Gran Premio de Hungría de 1989
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
| Carreira 10 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1989. | ||
 Trazado do circuíto de Hungaroring. | ||
| Data | 13 de agosto de 1989 | |
| Nome oficial | V Pop 84 Magyar Nagydíj | |
| Localización | Hungaroring, Budapest, Hungría | |
| Percorrido | Percorrido permanente de carreira 3´968 km | |
| Distancia | 77 voltas, 305´536 km | |
| Clima | Cálido, seco, asollado | |
| Pole position | ||
| Piloto |  Riccardo Patrese
|
Williams-Renault |
| Tempo | 1:19.726 | |
| Volta rápida | ||
| Piloto |  Nigel Mansell
|
Ferrari |
| Tempo | 1:22.637 na volta 66 | |
| Podio | ||
| Primeiro | Nigel Mansell
|
Ferrari |
| Segundo |  Ayrton Senna
|
McLaren-Honda |
| Terceiro |  Thierry Boutsen
|
Williams-Renault |
O Gran Premio de Hungría de 1989 foi unha carreira de Fórmula Un que se disputou o 13 de agosto de 1989, no circuíto de Hungaroring. Foi a décima carreira da tempada de 1989. A carreira, disputada sobre 77 voltas, gañouna Nigel Mansell para Ferrari logo dunha manobra de adiantamento marabillosa a Ayrton Senna. Foi a súa segunda vitoria para o equipo italiano.
Informe[editar | editar a fonte]
Cualificación[editar | editar a fonte]
Riccardo Patrese logrou unha pole position sorpresa no seu Williams, a primeira e única que non logrou McLaren na tempada, superando a Senna en tres décimas de segundo. Outra sorpresa, foi Alex Caffi que quedou a só seis décimas de Senna en terceiro lugar, os pneumáticos Pirelli do seu Dallara ofreceron un mellor agarre que os Goodyears utilizados pola maioría dos mellores equipos. Thierry Boutsen no segundo Williams foi cuarto, por diante do segundo McLaren do líder do campionato mundial Alain Prost en quinto lugar. Os dez primeiros foron completados por Gerhard Berger no Ferrari, Alessandro Nannini no Benetton, Stefano Modena no Brabham, Derek Warwick no Arrows e Pierluigi Martini no Minardi.
Mansell, pola súa banda, tivo unha mala cualificación e só puido cualificarse 12º, case a sete décimas do seu compañeiro de equipo Berger e a máis de dous segundos de Patrese, posteriormente queixouse do tráfico.
Carreira[editar | editar a fonte]
Ao comezo da carreira, Patrese, Senna e Caffi mantiveron a súa orde na volta 1, mentres que Boutsen perdeuna ante Prost, mentres Berger superábaos. Mansell fixo un bo comezo, chegando ao oitavo na primeira curva. Pronto quedou claro, que Caffi estaba loitando co Dallara incapaz de replicar a velocidade que mostrara na cualificación. En pouco tempo foi pasado por Berger e Prost, e sostiña un tren de coches que consistía en Boutsen, Nannini, Mansell e Warwick.
Nannini saíu do tren cando se detivo para cambiar os pneumáticos. Isto deixou a Mansell no 7º posto, que superou rapidamente pasando a Boutsen e Caffi en rápida sucesión para poñerse 5º. Logo dedicouse a pechar a brecha de 17 segundos cos líderes, e ascendeu á cuarta posición cando Berger entrou en boxes a cambiar os pneumáticos. Unha vez alcanzado o grupo principal, Mansell pasou Prost para ser 3º. Entón o Williams de Patrese comezou a desenvolver unha fuga no radiador, que o atrasou e agrupou ao grupo principal. Co tempo, o radiador de Patrese empeorou e tanto Senna como Mansell pasarono nas curvas. Patrese retirouse da carreira pouco despois.
Mansell comezou a meter presión a Senna, claramente máis rápido pero incapaz de pasar debido á potencia extra do motor do McLaren. Mentres tanto, Prost entrou a cambiar os pneumáticos e reincorporouse na sexta posición, mentres que Berger só herdou o terceiro posto brevemente antes de retirarse con problemas na caixa de cambios, deixando a Senna e Mansell pola súa conta. Eventualmente, o par achegouse ao Onyx de Stefan Johansson. Senna atrapouno nun momento incómodo, xusto na zona de aceleración da terceira curva. O brasileiro vacilou inusitadamente, levantando o pé brevemente, e isto permitiu que Mansell se achegase, pasara a Johansson e logo usar o maior impulso do Ferrari para superar a Senna e tomar o liderado. Logo diso, Mansell non tivo rival ata a meta, superando a Senna en case 26 segundos, con Boutsen completando o podio. Prost adiantou ao Arrows de Eddie Cheever para o cuarto lugar na última volta, mentres que o Lotus de Nelson Piquet redondeou os puntos.[1]
Clasificación[editar | editar a fonte]
Pre Cualificación[editar | editar a fonte]
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Tempo | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 36 |  Stefan Johansson
|
Onyx-Ford | 1:22.836 | — |
| 2 | 18 | Piercarlo Ghinzani
|
Osella-Ford | 1:24.086 | +1.250 |
| 3 | 29 | Michele Alboreto
|
Lola-Lamborghini | 1:24.323 | +1.487 |
| 4 | 37 | Bertrand Gachot
|
Onyx-Ford | 1:24.412 | +1.576 |
| 5 | 17 | Nicola Larini
|
Osella-Ford | 1:24.601 | +1.765 |
| 6 | 30 |  Philippe Alliot
|
Lola-Lamborghini | 1:24.928 | +2.092 |
| 7 | 41 | Yannick Dalmas
|
AGS-Ford | 1:25.571 | +2.735 |
| 8 | 34 |  Bernd Schneider
|
Zakspeed-Yamaha | 1:25.613 | +2.777 |
| 9 | 40 | Gabriele Tarquini
|
AGS-Ford | 1:25.685 | +2.849 |
| 10 | 31 | Roberto Moreno
|
Coloni-Ford | 1:26.903 | +4.067 |
| 11 | 33 |  Gregor Foitek
|
EuroBrun-Judd | 1:27.478 | +4.642 |
| 12 | 35 |  Aguri Suzuki
|
Zakspeed-Yamaha | 1:28.113 | +5.277 |
| 13 | 32 | Pierre-Henri Raphanel
|
Coloni-Ford | 1:45.971 | +22.135 |
Cualificación[editar | editar a fonte]
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Q1 | Q2 | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 6 | Riccardo Patrese
|
Williams-Renault | 1:19.726 | 1:20.644 | — |
| 2 | 1 | Ayrton Senna
|
McLaren-Honda | 1:21.576 | 1:20.039 | +0.313 |
| 3 | 21 | Alex Caffi
|
Dallara-Ford | 1:21.040 | 1:20.704 | +0.978 |
| 4 | 5 | Thierry Boutsen
|
Williams-Renault | 1:23.492 | 1:21.001 | +1.275 |
| 5 | 2 | Alain Prost
|
McLaren-Honda | 1:21.076 | 1:22.267 | +1.350 |
| 6 | 28 |  Gerhard Berger
|
Ferrari | 1:21.304 | 1:21.270 | +1.544 |
| 7 | 19 | Alessandro Nannini
|
Benetton-Ford | 1:21.448 | 1:21.301 | +1.575 |
| 8 | 8 | Stefano Modena
|
Brabham-Judd | 1:23.090 | 1:21.472 | +1.746 |
| 9 | 9 | Derek Warwick
|
Arrows-Ford | 1:23.111 | 1:21.617 | +1.891 |
| 10 | 23 | Pierluigi Martini
|
Minardi-Ford | 1:21.746 | 1:32.546 | +2.020 |
| 11 | 4 | Jean Alesi
|
Tyrrell-Ford | 1:23.853 | 1:21.799 | +2.073 |
| 12 | 27 | Nigel Mansell
|
Ferrari | 1:22.544 | 1:21.951 | +2.225 |
| 13 | 15 | Maurício Gugelmin
|
March-Judd | 1:22.949 | 1:22.083 | +2.357 |
| 14 | 16 | Ivan Capelli
|
March-Judd | 1:22.445 | 1:22.088 | +2.362 |
| 15 | 7 | Martin Brundle
|
Brabham-Judd | 1:22.970 | 1:22.296 | +2.570 |
| 16 | 10 |  Eddie Cheever
|
Arrows-Ford | 1:23.251 | 1:22.374 | +2.648 |
| 17 | 11 | Nelson Piquet
|
Lotus-Judd | 1:22.837 | 1:22.406 | +2.680 |
| 18 | 22 | Andrea de Cesaris
|
Dallara-Ford | 1:23.463 | 1:22.410 | +2.684 |
| 19 | 3 | Jonathan Palmer
|
Tyrrell-Ford | 1:24.670 | 1:22.578 | +2.852 |
| 20 | 12 | Satoru Nakajima
|
Lotus-Judd | 1:23.996 | 1:22.630 | +2.904 |
| 21 | 37 | Bertrand Gachot
|
Onyx-Ford | 1:22.634 | 1:23.720 | +2.908 |
| 22 | 18 | Piercarlo Ghinzani
|
Osella-Ford | 1:23.091 | 1:22.763 | +3.037 |
| 23 | 24 |  Luis Pérez-Sala
|
Minardi-Ford | 1:23.017 | 1:24.188 | +3.291 |
| 24 | 36 | Stefan Johansson
|
Onyx-Ford | 1:23.372 | 1:23.148 | +3.422 |
| 25 | 20 | Emanuele Pirro
|
Benetton-Ford | 1:23.772 | 1:23.399 | +3.673 |
| 26 | 29 | Michele Alboreto
|
Lola-Lamborghini | 1:23.733 | 1:25.660 | +4.007 |
| 27 | 25 | René Arnoux
|
Ligier-Ford | 1:25.862 | 1:24.003 | +4.277 |
| 28 | 26 | Olivier Grouillard
|
Ligier-Ford | 1:24.702 | 1:25.169 | +4.976 |
| 29 | 38 |  Alemaña Christian Danner
|
Rial-Ford | 1:26.485 | 1:25.017 | +5.291 |
| 30 | 39 | Volker Weidler
|
Rial-Ford | 1:28.112 | 1:26.320 | +6.594 |
Carreira[editar | editar a fonte]
Notas[editar | editar a fonte]
Líderes por volta: Riccardo Patrese 52 (1-52), Ayrton Senna 5 (53-57), Nigel Mansell 20 (58-77)
Posicións logo da carreira[editar | editar a fonte]
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
| Carreira anterior: Gran Premio de Alemaña de 1989 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1989 |
Carreira seguinte: Gran Premio de Bélxica de 1989 |
| Carreira anterior: Gran Premio de Hungría de 1988 |
Gran Premio de Hungría | Carreira seguinte: Gran Premio de Hungría de 1990 |
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Mansell the magician" by Innes Ireland Road & Track December 1989
- ↑ "1989 Hungarian Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 18 de xaneiro de 2015. Consultado o 23 de decembro de 2015.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de Hungría de 1989 |