Nacionalismo libanés
O nacionalismo libanés (en árabe: قومية لبنانية) é un movemento nacionalista que considera aos libaneses como unha nación distinta e independente do mundo árabe. Esta ideoloxía considera aos libanesas como descendentes directos dos fenicios.
Esta ideoloxía ten as súas raíces na guerra sectaria do século XIX que se produciu entre os maronitas e os drusos no Monte Líbano.[1] Tomou forma durante o período de entreguerras e no mandato francés de Siria, cando serviu principalmente como ferramenta para opoñerse ao nacionalismo árabe e para xustificar a existencia do nacente país, o Líbano.
Durante o século XX e a guerra civil libanesa, o nacionalismo libanés estivo asociado coas Falanxes Libanesas, as Forzas Libanesas, o Partido de Liberación Nacional e movementos secularistas como Gardiáns dos Cedros, o Bloque Nacional e o Partido de Renovación Libanesa, encabezado polo recoñecido poeta e filósofo libanés Said Akl.
O nacionalismo libanés vai aínda máis alá e incorpora visións irredentistas indo máis aló das fronteiras libanesas, buscando unificar todas as terras da antiga Fenicia arredor do actual Líbano.[2] Isto vén do feito de que o actual Líbano, a costa mediterránea de Siria e o norte de Israel é a área que corresponde aproximadamente á antiga Fenicia e, como resultado, a maioría do pobo libanés identifícase coa antiga poboación fenicia desa rexión.[3] Polo tanto, o país do Gran Líbano proposto inclúe o Líbano, a costa mediterránea de Siria e o norte de Israel.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Mikhail, Lara Moenes (2019-02-01). "The Druze-Maronite sectarian clash in the War of the Mountain (1983-1984): The resilience of mid-nineteenth century Maronite-Druze enmities in the Druze collective memory and its impact on the dynamics and consequences of Harb Al Jabal". Theses and Dissertations.
- ↑ Reviving Phoenicia: The Search for Identity in Lebanon By Asher Kaufman
- ↑ Kamal S. Salibi, "The Lebanese Identity" Journal of Contemporary History 6.1, Nationalism and Separatism (1971:76-86).