Pierre Levegh

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Pierre Levegh
Carreira na Fórmula 1
Nacionalidade Francia
Anos en activo 2 (19501951)
Escudería(s) Talbot-Lago privado
Grandes Premios disputados 6
Campionatos 0
Vitorias 0
Podios 0
Pole positions 0
Voltas rápidas 0
Primeiro GP Gran Premio de Bélxica de 1950
Derradeiro GP Gran Premio de Italia de 1951


Pierre Eugène Alfred Bouillin, nado en París o 22 de decembro de 1905 e finado no Circuíto de Le Mans o 11 de xuño de 1955, foi un deportista francés e piloto de carreiras. Tomou o nome de carreiras Pierre Levegh (pronunciado Le-Vec) en memoria do seu tío, un piloto pioneiro que morreu en 1904. Levegh é recordado principalmente pola Traxedia de Le Mans de 1955, desastre que o matou e 83 espectadores durante a carreira automobilística de das 24 Horas de Le Mans de 1955.

Carreira[editar | editar a fonte]

Foi tamén xogador de hóckey sobre xeo e tenista. No automobilismo competiu na Fórmula Un para o equipo de Talbot-Lago en 1950 e 1951, comezando seis carreiras, retirándose en tres e sen acadar puntos.

En Le Mans pilotou para Talbot en catro carreiras, terminando cuarto en 1951. En 1952, pilotando só, o seu coche sufriu un fallo no motor na última hora da carreira cunha vantaxe de catro voltas. O fallo debeuse a un parafuso no coxinete central do veo de manivelas que se soltou moitas horas antes na carreira, aínda que moitos fanáticos atribuíron a culpa á fatiga do piloto. Levegh negouse a deixar o seu co-piloto tomar o relevo porque sentía que el podería levar á meta o automóbil.[1] En 1953 chegou oitavo, e en 1954 estivo involucrado nun accidente na sétima hora de carreira.

En 1955 foi tentado lonxe de Talbot e uniuse ao estadounidense John Fitch para competir cun Mercedes-Benz 300 SLR. Durante as 24 Horas de Le Mans, na terceira hora de competición, na recta de tribunas o coche de Mike Hawthorn cortou a trazada para entrar en boxes, freando diante do Austin-Healey 100S de Lance Macklin. Macklin viuse obrigado a facer un movemento evasivo de Hawthorn, atravesando a pista ata meterse na trazada máis rápida do Mercedes de Levegh, que marchaba xusto diante do seu compañeiro de equipo en Mercedes Juan Manuel Fangio. Correndo pegado ao coche de Macklin, a roda dianteira dereita do coche de Levegh montou por encima da parte posterior esquerda de Macklin, o que provocou que o 300 SLR saíse polo aire, bateou contra un muro de contención, desintegrándose e dispersando os restos sobre a multitude.[2] Levegh morreu cando saíu lanzado do coche e o seu cranio resultou esmagado polo impacto. O corpo de magnesio inflamable dos Mercedes rapidamente prenderon polo accidente; a combinación do incendio e as pezas do automóbil voador mataron a 83 espectadores con máis de 100 feridos. A carreira continuouse para evitar que os espectadores saíran, o que bloquearía todas as estradas de acceso ás ambulancias.

Aínda que Levegh non puido salvarse, puido salvar a vida do quíntuplo campión mundial de Fórmula 1 Fangio, que veu un sinal de Levegh para desacelerar, un momento antes de alcanzar o coche de Macklin, esta advertencia deliberada salvou a vida de Fangio. [3]

Mentres que Mercedes se retirou da carreira como sinal de respecto ás vítimas (e máis tarde das carreiras automobilísticas en xeral durante os seguintes 30 anos), Mike Hawthorn e Ivor Bueb continuaron no seu Jaguar para gañar a carreira. O accidente foi un dos principais contribuíntes para cambiar actitudes sobre a aceptación do perigo nas carreiras de motor e un aumento no desexo de facer circuítos máis seguros tanto para os espectadores como para os pilotos. A pequena firma británica de Bristol Cars, cuxos pilotos conseguiron un 1-2-3 na clase de 2 litros en Le Mans ese ano, decidiron abandonar as carreiras completamente como resultado da traxedia, desguazando todo menos un dos seus coches de carreiras. Fitch converteuse nun defensor da seguridade e comezou a investigar sobrea seguridade automotriz, algunhas das cales prosperaronavanzaron no automobilismo.

Levegh está enterrado no Père Lachaise Cemetery en París.[4]


Resultados Completos na Fórmula Un[editar | editar a fonte]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano Equipo Chasis Motor 1 2 3 4 5 6 7 8 Pos. Pts
1950 Pierre Levegh Talbot-Lago T26C Talbot 6 en liña GBR MON
NCG
500 SUI BEL
7
FRA
Ret
ITA
Ret
NC 0
1951 Pierre Levegh Talbot-Lago T26C Talbot 6 en liña SUI 500 BEL
8
FRA GBR ALE
9
ITA
Ret
ESP NC 0

Resultados completos nas 24 Horas de Le Mans[editar | editar a fonte]

Ano Equipo Co-Pilotos Coche Clase Voltas Pos. Clase
Pos.
1955 Alemaña Daimler-Benz A.G. John Fitch Mercedes-Benz 307 SRL S3.0 34 Ret
Accidente
mortal
1954 Francia Pierre Levegh Iugoslavia Lino Fayen Talbot-Lago T26 Gran Sport S5.0 33 Ret
1953 Francia Pierre Levegh Francia Charles Pozzi Talbot-Lago T26 GS S5.0 276
1952 Francia Pierre Levegh Talbot-Lago T26 GS Spider S5.0 0 Ret
1951 Francia Pierre Levegh Francia René Marchand Talbot-Lago T26 GS Spider S5.0 256
1939 Reino de Italia Luigi Chinetti Francia René Le Bègue Talbot-Lago SS 5 102 Ret
1938 Reino de Italia Jean Trévoux Francia Jean Trévoux Talbot T150c 5 159 Ret

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "100 greatest drivers". Motor Sport: 23. xaneiro de 2002. 
  2. "1955 Le Mans Disaster". ewilkins.com. Consultado o 31 de maio de 2016. 
  3. "Obituaries: Juan Manuel Fangio". independent.co.uk. 17 de xullo de 1995. Arquivado dende o orixinal o 26 de abril de 2020. Consultado o 31 de maio de 2016. 
  4. "Pierre Levegh". 29 de novembro de 2005. Consultado o 17 de xaneiro de 2013. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]