Benjamin Netanyahu
| Benjamin Netanyahu | |
|---|---|
 | |
| Primeiro Ministro de Israel | |
| Período | 31 de marzo de 2009 - actualidade |
| Antecesor | Ehud Olmert |
| Primeiro Ministro de Israel | |
| Período | 18 de xuño de 1996 - 6 de xullo de 1999 |
| Antecesor | Shimon Peres |
| Sucesor | Ehud Barak |
| Datos persoais | |
| Nacemento | 21 de outubro de 1949 |
| Tel Aviv | |
| Organización | Likud |
| Pai | Benzion Netanyahu |
| Cónxuxe | Micki Weizman (div.) Fleur Cates Sara Netanyahu |
| Fillos | Yair Netanyahu, Avner Netanyahu e Noa Roth |
| Alma máter | Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts, Universidade Harvard, MIT Sloan School of Management e Cheltenham High School |
| Profesión | arquitecto |
| Relixión | Xudaísmo |
 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Benjamín «Bibi»[1] Netanyahu (en hebreo, בִּנְיָמִין «בִּיבִּי» נְתָנְיַהוּ 
Binyamin Netanyahu (axuda · info), nado en Tel Aviv o 21 de outubro de 1949) é o actual primeiro ministro de Israel. Tamén é membro da Knesset, presidente do partido Likud e ministro de Relacións Exteriores.
Nacido en Tel Aviv de padres xudeus seculares,[2][3] Netanyahu é o único primeiro ministro israelí nado en Israel despois da creación do Estado. Netanyahu uniuse ás Forzas de Defensa de Israel durante a guerra dos Seis Días en 1967 e converteuse en xefe dunha unidade de forzas especiais Sayeret Matkal. Participou en moitas misións, inclusive a operación Inferno (1968), a operación Regalo (1968) e a operación Isótopo (1972), durante a cal recibiu un disparo no ombro. Loitou na fronte de batalla na guerra de Desgaste e da guerra de Yom Kipur en 1973, participando nas incursións das forzas especiais ao longo da Canle de Suez e dirixindo despois un asalto de comando dentro do territorio sirio.[4][5] Obtivo o grao de capitán antes de ser dado de baixa. Tras de graduarse no Massachusetts Institute of Technology cos graos de B.S. e M.S., foi contratado como consultor económico polo Boston Consulting Group. Volveu a Israel en 1978 para fundar o Instituto Antiterrorista Yonatan Netanyahu, co nome do seu irmán, quen morreu liderando a operación Entebbe. Netanyahu servíu como embaixador de Israel ante as Nacións Unidas desde 1984 ata 1988.
Netanyahu foi elixido líder do Likud en 1993 e gañou as eleccións de 1996, converténdose no primeiro ministro máis novo da historia de Israel, servindo no seu primeiro período entre xuño de 1996 e xullo de 1999. Abandonou a arena política polo sector privado tras ser derrotado na elección de primeiro ministro de 1999 por Ehud Barak. Netanyahu regresou á política en 2002 como ministro de Relaciónss Exteriores (2002-2003) e ministro de Finanzas (2003-2005) nos gobernos de Ariel Sharon, pero apartouse do goberno por desacordos con respecto ao plan de desconexión da franxa de Gaza. Como Ministro de Finanzas, Netanyahu comprometeuse a unha reforma importante da economía israelí, que foi recoñecida poos comentaristas por mellorar de xeito significativo o desempeño económico posterior de Israel.[6] Retomou o liderado do Likud en decembro de 2005, despois de que Sharon o abandonase para formar o novo partido Kadima.[7] En decembro de 2006, Netanyahu converteuse no líder de la oposición na Knesset e presidente do Likud. Tras as elección parlamentaria de 2009, na que o Likud quedou no segundo lugar e os partidos de dereita obtiveron a maioría,[8] Netanyahu formou un goberno de coalición.[9][10] Tras a vitoria nas eleccións de 2013, converteuse na segunda persoa en ser elixida para o cargo de primeiro ministro por un terceiro mandato, despois do fundador de Israel, David Ben-Gurion.
En marzo de 2015, Netanyahu foi elixido para o seu cuarto mandato como primeiro ministro, igualando o récord de David Ben-Gurion. Converteuse no único primeiro ministro de Israel electo tres veces seguidas (2009, 2013 e 2015).[11] Se Netanyahu completa o seu actual mandato, será o primeiro ministro que ocupou o cargo por máis tempo na historia de Israel,[12]actualmente é o segundo después de David Ben-Gurion.[13]].
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Martin, Douglas (30 de abril de 2012). "Benzion Netanyahu, Hawkish Scholar, Dies at 102". The New York Times (en inglés). Nova York: The New York Times Company. Consultado o 1 de maio de 2012.
- ↑ The Enduring Influence of Benjamin Netanyahu's Father Judy Dempsey, 3 de maio de 2012, Carnegie Endowment for International Peace
- ↑ David Remnick (23 de xaneiro de 2013). "Bibi's Blues". The New Yorker.
- ↑ Amir Buhbut, "Sauerer Matkal is 50 years old"
- ↑ Saving Sergeant Netanyahu por Mitch Ginsburg, 25 de octubre de 2012, Times of Israel.
- ↑ Likud Leaders, por Thomas G. Mitchell, (McFarland 2015), Capítulo 10.
- ↑ "Netanyahu elected as Likud party chairman". Xinhua News Agency. 20 de decembro de 2005. Arquivado dende o orixinal o 27 de febreiro de 2006. Consultado o 24 de maio de 2005.
- ↑ Hoffman, Gil (10 de febreiro de 2009). "Kadima wins, but rightist bloc biggest". The Jerusalem Post. Consultado o 24 de maio de 2015.
- ↑ "Netanyahu sworn in as Israel's prime minister". Haaretz. 31 de marzo de 2009. Consultado o 24 de maio de 2015.
- ↑ Heller, Jeffrey (31 de marzo de 2009). "Netanyahu sworn in as Israeli prime minister". Reuters. Consultado o 24 de maio de 2015.
- ↑ “Is This Ship Sinking?” Inside the Collapse of the Campaign Against Netanyahu por Amir Tibon y Ben Birnbaum, 20 de marzo de 2015, New Yorker
- ↑ Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu Wins Re-Election, Becomes Israel's Longest-Serving Prime Minister por Stoyan Zaimov, Christian Post, 18 de marzo de 2015
- ↑ Can Binyamin Netanyahu win again? 14 de marzo de 2015, Jerusalén, The Economist
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Benjamin Netanyahu |
| Predecesor: Yitzhak Shamir |
 Líder do Likud 1996–1999 |
Sucesor: Ariel Sharon |
| Predecesor: Shimon Peres |
 Primeiro ministro de Israel 1996–1999 |
Sucesor: Ehud Barak |
| Predecesor: Shimon Peres |
Ministro de Relacións Exteriores de Israel 2002–2003 |
Sucesor: Silvan Shalom |
| Predecesor: Ehud Ólmert |
Primeiro ministro de Israel 2009–actualidade |
Sucesor: No cargo |
| Predecesor: Yael German |
Ministro de Saúde de Israel 2014–actualidade |
Sucesor: No cargo |
| Predecesor: Avigdor Lieberman |
Ministro de Relacións Exteriores de Israel 2015–actualidade |
Sucesor: No cargo |
.svg){kind=small}
|
Este artigo sobre unha personalidade é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |
