Gregorio IX, papa

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Gregorio IX, papa
Nome de nacementoUgolino di Conti
Nacementoséculo XIxuliano e 1170
Lugar de nacementoAnagni
Falecemento29 de agosto de 1241 e 22 de agosto de 1241
Lugar de falecementoRoma
SoterradoBasílica de San Pedro
NacionalidadeEstados Pontificios
Relixióncatolicismo
Alma máterUniversidade de Boloña
Ocupaciónsacerdote católico e escritor
PaiTristeno Conti di Segni
Período1227 a 1241
Coñecido porser o papa n° 178 da igrexa católica
OrganizaciónIgrexa católica
CargosBispo de Roma
Na rede
WikiTree: Segni-2 Find a Grave: 9917774 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Gregorio IX, nado en Anagni cara ao 1170 e finado en Roma o 22 de agosto de 1241, foi o Papa nº 178 da Igrexa católica.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

De nome Ugolino di Conti, era sobriño do papa Inocencio III, que o foi nomeando sucesivamente capelán papal, arcipreste de San Pedro, cardeal diácono de San Eustaquio en 1198, e cardeal bispo de Ostia e Velletri en 1206.

En 1207 Inocencio III enviouno como legado a Alemaña coa misión de mediar na disputa sucesoria que xurdiu a raíz da morte de Henrique VI.

En 1217, baixo o pontificado de Honorio III, exerceu como delegado plenipotenciario para Lombardía e Toscana, onde predicou a Sexta Cruzada.

Elixido papa o 21 de marzo de 1227, tras renunciar á tiara o cardeal Conrado de Urach, elixido como primeira opción, adoptou o nome de Gregorio IX.

Enfrontamento co Sacro Imperio[editar | editar a fonte]

A súa primeira medida como Pontífice foi a excomuñón do emperador Frederico II polas continuas demoras na súa participación na Sexta Cruzada. Esta excomuñón fixo que os partidarios do emperador se alzasen contra Gregorio, obrigándoo a abandonar Roma para refuxiarse en Viterbo e posteriormente en Perugia.

Frederico II decidiu entón, para probar a inxustiza da súa excomuñón, dirixirse a Terra Santa, partindo sen a bendición papal en 1228, á fronte dun reducido exército que, porén, logrou conquistar a illa de Chipre e facerse en 1229, mediante un acordo diplomático, con Xerusalén, Belén e Nazaret.

Gregorio IX non respondeu coa absolución de Frederico, senón que declarou que as accións do emperador en Terra Santa non podían cualificarse como guerra santa ó continuar excomungado, e procedeu a liberar os cruzados do voto de obediencia ó emperador, que se viu obrigado a regresar ó saber que o Papa, xunto á Liga Lombarda, estaba invadindo o seu reino de Sicilia.

Tras desembarcar en Brindisi, Frederico logrou derrotar ás forzas pontificias e lombardas, expulsándoas dos territorios imperiais e firmando en 1230 a Paz de San Xermano, pola que a cambio de que o Papa revogase a súa excomuñón, o emperador aseguraba á Igrexa as súas posesións territoriais.

Porén, esta paz foi moi efémera, xa que coas formas de concibir o papado e o pontificado por Gregorio e por Frederico, un novo enfrontamento era ineludible. Así, cando en 1237 as tropas imperiais derrotaron á liga lombarda na Batalla de Cortenova, o Papa encontrou a escusa para volver a excomungar novamente a Frederico II en 1239.

Inmediatamente ordenou unha cruzada contra o emperador, intentou infrutuosamente que os príncipes alemáns elixisen un novo rei e convocou un concilio en Roma para celebralo en 1241.

Frederico anunciou pola súa parte a súa oposición total á celebración dun concilio que, convocado polo Papa, non tiña outra motivación que a da súa deposición e substitución, polo que ordenou ás súas tropas que apresasen a tódolos que viaxasen a Roma coa intención de participar no mesmo.

A detención e encarceramento de máis de cen clérigos impediu a celebración do sínodo e, pouco despois, o 22 de agosto de 1241, faleceu Gregorio IX.

Outras obras[editar | editar a fonte]

Gregorio IX, mediante a publicación en 1231 da bula Excommunicamus, estableceu formalmente o tribunal da Inquisición, facéndoa depender directamente do pontífice, nomeando ós dominicos como inquisidores e establecendo que os herexes fosen entregados ó brazo secular para o seu castigo.

Canonizou a Francisco de Asís o 16 de xullo de 1228, a Antonio de Padua en maio de 1232 e a Domingos de Guzmán o 8 de xullo de 1234.

As profecías de San Malaquías refírense a el como Avis ostiensis (A ave de Ostia), facendo referencia ó feito de que foi cardeal de Ostia antes da súa elección como pontífice, e a que no seu escudo de armas aparece unha ave.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Pietro Balan, Storia di Gregorio IX e suoi tempi 3 volumes (Modena 1873).
  • Joseph Felten, Papst Gregor IX. (Freiburg i.B. 1886).
  • Guido Levi, Registri dei Cardinali Ugolino d' Ostia e Ottaviano degli Ubaldini (Roma 1890).
  • Iben Fonnesberg‐Schmidt, The Popes and the Baltic Crusades 1147–1254 (Leiden, Brill. 2007) (The Northern World, 26).

Este artigo tan só é un bosquexo
 Este artigo sobre Papas é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.