Portal:A Coruña

A Coruña é unha cidade situada no noroeste de Galiza e bañada polo océano Atlántico, nas rías Altas. É a capital da provincia da Coruña e a cabeza da súa comarca, que ademais do seu propio concello inclúe os de Abegondo, Arteixo, Bergondo, Cambre, Carral, Culleredo, Oleiros e Sada. Despois de Vigo, A Coruña é o segundo concello galego máis poboado; contaba no ano 2015 con 243 870 habitantes, fronte aos 294 098 habitantes da cidade olívica.

A cidade é sede do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia, da Delegación do Goberno en Galicia, da Real Academia Galega, do Arquivo do Reino de Galicia e da Forza Loxística Operativa. Dende 1563 foi sede da Real Audiencia de Galicia (permanentemente dende 1612) e foi capital de Rexión Militar ata a súa desaparición en 2002.

O seu emprazamento é privilexiado, xa que se ergue sobre un promontorio na entrada dunha ría nun amplo golfo, o Portus Magnus Artabrorum dos xeógrafos clásicos. O centro da cidade espállase sobre unha península unida a terra firme por un estreito istmo, no que presenta dúas fachadas marítimas distintas: a portuaria (cara á ría da Coruña), de augas tranquilas, e outra de mar aberto, cara á enseada do Orzán, onde se atopan as praias urbanas de Riazor e o Orzán.

Unha das características máis notables que identifican A Coruña constitúena as múltiples e variadas galerías ou miradoiros que presentan nas súas fachadas numerosas casas do século XIX, que deron á Coruña o sobrenome de Cidade de Cristal, sen esquecer as súas numerosas praias, así como o contorno rural, que ofrece múltiples posibilidades de lecer.

ler máis...

Amosar máis contido destacado

Artigo destacado

editar

O Hockey Club Liceo (coñecido por motivos de patrocinio como Coinasa Liceo), é un equipo de hóckey a patíns da cidade da Coruña (Galiza) fundado en 1972 por catro persoas entre as que salienta a figura de Augusto César Lendoiro e que na tempada 1979-80 debutou na máxima categoría do hóckey a patíns español, categoría na que compite dende aquela. Trátase dunha icona dentro do hóckey galego e é o club deportivo máis laureado de Galiza cun total de 38 títulos (16 a nivel estatal, e 22 títulos internacionais). É un dos equipos máis laureados internacionalmente, só superado polo FC Barcelona.

As cores do equipo son a verde e a branca. Xoga os seus partidos como local no Pazo dos Deportes de Riazor, o seu presidente é Eduardo Lamas e actualmente é dirixido polo arxentino Carlos Gil. Actualmente compite na máxima categoría do hóckey a patíns de España, a OK Liga, competición que gañou en sete ocasións, a última delas na tempada 2012-13.

...Arquivo

Ler máis...

Lugar de interese

editar

O coñecido como Xardín de San Carlos, situado na cidade vella da Coruña, foi construído coma castelo defensivo fóra das murallas no século XIV e quedaría unido á cidade no XVI. Foi declarado xardín histórico o 9 de novembro de 1944.

Pouco a pouco foi perdendo importancia coma baluarte ou "Fortaleza vella" e, tras estalar a polvoreira que contiña, foi abandonado até que xa no século XVIII é recuperado coma xardín por Don Carlos Francisco de Croix. Con todo, o aspecto actual do Xardín de San Carlos débese ao gobernador en 1834 Francisco de Mazarredo, e presenta unhas características de xardín romántico. Foi declarado Conxunto Histórico-Artístico xunto coas murallas da cidade.

O seu valor radica na súa privilexiada situación dende a que se observa, grazas ao seu miradoiro, todo o porto da Coruña, na súa vexetación, e na tumba, un sepulcro proxectado coma monumento funerario, do xeneral inglés Sir John Moore, morto na Batalla de Elviña en 1809. No xardín atópase tamén o Arquivo do Reino de Galicia.

...Arquivo

Ler máis...

Imaxe destacada

editar

A Casa das Palabras no antigo cemiterio musulmán.

Vexa o artigo Parque Punta Herminia.

Categorías

editar

Queres atopar artigos relacionados coa cidade da Coruña? Proba buscando nas seguintes categorías:

Biografía destacada

editar

Fernando Casado Arambillet, coñecido artisticamente como Fernando Rey, foi un actor galego, nado o 20 de setembro de 1917 na Coruña; faleceu en Madrid o 9 de marzo de 1994. Era o actor preferido de Luis Buñuel e tivo unha ampla traxectoria recoñecida internacionalmente. Para o seu nome artístico mantivo o seu nome, mais adoptou o segundo apelido de súa nai, Sara Arambillet Rey.

En 1936 comezou a súa carreira como actor facendo de figurante. Con todo, durante a guerra civil loitou no bando republicano, ao igual que seu pai. Finalizada a contenda, pai e fillo foron feitos prisioneiros, sendo Fernando internado no campo de detención improvisado no estadio de Mestalla (Valencia), do que conseguiu escapar e chegar a Madrid. Foi nos anos 60 e 70 cando se fixo internacionalmente famoso da man de Luis Buñuel, encarnando entre outros a Rafael Dacosta en O discreto engado da burguesía, que gañaría o Oscar ó mellor filme en lingua non inglesa en 1972.

Entre outros galardóns, Fernando Rey foi premiado nos festivais de cine de Cannes ou Donostia, e gañou o Goya á mellor interpretación masculina protagonista en 1988 con Diario de invierno. Foi presidente da Academia das Artes e as Ciencias Cinematográficas de España entre 1992 e 1994, cando morreu de cancro.

...Arquivo

Ler máis...

Sabías que...?

editar

...a Expedición Balmis partiu da Coruña en 1803 e levou a vacina da varíola a todo o Imperio Español?
...José Antonio Portero Molina foi o primeiro reitor da Universidade da Coruña?
...a primeira exposición de Picasso tivo lugar no número 20 da rúa Real?

Este mes

editar

1 de abril de 1779 – Incendio na igrexa de Santiago.
1 de abril de 1917 – Fúndase o xornal El Ideal Gallego.
2 de abril de 1908 – Enterro de Curros Enríquez.
3 de abril de 1658 – Estoupa a polvoreira da Fortaleza Vella.
3 de abril de 1978 – Nace Caixa Galicia.

Máis aniversarios...

Cita destacada

editar

“	Se non for na Ponte-Ceso, / sepultádeme na Cruña, nesta garrida ciudade / que mil bellezas aduna, a cabo do insigne Curros, / xa que a del i a miña musa a fala de Breogán / fixeron nobre e robusta: eu quero xacer de par / de tan nobre sepultura...	”
— Eduardo Pondal, A derradeira voluntá