Honorio II, papa
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2017.) |
| Honorio II, papa | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | século XIxuliano |
| Lugar de nacemento | San Martino in Pedriolo |
| Falecemento | 20 de febreiro de 1130 |
| Lugar de falecemento | Roma |
| Soterrado | Basílica de San Xoán de Latrán |
| Relixión | catolicismo |
| Ocupación | clérigo, sacerdote católico e escritor |
| Período | entre os anos 1124 ata 1130 |
| Coñecido por | ser o papa n° 163 da igrexa católica |
| Organización | Igrexa católica |
| Cargos | Bispo de Roma |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Honorio II, nado co nome de Lamberto Scannabecchi en Fagnano en data ignota, e finado en Roma o 13 de febreiro de 1130, foi o 163º papa da Igrexa católica de 1124 a 1130.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
En 1117 foi nomeado cardeal de Ostia por Xelasio II. Converteuse nun dos seus colaboradores máis achegados, acompañándoo a Francia cando o papa foi exiliado. Xa durante o papado de Calisto II actuou como legado papal e participou activamente nas negociacións que levarían á sinatura, en 1122, do Concordato de Worms que puxo fin á querela das investiduras.
Trala morte de Calisto II, a tradicional intromisión imperial nas eleccións papais desaparecera debido á inmediata morte do emperador Henrique V.
Con todo, esta favorable oportunidade non foi aproveitada pola Igrexa debido a que os cardeais estaban divididos en dúas faccións, apoiadas respectivamente polas familias Pierleoni e Frangipani, que levaron á elección de dous papas: Honorio II e Celestino II. O previsible cisma quedou abortado coa renuncia de Celestino II, sendo consagrado Honorio o 21 de decembro de 1124.
A súa primeira decisión foi a sucesión de Henrique V no trono do imperio Xermánico, pretendido por tres candidatos: Lotario, duque de Saxonia; Frederico, duque de Suabia, e Conrado, duque de Franconia. A elección estaba en mans dunha asemblea composta por sete príncipes electores, tres eclesiásticos e catro nobres entre os que se encontraban os tres candidatos ao trono; pero ao estaren os electores eclesiásticos influenciados polo Papa, Honorio era quen tiña a clave da elección. Decantouse polo duque de Saxonia, que en 1125 se converteu no rei xermano Lotario III, ao ser o candidato máis propenso a respectar o concordato de Worms.
En 1127, trala morte do duque Guillerme de Calabria e Apulia, opúxose nun primeiro momento a que o conde Roxerio II de Sicilia fose o seu sucesor, aínda que posteriormente viuse na obriga de recoñecelo.
Durante o seu pontificado Bernardo de Claraval redactou a regra pola que se debería rexer a recentemente fundada Orde do Temple, sendo recoñecida oficialmente por Honorio no concilio de Troyes.
Combateu a herexía dos albixenses, para o cal convocou o concilio de Tolousse.
Honorio II morreu no convento de San Gregorio, onde se retirara ao sentirse enfermo. O seu corpo foi inhumado na Basílica de San Xoán de Letrán.
| Control de autoridades |
|
|---|
|
Este artigo sobre Papas é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |