Festival de Eurovisión 1962
| Festival de Eurovisión 1962 | |
|---|---|
| |
| Datas | |
| Final | 18 de marzo de 1962 |
| Anfitrión | |
| Lugar | Villa Louvigny Luxemburgo Cidade de Luxemburgo, Luxemburgo
|
| Director | Jean Roderès |
| Supervisor executivo | René Steichen |
| Produtor executivo | Jos Pauly |
| Televisión anfitrioa |  CLT
|
| Acto(s) intermedio(s) | Achille Zavatta |
| Participantes | |
| Participantes | 16 |
Mapa
| |
| Votacións | |
| Sistema de votación | Cada país estaba formado por un xurado de 10 membros. Cada un destes outorgaba 3, 2 e 1 punto ás súas tres cancións favoritas. Todos estes puntos sumaríanse, e as tres cancións con maior puntuación de cada país recibirían 3, 2 ou 1 votos na puntuación xeral. |
| Canción gañadora | Un premier amour, Isabelle Aubret Francia
|
| Festival de Eurovisión | |
◄1961 .svg){kind=small} 1963►
| |
O Festival Eurovisión de 1962 foi o 7º edición do festival de Eurovisión e foi realizado o 18 de marzo de 1962 en Luxemburgo. Mireille Delanoy foi a presentadora do festival. Gañou a cantante francesa Isabelle Aubret, que representou a Francia coa canción "Un premier amour", facendo de Francia o primeiro país a gañar o certame tres veces. Esta edición foi a única que se realizou nun serán de domingo. Por primeira vez, o top 3 foi constituído por 3 cancións interpretadas na mesma lingua, o francés.[1]
Debido ao feble sistema de votación, onde apenas 3 países (de 16) eran puntuados por cada país, Austria, Bélxica, España e os Países Baixos partillaron o derradeiro lugar, con 0 puntos. Por primeira vez na historia, houbo "puntos nulos".
Local[editar | editar a fonte]
O Festival de Eurovisión de 1962 ocorreu na capital de Luxemburgo. A cidade do Luxemburgo é unha comuna de Luxemburgo con status de cidade, pertencente ao distrito de Luxemburgo e ao cantón de Luxemburgo.
Luxemburgo é unha cidade moi desenvolvida social e economicamente. Luxemburgo é unha das cidades máis ricas da Europa e tornouse un importante centro financeiro e administrativo. Na cidade están varias importantes institucións da Unión Europea, entre as que están o Tribunal de Xustiza Europeo, o Tribunal de Contas e o Banco Europeo de Investimento.
O festival en si realizouse no Villa Louvigny, no sur do Luxemburgo, que foi a sede da Compagnie Luxembourgeoise de Télédiffusion, o antecesor do actual RTL Group. Está localizado nun grande parque, ó Parque Municipal, no barrio Ville Haute do centro da cidade.
Formato e vídeo[editar | editar a fonte]
O vídeo introdutorio comezou cunha vista aéreo da Villa Louvigny. Mentres a orquestra interpretou o instrumental de "Nous les amoureux", a canción vencedora do festival de 1961, a cámara ofreceu unha imaxe da sala, e enfocou ó público e, finalmente, á orquestra.
A presentadora foi Mireille Delannoy, que abriu a noite co inevitábel "Boa noite, Europa!", seguido da mesma apertura nalgunhas linguas dos países participantes. Concluíndo con: "Boa noite, millóns de amigos!".
A decoración lembraba as mansións do século XVI con adornos e flores. O salón principal estaba cheo de personalidades, principalmente francesas, convidadas pola Télé Luxembourg. A orquestra, os artistas e o cadro de votación foron colocados no mesmo escenario, a orquestra á esquerda, os artistas no centro e o cadro de votación á dereita. O pano de fondo que cubría ós artistas tiña unha entrada, unha balaustrada de ferro forxado, columnas e xanelas. Polas xanelas podíase ver un ceo pintado de estrelas.
Unha nova regra for introducida, o límite das cancións a 3 minutos de duración. Esta regra segue vixente a día de hoxe.
As cancións participantes foron interpretadas sen presentación individual. Un pequeno incidente ocorreu após a a canción de Francia, un corte da corrente xeral apagou as luces do auditorio, deixándoo ás escuras.
Alemaña, con Conny Froboess e súa canción "Zwei kleine Italiener" (en galego: dous pequenos italianos) era unha das grandes favoritas á vitoria. Con todo, ficou no 6º lugar, con apenas 9 puntos.
Despois da derradeira música, pareceu que podía entrar un participante sorpresa. Realmente, tratábase do famoso pallaso Achille Zavatta que representou "Zavattaland" e tocou distintos instrumentos musicais que incluso colleu dos músico da orquestra, antes de ser "detido" por dous mozos de seguridade.
Votación[editar | editar a fonte]
Un novo sistema de votación for utilizado.
Cada país tivo un xulgado formado por 10 xuíces que asinaban 3, 2 e 1 punto as súas 3 canción favoritas. Sumando os puntos totais de todos os xuíces de cada país quedou unha lista cas cancións favoritas dese país. As tres cancións favoritas recibiron 3 puntos, 2 puntos e 1 punto, respectivamente.
Participantes[editar | editar a fonte]
| País | Título orixinal | Artista |
|---|---|---|
| Tradución en galego | Idiomas da música | |
 Austria
|
"Nur in der Wiener Luft" | Eleonore Schwarz |
| Soa no ar da Viena | Alemán | |
 Alemaña
|
"Zwei kleine Italiener" | Conny Froboess |
| Dous pequenos italianos | Alemán | |
 Bélxica
|
"Ton nom" | Fud Leclerc |
| O teu nome | Francés | |
 Dinamarca
|
"Vuggevise" | Ellen Winther |
| Canto de berce | Dinamarqués | |
 España Franquista
|
"Llámame" | Victor Balaguer |
| Chámame | Castelán | |
 Finlandia
|
"Tipi-tii" | Marion Rung |
| Canto alegre | Finés | |
 Francia
|
"Un premier amour" | Isabelle Aubret |
| Un primeiro amor | Francés | |
 Italia
|
"Addio, addio" | Claudio Villa |
| Adeus, adeus | Italiano | |
 Iugoslavia
|
"Ne pali svetla u sumrak" | Lola Novaković |
| Non des a luz no lusco fusco | Servo-Croata | |
| Luxemburgo
|
"Petit bonhomme" | Camillo Felgen |
| Rapaziño | Francés | |
 Mónaco
|
"Dis rien" | François Deguelt |
| Non digas nada | Francés | |
 Noruega
|
"Kom sol, kom regn" | Inger Jacobsen |
| Veña Sol, veña choiva | Noruegués | |
 Países Baixos
|
"Katinka" | De Spelbrekers |
| Katinka | Holandés | |
 Reino Unido
|
"Ring-A-Ding Girl" | Ronnie Carroll |
| "Ring-A-Ding Girl" | Inglés | |
 Suecia
|
"Sol och vår" | Inger Berggren |
| Sol e primavera | Sueco | |
 Suíza
|
"Le retour" | Jean Philippe |
| O regreso | Francés |
Festival[editar | editar a fonte]
| # | País | Lingua | Artista | Música | Lugar | Puntuación |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1º | Finlandia
|
Finés | Marion Rung | "Tipi-tii" | 7º | 4 |
| 2º | Bélxica
|
Francés | Fud Leclerc | "Ton nom" | 13º | 0 |
| 3º | España franquista
|
castelán | Victor Balaguer | "Llámame" | 13º | 0 |
| 4º | Austria
|
Alemá | Eleonore Schwarz | "Nur in der Wiener Luft" | 13º | 0 |
| 5º | Dinamarca
|
Dinamarqués | Ellen Winther | "Vuggevise" | 10º | 2 |
| 6º | Suecia
|
Sueco | Inger Berggren | "Sol och vår" | 7º | 4 |
| 7º | Alemaña
|
Alemá | Conny Froboess | "Zwei kleine Italiener" | 6º | 9 |
| 8º | Países Baixos
|
Holandés | De Spelbrekers | "Katinka" | 13º | 0 |
| 9º | Francia
|
Francés | Isabelle Aubret | "Un premier amour" | 1º | 26 |
| 10º | Noruega
|
Noruegués | Inger Jacobsen | "Kom sol, kom regn" | 10º | 2 |
| 11º | Suíza
|
Francés | Jean Philippe | "Le retour" | 10º | 2 |
| 12º | Iugoslavia
|
Servo-croata | Lola Novaković | "Ne pali svetla u sumrak" (Не пали светло у сумрак) | 4º | 10 |
| 13º | Reino Unido
|
Inglés | Ronnie Carroll | "Ring-A-Ding Girl" | 4º | 10 |
| 14º | Luxemburgo
|
Francés | Camillo Felgen | "Petit bonhomme" | 3º | 11 |
| 15º | Italia
|
Italiano | Claudio Villa | "Addio, addio" | 9º | 3 |
| 16º | Mónaco
|
Francés | François Deguelt | "Dis rien" | 2º | 13 |
Galería[editar | editar a fonte]
Marion Rung
Victor Balaguer
Eleonore Schwarz
Ellen Winther
Inger Berggren
Conny Froboess
De Spelbrekers
Isabelle Aubret
Inger Jacobsen
Jean Philippe
Lola Novaković
Ronnie Carroll
Camillo Felgen
François Deguelt
Ronnie Carroll, De Spelbrekers e Conny Froboess
Conny Froboess e De Spelbrekers
Resultados[editar | editar a fonte]
A orde de votación foi ó contrario da orde de actuación dos países no festival, sendo a seguinte:[2]
| País Votante | País puntuado | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
| Mónaco
|
2 | 1 | 3 | |||||||||||||
| Italia
|
1 | 2 | 3 | |||||||||||||
| Luxemburgo
|
1 | 2 | 3 | |||||||||||||
| Reino Unido
|
3 | 2 | 1 | |||||||||||||
| Iugoslavia
|
3 | 2 | 1 | |||||||||||||
| Suíza
|
3 | 2 | 1 | |||||||||||||
| Noruega
|
1 | 3 | 2 | |||||||||||||
| Francia
|
2 | 3 | 1 | |||||||||||||
| Países Baixos
|
1 | 2 | 3 | |||||||||||||
| Alemaña
|
3 | 2 | 1 | |||||||||||||
| Suecia
|
1 | 3 | 2 | |||||||||||||
| Dinamarca
|
3 | 1 | 2 | |||||||||||||
| Austria
|
2 | 1 | 3 | |||||||||||||
| España Franquista
|
2 | 1 | 3 | |||||||||||||
| Bélxica
|
2 | 1 | 3 | |||||||||||||
| Finlandia
|
2 | 1 | 3 | |||||||||||||
| Total | 4 | 0 | 0 | 0 | 2 | 4 | 9 | 0 | 26 | 2 | 2 | 10 | 10 | 11 | 3 | 13 |
| Lugar | 7º | 13º | 13º | 13º | 10º | 7º | 6º | 13º | 1º | 10º | 10º | 4º | 4º | 3º | 9º | 2º |
5 puntos[editar | editar a fonte]
Os países que recibiron 5 puntos foron os seguintes[3]:
| # | País puntuado | Países votantes |
|---|---|---|
| 5 | Francia
|
Alemaña, Ioguslavia, Noruega, Suecia, Suíza |
| 3 | Luxemburgo
|
Bélxica, España, Mónaco |
| Mónaco
|
Austria, Luxemburgo, Países Baixos | |
| 2 | Iugoslavia
|
Francia, Italia |
| 1 | Finlandia
|
Reino Unido |
| Reino Unido
|
Finlandia | |
| Suecia
|
Dinamarca |
Mestres[editar | editar a fonte]
Cada actuación tivo que levar un mestre de orquestra de seu para acompañar os artistas do seu país[4].
| País | Mestre |
| Finlandia | George de Godzinsky |
| Bélxica | Henri Segers |
| España franquista | Jean Roderès |
| Austria | Bruno Uher |
| Dinamarca | Kai Mortensen |
| Suecia | William Lind |
| Alemaña | Rolf-Hans Müller |
| Países Baixos | Dolf van der Linden |
| Francia | Franck Pourcel |
| Noruega | Øivind Bergh |
| Suíza | Cedric Dumont |
| Xugoslavia | Joze Privzek |
| Reino Unido | Wally Stott |
| Luxemburgo | Jean Roderès |
| Italia | Cinico Angelini |
| Mónaco | Raymond Lefèvre |
| Mestre anfitrión | Jean Roderès |
Artistas que repetiron[editar | editar a fonte]
En 1962, os artistas que repetiron foron:
Bélxica, Fud Leclerc: Representou á Bélxica en 1956, 1958 e 1960, sendo a súa mellor en 1958 coa canción «Ma petite chatte», quedando na 5ª posición con 8 puntos.
Luxemburgo, Camillo Felgen: Representou ó Luxemburgo no Festival de Eurovisión 1960 coa canción «So laang we's du do bast», quedando na 13ª posición (derradeira) con 1 punto.
Mónaco, François Deguelt: Representou ó Mónaco no Festival de Eurovisión 1960 coa canción «Ce soir-là», quedando na 3ª posición con 15 puntos.
Suíza, Jean Philippe: Representou a Francia no Festival de Eurovisión 1959 coa canción «Oui, oui, oui, oui», quedando na 3ª posición con 15 puntos.
O representante da Suíza, Jean Philippe, tornouse o primeiro artista a representar dous países, representando á Francia en 1959, con "Oui, oui, oui, oui", que terminou en 3º lugar.
Transmisión[editar | editar a fonte]
As canles de televisión responsábeis da difusión do festival por televisión e por radio foron as seguintes cadeas televisivas[5]:
.svg){kind=small}
Referencias[editar | editar a fonte]
- ↑ "Eurovision Song Contest". Eurovision.tv (en inglés). Consultado o 2022-01-03.
- ↑ A ordem de votação foi efectuada através da visualização de vídeos da edição do festival, à semelhança de outras secções deste artigo
- ↑ "Eurovision Song Contest 1962 | Year page | Eurovision Song Contest". web.archive.org. 2015-07-23. Archived from the original on 10 de febreiro de 2017. Consultado o 2022-01-03.
- ↑ "1962 - Diggiloo Thrush". www.diggiloo.net. Consultado o 2022-01-03.
- ↑ "And the conductor is...|...a website dedicated to all conductors of the Eurovision Song Contest". www.andtheconductoris.eu. Consultado o 2022-01-03.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Festival de Eurovisión 1962  |
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
Predecesor: Cannes 1961
|
Festival de Eurovisión Luxemburgo 1962 |
Sucesor: Londres 1963
|
