Gran Premio de Bélxica
| ||
| Tipo | evento deportivo recorrente  | |
|---|---|---|
| Deporte | Fórmula 1 e Formula One racing (en)  | |
| Organizador | Federación Internacional do Automóbil | |
| Localización e Datas | ||
| Localización | Circuíto de Spa-Francorchamps (Provincia de Liexa) 50°26′14″N 5°58′17″L / 50.437222222222, 5.9713888888889Coordenadas: 50°26′14″N 5°58′17″L / 50.437222222222, 5.9713888888889 | |
| Lonxitude | 7,003 km | |
| País | Bélxica | |
| Vixencia | 1925 – | |
| Período de ocorrencia | 1 ano | |
| Outro | ||
| Páxina web oficial | spagrandprix.com | |
 | ||
O Gran Premio de Bélxica (en neerlandés:Grote Prijs van België, francés:Grand Prix de Belgique, alemán:Großer Preis von Belgien) é unha carreira automobilística, que forma parte do Campionato do Mundo de Fórmula Un.
A primeira carreira nacional de Bélxica celebrouse en 1925 no circuíto da rexión de Spa, unha área do país que foi asociada co deporte do motor desde os primeiros anos das carreiras. Para dar cabida ao Gran Premio de automobilismo, o Circuíto de Spa-Francorchamps foi construído en 1921, pero só se utilizaba para as carreiras de motos ata 1924. Tras o éxito de 1923 das 24 Horas de Le Mans en Francia, unha carreira similar de 24 horas de resistencia, organizouse no circuíto de Spa, as 24 Horas de Spa.
Aos pilotos e aos afeccionados encántalles o Gran Premio de Bélxica. Desde a súa creación, Spa-Francorchamps foi famoso polo seu clima impredicible. Houbo un momento na súa historia en que choveu no Gran Premio de Bélxica durante vinte anos seguidos. Con frecuencia os pilotos fan fronte a unha parte do trazado que é clara e brillante, mentres que outro tramo é de choivas e esvaradío. A maioría dos pilotos din que o trazado de Spa é o circuíto máis desafiante que queda no calendario da F1.
O Gran Premio de Bélxica foi designado como Gran Premio de Europa seis veces entre 1925 e 1973, cando este título era unha designación honoraria outorgada cada ano a un Gran Premio de Europa.
Historia[editar | editar a fonte]
Circuíto orixinal de Spa[editar | editar a fonte]
En 1925, o primeiro Gran Premio de Bélxica foi gañado por Antonio Ascari cuxo fillo Alberto gañou a carreira en 1952 e 1953. Desafortunadamente, logo de gañar a carreira de Bélxica, Antonio Ascari morrería na súa seguinte carreira no Gran Premio de Francia. En 1939, a carreira cobrouse a vida do piloto británico Richard "Dick" Seaman, mentres lideraba a carreira. Durante a carreira de 1960 Chris Bristow e Alan Stacey perderon a vida en incidentes separados, este último nun suceso anormal cando foi golpeado na cara por un paxaro.
O Gran Premio de Bélxica previsto para o 8 de xuño de 1969 como parte da tempada de Fórmula Un de 1969 en Spa foi suspendido despois de que Jackie Stewart visitara o circuíto en nome da Grand Prix Drivers' Association e esixe moitas melloras nas barreiras de seguridade e na superficie da estrada, co fin de facer a pista segura para as carreiras. Como os donos da pista foron incapaces de facer estas melloras, os equipos de Fórmula 1 británicos e italianos retiráronse da carreira, e foi cancelada a principios de abril. Unha última carreira celebrouse alí en 1970, coa instalación temporal de barreiras e unha chicane en Malmedy, pero isto non foi o suficiente bo para a Fórmula Un, e a carreira tivo que trasladarse.
Recolocación[editar | editar a fonte]
En 1972 Spa foi considerado demasiado perigoso para a Fórmula 1. Tras esta decisión, os belgas decidiron alternar o seu Gran Premio entre o Autódromo de Zolder e un circuíto sen personalidade como o Circuíto de Nivelles-Baulers cerca Bruxelas. A primeira carreira en Nivelles foi gañada por Emerson Fittipaldi, pero aínda que a pista era segura, xerou pouco entusiasmo en comparación co vello e magnífico circuíto de Spa. Zolder acolleu a carreira o ano seguinte e foi gañado por Jackie Stewart. A Fórmula Un volveu a Nivelles en 1974, unha vez máis, a carreira foi gañada por Emerson Fittipaldi, pero logo dese evento os organizadores víronse incapaces de soster un Gran Premio en Nivelles e a pista desapareceu da escena das carreiras.
Despois, a carreira volveu a Zolder. O Gran Premio de Bélxica celebrouse alí outras nove veces. Niki Lauda conseguiu regresar ás vitorias na pista en 1975 e 1976, e en 1977 Gunnar Nilsson obtivo a súa única vitoria na F1 en Zolder. Ao ano seguinte, Mario Andretti gañou a carreira con Lotus. En 1979, Jody Scheckter gañou a carreira no seu Ferrari. En 1980 Didier Pironi converteuse en gañador por primeira vez na pista no seu Ligier. A carreira de 1981 gañada por Carlos Reutemann foi caótica, un mecánico morto na rúa de boxes, unha folga de pilotos e logo un accidente na liña de saída. Zolder sempre será recordado, con todo, como o lugar onde Gilles Villeneuve morreu en 1982. John Watson gañou a carreira con McLaren, un ano máis tarde o reconstruído circuíto de Spa foi aberto para as carreiras e o Gran Premio de Bélxica volveu alí. O Gran Premio de Bélxica de 1982 celebrouse en Zolder. En 1983, a carreira volveu a Spa antes de regresar a Zolder en 1984. Esta foi a última carreira de F1 celebrada en Zolder con Michele Alboreto obtendo a vitoria final alí. En 1985, o Gran Premio de F1 de Bélxica volveu a Spa-Francorchamps, onde permanece desde entón.
Moderno Spa[editar | editar a fonte]
O Campión do Mundo Michael Schumacher, fixo o seu debut en Spa en 1991 e alí gañou a súa primeira carreira de F1 en 1992, tamén gañou o seu 52º Gran Premio en Spa en 2001, superando a marca de Alain Prost de 51 vitorias. Schumacher tamén gañou o título do seu sétimo Mundial de Pilotos en Spa en 2004. Non houbo Gran Premio de Bélxica en 2003 debido ás leis do país coa publicidade do tabaco, pero regresou á programación de novo en 2004.
Outra carreira notable foi o Gran Premio de Bélxica de 1998, que levouse a cabo en condicións torrenciais. A carreira detívose logo dun accidente masivo que involucrou a trece dos vinte e dous corredores na primeira curva. As fortes choivas causaron baixa visibilidade, e Michael Schumacher bateu na parte de atrás do coche de David Coulthard, cousa que enfureceu a Schumacher tanto que irrompeu no garaxe de McLaren para facer fronte a Coulthard, alegando que había tratado de matalo. Coulthard admitiu máis tarde que fora a súa culpa, debido á súa inexperiencia (a pesar de ser o seu cuarto ano na Fórmula Un). Só oito pilotos clasificáronse ó final (dous dos cales cinco voltas atrás, un dos cales foi Coulthard) e Damon Hill conseguiu unha memorable vitoria por diante do seu compañeiro de equipo Ralf Schumacher rexistrando a primeira vitoria do equipo Jordan de Fórmula Un na súa historia, ademais acadando os 1º e 2º posto para rematar.
En 2006, a FIA anunciou que o Gran Premio de Bélxica non sería parte da tempada de Fórmula Un de 2006, xa que as autoridades locais comezaran os traballos dunha importante reparación en Spa-Francorchamps. O Gran Premio de Bélxica volveu en 2007, cando Kimi Raikkonen logrou a pole position e a súa terceira vitoria consecutiva no Gran Premio belga.
En 2008, Felipe Massa de Ferrari quedou en segundo lugar detrás de Lewis Hamilton. Pero, os comisarios decidiron logo da carreira aplicar un drive-through a Hamilton (é dicir, unha sanción de 25 segundos). Isto deixou a Hamilton na terceira posición por detrás do Ferrari de Felipe Massa e do BMW Sauber de Nick Heidfeld. McLaren apelou a decisión, pero foi rexeitada xa que non é lícito apelar sancións de drive-through. A decisión dos comisarios foi moi criticada, o ex campión do mundo Niki Lauda cualificouna de "completamente equivocado", "estúpido" e "malo para o deporte".
Gañadores do Gran Premio de Bélxica[editar | editar a fonte]
Gañadores múltiples (pilotos)[editar | editar a fonte]
| Gañados | Piloto | anos |
|---|---|---|
| 6 |  Michael Schumacher
|
1992, 1995, 1996, 1997, 2001, 2002 |
| 5 |  Ayrton Senna
|
1985, 1988, 1989, 1990, 1991 |
| 4 |  Jim Clark
|
1962, 1963, 1964, 1965 |
 Kimi Räikkönen
|
2004, 2005, 2007, 2009 | |
| Lewis Hamilton
|
2010, 2015, 2017, 2020 | |
| 3 |  Juan Manuel Fangio
|
1950, 1954, 1955 |
| Damon Hill
|
1993, 1994, 1998 | |
| Sebastian Vettel
|
2011, 2013, 2018 | |
 Max Verstappen
|
2021, 2022, 2023 | |
| 2 |  Alberto Ascari
|
1952, 1953 |
| Emerson Fittipaldi
|
1972, 1974 | |
 Niki Lauda
|
1975, 1976 | |
 Alain Prost
|
1983, 1987 |
Gañadores múltiples (construtores)[editar | editar a fonte]
Equipos en letra grosa están competindo actualmente no campionato de Fórmula Un. Un fondo de cor rosa indica que unha carreira non forma parte do Campionato Mundial de Fórmula Un. Un fondo crema indica que unha carreira foi parte do Campionato de Europa da pre- guerra.
| Gañados | Construtor | Ano |
|---|---|---|
| 18 | Ferrari
|
1952, 1953, 1956, 1961, 1966, 1975, 1976, 1979, 1984, 1996, 1997, 2001, 2002, 2007, 2008, 2009, 2018, 2019 |
| 13 | McLaren
|
1968, 1982, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1999, 2000, 2004, 2005, 2010, 2012 |
| 8 | Lotus
|
1962, 1963, 1964, 1965, 1972, 1977, 1978, 1985 |
| 7 | Mercedes
|
1935, 1939, 1955, 2015, 2016, 2017, 2020 |
| 6 | Red Bull
|
2011, 2013, 2014, 2021, 2022, 2023 |
| 4 | Alfa Romeo
|
1925, 1947, 1950, 1951 |
| Williams
|
1981, 1986, 1993, 1994 | |
| 3 | Bugatti
|
1930, 1931, 1934 |
| 2 | Maserati
|
1933, 1954 |
| Benetton
|
1992, 1995 |
Por ano[editar | editar a fonte]
Un fondo de cor rosa indica que unha carreira non forma parte do Campionato Mundial de Fórmula Un. Un fondo crema indica que unha carreira foi parte do Campionato de Europa da pre- guerra.
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1 |