Festival de Eurovisión 1957

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Festival de Eurovisión 1957
Datas
Final 3 de marzo
Anfitrión
Lugar Frankfurt, Alemaña Alemaña
Presentador(es) Anaid Iplicjian
Televisión anfitrioa HR /
Participantes
Participantes 10
Países que debutan Austria Austria
Dinamarca Dinamarca
Reino Unido Reino Unido [1]
Votacións
Canción gañadora Net als toen, Corry Brokken
Países Baixos Países Baixos
Festival de Eurovisión
◄1956 1958►

O II Festival da Canción de Eurovisión tivo lugar o 3 de marzo de 1957 en Frankfurt, Alemaña. A presentadora foi Anaid Iplicjian e a vitoria foi para Corry Brokken co tema "Net Als Toen".

A segunda edición deste programa foi principalmente radiofónica, pero incrementouse considerablemente o número de espectadores a través da televisión. Aínda que Suíza gañara a primeira edición de 1956, non foi a organizadora do festival xa que non se creou aínda a norma pola que o país vencedor debía facerse cargo da organización ao ano seguinte. Nun principio considerouse a posibilidade de que cada país fixésese cargo do festival de modo rotativo, pero debido ao incremento dos países participantes, observouse que isto sería imposible.

No festival deste ano, observouse que existía unha gran disparidade na duración das cancións participantes (o tema italiano duraba 5:09 minutos, mentres que o británico só 1:52 minutos). Había un límite recomendado de 3:30 por canción pero non era aínda vinculante.

En 1957 foi a primeira vez na que o proceso de votación foi público, o que hoxe é unha das principais características do Festival de Eurovisión. Ademais, foi a primeira edición na que se contactou cos xurados por teléfono.[1]

Neste ano impúxose unha norma pola cal unicamente solistas ou dúos poderían concorrer ao festival, norma que, con modificacións, permanecería vixente ata 1970.[1]

Birthe Wilke e Gustav Winckler, representantes daneses, bicáronse ao final da súa actuación, aínda que só os posuidores de televisión puideron ser testemuñas diso.[2] Destacan tamén as participacións de Suíza, que volvía estar representada, por segunda vez consecutiva, por Lys Assia, aínda que nesta ocasión non tería tanta sorte como no festival do ano anterior e acabaría penúltima; e a representación dos Países Baixos por parte de Corry Brokken, que supoñería a súa segunda participación no Festival, foi a que finalmente se alzou coa vitoria.

Nesta edición foi cando se escoitou por primeira vez o castelán no festival, catro anos antes da entrada de España na competición. A canción alemá, Telefon, Telefon, de Margot Hielscher, incluía frases en varios idiomas, un deles o español.[1]

Cancións e selección[editar | editar a fonte]

País e TV Título orixinal da canción Artista Proceso e data de selección
Tradución ao galego Linguas de interpretación
Alemaña Alemaña
ARD
"Telefon, Telefon" Margot Hielscher Final nacional, 17-02-57
Teléfono, teléfono Alemán, con frases en francés,
inglés, italiano e español
Austria Austria
ORF
"Wohin, kleines Pony?" Bob Martin Elección interna
Onde, pequeno poni? Alemán
Bélxica Bélxica
NIR
"Straatdeuntje" Bobbejaan Schoepen De T.V. Maakt Muziek
Melodía de rúa Neerlandés
Dinamarca Dinamarca
DSR
"Skibet skal sejle i nat" Birthe Wilke & Gustav Winckler Dansk Melodi Grand Prix, 17-02-57
O barco irase esta noite Dinamarqués
Francia
RTF
"La belle amour" Paule Desjardins Elección interna
O belo amor Francés
Italia Italia
RAI
"Corde della mia chitarra" Nunzio Gallo Festival de San Remo, 09-02-57
Cordas da miña guitarra Italiano
Luxemburgo Luxemburgo
CLT
"Amours mortes" Danièle Dupré Elección interna
Amores mortos Francés
Países Baixos Países Baixos
NTS
"Net als toen" Corry Brokken Nationaal Song Festival 1957, 03-02-57
Xusto como entón Neerlandés
Reino Unido Reino Unido
BBC
"All" Patricia Bredin A Song for Europe, 12-02-57
Todo Inglés
Suíza Suíza
SSR SRG
"L'enfant que j'étais" Lys Assia Final nacional, 11-02-57
A nena que eu era. Francés

Resultados[editar | editar a fonte]

# País Artista(s) Canción Posición Puntos
1 Bélxica Bélxica Bobbejaan Schoepen Straatdeuntje 8 5
2 Luxemburgo Luxemburgo Danièle Dupré Amours mortes 4 8
3 Reino Unido Reino Unido Patricia Bredin [3] All 7 6
4 Italia Italia Nunzio Gallo Corde della mia chitarra 6 7
5 Austria Austria Bob Martin Wohin, kleines Pony? 10 3
6 Países Baixos Países Baixos Corry Brokken Net als toen. 1 31
7 Alemaña Alemaña Margot Hielscher Telefon, Telefon 4 8
8 Francia Paule Desjardins La belle amour 2 17
9 Dinamarca Dinamarca Birthe Wilke & Gustav Winckler Skibet skal sejle i nat 3 10
10 Suíza Suíza Lys Assia L'enfant que j'étais 8 5

Repartición de votos[editar | editar a fonte]

Xurados [4]
Total Bélxica Luxemburgo Italia Austria Países Baixos Alemaña Francia Dinamarca Suíza
Bélxica 5 0 0 0 0 0 2 0 2 1
Luxemburgo 8 0 1 4 3 0 0 0 0 0
Reino Unido 6 1 1 0 1 1 0 0 0 2
Italia 7 1 1 2 0 2 0 0 1 0
Austria 3 0 0 2 0 1 0 0 0 0
Países Baixos 31 5 3 1 1 6 1 4 3 7
Alemaña 8 1 0 0 1 0 0 6 0 0
Francia 17 2 4 2 0 0 1 6 2 0
Dinamarca 10 0 0 2 3 0 5 0 0 0
Suíza 5 0 1 0 1 0 0 1 0 2
A táboa está ordenada por orde de aparición.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 http://www.eurovision.tv/page/history/by-year/contest?event=274
  2. "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 02 de decembro de 2013. Consultado o 08 de febreiro de 2014. 
  3. "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 06 de xaneiro de 2013. Consultado o 08 de febreiro de 2014. 
  4. "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 25 de febreiro de 2014. Consultado o 08 de febreiro de 2014. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Predecesor:
Suíza Lugano 1956

Festival da Canción de Eurovisión

Fráncfort 1957
Sucesor:
Países Baixos Hilversum 1958