Saltar ao contido

Bonifacio IX, papa

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Bonifacio IX»)
Modelo:BiografíaBonifacio IX, papa

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(la) Bonifacius PP. IX Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento1356 Editar o valor en Wikidata
Nápoles, Italia Editar o valor en Wikidata
Morte1 de outubro de 1404 Editar o valor en Wikidata (47/48 anos)
Roma, Italia Editar o valor en Wikidata
Causa da morteictus Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaBasílica de San Pedro Editar o valor en Wikidata
203º Papa
10 de novembro de 1389 – 1 de outubro de 1404 (Gregoriano)
← Urbano VIInocencio VII → Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
RelixiónIgrexa católica Editar o valor en Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Roma
Estados Pontificios Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónsacerdote católico Editar o valor en Wikidata
ConsagraciónFrancesco Moricotti Prignani Editar o valor en Wikidata
Participou en
25 de outubro de 1389Conclave de 1389 (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Familia
PaiNN Tomacelli Editar o valor en Wikidata

Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteNordisk familjebok
Vlastenský slovník historický
Enciclopedia Xudía de Brockhaus e Efron Editar o valor en Wikidata
WikiTree: Tomacelli-2 Find a Grave: 76787029 Editar o valor en Wikidata

Bonifacio IX, nado co nome de Pietro Tomacelli en Nápoles cara a 1356 e finado en Roma o 1 de outubro de 1404, foi un nobre napolitano e Papa nº 203 da Igrexa católica, entre 1389 e o seu falecemento. Foi o segundo Papa do Cisma de Occidente.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Naceu no seo dunha familia nobre pero empobrecida.

Un dos seus primeiros actos como Papa foi a excomuñón de Clemente VII, que exercía tamén o pontificado desde Avignon. O antipapa Clemente respondeu coa excomuñón de Bonifacio.

O enfrontamento eclesiástico entre Bonifacio IX e Clemente VII estendeuse ao terreo político, e o recentemente elixido Papa coroou en 1390 a Ladislau como rei de Nápoles, para enfrontalo a Lois de Anjou, a quen Clemente coroara en 1389.

Bonifacio tamén logrou acabar coas últimos brasas do movemento comunal romano, recuperando o castelo de San Angelo e fortificándoo xunto con outros puntos estratéxicos de Roma.

Trala morte de Clemente en 1394 a sé de Avignon elixiu Papa ao cardeal Pedro Martínez de Luna, que adoptou o nome de Bieito XIII. As potencias europeas viron unha oportunidade de acabar co Cisma, e recorreron a un informe que a Universidade de París publicara en xaneiro de 1394, propondo tres vías non violentas para acabar co cisma:

  • A via cessionis propugnaba a abdicación voluntaria e simultánea dos dous papas seguida dunha nova elección.
  • A via compromissi supuña estudar os dereitos de ambos os dous Papas por unha comisión arbitral que decidiría quen era o Papa lexítimo.
  • A via concilii defendía a convocatoria dun concilio ecuménico que decretase quen sería Papa.

Bonifacio IX rexeitou as tres solucións, mentres Bieito XIII só se opuxo totalmente á vía conciliar. A falta de acordo provocou a ameaza das potencias europeas aos pontífices de retirarlles os respectivos apoios, ameaza que só cumpriron os monarcas que apoiaban a Bieito, pero que non supuxo a fin do Cisma, xa que o Papa, malia non contar con apoios, seguiu sen someterse.

Noutra orde de aspectos, destacou durante o pontificado de Bonifacio IX a celebración de dous xubileos, en 1396, convocado por Urbano VI, e en 1400, no que fixeron aparición en Roma os "Bianchi" ou "Albati", grupos de penitentes flaxelantes que procesionaban encarapuchados, con hábitos brancos e cunha cruz vermella debuxada nas costas. Esta orde provocou tal número de disturbios e sucesos sanguentos que Bonifacio condenou á fogueira ao seu líder e disolveu aos adeptos.

Un ano antes Bonifacio fixera un chamamento á cristiandade occidental para socorrer ao emperador bizantino Manuel II, ameazado polo sultán otomán Beyazid. Tal chamamento non espertou entusiasmo algún, aínda que o Imperio Bizantino se salvaría pouco despois, prolongando a súa existencia algunhas décadas máis, pola fulminante irrupción de Tamerlán, que obrigou a Beyazid a retirarse.

As profecías de San Malaquías refírense a este papa como Cubus de mixtione (Cubo de mestura), facendo referencia a que no escudo de armas da familia figuran uns cubos entrelazados.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Este artigo tan só é un bosquexo
 Este artigo sobre Papas é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
 Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.