actos de apertura e intermedios

O 4 de maio de 2021, a UER publicou información con respecto aos actos de apertura e intermedios.

A primeira semifinal abriuna Duncan Laurence, interpretando "Feel Something", a cantante e YouTuber destacada Davina Michelle e a actriz Thekla Reuten nun acto intermedio titulado "The Power of Water" (en galego: "O Poder da Auga"), centrándose na historia neerlandesa de xestión da auga. Michelle interpretou a súa nova canción "Sweet Water" na súa actuación. En ambos os dous casos foi utilizada a realidade aumentada.

A segunda semifinal abriuna a breakdancer Redouan Ait Chitt (Redo) e a cantautora Eefje de Visser, coa bailarina de ballet Ahmad Joudeh e a profesional de BMX Dez Maarsen actuando durante un intervalo; os actos titúlanse "Forward Unlimited" e "Close Encounter of a Special Kind", respectivamente.

A final foi aberta co tradición desfile de bandeiras, introducindo aos vinte e seis finalistas, acompañados por un remix de "Venus" producido e interpretado por un DJ de tan só 16 anos chamado DJ Pieter Gabriel, cos copresentadores Chantal Janzen, Jan Smit e Edsilia Rombley cantando diferentes partes da canción. Os actos intermedios incluíron as melodías de "Hero", "Ten Feet Tall" e "Titanium" interpretadas polo DJ Afrojack, os cantantes Glennis Grace (que representou aos Países Baixos no Festival de Eurovisión de 2005) e Wulf xunto cunha orquestra sinfónica composta por músicos xoves neerlandeses; o acto intermedio "Rock the Roof", no cal seis antigos vencedores do festival — Lenny Kuhr (1969), Teach-In con Getty Kaspers (1975), Sandra Kim (1986), Helena Paparizou (2005), Lordi (2006) e Måns Zelmerlöw (2015) — interpretaron as súas respectivas cancións gañadoras – "De troubadour", "Ding-a-dong", "J'aime la vie", "My Number One", "Hard Rock Hallelujah" e "Heroes" – en varios lugares en Rotterdam; e Duncan Laurence, que actuou coa súa canción vitoriosa "Arcade" e o seu novo tema "Stars". Por último, un "sketch" de baile denominado "The Human Countdown" foi interpretado durante os últimos segundos de votación.

Países participantes

     Países participantes na primeira semifinal      Precualificados para a final que votan na primeira semifinal      Países participantes na segunda semifinal      Precualificados para a final que votan na segunda semifinal

A UER inicialmente anunciou o 26 de outubro de 2020 que participarían 41 países no festival, sendo exactamente a mesma aliñación que estaba planeado que participase na edición de 2020. Bulgaria e Ucraína retornaron ao evento tras as súas ausencias en 2019, mentres que Hungría e mais Montenegro confirmaron que non participarían.

En marzo de 2021, Armenia e Belarús confirmaron a súa retirada do festival; Armenia abandonou pola súa crise sociopolítica debida ao conflito de Nagorno-Karabakh e Belarús foi descualificada xa que a súa proposta violaba as normas da UER, reducindo así o número de países participantes a 39.

Artistas de volta

Tras a cancelación do festival de 2020, as emisoras participantes de 24 países anunciaron que seleccionarían internamente aos mesmos artistas planeados para ese mesmo ano para o festival de 2021. Amais, os artistas previamente seleccionados para representar a Estonia e Lituania en 2020 tamén gañaron as súas finais nacionais para 2021.

Descontando o 2020, o evento contou con tres representantes que tamén actuaron como vocalistas principais do mesmo país e cinco artistas que participaron noutros eventos de Eurovisión ou como vocalistas secundarios para o mesmo ou para outro país.

Artista	País	Ano/s anterior/es
Destiny Chukunyere	Malta	Festival de Eurovisiún Júnior 2015 (gañadora)
		2019 (como vocalista secundaria para Michela Pace)
Ksenija Knežević (membro de Hurricane)	Serbia	2015 (como vocalista secundaria para Knez, representando a Montenegro)
Sanja Vučić (membro de Hurricane)		2016
Natalia Gordienko	Moldavia	2006 (xunto con Arsenium)
Senhit	San Marino	2011
Stefania Liberakakis	Grecia	Festival de Eurovisiún Júnior 2016 (representando aos Países Baixos como membro de Kisses)
Vasil Garvanliev	Macedonia do Norte	2019 (como vocalista secundario para Tamara Todevska)
Vincent Bueno	Austria	2017 (como vocalista secundario para Nathan Trent)

Semifinal 1

A primeira semifinal tivo lugar o 18 de maio de 2021 ás 21:00 (CEST). 16 países participaron nesta primeira semifinal. Eses países e mais Alemaña, Italia e os Países Baixos votaron nesta semifinal. Belarús tiña un posto reservado na primeira metade da semifinal, pero foi descualificada do festival por violar as normas coa súa proposta. Os países destacados cualificáronse para a final.

N.º	País	Artista	Canción	Lingua(s)	Posición	Puntos
01	Lituania	The Roop	"Discoteque"	Inglés	4	203
02	Eslovenia	Ana Soklič	"Amen"	Inglés	13	44
03	Rusia	Manizha	"Russian Woman"	Ruso, inglés	3	225
04	Suecia	Tusse	"Voices"	Inglés	7	142
05	Australia	Montaigne	"Technicolour"	Inglés	14	28
06	Macedonia do Norte	Vasil	"Here I Stand"	Inglés	15	23
07	Irlanda	Lesley Roy	"Maps"	Inglés	16	20
08	Chipre	Elena Tsagrinou	"El Diablo"	Inglés	6	170
09	Noruega	Tix	"Fallen Angel"	Inglés	10	115
10	Croacia	Albina	"Tick-Tock"	Inglés, croata	11	110
11	Bélxica	Hooverphonic	"The Wrong Place"	Inglés	9	117
12	Israel	Eden Alene	"Set Me Free"	Inglés	5	192
13	Romanía	Roxen	"Amnesia"	Inglés	12	85
14	Acerbaixán	Efendi	"Mata Hari"	Inglés	8	138
15	Ucraína	Go_A	"Shum" (Шум)	Lingua ucraína	2	267
16	Malta	Destiny	"Je me casse"	Inglés	1	325

Detalle de votos

Pos. Xurado Puntos 1 Malta 174 2 Rusia 117 3 Ucraína 103 4 Israel 99 5 Chipre 92 6 Suecia 91 7 Bélxica 70 8 Lituania 66 9 Romanía 58 10 Croacia 57 11 Acerbaixán 47 12 Noruega 38 13 Eslovenia 36 14 Australia 26 15 Irlanda 16 16 Macedonia do Norte 12

Pos. Televoto Puntos 1 Ucraína 164 2 Malta 151 3 Lituania 137 4 Rusia 108 5 Israel 93 6 Acerbaixán 91 7 Chipre 78 8 Noruega 77 9 Croacia 53 10 Suecia 51 11 Bélxica 47 12 Romanía 27 13 Macedonia do Norte 11 14 Eslovenia 8 15 Irlanda 4 16 Australia 2

Semifinal 2

A segunda semifinal tivo lugar o 20 de maio de 2021 ás 21:00 (CEST). 17 países participaron nesta segunda semifinal. Eses países máis Francia, España e Reino Unido votaron nesta semifinal. Armenia tiña inicialmente un posto reservado na segunda metade da semifinal, pero abandonou o festival debido á súa crise sociopolítica polo conflito de Nagorno-Karabakh. Os países destacados cualificáronse para a final.

N.º	País	Artista	Canción	Lingua(s)	Posto	Puntos
01	San Marino	Senhit	"Adrenalina"	Inglés	9	118
02	Estonia	Uku Suviste	"The Lucky One"	Inglés	13	58
03	República Checa	Benny Cristo	"Omaga"	Inglés	15	23
04	Grecia	Stefania	"Last Dance"	Inglés	6	184
05	Austria	Vincent Bueno	"Amen"	Inglés	12	66
06	Polonia	Rafał	"The Ride"	Inglés	14	35
07	Moldavia	Natalia Gordienko	"Sugar"	Inglés	7	179
08	Islandia	Daði og Gagnamagnið	"10 Years"	Inglés	2	288
09	Serbia	Hurricane	"Loco Loco"	Serbio	8	124
10	Xeorxia	Tornike Kipiani	"You"	Inglés	16	16
11	Albania	Anxhela Peristeri	"Karma"	Albanés	10	112
12	Portugal	The Black Mamba	"Love Is on My Side"	Inglés	4	239
13	Bulgaria	Victoria	"Growing Up Is Getting Old"	Inglés	3	250
14	Finlandia	Blind Channel	"Dark Side"	Inglés	5	234
15	Letonia	Samanta Tīna	"The Moon Is Rising"	Inglés	17	14
16	Suíza	Gjon's Tears	"Tout l'Univers"	Francés	1	291
17	Dinamarca	Fyr & Flamme	"Øve os på hinanden"	Danés	11	89

Detalle de votos

Pos. Xurado Puntos 1 Suíza 156 2 Bulgaria 149 3 Islandia 140 4 Portugal 128 5 Grecia 104 6 Finlandia 84 7 San Marino 76 8 Albania 74 9 Moldavia 56 10 Serbia 56 11 Austria 53 12 Estonia 29 13 República Checa 23 14 Polonia 18 15 Dinamarca 9 16 Letonia 4 17 Xeorxia 1

Pos. Televoto Puntos 1 Finlandia 150 2 Islandia 148 3 Suíza 135 4 Moldavia 123 5 Portugal 111 6 Bulgaria 101 7 Dinamarca 80 8 Grecia 80 9 Serbia 68 10 San Marino 42 11 Albania 38 12 Estonia 29 13 Polonia 17 14 Xeorxia 15 15 Austria 13 16 Letonia 10 17 República Checa 0

Final

Måneskin, gañadores do Festival da Canción de Eurovisión 2021 cun total de 524 puntos, representando a Italia.

A final tivo lugar o 22 de maio de 2021 ás 21:00 (CEST). 26 países participaron nesta final, con todos os 39 países aptos para a votación.

N.º	País	Artista	Canción	Lingua(s)	Posto	Puntos
01	Chipre	Elena Tsagrinou	"El Diablo"	Inglés	16	94
02	Albania	Anxhela Peristeri	"Karma"	Albanés	21	57
03	Israel	Eden Alene	"Set Me Free"	Inglés	17	93
04	Bélxica	Hooverphonic	"The Wrong Place"	Inglés	19	74
05	Rusia	Manizha	"Russian Woman"	Ruso, inglés	9	204
06	Malta	Destiny	"Je me casse"	Inglés	7	255
07	Portugal	The Black Mamba	"Love Is on My Side"	Inglés	12	153
08	Serbia	Hurricane	"Loco Loco"	Serbio	15	102
09	Reino Unido	James Newman	"Embers"	Inglés	26	0
10	Grecia	Stefania	"Last Dance"	Inglés	10	170
11	Suíza	Gjon's Tears	"Tout l'Univers"	Francés	3	432
12	Islandia	Daði og Gagnamagnið	"10 Years"	Inglés	4	378
13	España	Blas Cantó	"Voy a quedarme"	Castelán	24	6
14	Moldavia	Natalia Gordienko	"Sugar"	Inglés	13	115
15	Alemaña	Jendrik Sigwart	"I Don't Feel Hate"	Inglés	25	3
16	Finlandia	Blind Channel	"Dark Side"	Inglés	6	301
17	Bulgaria	Victoria Georgieva	"Growing Up Is Getting Old"	Inglés	11	170
18	Lituania	The Roop	"Discoteque"	Inglés	8	220
19	Ucraína	Go_A	"Shum" (Шум)	Lingua ucraína	5	364
20	Francia	Barbara Pravi	"Voilà"	Francés	2	499
21	Acerbaixán	Efendi	"Mata Hari"	Inglés	20	65
22	Noruega	Tix	"Fallen Angel"	Inglés	18	75
23	Países Baixos	Jeangu Macrooy	"Birth of a New Age"	Inglés e sranan tongo	23	11
24	Italia	Måneskin	"Zitti e buoni"	Italiano	1	524
25	Suecia	Tusse	"Voices"	Inglés	14	109
26	San Marino	Senhit	"Adrenalina"	Inglés	22	50

Detalle de votos

Xurado Pos. País Puntos 1 Suíza 267 2 Francia 248 3 Malta 208 4 Italia 206 5 Islandia 198 6 Bulgaria 140 7 Portugal 126 8 Rusia 104 9 Ucraína 97 10 Grecia 91 11 Finlandia 83 12 Israel 73 13 Bélxica 71 14 Lituania 55 15 Moldavia 53 16 Chipre 50 17 Suecia 46 18 San Marino 37 19 Acerbaixán 32 20 Albania 22 21 Serbia 20 22 Noruega 15 23 Países Baixos 11 24 España 6 25 Alemaña 3 26 Reino Unido 0

Televoto Pos. País Puntos 1 Italia 318 2 Ucraína 267 3 Francia 251 4 Finlandia 218 5 Islandia 180 6 Suíza 165 7 Lituania 165 8 Rusia 100 9 Serbia 82 10 Grecia 79 11 Suecia 63 12 Moldavia 62 13 Noruega 60 14 Malta 47 15 Chipre 44 16 Albania 35 17 Acerbaixán 33 18 Bulgaria 30 19 Portugal 27 20 Israel 20 21 San Marino 13 22 Bélxica 3 23 Países Baixos 0 23 España 0 23 Alemaña 0 23 Reino Unido 0

Puntuacións

Semifinal 1

Xurado

......Participante.....	Pts.	Lituania	Eslovenia	Rusia	Suecia	Australia	Macedonia do Norte	Irlanda	Chipre	Noruega	Croacia	Bélxica	Israel	Romanía	Acerbaixán	Ucraína	Malta	Alemaña	Italia	Países Baixos
Lituania	66		0	2	7	2	0	5	3	0	6	2	12	8	0	1	4	4	7	3
Eslovenia	36	0		0	0	0	3	0	6	4	0	0	3	7	4	4	5	0	0	0
Rusia	117	0	10		6	7	7	8	8	3	8	12	6	5	12	0	1	7	5	12
Suecia	91	3	0	7		6	1	1	7	10	1	6	5	4	6	3	10	12	4	5
Australia	26	8	0	1	0		0	0	0	0	2	0	0	2	0	12	0	1	0	0
Macedonia do Norte	12	0	4	0	0	0		2	0	0	0	0	0	6	0	0	0	0	0	0
Irlanda	16	0	0	0	1	3	0		2	1	0	3	0	0	3	0	2	0	1	0
Chipre	92	4	12	8	4	10	4	4		5	10	0	10	3	0	2	8	5	3	0
Noruega	38	2	3	0	8	1	2	3	0		0	7	2	0	0	0	0	0	6	4
Croacia	57	1	7	3	0	0	8	10	5	0		1	1	1	5	8	3	2	2	0
Bélxica	70	10	5	6	2	0	0	0	4	0	4		7	0	2	10	0	0	10	10
Israel	99	7	2	10	10	8	12	0	1	8	7	4		0	1	6	0	3	12	8
Romanía	58	5	0	0	0	0	0	0	10	2	3	5	0		7	7	12	6	0	1
Acerbaixán	47	0	8	4	3	5	6	7	0	6	0	0	0	0		0	6	0	0	2
Ucraína	103	12	1	5	5	4	5	6	0	7	5	10	4	10	8		7	8	0	6
Malta	174	6	6	12	12	12	10	12	12	12	12	8	8	12	10	5		10	8	7

Televoto

......Participante.....	Pts.	Lituania	Eslovenia	Rusia	Suecia	Australia	Macedonia do Norte	Irlanda	Chipre	Noruega	Croacia	Bélxica	Israel	Romanía	Acerbaixán	Ucraína	Malta	Alemaña	Italia	Países Baixos
Lituania	137		0	7	10	8	4	12	12	12	3	8	5	6	3	12	7	12	8	8
Eslovenia	8	0		0	0	0	3	0	0	0	5	0	0	0	0	0	0	0	0	0
Rusia	108	8	7		3	7	8	1	7	4	10	2	12	5	8	6	2	6	7	5
Suecia	51	5	2	2		0	0	4	3	10	0	7	2	0	1	3	10	0	0	2
Australia	2	0	0	1	0		0	0	0	0	0	0	0	0	0	1	0	0	0	0
Macedonia do Norte	11	0	8	0	0	0		0	0	0	1	0	0	2	0	0	0	0	0	0
Irlanda	4	1	0	0	0	2	0		0	0	0	0	0	0	0	0	1	0	0	0
Chipre	78	4	1	5	4	6	6	6		3	6	3	6	4	4	4	12	1	2	1
Noruega	77	6	6	6	12	3	0	2	1		2	6	4	3	10	2	6	4	1	3
Croacia	53	0	12	0	2	5	12	7	2	1		0	3	0	2	0	0	7	0	0
Bélxica	47	10	4	3	5	0	2	0	0	2	0		1	1	0	5	0	3	4	7
Israel	93	2	0	4	6	4	1	5	10	5	4	4		10	12	7	5	5	3	6
Romanía	27	0	0	0	0	0	0	3	5	0	0	1	0		5	0	3	0	10	0
Acerbaixán	91	3	3	10	1	1	7	0	4	6	8	5	7	7		10	8	2	5	4
Ucraína	164	12	10	12	7	12	5	8	6	7	12	10	8	12	7		4	10	12	10
Malta	151	7	5	8	8	10	10	10	8	8	7	12	10	8	6	8		8	6	12

12 puntos

A continuación móstrase un resumo dos 12 puntos máximos outorgados polo xurado profesional de cada país e o televoto na primeira semifinal. Os países destacados deron o máximo de 24 puntos (12 puntos por xurado profesional e televoto) ao participante en cuestión.

12 puntos outorgados polos xurados

N.	Participante	País/es que outorgaron os 12 puntos
8	Malta	Australia, Croacia, Chipre, Irlanda, Noruega, Romanía, Rusia, Suecia
3	Rusia	Acerbaixán, Bélxica, Países Baixos
2	Israel	Italia, Macedonia do Norte
1	Australia	Ucraína
	Chipre	Eslovenia
	Lituania	Israel
	Romanía	Malta
	Suecia	Alemaña
	Ucraína	Lituania

12 puntos outorgados polo televoto

N.	Participante	País/es que outorgaron os 12 puntos
6	Ucraína	Australia, Croacia, Italia, Lituania, Romanía, Rusia
5	Lituania	Chipre, Alemaña, Irlanda, Noruega, Ucraína
2	Croacia	Macedonia do Norte, Eslovenia
	Malta	Bélxica, Países Baixos
1	Chipre	Malta
	Israel	Acerbaixán
	Noruega	Suecia
	Rusia	Israel

Semifinal 2

Xurado

......Participante.....	Pts.	San Marino	Estonia	República Checa	Grecia	Austria	Polonia	Moldavia	Islandia	Serbia	Xeorxia	Albania	Portugal	Bulgaria	Finlandia	Letonia	Suíza	Dinamarca	España	Francia	Reino Unido
San Marino	76		1	2	10	1	10	10	3	2	1	8	0	2	2	2	2	5	3	8	4
Estonia	29	0		0	1	0	4	3	0	1	3	0	1	7	0	3	3	0	1	0	2
República Checa	23	0	0		4	0	0	1	0	0	6	0	5	5	0	0	0	0	0	2	0
Grecia	104	10	3	5		0	12	8	7	8	0	10	3	10	6	0	1	2	7	12	0
Austria	53	0	4	0	0		0	0	4	3	5	7	2	6	5	1	7	3	6	0	0
Polonia	18	12	0	0	2	0		0	0	0	0	0	0	3	0	0	0	1	0	0	0
Moldavia	56	8	0	0	12	2	7		0	4	0	3	0	12	0	4	0	0	0	1	3
Islandia	140	1	8	10	7	10	3	6		12	7	4	10	0	8	12	8	8	8	6	12
Serbia	56	4	5	4	3	6	0	0	2		2	5	4	0	3	0	4	0	4	5	5
Xeorxia	1	0	0	0	0	0	0	0	0	0		0	0	1	0	0	0	0	0	0	0
Albania	74	7	2	1	6	3	6	5	5	0	0		8	4	4	5	5	10	2	0	1
Portugal	128	2	6	12	5	7	1	2	8	7	10	1		8	7	8	10	4	10	10	10
Bulgaria	149	5	10	7	8	8	5	12	10	10	8	2	12		12	6	12	6	5	4	7
Finlandia	84	3	7	6	0	5	2	0	6	6	4	6	6	0		7	6	7	0	7	6
Letonia	4	0	0	0	0	0	0	4	0	0	0	0	0	0	0		0	0	0	0	0
Suíza	158	6	12	8	0	12	8	7	12	5	12	12	7	0	10	10		12	12	3	8
Dinamarca	9	0	0	3	0	4	0	0	1	0	0	0	0	0	1	0	0		0	0	0

Televoto

......Participante.....	Pts.	San Marino	Estonia	República Checa	Grecia	Austria	Polonia	Moldavia	Islandia	Serbia	Xeorxia	Albania	Portugal	Bulgaria	Finlandia	Letonia	Suíza	Dinamarca	España	Francia	Reino Unido
San Marino	42		4	0	2	0	2	0	3	3	12	7	0	0	1	0	0	2	4	0	2
Estonia	29	0		1	0	0	0	3	0	0	0	0	0	1	7	10	1	6	0	0	0
República Checa	0	0	0		0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0
Grecia	80	5	0	2		0	0	12	5	8	10	10	10	8	2	1	2	3	1	0	1
Austria	13	0	0	0	0		0	0	2	0	0	3	0	0	0	0	4	4	0	0	0
Polonia	17	0	0	0	0	1		7	1	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	1	7
Moldavia	123	12	12	12	12	6	7		6	12	0	0	12	0	5	12	0	0	3	12	0
Islandia	148	8	7	10	5	10	10	6		7	7	1	7	6	12	7	7	12	8	6	12
Serbia	68	7	0	5	4	12	1	1	0		1	4	2	10	0	0	12	0	2	7	0
Xeorxia	15	0	3	0	0	0	3	0	0	0		0	3	2	0	3	0	1	0	0	0
Albania	38	2	0	0	10	2	0	2	0	1	2		1	4	3	0	8	0	0	3	0
Portugal	111	3	5	4	3	7	5	4	8	4	0	6		5	6	5	10	8	12	10	6
Bulgaria	101	4	2	6	6	4	4	5	4	6	8	8	5		4	2	3	5	10	5	10
Finlandia	150	10	10	8	8	5	12	8	10	10	6	5	6	12		8	6	10	6	2	8
Letonia	10	0	1	0	0	0	0	0	0	0	5	0	0	0	0		0	0	0	0	4
Suíza	135	6	6	7	7	8	8	10	7	5	3	12	8	7	10	6		7	7	8	3
Dinamarca	80	1	8	3	1	3	6	0	12	2	4	2	4	3	8	4	5		5	4	5

12 puntos

A continuación móstrase un resumo dos 12 puntos máximos outorgados polo xurado profesional de cada país e o televoto na primeira semifinal. Os países destacados deron o máximo de 24 puntos (12 puntos por xurado profesional e televoto) ao participante en cuestión.

12 puntos outorgados polos xurados

N.	Participante	País/es que outorgaron os 12 puntos
7	Suíza	Albania, Austria, Dinamarca, Estonia, Xeorxia, Islandia, España
4	Bulgaria	Finlandia, Moldavia, Portugal, Suíza
3	Islandia	Letonia, Serbia, Reino Unido
2	Grecia	Francia, Polonia
	Moldavia	Bulgaria, Grecia
1	Polonia	San Marino
	Portugal	República Checa

12 puntos outorgados polo televoto

N.	Participante	País/es que outorgaron os 12 puntos
8	Moldavia	República Checa, Estonia, Francia, Letonia, Grecia, Portugal, San Marino, Serbia
3	Islandia	Dinamarca, Finlandia, Reino Unido
2	Finlandia	Bulgaria, Polonia
	Serbia	Austria, Suíza
1	Dinamarca	Islandia
	Grecia	Moldavia
	Portugal	España
	San Marino	Xeorxia
	Suíza	Albania

Final

Xurado

......Participante.....	Pts.	Israel	Polonia	San Marino	Albania	Malta	Estonia	Macedonia do Norte	Acerbaixán	Noruega	España	Austria	Reino Unido	Italia	Eslovenia	Grecia	Letonia	Irlanda	Moldavia	Serbia	Bulgaria	Chipre	Bélxica	Alemaña	Australia	Finlandia	Portugal	Ucraína	Islandia	Romanía	Croacia	República Checa	Xeorxia	Lituania	Dinamarca	Rusia	Francia	Suecia	Suíza	Países Baixos
Chipre	50	3	0	0	7	4	0	2	0	0	6	0	0	0	0	12	0	0	1	0	0		0	7	4	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	2	2	0	0	0
Albania	22	0	0	2		12	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	7	0	0	0	0	1
Israel	73		6	0	0	0	0	8	0	8	3	0	6	4	1	0	0	0	0	2	3	0	0	0	0	0	0	7	0	0	5	0	0	1	1	5	5	4	0	4
Bélxica	71	6	3	0	0	0	0	0	3	0	0	0	1	5	6	3	0	3	0	0	0	4		0	0	0	5	6	0	0	0	3	0	7	0	3	6	1	0	6
Rusia	104	7	1	0	0	0	0	1	12	0	0	0	0	0	8	2	1	0	10	0	0	6	7	2	1	4	10	0	2	0	4	2	0	0	0		10	3	3	8
Malta	208	5	4	7	8		1	5	7	12	8	4	0	7	5	6	2	10	7	0	5	10	5	8	12	1	4	5	1	12	3	7	1	3	4	4	0	12	6	7
Portugal	126	0	8	0	0	7	5	0	2	0	5	7	7	6	0	0	0	0	2	5	6	1	1	0	0	0		2	10	10	1	12	8	6	0	0	8	0	7	0
Serbia	20	0	0	0	1	0	0	12	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0		0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	7	0	0	0	0	0	0	0	0	0
Reino Unido	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0		0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0
Grecia	91	0	0	8	6	6	0	0	10	1	1	0	0	0	3		0	0	8	3	8	12	0	0	0	2	0	0	4	0	0	0	0	0	0	7	12	0	0	0
Suíza	267	12	7	4	12	10	12	6	0	7	10	10	8	0	7	0	12	5	3	1	0	2	12	10	10	12	7	8	12	7	8	5	10	8	12	1	7	5		5
Islandia	198	0	10	0	0	0	8	4	0	2	7	12	10	8	10	0	10	8	5	7	0	0	3	3	8	8	8	4		0	10	8	6	4	10	0	3	7	5	10
España	6	0	0	0	0	0	0	0	0	0		0	2	0	0	0	0	0	0	0	4	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0
Moldavia	53	0	0	5	0	0	0	0	8	0	0	0	0	0	0	10	0	0		0	12	0	0	0	0	0	0	0	0	6	0	0	0	0	0	12	0	0	0	0
Alemaña	3	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	2	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0		0	0	0	0	0	1	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0
Finlandia	83	0	2	1	3	2	7	0	0	0	0	1	4	10	4	0	4	0	0	10	1	3	8	0	0		0	0	5	8	0	1	0	0	8	0	0	0	1	0
Bulgaria	140	1	0	3	0	0	6	0	1	6	4	5	5	0	0	8	5	1	12	6		5	6	0	2	10	12	0	8	2	0	4	4	2	6	6	0	0	10	0
Lituania	55	10	0	6	0	0	2	0	0	0	2	0	0	12	0	0	6	4	0	0	0	0	0	1	0	3	0	0	0	0	2	0	3		0	0	0	0	4	0
Ucraína	97	4	0	0	0	5	4	0	6	3	0	0	0	1	0	1	7	6	0	0	0	0	10	5	5	0	2		3	5	0	0	7	12	0	0	0	8	0	3
Francia	248	8	0	12	10	3	10	7	4	4	12	8	12	3	2	5	3	12	4	12	7	7	0	12	7	7	6	10	6	4	6	10	0	5	0	0		6	12	12
Acerbaixán	32	2	0	0	2	0	0	0		0	0	0	0	0	0	0	0	2	6	0	0	0	0	0	0	0	0	3	0	0	0	0	5	0	0	8	0	0	2	2
Noruega	15	0	0	0	0	0	0	0	0		0	0	0	2	0	0	0	7	0	0	0	0	0	0	0	0	0	1	0	0	0	0	0	0	3	0	0	2	0	0
Países Baixos	11	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	3	0	0	0	0	0	0	0	0	2	0	0	0	3	0	1	0	0	0	0	0	2	0	0	0	0	0	0
Italia	206	0	5	10	4	0	3	10	0	5	0	6	0		12	4	8	0	0	8	10	8	2	6	6	6	3	12	7	3	12	6	12	10	0	10	0	10	8	0
Suecia	46	0	0	0	0	8	0	3	5	10	0	0	0	0	0	0	0	0	0	4	0	0	4	4	0	5	0	0	0	0	0	0	0	0	2	0	1		0	0
San Marino	37	0	12		5	1	0	0	0	0	0	0	3	0	0	7	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	5	0	4	0	0	0

Televoto

......Participante.....	Pts.	Israel	Polonia	San Marino	Albania	Malta	Estonia	Macedonia do Norte	Acerbaixán	Noruega	España	Austria	Reino Unido	Italia	Eslovenia	Grecia	Letonia	Irlanda	Moldavia	Serbia	Bulgaria	Chipre	Bélxica	Alemaña	Australia	Finlandia	Portugal	Ucraína	Islandia	Romanía	Croacia	República Checa	Xeorxia	Lituania	Dinamarca	Rusia	Francia	Suecia	Suíza	Países Baixos
Chipre	44	0	0	8	2	2	0	6	0	0	0	0	0	0	0	12	0	0	0	2	0		0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	12	0	0	0	0
Albania	35	0	0	0		0	0	10	0	0	0	0	0	10	0	7	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	1	0	0	0	0	0	0	0	7	0
Israel	20		0	0	0	0	0	0	12	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	2	0	0	0	0	0	0	0	1	0	0	0	0	0	0	5	0	0	0
Bélxica	3	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0		0	0	0	0	1	0	0	0	0	0	2	0	0	0	0	0	0
Rusia	100	10	2	1	0	0	6	1	6	0	0	0	0	7	1	1	10	0	12	6	7	3	0	5	0	1	1	4	0	0	3	5	4	4	0		0	0	0	0
Malta	47	5	0	0	0		0	0	0	3	3	2	6	0	0	3	0	4	0	0	0	1	2	0	8	0	0	0	3	2	0	0	0	0	2	0	0	2	0	1
Portugal	27	0	0	0	0	0	0	0	0	0	1	0	0	0	0	0	0	2	0	0	0	0	0	0	0	0		0	2	0	0	0	0	0	0	0	8	0	8	6
Serbia	82	0	0	0	0	4	0	12	0	0	0	12	0	4	12	0	0	0	0		5	0	0	3	2	0	0	0	0	0	12	0	0	0	0	0	3	1	12	0
Reino Unido	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0		0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0
Grecia	79	0	0	7	8	0	0	0	0	0	0	0	0	0	8		0	0	7	3	2	12	0	0	0	0	2	0	0	0	0	8	12	0	0	0	0	0	0	10
Suíza	165	6	7	3	12	0	2	7	4	2	7	5	1	0	5	4	4	3	4	1	3	0	4	2	5	7	6	7	6	5	5	3	0	6	6	5	6	5		7
Islandia	180	1	8	0	0	5	3	0	0	10	5	10	10	6	3	0	5	10	0	5	0	0	5	6	12	12	3	6		0	4	7	1	3	12	1	4	10	5	8
España	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0		0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0
Moldavia	62	0	0	6	7	0	0	0	1	0	0	0	0	2	0	0	0	0		0	0	0	0	0	0	2	8	0	0	12	0	12	2	0	0	3	7	0	0	0
Alemaña	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0		0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0
Finlandia	218	4	6	4	3	7	12	2	5	6	2	4	7	8	4	6	8	5	5	7	8	4	6	8	3		5	8	12	6	6	4	0	7	7	8	1	12	4	4
Bulgaria	30	0	0	2	5	0	0	0	0	0	8	0	8	0	0	0	0	0	0	0		7	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0
Lituania	165	3	4	0	0	6	10	0	0	12	4	3	12	5	0	0	12	12	2	0	0	5	7	12	6	5	0	10	4	3	0	1	10		4	2	0	7	1	3
Ucraína	267	12	12	5	4	1	5	4	8	5	6	7	4	12	7	5	6	8	10	8	6	6	10	4	10	10	10		8	7	8	10	6	12	1	7	12	4	2	5
Francia	251	8	5	10	6	3	7	5	2	4	12	6	5	1	6	8	3	7	6	10	10	8	12	10	4	6	12	5	7	8	7	2	5	8	3	6		6	6	12
Acerbaixán	33	2	0	0	0	0	0	3		1	0	0	0	0	0	2	0	0	1	4	4	0	0	0	0	0	0	3	0	4	2	0	3	0	0	4	0	0	0	0
Noruega	60	0	3	0	0	10	4	0	7		0	1	2	0	2	0	2	0	0	0	0	0	1	1	1	4	0	0	1	0	0	0	0	5	8	0	0	8	0	0
Países Baixos	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0
Italia	318	7	10	12	10	12	8	8	10	7	10	8	3		10	10	7	6	8	12	12	10	8	7	7	8	7	12	5	10	10	6	8	10	5	10	10	3	10	2
Suecia	63	0	1	0	1	8	1	0	0	8	0	0	0	0	0	0	1	1	3	0	1	0	3	0	0	3	4	2	10	0	0	0	0	1	10	0	2		3	0
San Marino	13	0	0		0	0	0	0	3	0	0	0	0	3	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	0	7	0	0	0	0	0	0	0

12 puntos

A continuación móstrase un resumo dos 12 puntos máximos outorgados polo xurado profesional de cada país e o televoto na primeira semifinal. Os países destacados deron o máximo de 24 puntos (12 puntos por xurado profesional e televoto) ao participante en cuestión.

12 puntos outorgados polos xurados

N.	Participante	País/es que outorgaron os 12 puntos
8	Francia	Alemaña, Irlanda, Países Baixos, San Marino, Serbia, España, Suíza, Reino Unido
	Suíza	Albania, Bélxica, Dinamarca, Estonia, Finlandia, Islandia, Israel, Letonia
4	Italia	Croacia, Xeorxia, Eslovenia, Ucraína
	Malta	Australia, Noruega, Romanía, Suecia
2	Bulgaria	Moldavia, Portugal
	Grecia	Chipre, Francia
	Moldavia	Bulgaria, Rusia
1	Albania	Malta
	Chipre	Grecia
	Islandia	Austria
	Lituania	Italia
	Portugal	República Checa
	Rusia	Acerbaixán
	San Marino	Polonia
	Serbia	Macedonia do Norte
	Ucraína	Lituania

12 puntos outorgados polo televoto

N.	Participante	País/es que outorgaron os 12 puntos
5	Italia	Bulgaria, Malta, San Marino, Serbia, Ucraína
	Lituania	Alemaña, Irlanda, Letonia, Noruega, Reino Unido
	Serbia	Austria, Croacia, Macedonia do Norte, Eslovenia, Suíza
	Ucraína	Francia, Israel, Italia, Lituania, Polonia
4	Francia	Bélxica, Países Baixos, Portugal, España
3	Finlandia	Estonia, Islandia, Suecia
	Islandia	Australia, Dinamarca, Finlandia
2	Chipre	Grecia, Rusia
	Grecia	Chipre, Xeorxia
	Moldavia	República Checa, Romanía
1	Israel	Acerbaixán
	Rusia	Moldavia
	Suíza	Albania

Outros países

A elixibilidade para a posible participación no Festival de Eurovisión require unha emisora nacional membro activo da UER que poida emitir o evento a través da rede de Eurovisión. A UER enviou unha invitación para participar no festival a todos os membros activos. O membro asociado Australia non necesitou unha invitación para o festival de 2021, xa que se lle concedera permiso previamente para participar no evento até polo menos o ano 2023.

Membros activos da UER

• Andorra – En novembro de 2019, Demócratas por Andorra, o partido gobernante de Andorra, anunciou a súa intención de regresar ao concurso se había unha reforma dos requisitos económicos. Susanne Georgi, a representante andorrana en 2009, dixo, en maio de 2020, que asegurara o orzamento necesario para que o país retornase ao evento. Nese mesmo ano, o 1 de agosto de 2020, Georgi explicou nun podcast dunha páxina web fan de Eurovisión denominada Wiwibloggs' que se reunira co primeiro ministro de Andorra Xavier Espot Zamora, no cal ambos concordaron vermalmente en regresar a Eurovisión en 2022 (debido a que non quixeron participar en 2021 polas circunstancias pandémicas).
• Armenia – Tendo a intención de competir en 2020, Armenia confirmouse inicialmente para o evento de 2021 cando a lista de participantes foi anunciada pola UER en outubro de 2020 e estaba previsto que actuase na segunda metade da segunda semifinal. Con todo, o 5 de marzo de 2021, a Televisión Pública de Armenia confirmou que non poderían participar debido á crise sociopolítica na que estaba inmersa o seu país polo conflito de Nagorno-Karabakh.
• Belarús – Tendo a intención de competir en 2020, Belarús foi inicialmente confirmada para o evento de 2021 cando a lista de participantes foi anunciada pola UER en outubro de 2020 e estaba previsto que actuase na primeira metade da primeira semifinal. Con todo, o 26 de marzo de 2021, Belarús foi descualificada pola UER despois de que a súa proposta "Ya nauchu tebya" de Galasy ZMesta fose rexeitada por violar as regras e non ser capaz de enviar outra de substitución elixible. Seis días despois da final, a UER votou para suspender á emisora bielorrusa BTRC, alegando que estaban "especialmente alarmados pola transmisión de entrevistas aparentemente baixo coacción". BTRC recibiu dúas semanas para responder antes de que a suspensión entrase en vigor o 11 de xuño de 2021, pero non houbo resposta pública. A emisora foi expulsada da UER o 1 de xullo, o que lle imposibilita futuras participacións.
• Bosnia e Hercegovina – En outubro de 2020, a emisora bosniana Radiotelevisión de Bosnia e Hercegovina confirmou que o seu país non volvería en 2021, debido a problemas económicos. A última vez que participaron foi en 2016.
• Eslovaquia – En xullo de 2020, un representante da Radiotelevisión de Eslovaquia (RTVS) anunciou que a emisora probablemente non participaría no evento, e confirmouno definitivamente en agosto dese mesmo ano.
• Luxemburgo – En xullo de 2020, RTL Télé Lëtzebuerg confirmou que Luxemburgo non ía participar en 2021, explicando que non teñen pensando "centrarse en entretemento e espectáculos musicais" e que participar "poñería á emisora baixo tensión financeira". A última vez que participaron no festival foi en 1993.
• Marrocos – En resposta aos rumores que indicaban que a UER tivera conversas con Marrocos sobre a súa posible participación, Karim Sbai, o Director de Comunicacións da Sociedade Nacional de Radiodifusión e de Televisión de Marrocos, anunciou, en febreiro de 2020, que o posible regreso do país non fora aínda debatido. Finalmente, Marrocos non se incluíu na lista final de participantes para 2021.
• Mónaco – A emisora monegasca TMC confirmou, en setembro de 2020, que non participarían en 2021.
• Montenegro – A emisora montenegrina Radiotelevisión de Montenegro confirmou, en outubro de 2020, que non participarían en 2021. Xa abandonaran a competición no festival de 2020 posteriormente cancelado debido a unha serie de resultados pobres e os custos asociados coa súa participación.
• Turquía – En maio de 2020, Faruk Kaymakcı, Viceministro de Asuntos Exteriores turco e Director de Asuntos da UE, anunciou que esperaba ver a Turquía retornando ao festival. Con todo, Turquía non se incluíu na lista final de participantes para 2021. A última participación do país foi en 2012.

Membros asociados da UER

• Casaquistán – En agosto de 2020, a UER informou de que non tiñan intencións de invitar a Casaquistán para o festival deste ano.
• Estados Unidos – En xaneiro de 2020, a UER anunciou que o país podería participar se o American Song Contest tiña éxito. Algúns entes de radiofusión dos Estados Unidos son membros asociados á UER.

Non membros da UER

• Kosovo – En agosto de 2020, a UER informou de que non tiñan intencións de invitar a Kosovo para o festival deste ano.
• Liechtenstein – En xullo de 2020, a emisora de Liechtenstein 1 FLTV anunciou que descartaran debutar en 2021. A emisora xa tentara converterse en membro da UER no pasado pero cesou os seus plans cando o seu director, Peter Kölbel, inesperadamente faleceu. Tamén necesitaría o apoio do goberno de Liechtenstein para poder asumir o custo de ser membro da UER e pagar a cota de participación do festival.

Emisoras, comentaristas e voceiros

A UER realizou emisións en directo de ambas as dúas semifinais e mais a Gran Final a través da súa canle de YouTube, sen comentarios. Estes foron xeobloqueados para espectadores de Australia, Grecia, Letonia, Lituania, Ucraína, os Estados Unidos e o Reino Unido. Despois das retransmisións en directo, os tres espectáculos xa estaban dispoñibles para todos os países anteriores excepto os Estados Unidos.

Voceiros

Os voceiros que anunciaron os 12 puntos dos xurados respectivos de cada país foron os seguintes:

1. Israel – Lucy Ayoub (copresentador do festival de 2019)
2. Polonia – Ida Nowakowska (copresentadora do Festival de Eurovisión Júnior de 2019 e 2020)
3. San Marino – Monica Fabbri
4. Albania – Andri Xhahu
5. Malta – Stephanie Spiteri
6. Estonia – Sissi
7. Macedonia do Norte – Vane Markoski
8. Acerbaixán – Ell & Nikki (gañadoras do festival de 2011; Eldar Gasimov copresentadora do festival de 2012)
9. Noruega – Silje Skjemstad Cruz
10. España – Nieves Álvarez
11. Austria – Philipp Hansa
12. Reino Unido – Amanda Holden
13. Italia – Carolina Di Domenico
14. Eslovenia – Lorella Flego
15. Grecia – Manolis Gkinis
16. Letonia – Aminata Savadogo (representante de Letonia en 2015)
17. Irlanda – Ryan O'Shaughnessy (representante de Irlanda en 2018)
18. Moldavia – Sergey Stepanov (representante de Moldavia en 2010 e 2017 como parte de SunStroke Project, tamén coñecido como "Epic Sax Guy")
19. Serbia – Dragana Kosjerina
20. Bulgaria – Joanna Dragneva (representante de Bulgaria en 2008 como parte de Deep Zone Project)
21. Chipre – Loukas Hamatsos
22. Bélxica – Danira Boukhriss
23. Alemaña – Barbara Schöneberger
24. Australia – Joel Creasey
25. Finlandia – Katri Norrlin
26. Portugal – Elisa
27. Ucraína – Tayanna
28. Islandia – Hannes Óli Ágústsson (caracterizando a Olaf Yohansson de Eurovision Song Contest: The Story of Fire Saga)
29. Romanía – Cătălina Ponor
30. Croacia – Ivan Dorian Molnar
31. República Checa – Taťána Kuchařová
32. Xeorxia – Oto Nemsadze (representante de Xeorxia en 2019)
33. Lituania – Andrius Mamontovas (representante de Lituania en 2006 como parte de LT United)
34. Dinamarca – Tina Müller
35. Rusia – Polina Gagarina (representante de Rusia en 2015)
36. Francia – Carla (representante de Francia no Festival de Eurovisión Júnior de 2019)
37. Suecia – Carola (representante de Suecia en 1983 e 2006; gañadora do festival de 1991)
38. Suíza – Angélique Beldner
39. Países Baixos – Romy Monteiro

Emisoras e comentaristas

Todas as emisoras participantes poden optar por ter comentaristas in situ ou remotos que ofrezan información sobre o espectáculo e sobre as votacións á súa audiencia local. Aínda que deben emitir polo menos a semifinal na que votan e a final, a maioría das emisoras emiten os tres programas con diferentes plans de programación. Do mesmo xeito, algunhas emisoras que non participan poden querer emitir o concurso. Estas son as emisoras que confirmaron os seus plans de emisión e/ou os seus comentaristas:

Emisoras e comentaristas en países participantes

País	Show/s	Emisora/s	Comentarista/s	Ref/s
Acerbaixán	Todos	İTV	Murad Arif
Albania	Todos	RTSH 1, RTSH Muzikë, Radio Tirana 1	Andri Xhahu
Alemaña	Todos	One	Peter Urban
	Final	Das Erste, Deutsche Welle
Australia	Todos	SBS	Myf Warhurst e Joel Creasey
Austria	Todos	ORF 1	Andi Knoll
Bélxica	Todos	Eén	Neerlandés: Peter Van de Veire
		Ketnet	Audiodescripción en neerlandés
	Final	Radio 2	Neerlandés: Anja Daems e Showbizz Bart
	Todos	La Une, RTBF Auvio	Francés: Fanny Jandrain e Jean-Louis Lahaye
	Primeira semifinal e final	VivaCité
Bulgaria	Todos	BNT 1, BNT 4	Elena Rosberg e Petko Kralev
Chipre	Todos	RIK 1, RIK HD, RIK Sat	Louis Patsalides
Croacia	Todos	HRT 1	Duško Ćurlić
	Final	HR 2	Descoñecido
Dinamarca	Todos	DR1	Henrik Milling e Nicolai Molbech
Eslovenia	Ambas as semifinais	TV Slovenija 2	Mojca Mavec
	Final	TV Slovenija 1
	Todos	RTV 4D, Radio Val 202
España	Ambas as semifinais	La 2	Tony Aguilar, Julia Varela e Víctor Escudero
	Final	La 1, TVE Internacional
		Radio Nacional, Radio Exterior, Radio 5	Imanol Durán
Estonia	Todos	ETV	Estoniano: Marko Reikop
		ETV+	Ruso: Aleksandr Hobotov e Julia Kalenda
		ERR	Linguaxe de signos: varios intérpretes
Finlandia	Todos	Yle TV1	Finés: Mikko Silvennoinen Sueco: Eva Frantz e Johan Lindroos Ruso: Levan Tvaltvadze
		Yle Radio Suomi	Finés: Sanna Pirkkalainen e Toni Laaksonen
		Yle X3M	Sueco: Eva Frantz e Johan Lindroos
Francia	Ambas as semifinais	Culturebox, France 4	Laurence Boccolini
	Final	France 2	Stéphane Bern e Laurence Boccolini
Grecia	Todos	ERT1	Maria Kozakou e Giorgos Kapoutzidis
		ERT Second Programme, Voice of Greece	Dimitris Meidanis
	Final		Giorgos Katsaros
Irlanda	Ambas as semifinais	RTÉ2	Marty Whelan
	Final	RTÉ One
	Primeira semifinal	RTÉ Radio 1	Neil Doherty e Zbyszek Zalinski
	Final	RTÉ 2FM
Islandia	Todos	RÚV	Islandés: Gísli Marteinn Baldursson
		RÚV 2	Linguaxe de signos: varios intérpretes
	Segunda semifinal e final	RÁS 2	Descoñecido
	Todos	RUV.is	Inglés: Alex Elliott
Israel	Todos	Kan 11, Kan Educational, Kan Tarbut	Asaf Liberman e Akiva Novick
Italia	Ambas as semifinais	Rai 4	Ema Stokholma e Saverio Raimondo
	Final	Rai 1	Gabriele Corsi e Cristiano Malgioglio
	Ambas as semifinais	Rai Radio 2	Ema Stokholma e Saverio Raimondo
	Final		Ema Stokholma e Gino Castaldo
Letonia	Ambas as semifinais	LTV1	Toms Grēviņš
	Final		Toms Grēviņš e Marie N
Lituania	Todos	LRT televizija, LRT radijas	Ramūnas Zilnys
Macedonia do Norte	Todos	MRT 1, MRT 2	Eli Tanaskovska
Malta	Todos	TVM	Sen comentarios
Moldavia	Todos	Moldova 1, Radio Moldova	Descoñecido
Noruega	Todos	NRK1	Marte Stokstad
	Final	NRK3	Martin Lepperød e Adelina Ibishi
		NRK P1	Ole-Christian Øen
Países Baixos	Todos	NPO 1, BVN	Cornald Maas e Sander Lantinga
		NPO 1 Extra	Linguaxe de signos: varios intérpretes
		NPO Zappelin Extra	Audiodescripción en neerlandés
	Final	NPO Radio 2	Wouter van der Goes e Frank van ’t Hof
Polonia	Todos	TVP1, TVP Polonia	Marek Sierocki e Aleksander Sikora
Portugal	Todos	RTP1, RTP Internacional, RTP África	José Carlos Malato e Nuno Galopim
Reino Unido	Ambas as semifinais	BBC Four	Scott Mills, Sara Cox e Chelcee Grimes
	Final	BBC One	Graham Norton
		BBC Radio 2	Ken Bruce
República Checa	Ambas as semifinais	ČT2	Jan Maxián e Albert Černý
	Final	ČT1
Romanía	Todos	TVR 1, TVRi	Bogdan Stănescu
Rusia	Todos	Channel One	Yuri Aksyuta e Yana Churikova
San Marino	Todos	San Marino RTV, Radio San Marino	Lia Fiorio e Gigi Restivo
Serbia	Todos	RTS 1, RTS Planeta, RTS Svet	Duška Vučinić
	Final	Radio Belgrade 1	Katarina Epštajn e Nikoleta Dojčinović
Suecia	Todos	SVT1	Edward af Sillén e Christer Björkman
		SR P4	Carolina Norén
Suíza	Ambas as semifinais	SRF zwei	Alemán: Sven Epiney
	Final	SRF 1
	Ambas as semifinais	RTS 2	Francés: Jean-Marc Richard e Nicolas Tanner
	Final	RTS 1	Francés: Jean-Marc Richard, Nicolas Tanner e Joseph Gorgoni
	Segunda semifinal	RSI La 2	Italiano: Clarissa Tami
	Final	RSI La 1	Italiano: Clarissa Tami e Sebalter
Ucraína	Todos	UA:First	Timur Miroshnychenko
		STB	Serhiy Prytula
	Final	UA:Ukrainian radio	Olena Zelinchenko
		UA:Radio Promin	Anna Zakletska e Dmytro Zakharchenko
Xeorxia	Todos	First Channel	Nika Lobiladze

Emisoras e comentaristas en países non participantes

País	Show(s)	Emisora/s	Comentarista/s	Ref/s
Canadá	Todos	Omni Television	Sen comentarios
Casaquistán	Todos	Khabar Agency	Kaldybek Zhajsanbaj e Mahabbat Esen
Eslovaquia	Final	Rádio FM	Daniel Baláž, Lucia Haverlík, Pavol Hubinák e Juraj Malíček
Kosovo	Todos	RTK	Descoñecido
Suriname	Final	ATV	Descoñecido
Estados Unidos	Todos	Peacock	Sen comentarios
	Final	WJFD-FM	Ewan Spence e Ross Middleton

Cifras de audiencia

Espectadores estimados por países

País	Audiencia (en millóns)	Ref/s
Acerbaixán	Non anunciado
Albania	Non anunciado
Alemaña	6.54 (Das Erste)
	1.2 (One)
Australia	0.28
Austria	0.59
Bélxica	1.9 (Eén)
	0.45 (La Une)
Bulgaria	0.30
Chipre	0.17
Croacia	Non anunciado
Dinamarca	0.53
Eslovenia	Non anunciado
España	4.07
Estonia	0.15
Finlandia	1.46
Francia	5.5
Grecia	2.04
Irlanda	0.36
Islandia	0.14
Israel	Non anunciado
Italia	4.51
Letonia	0.11
Lituania	1
Macedonia do Norte	Non anunciado
Malta	Non anunciado
Moldavia	Non anunciado
Noruega	1.48
Países Baixos	5.57
Polonia	1.40 (TVP 1)
	0.07 (TVP Polonia)
Portugal	1.20
Reino Unido	7.7 (BBC One, Final)
	0.73 (BBC Four, SF1)
	0.75 (BBC Four, SF2)
República Checa	0.16
Romanía	0.18
Rusia	3.47
San Marino	Non anunciado
Serbia	2.5
Suecia	2.9
Suíza	0.47 (SRF 1)
	0.02 (RSI La 1)
Ucraína	1.83 (Suspilne)
	4.7 (STB)
Xeorxia	Non anunciado
Total	183 ( ~0.55%)

Incidentes

Descualificación de Belarús

O 9 de marzo de 2021, a emisora belarusa Compañía Nacional de Televisión e Radio e Televisión de Belarús confirmou que Galasy ZMesta representaría a Belarús no festival de 2021 coa canción "Ya nauchu tebya". A canción interpretaríase na primeira metade da primeira semifinal do concurso. Aínda que moitos artistas que estaba previsto inicialmente que participasen no evento cancelado de Eurovisión 2020 volveron en Eurovisión 2021, a emisora estatal de Belarús confirmou en setembro de 2020 que se negarían a seleccionar novamente a VAL como representantes do país debido ao apoio da banda ás protestas belarusas, alegando que o dúo "non tiña conciencia".

"Ya nauchu tebya" provocou unha resposta fortemente negativa por parte dos fans de Eurovisión. Ás poucas horas do seu lanzamento, iniciouse unha petición na plataforma Change.org na que se solicitaba a descualificación de Belarús de Eurovisión 2021 debido á letra da proposta interpretada como unha celebración da "opresión política e a escravitude". Xerou máis de mil sinaturas en doce horas. Máis tarde ese día, Suecia retirou o posto de Belarús no xurado do Melodifestivalen, pedindo ao Reino Unido que interviñese como substituto. Varios sitios web de novas de Eurovisión afirmaron que deixarían de dar cobertura á entrada.

Dous días despois do anuncio da proposta, a UER emitiu un comunicado afirmando que, debido á natureza política da canción, non seguía as normas do festival. Posteriormente, a emisora Belarús tivo a opción de reenviar unha versión modificada da canción ou de seleccionar unha canción diferente. Se Belarús rexeitase ambas as alternativas, o país quedaría fóra da competición.

Propúxose unha segunda canción titulada "Pesnya pro zaytsev (Song About Hares)", que á súa vez foi rexeitada pola Unión Europea de Radiodifusión (UER) privando a Belarús de participar no evento de 2021. A UER emitiu un comunicado dicindo: "Concluíuse que a nova proposta tamén estaba a incumprir as normas do festival que aseguran que o mesmo non se instrumentalice nin se desprestixe. Como a emisora non presentou unha participación elixible no prazo ampliado, lamentablemente, Belarús non participará na 65ª edición do Festival de Eurovisión en maio".

O 28 de maio de 2021, unha semana despois da Gran Final do festival, a UER decidiu suspender a emisora belarusa BTRC, dando como argumentos a inxerencia do goberno na liberdade de prensa e democracia, as polémicas declaracións do presentador Grigory Azaronak sobre os gañadores e o festival en xeral: "Mira o que gañou Eurovisión. É un bestiario de pervertidos, homosexuais dexenerados, lixo que sabe de SIDA."; e o descontento por parte dos directores da emisora polas dúas propostas que foron rexeitadas por contido político explícito, proovocando a descualificación do país de Eurovisión. Dende a emisión do comunicado oficial, deuse un prazo de dúas semanas a BTRC para responder antes de que entre a suspensión en vigor o 11 de xuño. Con todo, ao non haber resposta pública oficial, a UER decidiu expulsar a emisora, medida que impedirá futuras participacións de Belarús en Eurovisión a menos que outra emisora tome a súa posición.

Substitución no 2º ensaio de Ucraína

Antes do segundo ensaio de Ucraína o 12 de maio, a cantante da banda Go_A, Kateryna Pavlenko, informou de que se sentía lixeiramente mal. De acordo cos protocolos de seguridade e saúde do festival, Pavlenko foi obrigada a poñerse en corentena no seu cuarto do hotel. Os outros membros da banda deron negativo e puideron ensaiar, coa cantante holandesa Emmie van Stijn como vocalista principal, substituíndo a Pavlenko. Pavlenko fíxose un test de COVID-19, que resultou negativo ao día seguinte, permitíndolle actuar de novo.

Van Stijn recibiu reaccións positivas pola súa actuación, en particular pola pronuncia en ucraíno, e foi convidada a sentar coa delegación ucraína na green room durante a primeira semifinal.

Infeccións por COVID-19

Durante as semanas de duración do Festival de Eurovisión elaborouse unha zona para probas de detección de COVID-19 nos exteriores do Rotterdam Ahoy.

Antes do evento da "Turquoise Carpet", un membro de cada unha das delegacións polaca e islandesa deu positivo en COVID-19. En consecuencia, esas delegacións tiveron que se ausentar do festival, ao ter que confinarse de acordo cos protocolos de seguridade e saúde do concurso. As delegacións romanesa e maltesa tamén estiveron ausentes por medidas de precaución, xa que tiñan a súa sede no mesmo hotel que as delegacións polaca e islandesa.

Os demais membros das delegacións polaca e islandesa deron negativo e permaneceron en corentena ata o jury show da segunda semifinal. Con todo, confirmouse máis tarde que un membro do grupo islandés Daði og Gagnamagnið dera positivo e, como resultado, o grupo tivo que ausentarse das actuacións en directo. O vídeo dun dos seus ensaios no Rotterdam Ahoy retransmitíronse durante o jury show e a segunda semifinal, así como na final. Os restantes membros da delegación polaca foron liberados posteriormente do confinamento.

O 20 de maio, a UER confirmou que Duncan Laurence dera positivo e non actuaría en directo na final. Estaba previsto que interpretase a súa canción gañadora, en 2019, "Arcade" e o seu novo sinxelo "Stars" durante un dos actos intermedios, así como presentar os puntos en nome do xurado holandés durante as votacións; este último papel foi ocupado por Romy Monteiro. Durante a final emitíronse imaxes pregravadas do intervalo de Laurence. Debido ao resultado positivo da proba de COVID-19, Laurence tampouco estivo presente para entregar o trofeo ao gañador; os presentadores foron os que o entregaron no seu lugar.

O 23 de maio, un día despois da Gran Final, un membro da delegación norueguesa deu positivo e viuse obrigado a permanecer illado en Rotterdam. Máis tarde confirmouse que outros seis membros da delegación deran positivo tras regresar a Noruega.

Problemas técnicos

Problemas no jury show

Durante o jury show da primeira semifinal, as delegacións romanesa, ucraína e maltesa informaron de problemas coas súas actuacións; sobre todo, Roxen escoitouse moi desafinada durante o estribillo da súa canción "Amnesia". A UER confirmou máis tarde que se produciron problemas de monitorización intrauricular e que todos os artistas implicados terían unha segunda oportunidade de actuar. Non se produciron problemas durante as segunda actuacións.

Durante a actuación final no jury show de San Marino, a plataforma xiratoria non parou cando debía facelo, levando a Senhit a ter que saltar dela mentres estaba en movemento. Máis tarde, a delegación sammarinesa presentou unha queixa, alegando tamén que todas as tomas da cámara foron distorsionadas debido a estes problemas de sincronización. A delegación ofreceu permitir a Senhit e Flo Rida retirarse do evento, aínda que finalmente decidiron quedar. O supervisor executivo do concurso, Martin Österdahl, pediu desculpas á delegación e reafirmou que o problema sería abordado e que estarían protexidos ao máximo.

Rotura de cámara antes da actuación de Irlanda

Durante a preparación da actuación de Irlanda na primeira semifinal, unha cámara rompeu, o que provocou un atraso prolongado despois de que se amosase a postcard. A copresentadora Chantal Janzen improvisou na green room durante a transmisión en directo para facer tempo.

Caída de micrófono de Moldavia

Na metade da súa actuación na Gran Final, a Natalia Gordienko de Moldavia caeulle accidentalmente o micrófono. Un dos seus bailaríns axudouna inmediatamente a recuperalo, permitíndolle continuar a actuación.

Falsa acusación de consumo de drogas

Durante un segmento no que se enfocaba a green room na Gran Final, Damiano David, o cantante da banda italiana Måneskin, foi increpado por algúns espectadores en liña nas redes sociais por presumiblemente "ser visto esnifando unha raia de cocaína cando se inclinou sobre unha mesa", aínda que non había drogas nas imaxes e o cantante estaba sentado lonxe da mesa, preto dos membros da delegación italiana. Na conferencia de prensa da banda tras a súa vitoria, Torbjörn Ek, xornalista que traballaba no xornal sueco Aftonbladet, preguntou polas acusacións, que David negou, explicando que o seu compañeiro Thomas Raggi rompera un vaso embaixo da mesa que David estaba a recoller do chan, e dixo "Non uso drogas, por favor, non digan iso". Máis tarde, a banda publicou un comunicado na súa conta oficial de Instagram dicindo: "Estamos realmente sorprendidos polo que algunhas persoas din de que Damiano estaba a drogarse. Realmente estamos en contra das drogas e nunca consumimos cocaína. Estamos preparados para facernos a proba de drogas, porque non temos nada que ocultar". A UER publicou un comunicado ao día seguinte no que afirmaba que a banda, a súa dirección e o xefe da delegación italiana negaran calquera acusación e que o cantante en cuestión, Damiano, solicitara que lles fixesen a proba de drogas esa mesma noite, pero como as probas non podían organizarse nese mesmo instante, o cantante "tomaría unha proba voluntaria de drogas despois de chegar a casa". Tamén se confirmou que "se atoparon cristais rotos tras unha revisión no lugar". As acusacións foron maiormente forzadas pola prensa francesa e mesmo comentadas polo Ministro de Asuntos Exteriores francés Jean-Yves Le Drian, pero France Télévisions anunciou que non presentarán ningún cargo oficial, mentres que na prensa italiana describiuse como unha broma nas redes sociais que fora demasiado lonxe e converteuse en fake news.

O 24 de maio, a UER publicou unha declaración confirmando que non se consumiran drogas na green room durante a final, tras unha proba de consumo de drogas negativa e a inspección de todas as imaxes dispoñibles. A UER tamén expresou a súa preocupación polas "especulacións imprecisas que levaron a noticias falsas [que] ensombreceron o espírito e o resultado do festival, afectando inxustamente á banda".

Problemas co televoto neerlandés

A UER confirmou o 24 de maio que tiveron problemas na xestión do televoto neerlandés na final. Moitas persoas nas redes sociais queixáronse de que non se contasen os seus votos e só recibiran os seus textos de confirmación horas despois do festival. Máis tarde, a UER confirmou á NOS que eses votos non se contaron debido a un problema coa subsidiaria neerlandesa do provedor de telecomunicacións T-Mobile, ao tempo que aclarou que non tiñan autoridade no asunto. Con todo, o televoto neerlandés segue vixente.

Samira Efendi chama terroristas aos armenios

Durante o conflito de Nagorno-Karabakh entre o seu país e Armenia, Samira Efendi, a artista da canción que representou a Acerbaixán recibiu certa publicidade negativa despois de que chamase aos armenios "terroristas" e publicara fotografías nas súas redes sociais con uniformes militares apoiando ao presidente do país Ilham Aliyev, reprobado internacionalmente polo seu historial con respecto aos dereitos humanos. Foi entón iniciada unha petición para a descualificación do país en Eurovisión, obtendo case 10 000 sinaturas, mais quedando sen efecto algún, xa que non se produciu finalmente ningunha acción oficial por parte da UER.

Controversia da proposta de Chipre

Despois de que se lanzase "El Diablo", a Corporación Chipriota de Radiodifusión recibiu ameazas por parte de cristiáns ortodoxos por presunta promoción do satanismo. Máis de 20.000 persoas asinaron en Avaaz para instar á cancelación da participación en Eurovisión do país. A canción recibiu críticas por parte dalgúns membros do público, así como dalgunhas figuras públicas da illa pola inclusión na letra de frases como "I fell in love/ I fell in love/ I gave my heart to El Diablo" ("Enamoreime/ Enamoreime/ Deille o meu corazón ao diablo"). A Igrexa de Chipre considerou que a canción era ofensiva, irrespetuosa e pouco representativa e esixiu á emisora estatal CyBC que retirase a entrada de Eurovisión de Chipre. Non obstante, a canción contou co apoio total do goberno, CyBC e a maioría do público en Chipre. Desde entón, o goberno rexeitou publicamente as reaccións de grupos relixiosos e conservadores, alegando que respecta tanto os dereitos espirituais como a liberdade de expresión artística. En febreiro de 2021, os cristiáns ortodoxos de Chipre lanzaron unha petición en liña para pedir a retirada do Festival de Eurovisión.

Amais, varios xornalistas compararon "El Diablo" coa canción "Bad Romance" (2009) de Lady Gaga, algúns chegando a acusala abertamente de plaxio.

Outros premios

Ademais do trofeo do gañador principal do festival, os Premios Marcel Bezençon e o Premio Barbara Dex disputáronse durante o Festival de Eurovisión de 2021. A enquisa de votación OGAE (en francés: Organisation Générale des Amateurs de l'Eurovision; en galego: Organización Xeral de Amantes de Eurovisión) tamén tivo lugar antes do evento.

Premios Marcel Bezençon

Artigo principal: Premios Marcel Bezençon.

Os Premios Marcel Bezençon honran as mellores cancións competidoras na final. Denominado así en honor ao fundador do concurso, os premios foron creados e entregados por primeira vez no festival de 2002 por Christer Björkman (representante de Suecia no festival de 1992 e actual xefe de delegación do país), e Richard Herrey (membro dos Herreys que gañaron o festival de 1984 por Suecia). Os premios divídense en tres categorías: Premio Artístico, Premio de Compositores e Premio de Prensa. Os gañadores son desvelados pouco antes da final de Eurovisión.

Categoría	País	Canción	Intérprete/s	Compositor/es
Premio Artístico	Francia	"Voilà"	Barbara Pravi	Barbara Pravi, Igit, Lili Poe
Premio de Prensa
Premio de Compositores	Suíza	"Tout l'Univers"	Gjon's Tears	Gjon Muharremaj, Nina Sampermans, Wouter Hardy, Xavier Michel

OGAE

Destiny Chukunyere, representante por Malta no Festival da Canción de Eurovisión 2021 e gañadora da votación da OGAE previa ao evento, interpretando a súa proposta "Je Me Casse" na primeira semifinal do jury show.

Artigo principal: OGAE.

OGAE é unha organización internacional que realiza unha votación sobre as cancións favoritas entre os seus membros antes do festival anual. Está composta por unha rede de máis de corenta clubs de fans do Festival de Eurovisión en toda Europa e fóra dela. Os cinco mellores resultados globais, despois de emitirse todos os votos, móstranse a continuación.

Posto	País	Intérprete/s	Canción	Resultado da OGAE
1	Malta	Destiny	"Je me casse"	363
2	Suíza	Gjon's Tears	"Tout l'Univers"	358
3	Francia	Barbara Pravi	"Voilà"	318
4	Lituania	The Roop	"Discoteque"	301
5	Chipre	Elena Tsagrinou	"El Diablo"	238

Premio Barbara Dex

Tix, representante por Noruega no Festival da Canción de Eurovisión 2021 e gañador do Premio Barbara Dex 2021, interpretando a súa proposta "Fallen Angel" na primeira semifinal do jury show.

Artigo principal: Premio Barbara Dex.

O Premio Barbara Dex é un premio humorístico que outorgan os fans ao artista que levase o conxunto máis destacable ao evento. Galardoado por vez primeira en 1997, o premio orixinalmente outorgábase ao artista peor vestido do festival, até que este criterio cambiou en 2019. Denominado así en honor á representante de Bélxica que terminou no último posto no festival de 1993 levando un vestido de deseño propio, o galardón foi entregado polo sitio web fan House of Eurovision desde 1997 ata 2016 e, desde 2017 ata hoxe, polo sitio web fan Songfestival.be.

Posto	País	Intérprete/s	Canción
1	Noruega	Tix	"Fallen Angel"
2	Romanía	Roxen	"Amnesia"
3	Croacia	Albina Grčić	"Tick-Tock"
4	Reino Unido	James Newman	"Embers"
5	Israel	Eden Alene	"Set Me Free"

Programación adicional

Eurovision Song Celebration: Live-On-Tape

A UER anunciou o 29 de marzo de 2021 que a Eurovision Song Celebration regresaría nunha segunda edición, estreada na canle oficial YouTube do festival. O programa foi presentado por Krista Siegfrids e emitido en dúas partes o 28 e 29 de maio co fin de exhibir as 39 actuacións de apoio que gravaron as delegacións por se o festival non puidese levarse a cabo desde Rotterdam, xunto con outro material adicional.

A primeira parte do programa contou coas actuacións de apoio dos semifinalistas que non se clasificaron para a Gran Final (excluíndo a Irlanda), mentres que a segunda parte coas actuacións dos finalistas (excluíndo o Reino Unido).

Como na anterior edición da Eurovision Song Celebration, pediuse aos fans que contribuísen ao programa enviando videoclips das súas propostas favoritas.

Os seguintes países confirmaron os lugares de rodaxe das súas respectivas actuacións de apoio pregravadas:

• Acerbaixán – İTV Studios, Bakú
• Albania – Tirana
• Alemaña – Siemens Arena, Vilna, Lituania
• Australia – SBS Studios, Sydney
• Austria – ORF Studios, Viena
• Bélxica – Palais du Centenaire, Bruxelas
• Bulgaria – Ten Dots Virtual Production Studio, Sofía
• Chipre – Ten Dots Virtual Production Studio, Sofía, Bulgaria
• Croacia – Pavillón Deportivo Marino Cvetković, Opatija
• Dinamarca – DR Studio 5, Copenhague
• Eslovenia – RTV Slovenija Studio 1, Ljubljana
• España – Estudio 5 de Prado del Rey, Pozuelo de Alarcón (Madrid)
• Estonia – Saku Suurhall, Tallín
• Finlandia – Mediapolis, Tampere
• Francia – France TV Studios, París
• Grecia – Ten Dots Virtual Production Studio, Sofía, Bulgaria
• Irlanda – Dublín
• Islandia – Museo de Arte de Reykjavik, Reykjavik
• Israel – Herzliya Studios, Herzliya (Tel Aviv)
• Italia – RAI Studios, Milán
• Letonia – Por confirmar
• Lituania – Siemens Arena, Vilna
• Macedonia do Norte – RTS Studios Košutnjak, Belgrado, Serbia
• Malta – Ten Dots Virtual Production Studio, Sofía, Bulgaria
• Moldavia – Ten Dots Virtual Production Studio, Sofía, Bulgaria
• Noruega – H3 Arena, Fornebu
• Países Baixos – Por confirmar
• Polonia – Transcolor Studio, Szeligi (Varsovia)
• Portugal – RTP Studio 1, Lisboa
• Reino Unido – BBC Elstree Studios, Hertfordshire
• República Checa – ČT Studios, Praga
• Romanía – TVR Studios, Bucarest
• Rusia – Por confirmar
• San Marino – Voxon Studios, Roma, Italia
• Serbia – RTS Studios Košutnjak, Belgrado
• Suecia – Annexet, Estocolmo
• Suíza – SRF Studios, Zürich
• Ucraína – Kíiv
• Xeorxia – Tbilisi

Álbum oficial

Eurovision Song Contest: Rotterdam 2021
Álbum de Festival de Eurovisión
Publicado	23 de abril de 2021
Duración	55m 58s (CD 1) 58m 32s (CD 2)
Xénero(s)	Pop
Selo(s)	Universal
Cronoloxía
Eurovision: A Tribute to the Artists and Songs 2020 (2020) Eurovision Song Contest: Rotterdam 2021 Por determinar (2022)

Eurovision Song Contest: Rotterdam 2021 é o álbum recompilatorio oficial do festival de 2021, organizado pola Unión Europea de Radiodifusión e lanzado por Universal Music Group dixitalmente o 16 de abril de 2021 e fisicamente o 23 de abril de 2021. O álbum inclúe as 39 propostas, incluídos os semifinalistas que non conseguiron clasificarse para a final.

Ránkings

Actuación nas listas musicais do álbum Eurovision Song Contest: Rotterdam 2021

Ránking (2021)	Máxima posición
Álbums Compilatorios de Alemaña (Top 100 Oficial)	2
Álbums de Australia (ARIA)	23
Álbums Compilatorios de Australia (Ö3 Austria)	2
Álbums de Grecia (IFPI)	5
Álbums Compilatorios de Irlanda (IRMA)	26
Álbums Compilatorios dos Países Baixos (Top 30 Compilatorios)	1
Álbums Compilatorios do Reino Unido (OCC)	3
Álbums de Suecia (Sverigetopplistan)	54

Véxase tamén

Outros artigos

• Festival de Eurovisión Júnior 2021
• Unión Europea de Radiodifusión
• Eurovision: Europe Shine a Light
• Festival de Türkvizyon 2021
• Historia do Festival da Canción de Eurovisión

Ligazóns externas

• Sitio oficial do Festival de Eurovisión (en inglés).

Predecesor: Edición cancelada Róterdam 2020

Festival de Eurovisión Róterdam 2021

Sucesor: Por determinar 2022