Nacionalismo grego

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Bandeira de Grecia.

O nacionalismo grego (ou nacionalismo helénico) é un movemento nacionalista que defende a unidade dos gregos e da súa cultura.[1] Como ideoloxía, o nacionalismo grego xurdiu e evolucionou en tempos premodernos.[2][3][4] Converteuse nun importante movemento a comezos do século XVIII, o cal culminou coa guerra de independencia de Grecia (1821–1829) contra o Imperio Otomán.[1] Pouco despois, converteuse nunha importante ideoloxía en Grecia durante a primeira guerra mundial, cando os gregos, inspirados pola Megali Idea, conseguiron liberar partes de Grecia nas guerras balcánicas, e despois da primeira guerra mundial, ocuparon brevemente a rexión de Smyrna antes de ser recuperada de novo por Turquía.[1]

O nacionalismo grego tamén foi a principal ideoloxía dos dous réximes ditatoriais en Grecia durante o século XX: o Réxime do 4 de agosto (1936-41) e a Ditadura dos coroneis (1967-74).

No presente, o nacionalismo grego segue a ser importante na disputa greco-turca sobre Chipre[1] entre outras disputas (véxase nacionalismo grego en Chipre).

Notas[editar | editar a fonte]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Motyl 2001, "Greek Nationalism", pp. 201–203.
  2. Burckhardt 1999, p. 168: "The establishment of these Panhellenic sites, which yet remained exclusively Hellenic, was a very important element in the growth and self-consciousness of Hellenic nationalism; it was uniquely decisive in breaking down enmity between tribes, and remained the most powerful obstacle to fragmentation into mutually hostile poleis."
  3. Wilson 2006, "Persian Wars", pp. 555–556.
  4. Vasiliev 1952, p. 582.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]