Saltar ao contido

Gran Premio de Bélxica de 1994

Modelo:Competición deportivaGran Premio de Bélxica de 1994
Nome oficialBelgian Grand Prix Editar o valor en Wikidata
TipoGran Premio de Bélxica Editar o valor en Wikidata
Deporteautomobilismo Editar o valor en Wikidata
Parte deCampionato Mundial de Fórmula 1 de 1994 Editar o valor en Wikidata
Distancia do evento44 Editar o valor en Wikidata
Localización  e  Datas
LocalizaciónCircuíto de Spa-Francorchamps (Provincia de Liexa) 50°26′14″N 5°58′17″L / 50.437222222222, 5.9713888888889 Editar o valor en Wikidata
Lonxitude7,003 km Editar o valor en Wikidata
PaísBélxica Editar o valor en Wikidata
Data28 de agosto de 1994 Editar o valor en Wikidata
Competición
Primeiro postoDamon Hill Editar o valor en Wikidata
Pole positionRubens Barrichello Editar o valor en Wikidata
Volta máis rápidaDamon Hill Editar o valor en Wikidata

O Gran Premio de Bélxica de 1994 foi unha carreira de coches de Fórmula Un disputada o 28 de agosto de 1994, no Circuíto de Spa-Francorchamps. A carreira, disputada sobre 44 voltas no circuíto de sete quilómetros para unha carreira de distancia de 308 quilómetros, foi a décimo primeira rolda da tempada de 1994, o 52º Gran Premio de Bélxica, o 40ª que se celebrou en Spa-Francorchamps. A carreira gañouna o piloto de Williams Damon Hill logo de comezar desde a terceira posición. Mika Häkkinen terminou segundo para o equipo McLaren e o piloto de Benetton Jos Verstappen quedou en terceiro lugar.

Antecedentes

[editar | editar a fonte]

Philippe Alliot substituíu a Olivier Beretta en Larrousse. Sería a última aparición de Alliot nunha carreira do Campionato Mundial de Fórmula Un. Zanardi foi substituído no equipo Lotus nesta carreira por Philippe Adams. Alliot correra para McLaren na anterior carreira en Hungría cando Mika Häkkinen foi suspendido. Häkkinen regresou ao asento de McLaren para esta carreira.

Tralas mortes de Roland Ratzenberger e Ayrton Senna en Imola a principios da tempada, instalouse unha chicana de pneumáticos en Eau Rouge para frear os coches.

Cualificación

[editar | editar a fonte]

Na primeira sesión de cualificación do venres as condicións foron difíciles xa que a pista estaba secando pero aínda mollada. Barrichello tomou a primeira posición nas voltas finais. Schumacher foi segundo por diante de Hill, Irvine no segundo Jordan, Alesi no Ferrari e Verstappen no Benetton completaron os seis primeiros. O sábado, a pista estaba mollada e ninguén logrou mellorar o seu tempo, agás Fittipaldi. Rubens Barrichello obtivo así a primeira pole position da súa carreira, que tamén foi a primeira para o equipo Jordan.

Tamén foi a primeira posición dun auto impulsado cun motor Hart desde que Teo Fabi lograra a pole no Gran Premio de Alemaña de 1985 usando o motor de 1.5L de 4 cil. Hart 415T turbo, unha espera de 9 anos e 24 días para a compañía de Brian Hart. Tamén foi a última pole na F1 de Hart, xa que a compañía retirouse da F1 logo de 1997.

Ao principio Barrichello logrou manter o liderado diante de Schumacher, Alesi que gañou 2 posicións, e a continuación Hill, Verstappen e Coulthard. Durante a primeira volta, Schumacher logrou pasar a Barrichello en Le Combes e tomou o liderado e Coulthard superou a Verstappen. Antes do final da volta Alesi tamén adiantou a Barrichello e colocouse segundo. Con todo, o motor do seu Ferrari fallou ao final da 2ª volta e o francés quedou fóra da carreira.

Heinz-Harald Frentzen trompeou na nova chicana mentres intentaba pasar a Barrichello, o Jordan loitaba por manterse na posición entre os coches claramente máis rápidos que pasaban.

Na 12ª volta, Hill fixo a súa primeira parada en boxes seguido de Coulthard unha volta máis tarde. A orde era entón Schumacher, Barrichello, Coulthard e Hill. Na volta 19, Schumacher fixo un trompo pero mantivo a vantaxe. Barrichello saíuse da pista e retirouse. Na volta 37 Coulthard deixou a Hill no segundo lugar. Coulthard tivo que facer unha parada adicional para revisar a á do auto. Logo de regresar á pista, tivo problemas coa caixa de cambios e golpeou a Blundell por detrás, o que provocou que o piloto de Tyrrell trompeara. Michael Schumacher cruzou a liña de meta en primeiro lugar, por diante de Hill, Häkkinen, Verstappen, Coulthard e Blundell. Logo da carreira, o alemán foi desposuído da súa vitoria debido ao desgaste excesivo no patín do seu Benetton (a táboa de madeira obrigatoria presentada en Alemaña)[1] Esta indicaba que a altura do automóbil era demasiado baixa, e polo tanto, unha vantaxe aerodinámica ilegal. A reclamación do equipo Benetton de que Schumacher fixera unha volta completa sobre os bordos na volta 19 foi rexeitado polos comisarios debido ao patrón de desgaste. Damon Hill logrou polo tanto a vitoria.

Clasificación

[editar | editar a fonte]

Cualificación

[editar | editar a fonte]
Pos Piloto Construtor Tempo Q1 Tempo Q2 Diferenza
1 14 Rubens Barrichello Jordan-Hart 2:21.163 sen tempo
2 5 Alemaña Michael Schumacher Benetton-Ford 2:21.494 2:25.501 +0.331
3 0 Damon Hill Williams-Renault 2:21.681 2:25.570 +0.518
4 15 Eddie Irvine Jordan-Hart 2:22.074 no time +0.911
5 27 Francia Jean Alesi Ferrari 2:22.202 2:25.099 +1.039
6 6 Países Baixos Jos Verstappen Benetton-Ford 2:22.218 2:28.576 +1.055
7 2 David Coulthard Williams-Renault 2:22.359 2:27.180 +1.196
8 7 Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Peugeot 2:22.441 2:28.997 +1.278
9 30 Alemaña Heinz-Harald Frentzen Sauber-Mercedes 2:22.634 2:28.026 +1.471
10 23 Italia Pierluigi Martini Minardi-Ford 2:23.326 2:30.896 +2.163
11 28 Austria Gerhard Berger Ferrari 2:23.895 2:29.391 +2.732
12 4 Mark Blundell Tyrrell-Yamaha 2:24.048 2:28.164 +2.885
13 8 Martin Brundle McLaren-Peugeot 2:24.117 2:28.428 +2.954
14 10 Italia Gianni Morbidelli Footwork-Ford 2:25.114 2:31.403 +3.951
15 29 Italia Andrea de Cesaris Sauber-Mercedes 2:25.695 2:30.475 +4.532
16 25 Francia Éric Bernard Ligier-Renault 2:26.044 2:31.025 +4.881
17 26 Francia Olivier Panis Ligier-Renault 2:26.079 2:31.501 +4.916
18 24 Italia Michele Alboreto Minardi-Ford 2:26.738 2:32.286 +5.575
19 19 Francia Philippe Alliot Larrousse-Ford 2:26.901 2:31.350 +5.738
20 12 Johnny Herbert Lotus-Mugen-Honda 2:27.155 2:32.610 +5.992
21 31 Australia David Brabham Simtek-Ford 2:27.212 2:41.593 +6.049
22 20 Francia Érik Comas Larrousse-Ford 2:28.156 2:30.524 +6.993
23 3 Ukyo Katayama Tyrrell-Yamaha 2:28.979 2:29.925 +7.816
24 9 Christian Fittipaldi Footwork-Ford 16:56.162 2:30.931 +9.768
25 32 Francia Jean-Marc Gounon Simtek-Ford 2:31.755 2:40.280 +10.592
26 11 Bélxica Philippe Adams Lotus-Mugen-Honda 2:33.885 2:34.733 +12.722
27 34 Francia Bertrand Gachot Pacific-Ilmor 2:34.582 2:34.951 +13.419
28 33 Francia Paul Belmondo Pacific-Ilmor 2:35.729 Sen tempo +14.566
Fonte:[2][3]
Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 0 Damon Hill Williams-Renault 44 1:28:47.170 3 10
2 7 Finlandia Mika Häkkinen McLaren-Peugeot 44 +51.381 8 6
3 6 Países Baixos Jos Verstappen Benetton-Ford 44 +1:10.453 6 4
4 2 David Coulthard Williams-Renault 44 +1:45.787 7 3
5 4 Mark Blundell Tyrrell-Yamaha 43 +1 volta 12 2
6 10 Italia Gianni Morbidelli Footwork-Ford 43 +1 volta 14 1
7 26 Francia Olivier Panis Ligier-Renault 43 +1 volta 17
8 23 Italia Pierluigi Martini Minardi-Ford 43 +1 volta 10
9 24 Italia Michele Alboreto Minardi-Ford 43 +1 volta 18
10 25 Francia Éric Bernard Ligier-Renault 42 +2 voltas 16
11 32 Francia Jean-Marc Gounon Simtek-Ford 42 +2 voltas 25
12 12 Johnny Herbert Lotus-Mugen-Honda 41 +3 voltas 20
13 15 Eddie Irvine Jordan-Hart 40 Alternador 4
DSC 5 Alemaña Michael Schumacher Benetton-Ford 44 Taboa desgastada 2
Ret 9 Christian Fittipaldi Footwork-Ford 33 Motor 24
Ret 31 Australia David Brabham Simtek-Ford 29 roda 21
Ret 29 Italia Andrea de Cesaris Sauber-Mercedes 27 Acelerador 15
Ret 8 Martin Brundle McLaren-Peugeot 24 Trompo 13
Ret 14 Rubens Barrichello Jordan-Hart 19 Trompo 1
Ret 3 Ukyo Katayama Tyrrell-Yamaha 18 Motor 23
Ret 11 Bélxica Philippe Adams Lotus-Mugen-Honda 15 Trompo 26
Ret 28 Austria Gerhard Berger Ferrari 11 Motor 11
Ret 19 Francia Philippe Alliot Larrousse-Ford 11 Motor 19
Ret 30 Alemaña Heinz-Harald Frentzen Sauber-Mercedes 10 Palier 9
Ret 20 Francia Érik Comas Larrousse-Ford 3 Motor 22
Ret 27 Francia Jean Alesi Ferrari 2 Motor 5
NSC 34 Francia Bertrand Gachot Pacific-Ilmor
NSC 33 Francia Paul Belmondo Pacific-Ilmor
Fonte:[4]

Posicións logo da carreira

[editar | editar a fonte]
  • Texto en negra indica que aínda ten unha posibilidade teórica de converterse en campión do mundo.
  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
  1. "GP Encyclopedia" : Belgian GP 1994" GrandPrix.com. Retrieved 7 de xuño de 2008
  2. "Belgian GP Friday Qualifying". motorsport.com. Consultado o 2 de xullo de 2011. 
  3. "Belgian GP Saturday Qualifying". motorsport.com. Consultado o 2 de xullo de 2011. 
  4. "1994 Belgian Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 6 d novembro de 2014. Consultado o 23 de decembro de 2015. 

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]


Carreira anterior:
Gran Premio de Hungría de 1994
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1994
Carreira seguinte:
Gran Premio de Italia de 1994
Carreira anterior:
Gran Premio de Bélxica de 1993
Gran Premio de Bélxica Carreira seguinte:
Gran Premio de Bélxica de 1995