Nacionalismo finés

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
A bandeira de Finlandia, unha cruz nórdica azul sobre un campo branco.

O nacionalismo finés é a ideoloxía nacionalista que defende a nacionalidade dos fineses e promove a súa unidade cultural. O nacionalismo foi unha forza central na historia de Finlandia durante os últimos dous séculos. O espertar nacional finés a mediados do século XIX foi o resultado de membros das clases altas de fala sueca que elixiron deliberadamente promover a cultura e a lingua finesas como un medio para a construción da nación, é dicir, para estabelecer un sentimento de unidade entre todas as persoas en Finlandia, incluído (e non menos importante) entre a elite gobernante e os labregos gobernados. A publicación en 1835 da epopea nacional finesa, o Kalevala, unha colección de mitos e lendas tradicionais que é o folclore común dos fineses e os carelios, axitou o nacionalismo que máis tarde levou á independencia de Finlandia de Rusia.

O nacionalismo foi disputado polo elemento prorruso e polo internacionalismo do movemento obreiro. O resultado foi unha tendencia cara ao conflito de clases sobre o nacionalismo, mais a comezos de 1900, as clases traballadoras dividíronse en Valpas (énfase na loita de clases) e Mäkelin (énfase nacionalista).[1]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Jussila, Osmo (xaneiro 1977). "Nationalism and revolution: Political dividing lines in the Grand Duchy of Finland during the last years of Russian rule". Scandinavian Journal of History 2 (1–4): 289–309. doi:10.1080/03468757708578924. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]