Festival de Eurovisión 1962
| Festival de Eurovisión 1962 | |
|---|---|
| |
| Datas | |
| Final | 18 de marzo de 1962 |
| Anfitrión | |
| Lugar | Villa Louvigny Luxemburgo Cidade de Luxemburgo, Luxemburgo
|
| Director | Jean Roderès |
| Supervisor executivo | René Steichen |
| Produtor executivo | Jos Pauly |
| Televisión anfitrioa |  CLT
|
| Acto(s) intermedio(s) | Achille Zavatta |
| Participantes | |
| Participantes | 16 |
Mapa
| |
| Votacións | |
| Sistema de votación | Cada país estaba formado por un xurado de 10 membros. Cada un destes outorgaba 3, 2 e 1 punto ás súas tres cancións favoritas. Todos estes puntos sumaríanse, e as tres cancións con maior puntuación de cada país recibirían 3, 2 ou 1 votos na puntuación xeral. |
| Canción gañadora | Un premier amour, Isabelle Aubret Francia
|
| Festival de Eurovisión | |
◄1961 .svg){kind=small} 1963►
| |
O Festival Eurovisión de 1962 foi o 7º edición do festival de Eurovisión e foi realizado o 18 de marzo de 1962 en Luxemburgo. Mireille Delanoy foi a presentadora do festival. Gañou a cantante francesa Isabelle Aubret, que representou a Francia coa canción "Un premier amour", facendo de Francia o primeiro país a gañar o certame tres veces. Esta edición foi a única que se realizou nun serán de domingo. Por primeira vez, o top 3 foi constituído por 3 cancións interpretadas na mesma lingua, o francés.[1]
Debido ao feble sistema de votación, onde apenas 3 países (de 16) eran puntuados por cada país, Austria, Bélxica, España e os Países Baixos partillaron o derradeiro lugar, con 0 puntos. Por primeira vez na historia, houbo "puntos nulos".
Local[editar | editar a fonte]
O Festival de Eurovisión de 1962 ocorreu na capital de Luxemburgo. A cidade do Luxemburgo é unha comuna de Luxemburgo con status de cidade, pertencente ao distrito de Luxemburgo e ao cantón de Luxemburgo.
Luxemburgo é unha cidade moi desenvolvida social e economicamente. Luxemburgo é unha das cidades máis ricas da Europa e tornouse un importante centro financeiro e administrativo. Na cidade están varias importantes institucións da Unión Europea, entre as que están o Tribunal de Xustiza Europeo, o Tribunal de Contas e o Banco Europeo de Investimento.
O festival en si realizouse no Villa Louvigny, no sur do Luxemburgo, que foi a sede da Compagnie Luxembourgeoise de Télédiffusion, o antecesor do actual RTL Group. Está localizado nun grande parque, ó Parque Municipal, no barrio Ville Haute do centro da cidade.
Formato e vídeo[editar | editar a fonte]
O vídeo introdutorio comezou cunha vista aéreo da Villa Louvigny. Mentres a orquestra interpretou o instrumental de "Nous les amoureux", a canción vencedora do festival de 1961, a cámara ofreceu unha imaxe da sala, e enfocou ó público e, finalmente, á orquestra.
A presentadora foi Mireille Delannoy, que abriu a noite co inevitábel "Boa noite, Europa!", seguido da mesma apertura nalgunhas linguas dos países participantes. Concluíndo con: "Boa noite, millóns de amigos!".
A decoración lembraba as mansións do século XVI con adornos e flores. O salón principal estaba cheo de personalidades, principalmente francesas, convidadas pola Télé Luxembourg. A orquestra, os artistas e o cadro de votación foron colocados no mesmo escenario, a orquestra á esquerda, os artistas no centro e o cadro de votación á dereita. O pano de fondo que cubría ós artistas tiña unha entrada, unha balaustrada de ferro forxado, columnas e xanelas. Polas xanelas podíase ver un ceo pintado de estrelas.
Unha nova regra for introducida, o límite das cancións a 3 minutos de duración. Esta regra segue vixente a día de hoxe.
As cancións participantes foron interpretadas sen presentación individual. Un pequeno incidente ocorreu após a a canción de Francia, un corte da corrente xeral apagou as luces do auditorio, deixándoo ás escuras.
Alemaña, con Conny Froboess e a súa canción "Zwei kleine Italiener" (en galego: dous pequenos italianos) era unha das grandes favoritas á vitoria. Con todo, ficou no 6º lugar, con apenas 9 puntos.
Despois da derradeira música, pareceu que podía entrar un participante sorpresa. Realmente, tratábase do famoso pallaso Achille Zavatta que representou "Zavattaland" e tocou distintos instrumentos musicais que incluso colleu dos músico da orquestra, antes de ser "detido" por dous mozos de seguridade.
Votación[editar | editar a fonte]
Un novo sistema de votación for utilizado.
Cada país tivo un xulgado formado por 10 xuíces que asinaban 3, 2 e 1 punto as súas 3 canción favoritas. Sumando os puntos totais de todos os xuíces de cada país quedou unha lista cas cancións favoritas dese país. As tres cancións favoritas recibiron 3 puntos, 2 puntos e 1 punto, respectivamente.
Participantes[editar | editar a fonte]
| País | Título orixinal | Artista |
|---|---|---|
| Tradución en galego | Idiomas da música | |
 Austria
|
"Nur in der Wiener Luft" | Eleonore Schwarz |
| Soa no ar da Viena | Alemán | |
 Alemaña
|
"Zwei kleine Italiener" | Conny Froboess |
| Dous pequenos italianos | Alemán | |
 Bélxica
|
"Ton nom" | Fud Leclerc |
| O teu nome | Francés | |
 Dinamarca
|
"Vuggevise" | Ellen Winther |
| Canto de berce | Dinamarqués | |
 España Franquista
|
"Llámame" | Victor Balaguer |
| Chámame | Castelán | |
 Finlandia
|
"Tipi-tii" | Marion Rung |
| Canto alegre | Finés | |
 Francia
|
"Un premier amour" | Isabelle Aubret |
| Un primeiro amor | Francés | |
 Italia
|
"Addio, addio" | Claudio Villa |
| Adeus, adeus | Italiano | |
 Iugoslavia
|
"Ne pali svetla u sumrak" | Lola Novaković |
| Non des a luz no lusco fusco | Servo-Croata | |
| Luxemburgo
|
"Petit bonhomme" | Camillo Felgen |
| Rapaziño | Francés | |
 Mónaco
|
"Dis rien" | François Deguelt |
| Non digas nada | Francés | |
 Noruega
|
"Kom sol, kom regn" | Inger Jacobsen |
| Veña Sol, veña choiva | Noruegués | |
 Países Baixos
|
"Katinka" | De Spelbrekers |
| Katinka | Holandés | |
 Reino Unido
|
"Ring-A-Ding Girl" | Ronnie Carroll |
| "Ring-A-Ding Girl" | Inglés | |
 Suecia
|
"Sol och vår" | Inger Berggren |
| Sol e primavera | Sueco | |
 Suíza
|
"Le retour" | Jean Philippe |
| O regreso | Francés |
Festival[editar | editar a fonte]
| # | País | Lingua | Artista | Música | Lugar | Puntuación |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1º | Finlandia
|
Finés | Marion Rung | "Tipi-tii" | 7º | 4 |
| 2º | Bélxica
|
Francés | Fud Leclerc | "Ton nom" | 13º | 0 |
| 3º | España franquista
|
castelán | Victor Balaguer | "Llámame" | 13º | 0 |
| 4º | Austria
|
Alemá | Eleonore Schwarz | "Nur in der Wiener Luft" | 13º | 0 |
| 5º | Dinamarca
|
Dinamarqués | Ellen Winther | "Vuggevise" | 10º | 2 |
| 6º | Suecia
|
Sueco | Inger Berggren | "Sol och vår" | 7º | 4 |
| 7º | Alemaña
|
Alemá | Conny Froboess | "Zwei kleine Italiener" | 6º | 9 |
| 8º | Países Baixos
|
Holandés | De Spelbrekers | "Katinka" | 13º | 0 |
| 9º | Francia
|
Francés | Isabelle Aubret | "Un premier amour" | 1º | 26 |
| 10º | Noruega
|
Noruegués | Inger Jacobsen | "Kom sol, kom regn" | 10º | 2 |
| 11º | Suíza
|
Francés | Jean Philippe | "Le retour" | 10º | 2 |
| 12º | Iugoslavia
|
Servo-croata | Lola Novaković | "Ne pali svetla u sumrak" (Не пали светло у сумрак) | 4º | 10 |
| 13º | Reino Unido
|
Inglés | Ronnie Carroll | "Ring-A-Ding Girl" | 4º | 10 |
| 14º | Luxemburgo
|
Francés | Camillo Felgen | "Petit bonhomme" | 3º | 11 |
| 15º | Italia
|
Italiano | Claudio Villa | "Addio, addio" | 9º | 3 |
| 16º | Mónaco
|
Francés | François Deguelt | "Dis rien" | 2º | 13 |
Galería[editar | editar a fonte]
-
Marion Rung -
Victor Balaguer -
Eleonore Schwarz -
Ellen Winther -
Inger Berggren -
Conny Froboess -
De Spelbrekers -
Isabelle Aubret -
Inger Jacobsen -
Jean Philippe -
Lola Novaković -
Ronnie Carroll -
Camillo Felgen -
François Deguelt -
Ronnie Carroll, De Spelbrekers e Conny Froboess -
Conny Froboess e De Spelbrekers
Resultados[editar | editar a fonte]
A orde de votación foi ó contrario da orde de actuación dos países no festival, sendo a seguinte:[2]
| País Votante | País puntuado | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
| Mónaco
|
2 | 1 | 3 | |||||||||||||
| Italia
|
1 | 2 | 3 | |||||||||||||
| Luxemburgo
|
1 | 2 | 3 | |||||||||||||
| Reino Unido
|
3 | 2 | 1 | |||||||||||||
| Iugoslavia
|
3 | 2 | 1 | |||||||||||||
| Suíza
|
3 | 2 | 1 | |||||||||||||
| Noruega
|
1 | 3 | 2 | |||||||||||||
| Francia
|
2 | 3 | 1 | |||||||||||||
| Países Baixos
|
1 | 2 | 3 | |||||||||||||
| Alemaña
|
3 | 2 | 1 | |||||||||||||
| Suecia
|
1 | 3 | 2 | |||||||||||||
| Dinamarca
|
3 | 1 | 2 | |||||||||||||
| Austria
|
2 | 1 | 3 | |||||||||||||
| España Franquista
|
2 | 1 | 3 | |||||||||||||
| Bélxica
|
2 | 1 | 3 | |||||||||||||
| Finlandia
|
2 | 1 | 3 | |||||||||||||
| Total | 4 | 0 | 0 | 0 | 2 | 4 | 9 | 0 | 26 | 2 | 2 | 10 | 10 | 11 | 3 | 13 |
| Lugar | 7º | 13º | 13º | 13º | 10º | 7º | 6º | 13º | 1º | 10º | 10º | 4º | 4º | 3º | 9º | 2º |
5 puntos[editar | editar a fonte]
Os países que recibiron 5 puntos foron os seguintes[3]:
| # | País puntuado | Países votantes |
|---|---|---|
| 5 | Francia
|
Alemaña, Ioguslavia, Noruega, Suecia, Suíza |
| 3 | Luxemburgo
|
Bélxica, España, Mónaco |
| Mónaco
|
Austria, Luxemburgo, Países Baixos | |
| 2 | Iugoslavia
|
Francia, Italia |
| 1 | Finlandia
|
Reino Unido |
| Reino Unido
|
Finlandia | |
| Suecia
|
Dinamarca |
Mestres[editar | editar a fonte]
Cada actuación tivo que levar un mestre de orquestra de seu para acompañar os artistas do seu país[4].
| País | Mestre |
| Finlandia | George de Godzinsky |
| Bélxica | Henri Segers |
| España franquista | Jean Roderès |
| Austria | Bruno Uher |
| Dinamarca | Kai Mortensen |
| Suecia | William Lind |
| Alemaña | Rolf-Hans Müller |
| Países Baixos | Dolf van der Linden |
| Francia | Franck Pourcel |
| Noruega | Øivind Bergh |
| Suíza | Cedric Dumont |
| Xugoslavia | Joze Privzek |
| Reino Unido | Wally Stott |
| Luxemburgo | Jean Roderès |
| Italia | Cinico Angelini |
| Mónaco | Raymond Lefèvre |
| Mestre anfitrión | Jean Roderès |
Artistas que repetiron[editar | editar a fonte]
En 1962, os artistas que repetiron foron:
Bélxica, Fud Leclerc: Representou á Bélxica en 1956, 1958 e 1960, sendo a súa mellor en 1958 coa canción «Ma petite chatte», quedando na 5ª posición con 8 puntos.
Luxemburgo, Camillo Felgen: Representou ó Luxemburgo no Festival de Eurovisión 1960 coa canción «So laang we's du do bast», quedando na 13ª posición (derradeira) con 1 punto.
Mónaco, François Deguelt: Representou ó Mónaco no Festival de Eurovisión 1960 coa canción «Ce soir-là», quedando na 3ª posición con 15 puntos.
Suíza, Jean Philippe: Representou a Francia no Festival de Eurovisión 1959 coa canción «Oui, oui, oui, oui», quedando na 3ª posición con 15 puntos.
O representante de Suíza, Jean Philippe, tornouse o primeiro artista a representar dous países, representando á Francia en 1959, con "Oui, oui, oui, oui", que terminou en 3º lugar.
Transmisión[editar | editar a fonte]
As canles de televisión responsábeis da difusión do festival por televisión e por radio foron as seguintes cadeas televisivas[5]:
.svg){kind=small}
Referencias[editar | editar a fonte]
- ↑ "Eurovision Song Contest". Eurovision.tv (en inglés). Consultado o 2022-01-03.
- ↑ A ordem de votação foi efectuada através da visualização de vídeos da edição do festival, à semelhança de outras secções deste artigo
- ↑ "Eurovision Song Contest 1962 | Year page | Eurovision Song Contest". web.archive.org. 2015-07-23. Archived from the original on 10 de febreiro de 2017. Consultado o 2022-01-03.
- ↑ "1962 - Diggiloo Thrush". www.diggiloo.net. Consultado o 2022-01-03.
- ↑ "And the conductor is...|...a website dedicated to all conductors of the Eurovision Song Contest". www.andtheconductoris.eu. Arquivado dende o orixinal o 13 de maio de 2018. Consultado o 2022-01-03.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Festival de Eurovisión 1962  |
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
Predecesor: Cannes 1961
|
Festival de Eurovisión Luxemburgo 1962 |
Sucesor: Londres 1963
|
