Reino Unido no Festival de Eurovisión

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Reino Unido

Estación membro BBC
Final nacional Your country needs you
Aparicións 54
Primeira aparición 1957
Mellor resultado
Final 1997
1981
1976
1969
1967
Semifinal 1996, única semifinal ao pertencer a partir do ano 2000 ao Big five.
Peor resultado
Final 25º 2010
25º 2008
26º 2003
Semifinal 1996, única semifinal ao pertencer a partir do ano 2000 ao Big Four/Five.
Ligazóns externas
Páxina da BBC
Páxina de Reino Unido en Eurovision.tv
Bonnie Tyler en Malmö (2013).
Abraham en Belgrado (2008).
Scooch en Helsinqui (2007).

O Reino Unido é un dos países con máis participacións no Festival da Canción de Eurovisión. Gañaron en 5 ocasións (1967, 1969, 1976, 1981 e 1997) e quedaron un total de 15 veces en segunda posición, sendo o país que máis segundos lugares obtivo.[1]

A 2014, Reino Unido é segundo país que leva máis anos participando ininterrompidamente no certame, facéndoo desde 1959.[2] Debutou en 1957 e unicamente ausentouse en 1956 e 1958.

Participación[editar | editar a fonte]

Ano Sede Artista Canción Final Pts Semifinal Pts
1957 Alemaña Frankfurt Patricia Bredin All 7 6
1958 Países Baixos Hilversum Non participou
1959 Francia Cannes Pearl Carr & Teddy Johnson Sing little Birdie 2 16
1960 Londres Bryan Johnson Looking high, high, high 2 25
1961 Francia Cannes The Allisons Are you sure? 2 24
1962 Luxemburgo Luxemburgo Ronnie Carroll Ring-a-ding Girl 5 10
1963 Londres Ronnie Carroll Say wonderful Things 4 28
1964 Dinamarca Copenhague Matt Monro I love the little Things 2 17
1965 Italia Nápoles Kathy Kirby I belong 2 26
1966 Luxemburgo Luxemburgo Kenneth McKellar A Man without Love 9 8
1967 Austria Viena Sandie Shaw Puppet on a String 1 47
1968 Londres Cliff Richard Congratulations 2 28
1969 España Madrid Lulu Boom bang-a-bang 1 18
1970 Países Baixos Ámsterdam Mary Hopkin Knock, knock, who's there? 2 26
1971 Dublín Clodagh Rodgers Jack in the Box 4 98
1972 Edimburgo The New Seekers Beg, steal or borrow 2 114
1973 Luxemburgo Luxemburgo Cliff Richard Power to all our Friends 3 123
1974 Brighton Olivia Newton-John Long live Love 4 14
1975 Estocolmo The Shadows Let me be the one 2 138
1976 Países Baixos A Haia Brotherhood of Man Save your kisses for me 1 164
1977 Londres Lynsey de Paul & Mike Moran Rock Bottom 2 121
1978 Francia París Co-Co The bad old Days 11 61
1979 Xerusalén Black Lace Mary Ann 7 73
1980 Países Baixos A Haia Prima Donna Love enough for two 3 106
1981 Dublín Bucks Fizz Making your mind up 1 136
1982 Harrogate Bardo One step further 7 76
1983 Alemaña Múnic Sweet Dreams I'm never giving up 6 79
1984 Luxemburgo Luxemburgo Belle & The Devotions Love games 7 63
1985 Gotemburgo Vikki Watson Love is 4 100
1986 Bergen Ryder Runner in the Night 7 72
1987 Bélxica Bruxelas Rikki Only the Light 13 47
1988 Dublín Scott Fitzgerald Go 2 136
1989 Suíza Lausana Live Report Why do I always get it wrong? 2 130
1990 Iugoslavia Zagreb Emma Give a little Love back to the World 6 87
1991 Italia Roma Samantha Janus A Message To Your Heart 10 47
1992 Malmö Michael Ball One Step Out Of Time 2 139
1993 Millstreet Sonia Better The Devil You Know 2 164
1994 Dublín Frances Ruffelle Lonely Symphony 10 63
1995 Dublín Love City Groove Love City Groove 11 76
1996 Oslo Gina G Ooh aah... just a little Bit 8 77 3 153
1997 Dublín Katrina & The Waves Love Shine a Light 1 227
1998 Birmingham Imaani Where are you? 2 166
1999 Xerusalén Precious Say it again 13 38
2000 Estocolmo Nicki French Don't play that Song again 16 28
2001 Dinamarca Copenhague Lindsay Dracass No Dream impossible 15 28
2002 Estonia Tallin Jessica Garlick Come back 3 111
2003 Riga Jemini Cry Baby 26 0
2004 Istambul James Fox Hold on to our Love 16 29
2005 Ucraína Kíiv Javine Touch my Fire 22 18
2006 Grecia Atenas Daz Sampson Teenage life 19 25
2007 Finlandia Helsinqui Scooch Flying the flag (for you) 23 19
2008 Belgrado Andy Abraham Even if 25 14
2009 Moscova Jade Ewen It's my time 5 173
2010 Oslo Josh Dubovie That sound good to me 25 10
2011 Alemaña Düsseldorf Blue I Can 11 100
2012 Acerbaixán Bakú Engelbert Humperdinck Love will set you free 25 12
2013 Malmö Bonnie Tyler Believe in me 19 23
2014 Dinamarca Copenhague Molly Children of the Universe 17 40

Votacións[editar | editar a fonte]

O Reino Unido deu máis puntos a... (Semifinal)

# País Puntos
1. Chipre Chipre 43
2. Turquía Turquía 42
3. Irlanda Irlanda 30
4. Lituania Lituania 29
5. Suecia Suecia 22
= Romanía Romanía 22
6. Finlandia Finlandia 16
7. Israel 14
8. Bulgaria Bulgaria 12

Na Final

País Puntos
1 Irlanda Irlanda 240
2 Suecia Suecia 175
3 Alemaña Alemaña 168
4 Suíza Suíza 155
5 Dinamarca Dinamarca 119

12 puntos[editar | editar a fonte]

  • Reino Unido deu os 12 puntos a...
Ano País Ano País Ano País
1986 Alemaña Alemaña 2000 Dinamarca Dinamarca 2014 Austria Austria
1987 Irlanda Irlanda 2001 Estonia Estonia
1988 Noruega Noruega 2002 Malta Malta
1989 Iugoslavia Iugoslavia 2003 Irlanda Irlanda
1990 Islandia Islandia 2004 Grecia Grecia
1991 Suecia Suecia 2005 Grecia Grecia
1992 Islandia Islandia 2006 Finlandia Finlandia
1993 Irlanda Irlanda 2007 Turquía Turquía
1994 Polonia Polonia 2008 Grecia Grecia
1995 Israel 2009 Turquía Turquía
1996 Chipre Chipre 2010 Grecia Grecia
1997 Irlanda Irlanda 2011 Irlanda Irlanda
1998 Malta Malta 2012 Suecia Suecia
1999 Suecia Suecia 2013 Dinamarca Dinamarca

Festivais celebrados no Reino Unido[editar | editar a fonte]

O Reino Unido organizou o festival en oito ocasións. Ademais das ocasións nas que lle correspondía celebrar o festival por gañar o ano anterior (salvo 1970 que se celebrou nos Países Baixos), o Reino Unido foi o encargado de organizar os festivais de 1960, 1963, 1972 e 1974[3]

Ano Cidade Lugar Presentadores
1960 Inglaterra Londres Royal Festival Hall Katie Boyle
1963 BBC Television Centre
1968 Royal Albert Hall
1972 Escocia Edimburgo Usher Hall Moira Shearer
1974 Inglaterra Brighton Brighton Dome Katie Boyle
1977 Inglaterra Londres Wembley Conference Centre Angela Rippon
1982 Inglaterra Harrogate Harrogate International Centre Jan Leeming
1998 Inglaterra Birmingham National Indoor Arena Ulrika Jonsson e Terry Wogan

Intentos de participación por separado[editar | editar a fonte]

O Partido Nacional Escocés fixo campaña por un posto no Festival de Eurovisión para Escocia, pero foi rexeitado en numerosas ocasións porque Escocia xa está representado como parte do Reino Unido pola BBC. O 11 de febreiro de 2008, a UER declarou que un organismo de radiodifusión escocés podería solicitar a membresía da UER, pero non podería entrar no Festival de Eurovisión xa que a BBC ten os dereitos exclusivos para representar a todo o Reino Unido.

O 25 de novembro de 2013, o goberno escocés publicou un anteproxecto de referendo que detallaba os plans para a transferencia da BBC de Escocia ao Servizo de Radiodifusión escocés (SBS) e unirse á UER, para participar nas competicións, incluída a entrada de Escocia no Festival de Eurovisión. Aínda así o seu debut tería que ser mínimo no 2017.[4][5][6] Porén, no referendo do 18 de setembro de 2014 de independencia non gañou o independentismo, polo que Escocia segue formando parte do Reino Unido, e con el, os dereitos da BBC de representar todo o Reino Unido, incluíndo Escocia.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. http://lab.rtve.es/eurovision/datos/segundones
  2. http://lab.rtve.es/eurovision/datos/mayor-participacion
  3. "Eurovision Song Contest 1974" (en inglés). 2009. Consultado o 5 de marzo de 2009. Brighton 1974 
  4. Granger, Anthony (26 November 2013). "Scotland would participate in Eurovision". Eurovoix.com. BBC. Consultado o 1 June 2014. 
  5. "Scotland's Referendum 2014 - What will happen to the BBC following independence?". Scottish Government. Arquivado dende o orixinal o 05 de xullo de 2014. Consultado o 26 November 2013. 
  6. "Scotland's Referendum 2014 - Would the Scottish Broadcasting Service (SBS) join the European Broadcasting Union (EBU)?". Scottish Government. Arquivado dende o orixinal o 21 de xuño de 2014. Consultado o 26 November 2013. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]