Pazo de Mariñán

Pazo de Mariñán
Tipo	casa señorial e conxunto histórico-artístico
Datas
Fundación	século XV
Localización
	43°19′02″N 8°12′58″O / 43.31732159, -8.21624656
Estado	España
Comunidade autónoma	Galicia
Provincia	provincia da Coruña
Concello	Bergondo
Parroquia	Bergondo
Lugar	Mariñán
Patrimonio cultural
Ben de Interese Cultural
Data	5 de outubro de 1972
Identificador	RI-53-0000140
Contacto
Redes
	[ Wikidata ] [ C:Commons ]

O Pazo de Mariñán é un pazo do século XVIII, que se atopa no lugar de Mariñán, no concello de Bergondo. Foi declarado Conxunto Histórico-Artístico en 1972.

Descrición

Sitúase a 25 km da cidade da Coruña, na marxe esquerda do río Mandeo, moi próximo a poboacións históricas como Betanzos e Pontedeume. Presenta elementos barrocos no seu corpo arquitectónico e no seu xardín de estilo francés.

Ten a súa orixe no século XV. Gómez Pérez das Mariñas I, nobre da corte de Xoán II de Castela, mandou construír unha defensa. Inicialmente era coñecido como Pazo de Bergondo. Gómez Pérez das Mariñas participou activamente na Gran Guerra Irmandiña (1467-1469).

Foise herdando de pais a fillos ata chegar a mans de Gerardo Bermúdez de Castro y Suárez de Deza, señor de Láncara. Un antepasado seu foi Luís de Pimentel e Soutomaior, que intentou asasinar á súa muller, Inés de Ribadeneira, nas dependencias do pazo.

Ó morrer Gerardo Bermúdez en 1936 sen descendencia, o pazo quedou legado á Deputación da Coruña para fins sociais. Ó ser os seus últimos propietarios Señores de Láncara, o pazo foi coñecido polos seus contemporáneos como Pazo de Láncara, sendo así recordado pola veciñanza de máis idade. Asemade na declaración como Conxunto Histórico Artístico no 1972 se fará mención a este dobre nome, que oculta o máis antigo de Pazo ou Quinta de Bergondo. O Pazo de Láncara (Lugo) tamén formaba parte do legado de Gerado Bermúdez de Castro.

Á morte deste benfeitor a súa doazón pasou case inadvertida; o pazo foi nomeado Fogar Xeneralísimo Franco e co beneficio das vendas de terras fixéronse colexios e outros centros asistenciais, ningún dos cales leva o seu nome.

Conta cunha pinacoteca que se pode visitar, centrada en cadros dos séculos XIX e XX, moitos deles galegos, e as súas dependencias están ambientadas con mobiliario principalmente do século XIX.^[1]