Mitoloxía galega

Parte da serie sobre o |
Pobo galego |
---|
![]() |
Por país |
Demografía de Galicia Diáspora Alemaña · Arxentina · Brasil · Cuba · Estados Unidos de América · Francia · México · Reino Unido · Suíza · Uruguai · Venezuela |
Cultura |
Arquitectura · Arte · Baile · Gastronomía · Literatura · Loita · Música · Mitoloxía · Relixión · Símbolos · Traxe |
Linguas |
Galego Dialecto berciano Xergas: Barallete · Verbo dos arxinas |
Historia de Galicia |
A mitoloxía galega é o conxunto de mitos máis ou menos relacionados (ou mesmo sen conexións entre si): relatos que forman parte da cultura do pobo galego. Poden chegar a través de discursos, narracións ou expresións culturais de orixe sagrada e que posteriormente foron secularizados e tratados como discursos relativos a esta cultura, a unha época concreta ou a unha serie de crenzas de carácter imaxinario.
Descrición[editar | editar a fonte]
Os mitos son relatos baseados na tradición e na lenda creados para explicar o universo, a orixe do mundo, os fenómenos naturais e calquera outra cousa para a que non houbera unha explicación simple.
Porén, non todos os mitos teñen por que ter este propósito explicativo. A maioría deles están relacionados cunha forza natural ou cunha deidade, pero moitos son simplemente historias e lendas que se foron transmitindo oralmente de xeración en xeración.
Os seres míticos galegos[editar | editar a fonte]

Os seres míticos galegos son:[1]
Os individuos que pertencen a "razas míticas":
Os entes concretos que personifican algunha calidade ou condición humana:
- Pedro Chosco
- A Morte
- A Estadea
Os entes concretos persoais, como os anteriores, que aparecen nas lendas e nos contos populares, marabillosos ou non, e que quizais sexan supervivencias de cultos antigos:
- A Raíña Lupa
- Ana Manama
- Brancaflor
- María Castaña
- Orcavella
- Pepa a Loba
Os aparentemente humanos, pero dotados de características poderes ou calidades que os achegan ou igualan aos sobrenaturais:
- Baluros
- Bandoleiros
- Corredores
- Lobishomes
- Meigas
- Meigas chuchonas
- Nubeiros
- Sabias
- Vedoiros
Os demos e os anxos. Nesta categoría caberían os santos, moitas veces puramente imaxinarios, detrás dos que transcenden os antigos deuses.
Os personaxes míticos de Galicia:
Os animais,
algunhas veces reais, pero mitificados:
outras veces imaxinarios:
As plantas, reais ou imaxinarias:
Polo primeiro lado,
Polo segundo,
- Flor de Santo André
- Flor do Lirolai
- Herba Cabreira.
Galería de imaxes[editar | editar a fonte]
Representación alemá do Lobishome, de 1722.
Queima de meigas.
Representación da Santa Compaña
nun graffiti en Pontevedra.Escultura do Olláparo, no paseo da praia de Barraña, Boiro.
As lavandeiras da noite, cadro do pintor bretón Yan' Dargent.
Bautismo da raíña Lupa por Santiago Apóstolo. Fonte do Carme, Padrón.
Unha interpretación dun Nubeiro.
Graffiti dun Lobishome en Pontevedra.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Cuba, Reigosa & Miranda 1999, p. 13.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Cuba, Reigosa, Miranda; ilustracións de Enríquez, Lázaro (1999): Dicionario dos seres míticos galegos. Vigo: Edicións Xerais de Galicia. ISBN 84-8302-363-6.
- Miranda, Reigosa e Cuba (2001): Pequena mitoloxía de Galicia. Vigo: Edicións Xerais de Galicia. ISBN 978-84-8302-705-9.
- Antonio Reigosa ed., Noemí López ilustr. (2020): Guía de campo da Galicia Encantada. Dos seres míticos e dos lugares que habitan. Vigo: Edicións Xerais de Galicia. ISBN 978-84-9121-646-9.
- Antonio Reigosa e Neira Brochs (2020): Cen historias máxicas pola Mariña encantada. Viveiro: Libros LAR. ISBN 978-84-9493-086-7.
- Antonio Reigosa (2020): Contrahistorias de Galicia. Ferrol: Edicións Embora. ISBN 978-84-1782-427-3.
Outros artigos[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Galicia encantada (en galego).