Nacionalismo frisón

Bandeira proposta de Frisia.

Diferentes conceptos dos límites da nación frisoa.

O nacionalismo frisón (en frisón: Fryske nasjonalisme) refírese ao nacionalismo que considera aos frisóns como unha nación cunha cultura compartida. O nacionalismo frisón busca acadar maiores niveis de autonomía para o pobo frisón, e tamén apoia a unidade cultural de todos os frisóns, independentemente das fronteiras territoriais actuais. Os frisóns derivan o seu nome dos frisii, unha antiga tribo xermánica que habitaba as zonas costeiras do norte do que hoxe é o norte dos Países Baixos, aínda que as investigacións históricas indicaron unha falta de continuidade étnica directa entre os antigos frisii e os "frisóns" medievais dos que descenden os frisóns modernos. Na Idade Media, estes frisóns formaron o Reino de Frisia e máis tarde a confederación da Liberdade frisoa, antes de seren sometidos por potencias estranxeiras máis fortes ata hoxe.

As terras habitadas polos frisóns coñécense hoxe como Frisia e esténdense por toda a rexión do mar de Wadden dende o norte dos Países Baixos ata o noroeste de Alemaña. Ás veces, estas áreas foron denominadas colectivamente cos nomes latinos Magna Frisia (Gran Frisia) e Tota Frisia (Toda Frisia). Frisia adoita dividirse en tres partes: Frisia occidental, no norte dos Países Baixos, Frisia oriental no estado alemán de Baixa Saxonia e Frisia setentrional no estado alemán de Schleswig-Holstein. Frisia tamén está dividida entre diferentes linguas, sendo as únicas que quedan na actualidade o frisón occidental nos Países Baixos, con moito o máis estendido, o frisón oriental, menos falado na Baixa Saxonia e o frisón setentrional no noroeste de Schleswig-Holstein.

Dende o final do Renacemento, estas terras foron gobernadas por potencias estranxeiras e a cultura frisoa foi suplantada gradualmente en moitas áreas polos dos seus administradores, e o nacionalismo frisón xurdiu como movemento consciente principalmente no século XIX. Nos séculos XIX e XX, os contactos crecentes entre os frisóns neerlandeses e os alemáns estimularon a formación dunha conciencia transnacional que se caracterizou por concepcións dunha historia compartida, unha relación ocasionalmente ambivalente ou mesmo ausente coa lingua frisoa (que fora suplantada polo neerlandés e o alemán), unha énfase na "ruralidade periférica" ​​e unha visión dos frisóns cun carácter "amoroso, independente e sensato". Porén, malia as nocións románticas e míticas dos primeiros nacionalistas frisóns que a miúdo escribían sobre un suposto "Grande Imperio Frisón" do pasado e da continuidade histórica da Frisia moderna con ela, a investigación histórica actual indicaba que Frisia tivo durante moito tempo un complexo panorama sociopolítico e que a relación da Frisia moderna co seu pasado contén algúns elementos que son "descontinuos, ambivalentes e mesmo contrarios".

Véxase tamén

Outros artigos

• Frisia