Jacobus Henricus van 't Hoff

Jacobus Henricus van 't Hoff

Jacobus Henricus van 't Hoff
Nome orixinal	(nl) federico
Biografía
Nacemento	30 de agosto de 1852 Rotterdam, Países Baixos
Morte	1 de marzo de 1911 Berlín, Alemaña
Causa da morte	Morte natural  (Tuberculose )
Lugar de sepultura	Cemitério de Dahlem (pt) , 001/296
Datos persoais
Residencia	Países Baixos Imperio alemán
País de nacionalidade	Neerlandesa
Educación	Instituto Politécnico de Delft Universidade de Leiden Universidade de Bonn Universidade de París Universidade de Utrecht
Director de tese	Eduard Mulder
Coñecido por	Cinética química Estereoquímica
Actividade
Campo de traballo	Química
Ocupación	químico , xeólogo , profesor universitario , enxeñeiro , catedrático , físico , stereochemist (en)
Empregador	Universidade de Ámsterdam, Dutch ordinary professor (en) . Faculty of Mathematics and Physics (en) (1878–1895) Universidade de Ámsterdam, lecturer (en) . Faculty of Mathematics and Physics (en) (1877–1878) Universidade de Utrecht, universitair docent (en) (1874–1878) Universidade de Frederico-Guilherme (pt) Universidade Humboldt de Berlín
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (Foreign Associate of the National Academy of Sciences (en) ) (1901–) Accademia delle Scienze di Torino (1894–) Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Academia Prusiana das Ciencias Royal Physiographic Society in Lund (en) Academia de Ciencias de Rusia Academia Real das Artes e Ciências dos Países Baixos (pt) Real Academia das Ciencias de Suecia Academia de Ciências de Göttingen (pt) Academia de Ciencias de Hungría Academia das Ciencias de San Petersburgo Academia francesa das ciencias Royal Society
Profesores	Friedrich August Kekulé von Stradonitz e Eduard Mulder
Alumnos	Ernst Julius Cohen (pt)
Lingua	Lingua francesa, lingua alemá e lingua neerlandesa
Obra
Doutorando	Ernst Julius Cohen (pt) , Harold A. Wilson (pt) , Pieter Coenraad Frederik Frowein (en) , Albertus van Bijlert (en) , Gerrit Hondius Boldingh (en) , Johannes Jacobus van Laar (en) e Wilder Dwight Bancroft (pt)
Arquivos en	Museum Boerhaave (en) [ BOERH a 375 d] Museum Boerhaave (en) [ BOERH a 375 a] Museum Boerhaave (en) [ BOERH a 208] Museum Boerhaave (en) [ BOERH a 578] Museum Boerhaave (en) [ BOERH a 97] Museum Boerhaave (en) [ BOERH a 97]
Familia
Cónxuxe	Johanna Francina Mees
Premios
Premio Nobel de Química (1901) Medalla Davy (1893)
Lista (1910)  Medalha Helmholtz (pt) (1901)  Orde bavaresa de Maximiliano para a Ciencia e as Artes (1901)  Premio Nobel de Química (25 de novembro de 1897)  Membro estranxeiro da Royal Society (1893)  Medalla Davy  Orde do Mérito das Ciencias e as Artes  Pour le Mérite

Jacobus Henricus van 't Hoff, nado en Rotterdam o 30 de agosto de 1852 e finado en Berlín o 1 de marzo de 1911, foi un químico neerlandés que recibiu o primeiro Premio Nobel de Química da Historia, o 1901. Os seus estudos concentráronse na cinética química, no equilibrio químico, na presión osmótica e na cristalografía.

Traxectoria

Fillo dun médico, desde mozo interesouse pola ciencia e, en contra dos desexos do seu pai, estudou química no entón Instituto Politécnico de Delft, posteriormente na Universidade de Leiden, na de Bonn (onde coincidiu con Friedrich Kekulé), na de París onde estudou con Charles Adolphe Wurtz, recibindo o doutoramento na Universidade de Utrecht en 1874. En 1878 van 't Hoff casa con Johanna Francina Mees coa que tivo dúas fillas, Johanna Francina (n. 1880) e Aleida Jacoba (n. 1882), e dous fillos, Jacobus Hendricus (n. 1883) e Govert Jacob (n. 1889).

Posteriormente foi profesor nas universidades de Ámsterdan e Berlín, onde faleceu o 1 de marzo de 1911.

Investigacións científicas

Considerado un dos precursores da estereoquímica, a fin de explicar as dúas formas isómeras do ácido tartárico e outros casos de isomería óptica, propuxo en 1874, ao mesmo tempo que o francés Joseph A. Le Bel, a hipótese do carbono tetraédrico asimétrico.

Posteriormente levou a cabo estudos sobre afinidade química e sobre cinética das reaccións. Mediante a aplicación de conceptos termodinámicos ao estudo dos equilibrios químicos, determinou a relación entre constante de equilibrio e temperatura absoluta (ecuación ou isocora de Van’t Hoff).

Fixo ademais investigacións sobre o comportamento de disolucións diluídas, evidenciando certas analoxías cos gases, e introduciu o concepto de presión osmótica.

Recoñecementos

En 1901 foi galardoado co Premio Nobel de Química polo descubrimento das leis da dinámica química e da presión osmótica nas solucións químicas, converténdose no primeiro premiado nesta categoría dos Premios Nobel instaurados aquel ano.

Na súa honra bautizouse o cráter Van' t Hoff sobre a superficie da Lúa.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Páxina web do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1901 (en inglés)
• Autobiografía na páxina do Instituto Nobel 1901 (en inglés)
• Perfil de Jacobus Henricus van 't Hoff en NNDB (en inglés)

Predecesor: 1º nomeado

Premio Nobel de Química 1901

Sucesor: Hermann Emil Fischer