Bieito XI, papa

Bieito XI, papa

(1352, Treviso)
Biografía
Nacemento	1240 Treviso, Italia
Morte	7 de xullo de 1304 (63/64 anos) Perugia, Italia
Causa da morte	veleno
Lugar de sepultura	Catedral de Perúgia (pt) Monument of Benedictus XI (en) San Domenico (en)
194º Papa
30 de outubro de 1303 – 7 de xullo de 1304 (Gregoriano) ← Bonifacio VIII – Clemente V →
Cardeal bispo de Ostia list of bishops of Ostia (en)
1300 (Gregoriano) – 1303 (Gregoriano) – Niccolò Albertini →
Q132673392
4 de decembro de 1298 – 2 de marzo de 1300 ← Hugues Aycelin de Billom (pt) – William of Macclesfield (en)  →
9º Mestre da Orde de Predicadores
1296 – 1298 ← Étienne de Besançon (pt) – Alberto de Chiavari (pt)  →
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica
Actividade
Lugar de traballo	Roma Estados Pontificios
Ocupación	sacerdote católico, frade
Orde relixiosa	Orde dos Predicadores
Enaltecemento
beato
Día de festividade relixiosa	7 de xullo
Participou en
1303 (Gregoriano)	Conclave de 1303 (pt)
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok Biblioteca dixital BEIC Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Bieito XI, nado en Valdobbiadene en 1240 e finado en Perugia o 7 de xullo de 1304, foi o Papa nº 194 da Igrexa católica, entre 1303 e 1304.

Traxectoria

Chamábase Nicola Boccasini. Ingresou con 14 anos na orde dominicano en Venecia. Destacou pola súa intelixencia como mestre. Foi nomeado prior da Lombardía, e en 1296 o noveno de superior xeral da orde dos Predicadores. Polas súas calidades estivo encargado dunha delicada misión diplomática en Flandres, onde obtivo éxito. A continuación Bonifacio VIII nomeouno cardeal en 1298. Foi bispo de Ostia. Na controversia co rei Filipe o Fermoso de Francia, é un dos cardeais que permaneceu fiel a Bonifacio VIII, co que se refuxiou no castelo de Anagni, sendo feito prisioneiro e forzado sen éxito a abdicar. Á morte de Bonifacio VIII, foi elixido Papa en outubro de 1303.

Moito máis pacífico que o seu antecesor, o seu breve pontificado iniciouse coa absolución da excomuñón ditada contra Filipe o Fermoso de Francia, pero negouse sistematicamente a perdoar os autores materiais da ofensa sufrida polo seu predecesor en Anagni, excomungando tanto a Guillaume de Nogaret, conselleiro do rei francés, como a Sciarra Colonna.

Tras oito meses de pontificado, morreu en xullo de 1304, ó parecer envelenado por orde de Guillaume de Nogaret.

Dos seus oito meses de pontificado, coñécese a anécdota de que a súa nai, pobre e viúva, foi visitalo, para o que foi vestida apropiadamente para ser recibida polo Papa. Este, ó vela, protestou por no recoñecer á pía dama, humildemente vestida, á que tanto quería.

Foi beatificado en abril de 1736 por Clemente XII. O seu nome foi introducido no martiroloxio romano por disposición de Bieito XIV en 1748. A súa festividade ten lugar o 7 de xullo.

As profecías de San Malaquías refírense a este papa como Concionator patareus (O predicador de Patara), cita que fai referencia á súa pertenza á Orde dos Predicadores.

---

Este artigo sobre Papas é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

---