Parque escultórico da Torre de Hércules

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Coordenadas: 43°23′09″N 8°24′09″O / 43.385833333333, -8.4025

Torre de Hércules
Menhires, de Manolo Paz.
Patrimonio da Humanidade - UNESCO
PaísEspaña
LocalizaciónA Coruña, Galicia
TipoCultural
Criteriosiii
Inscrición2009 (XXXIII sesión)
Identificador1312

O Parque escultórico da Torre de Hércules é un museo ao aire libre situado arredor do faro. O parque está incluído na área Patrimonio Mundial da Humanidade.[1]

Localización[editar | editar a fonte]

O museo esténdese dende a praia do Areal pola península da Torre e Punta Herminia ata o Campo da Rata. Ocupa unha superficie de 47 hectáreas.[2]

Están sinaladas tres rutas nesta área,[3] que integran outros elementos, como o Cemiterio Mouro, os petróglifos do Monte dos Bicos e as balizas de navegación.[2]

Esculturas[editar | editar a fonte]

"Breogán", de Xosé Cid.

As esculturas do museo fan referencia ao mar e mais ás lendas relacionadas coa Torre de Hércules.

As obras que compoñen o percorrido son:[4]

A escultura "Espiñento",[5] de Enrique Saavedra, instalada na Furna dos Touciños, foi desmantelada en 2008.[6]

Galería de imaxes[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Tower of Hercules". UNESCO (en inglés). Consultado o 27 de decembro de 2015. 
  2. 2,0 2,1 "Parque escultórico". Torre de Hércules. Consultado o 27 de decembro de 2015. 
  3. Raño García, Domingo (2015). La Torre de Hércules (PDF) (en castelán). Universidade Jaume I. Consultado o 27 de decembro de 2015. 
  4. "Parque escultórico da Torre de Hércules". Concello da Coruña. Consultado o 27 de decembro de 2015. 
  5. Abelairas, Bea (27 de maio de 2005). "Os espazos suxiren a forma das esculturas". La Voz de Galicia. Consultado o 27 de decembro de 2015. 
  6. G. M., M. (10 de agosto de 2015). "El parque escultórico de la Torre cede ante el paso del tiempo y la desatención municipal". El Ideal Gallego (en castelán). Consultado o 27 de decembro de 2015. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]