Independentismo feroés

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
A bandeira das Illas Feroe foi deseñada por estudantes feroeses en Copenhague en 1919.
As Illas Feroe (en azul) e Dinamarca (en verde).

O independentismo feroés ou movemento nacional feroés (en feroés: Føroyska Tjóðskaparrørslan ou Føroyska Sjálvstýrisrørslan) é un movemento político que busca o establecemento das Illas Feroe como estado soberano fóra de Dinamarca.[1][2][3] Entre as razóns para a total autonomía inclúense a división lingüística e cultural entre Dinamarca e as Illas Feroe, así como a súa falta de proximidade entre si; as Illas Feroe están a uns 990 km das costas dinamarquesas.

Preocupacións pola viabilidade económica[editar | editar a fonte]

“ No presente, só os cartos nos conectan con Dinamarca. Todos os feroeses coinciden en que debemos ter as nosas propias escolas e unha lingua propia. A batalla cultural rematou. O diñeiro dinamarqués é o obstáculo para a independencia". ”

—Høgni Hoydal, parlamentario feroés e líder do partido Tjóðveldi.[4]

Aínda que gozan dunha cantidade significativa de autonomía con respecto a Dinamarca, as Illas Feroe aínda dependen regularmente de 99,8 millóns de dólares de subvencións do goberno para manter a súa economía estable;[5] en 1992, un caída bancaria do 25% fixo que a economía se atopase nun período de estancamento e o 15% da poboación migrou a Dinamarca continental.[6] O apoio financeiro do goberno dinamarqués representa o 4,6% do produto interior bruto feroés e representa entre o 10 e o 12% do orzamento público.[4]

A compañía norueguesa de petróleo e gas Statoil interesouse polas perspectivas de petróleo nas augas fronte ás illas Feroe, embarcando nunha operación de exploración de petróleo estimada en 166,46 millóns de dólares.[6] Exxon Mobil e Atlantic Petroleum tamén teñen participacións nas plataformas de perforación que se están instalando en augas feroesas.[7] Se estas operacións teñen éxito e atopan as abundantes cantidades proxectadas de petróleo (un valor de 568.500 dólares por cada residente das Illas Feroe), a perspectiva da independencia pode recibir un impulso.[6]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ Adler-Nissen, Rebecca (2014). "The Faroe Islands: Independence dreams, globalist separatism and the Europeanization of postcolonial home rule" (PDF). Cooperation and Conflict 49 (1): 55–79. ISSN 0010-8367. JSTOR 45084243. doi:10.1177/0010836713514150. 
  2. ↑ Ackren, Maria (2006). "The Faroe Islands: Options for Independence". Islands Journal 1. 
  3. ↑ Skaale, Sjúrður. (2004). The right to national self-determination : the Faroe Islands and Greenland. Nijhoff. ISBN 90-04-14207-X. OCLC 254447422. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Topdahl, Rolv (20 de agosto de 2012). "The Faroese nearer independence with oil". Aenergy. Arquivado dende o orixinal o 13 de abril de 2014. Consultado o 11 de abril de 2014. 
  5. ↑ Weinberg, Cory (7 de abril de 2012). "Iceland's Neighbours Turn Up Heat On Declaring Independence". Reykjavik Grapevine. Arquivado dende o orixinal o 13 de abril de 2014. Consultado o 11 de abril de 2014. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Topdahl, Rolv. "Oil can turn the Faroe Islands into the new Kuwait". 23 de agosto de 2012. Aenergy. Arquivado dende o orixinal o 13 de abril de 2014. Consultado o 11 de abril de 2014. 
  7. ↑ "Statoil to spud eighth Faroe well in two weeks". Aenergy. 1 de xuño de 2012. Arquivado dende o orixinal o 13 de abril de 2014. Consultado o 11 de abril de 2014. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Independentismo_feroés&oldid=5962557»