José María Díaz Pan

José María Díaz Pan, coñecido como Jaime, nado en Pravio (Cambre) o 13 de agosto de 1916 e finado en Vilarmaior en 1951, foi un guerrilleiro antifranquista galego.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Fillo de Manuel Díaz e Carmen Pan e irmán de Manuel Díaz Pan. Zapateiro en Pravio. Mobilizado polo exército franquista, desertou e incorporouse ao exército republicano. Ao caer a fronte de Asturias foi feito prisioneiro e recluído nun campo de concentración en León.^[1] Pasou despois ao cárcere do Castelo de Santo Antón. Cando saíu en liberdade foi contratista da estrada que vai ao pazo de Mariñán,^[2] onde coñeceu a Francisco Rey Balbís, co que despois foi traballar en seguros Santa Lucía. Trala detención de José María Urquiola Iglesias o 7 de xaneiro de 1945, botouse ao monte. Incorporouse á guerrilla no Grupo Volante A, da IV Agrupación Guerrilleira, con Francisco Rey Balbís, Manuel Ramiro Souto, José María Castelo Mosquera e Amador Domínguez Pan. O Xulgado Especial de Accidentes Ferroviarios da Oitava Rexión Militar publicou en outubro de 1948 unha requisitoria contra el e Emilio Claudio Díaz, Enrique Ferreirós Candamo, Francisco Rey Balbís, José Remuiñán Barreiro, José Pedreira de la Iglesia, José Blanco Núñez, Jesús Valeiro Gómez, José Antonio Cortiñas Blas e Antonio López Arias.^[3] Apareceu morto en Mide (Vilarmaior) en 1951, ao parecer axustizado polos seus propios camaradas.

Casou con Josefa Otero Varela, que finou en 1993, e foi pai de Raquel Díaz Otero.^[4]

↑ "Requisitorias", Boletín Oficial de la Provincia de La Coruña, 28-11-1938, p. 4.
↑ Boletín Oficial de la Provincia de La Coruña, 1-6-1943, p. 3.
↑ "Requisitoria", La Voz de Galicia, 20-10-1948, p. 2.
↑ La Voz de Galicia, 15-11-1993, p. 66.

Martínez, Lupe (2023). Guerrilleir@s antifranquistas da provincia da Coruña. Vigo: Galaxia. pp. 193–196. ISBN 978-84-1176-172-7.