Gran Premio de Suecia de 1978
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 8 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1978. | ||
 Trazado do circuíto de Escandinavia | ||
| Data | 17 de xuño de 1978 | |
| Nome oficial | Gran Premio de Suecia | |
| Localización | Scandinavian Raceway, Anderstorp, Suecia | |
| Percorrido | Circuíto permanente 4´031 km km | |
| Distancia | 70 voltas, 282´170 km. km | |
| Clima | Asollado e cálido | |
| Pole position | ||
| Piloto |  Mario Andretti
|
Lotus-Ford |
| Tempo | 1:22.058 | |
| Volta rápida | ||
| Piloto |  Niki Lauda
|
Brabham-Alfa Romeo |
| Tempo | 1:24.836 na volta 33 | |
| Podio | ||
| Primeiro | Niki Lauda
|
Brabham-Alfa Romeo |
| Segundo |  Riccardo Patrese
|
Arrows-Ford |
| Terceiro |  Ronnie Peterson
|
Lotus-Ford |
O Gran Premio de Suecia de 1978 foi unha carreira de Fórmula Un celebrada o 17 de xuño de 1978 no Scandinavian Raceway en Anderstorp, Suecia. Foi a oitava carreira do Campionato do Mundo de pilotos de 1978. A carreira disputouse sobre 70 voltas ao circuíto de catro quilómetros para unha distancia total de carreira de 282 quilómetros.
Resumo da carreira[editar | editar a fonte]
Gordon Murray coa súa intelixente estratexia foi o responsable da vitoria de Brabham, que estaba tratando de eclipsar a invención do efecto solo no Lotus 79 de Colin Chapman, o coche co faldrón varrera a primeira fila desde o seu debut en Zolder. O centro do novo concepto do Brabham BT46B era un gran ventilador que atraía aire a través do radiador de auga do motor, e se montaba horizontalmente sobre o motor. O ventilador tamén facía o efecto solo a un nivel superior, aspirando aire desde debaixo do coche, creando un baleiro parcial e a creando unha enorme cantidade de downforce. O coche parecía contravir unha norma que establecía que os dispositivos aerodinámicos móbiles non estaban permitidos, pero Brabham argumentou que as regras foran redactadas para prohibir dispositivos cunha función aerodinámica. Pero o ventilador arrefriaba o motor, e Brabham afirmou que isto, e non a aerodinámica, era a súa función principal.
A súa legalidade pronto foi protestada, pero permitíuselle participar na carreira, John Watson e Niki Lauda cualificaron segundo e terceiro detrás do Lotus 79 de Mario Andretti (os dous pilotos fixeron isto para non chamar a atención sobre a notable vantaxe que o ventilador proporcionaba).
Ao comezo Andretti mantivo o primeiro lugar, mentres que Lauda adiantou a Watson; na segunda volta foi pasado por un rápido Riccardo Patrese no Arrows, e na terceira tamén pasouno o outro Lotus de Ronnie Peterson; o sueco tamén pasou a Patrese, pero tivo que retroceder máis tarde debido a unha picada. Esta orde mantívose igual ata a volta 20, cando Watson viuse obrigado a retirarse por un problema co acelerador.
Diante, Lauda e Andretti loitaban polo primeiro lugar, ata que o americano cometeu un erro e viuse obrigado a deixar pasar ao austríaco, finalmente retirouse debido a unha válvula rota no seu motor. Cando un coche atrasado derramou aceite sobre a pista, o Brabham iniciou unha carreira propia, aparentemente non afectado pola superficie esvaradiza. Na biografía de Lauda, To Hell and Back, escribiu que mentres outros coches tiveron que reducir a velocidade e conducir con coidado sobre o aceite, os Brabhams simplemente podían acelerar (como o ventilador activado pola caixa de cambios non cumpría as regulacións, isto significaba que unha maior velocidade producía moito maior agarre) a través das partes afectadas da pista. Lauda gañou por 34´6 segundos, seguido por Patrese e Peterson nun pechado final; os puntos restantes foron para Patrick Tambay, Clay Regazzoni e Emerson Fittipaldi.
Logo da carreira, os comisarios consideraron legal o coche. Máis tarde, a FIA investigou o coche, e corroborou a afirmación de Brabham de que o motivo principal do ventilador era arrefriar o coche, coñecían a letra, pero non o espírito, das regras. O coche foi considerado legal para correr e a vitoria de Brabham mantívose, pero o "coche ventilador" de Brabham nunca correu de novo. Popularmente crese que foi prohibido, pero en realidade foi retirado voluntariamente por Brabham. Isto foi sen dúbida feito polo dono do equipo Bernie Ecclestone para evitar un conflito co resto de equipos privados, cuxo apoio necesitaba. 1978 foi o ano en que Ecclestone converteuse en presidente executivo da FOCA e liderou a guerra da FISA coa FOCA que levaría á caída da FISA e daría a FOCA o dereito de negociar contratos de televisión dos Grandes Premios, dando a Ecclestone o control comercial efectivo da Fórmula 1, que continúa ata os nosos días.
Clasificación[editar | editar a fonte]
Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
| Carreira anterior: Gran Premio de España de 1978 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1978 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Francia de 1978 |
| Carreira anterior: Gran Premio de Suecia de 1977 |
Gran Premio de Suecia | Carreira seguinte: non houbo |
Notas[editar | editar a fonte]
- Primeiro Podio para Riccardo Patrese e Arrows.
- Líderes por volta: Mario Andretti 38 voltas (1-38); Niki Lauda 32 voltas (39-70).
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-12-04.