Gran Premio do Reino Unido de 1978

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Gran Premio de Reino Unido de 1978
Detalles da carreira
Carreira 10 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1978.
Trazado do circuíto de Brands Hatch
Trazado do circuíto de Brands Hatch
Data 16 de xullo de 1978
Nome oficial XXXI RAC British Grand Prix
Localización Circuíto de Brands Hatch, Kent, Reino Unido
Percorrido Percorrido permanente de carreira
4´206 km
Distancia 76 voltas, 319´656 km
ClimaSeco
Pole position
Piloto Ronnie Peterson Lotus-Ford
Tempo 1:16.80
Volta rápida
Piloto Austria Niki Lauda Brabham-Alfa Romeo
Tempo 1:18.60 na volta 72
Podio
Primeiro Carlos Reutemann Ferrari
Segundo Austria Niki Lauda Brabham-Alfa Romeo
Terceiro John Watson Brabham-Alfa Romeo
James Hunt no McLaren M26

O Gran Premio do Reino Unido de 1978 (oficialmente o XXXI John Player British Grand Prix) foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 16 de xullo de 1978 no circuíto de Circuíto de Brands Hatch, Kent, Inglaterra. Foi a décima carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1978, disputada sobre 76 voltas.

Resumo da carreira[editar | editar a fonte]

Eliminatorias[editar | editar a fonte]

Cun total de 31 coches na lista de inscritos, decidiuse prohibir a participación do Martini de René Arnoux, o que deixou 30 coches para a cualificación.[1]

Como era de esperar, o Team Lotus ocupou a primeira fila da grella, aínda que nesta ocasión Ronnie Peterson adiantouse a Mario Andretti. Jody Scheckter en Wolf e Niki Lauda en Brabham formaron a segunda fila, mentres que na terceira estaban Riccardo Patrese no Arrows e Alan Jones no Williams. O top ten completouse con Jacques Laffite do Ligier, Carlos Reutemann de Ferrari, John Watson no segundo Brabham e Patrick Depailler no Tyrrell.

Carreira[editar | editar a fonte]

Ao comezo da carreira, Andretti adiantou a Peterson, con Scheckter terceiro e Jones ascendendo ao cuarto posto. Os lotus rapidamente lograron unha gran diferenza, e parecía que ían dominar, ata que Peterson retirouse na volta 7, cunha fuga de combustible. Andretti seguiu á fronte ata que unha picada obrigoulle entrar a boxes na volta 24, antes de que o seu motor fallara cinco voltas máis tarde.

Scheckter herdou o liderado, seguido de cerca por Jones, Lauda e Patrese. Na volta 27, o eixe de transmisión de Jones rompeu, antes de que Scheckter comezara a sufrir problemas co cambio. Na volta 34, Lauda alcanzou ao surafricano, quen se retirou tres voltas máis tarde. Isto deixou a Patrese segundo, con Reutemann terceiro, e Watson cuarto, Didier Pironi quinto no segundo Tyrrell e Keke Rosberg no sexto lugar no ATS.[2]

Na volta 41, Patrese sufriu unha picada na roda traseira, que provocou un fallo na suspensión. Pironi tamén se retirou nesta volta con problemas na caixa de cambios, quedando Rosberg cuarto. O finlandés pronto se viu presionado por Depailler, que o pasou na volta 49.

Reutemann alcanzou a Lauda e pasouno na volta 60 acadando o liderado, os dous estaban dobrando ao McLaren de Bruno Giacomelli. O arxentino mantivo baixo control ó austríaco nas voltas finais, logrando a súa terceira vitoria da tempada cunha vantaxe de 1´2 segundos. Watson terminou 36 segundos detrás de Lauda e 36 por diante de Depailler, mentres que un fallo na suspensión de Rosberg na volta 60 significaba que os puntos finais foron a Hans-Joachim Stuck no Shadow e Patrick Tambay no McLaren.

Clasificación[editar | editar a fonte]

Pos Piloto Construtor Voltas Tempo/Retirada Grella Puntos
1 11 Carlos Reutemann Ferrari 76 1:42:12.39 8 9
2 1 Austria Niki Lauda Brabham-Alfa Romeo 76 + 1.23 4 6
3 2 John Watson Brabham-Alfa Romeo 76 + 37.25 9 4
4 4 Francia Patrick Depailler Tyrrell-Ford 76 + 1:13.27 10 3
5 16 Alemaña Hans-Joachim Stuck Shadow-Ford 75 + 1 Lap 18 2
6 8 Francia Patrick Tambay McLaren-Ford 75 + 1 volta 20 1
7 33 Italia Bruno Giacomelli McLaren-Ford 75 + 1 volta 16
8 30 Brett Lunger McLaren-Ford 75 + 1 volta 24
9 19 Italia Vittorio Brambilla Surtees-Ford 75 + 1 volta 25
10 26 Francia Jacques Laffite Ligier-Matra 73 + 3 voltas 7
NC 9 Alemaña Jochen Mass ATS-Ford 65 + 11 voltas 26
Ret 10 Finlandia Keke Rosberg ATS-Ford 59 Suspensión 22
Ret 17 Suíza Clay Regazzoni Shadow-Ford 49 Caixa de cambios 17
Ret 15 Francia Jean-Pierre Jabouille Renault 46 Turbo 12
Ret 35 Italia Riccardo Patrese Arrows-Ford 40 Suspensión 5
Ret 3 Francia Didier Pironi Tyrrell-Ford 40 Caixa de cambios 19
Ret 20 Jody Scheckter Wolf-Ford 36 Caixa de cambios 3
Ret 14 Emerson Fittipaldi Fittipaldi-Ford 32 Motor 11
Ret 37 Italia Arturo Merzario Merzario-Ford 32 Sistema combustible 23
Ret 22 Derek Daly Ensign-Ford 30 Roda 15
Ret 5 Mario Andretti Lotus-Ford 28 Motor 2
Ret 27 Australia Alan Jones Williams-Ford 26 Transmisión 6
Ret 12 Gilles Villeneuve Ferrari 19 Transmisión 13
Ret 25 Héctor Rebaque Lotus-Ford 15 Caixa cambios 21
Ret 7 James Hunt McLaren-Ford 7 Accidente 14
Ret 6 Ronnie Peterson Lotus-Ford 6 Fuga combustible 1
NSC 18 Rupert Keegan Surtees-Ford
NSC 36 Alemaña Rolf Stommelen Arrows-Ford
NSC 23 Geoff Lees Ensign-Ford
NSC 40 Tony Trimmer McLaren-Ford

Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]

  • Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.


Carreira anterior:
Gran Premio de Francia de 1978
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA
Temporada 1978
Carreira seguinte:
Gran Premio de Alemaña de 1978
Carreira anterior:
Gran Premio do Reino Unido de 1977
Gran Premio do Reino Unido Carreira seguinte:
Gran Premio do Reino Unido de 1979

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "What? - Martini". 8W. Consultado o 29 October 2013. 
  2. "Grand Prix Results: British GP, 1978". Grandprix.com. Consultado o 29 October 2013. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]