Colexiata de Santa María do Campo

Colexiata de Santa María do Campo
	Fachada da colexiata.
Datos xerais
País	España
Tipo	Igrexa parroquial
Advocación	Santa María
Localización	A Coruña
Coordenadas	43°22′15″N 8°23′34″O / 43.370833333333, -8.3927777777778
Culto
Culto	Católico
Diocese	Santiago de Compostela
Arquitectura
Construción	Séculos XII-XIX
Estilo	Románico
	[ editar datos en Wikidata ]

A Real Colexiata de Santa María do Campo é un templo católico situado na Coruña.^[1] Tamén foi coñecida cos apelativos do Mar e do Portal.^[2] Foi declarada Ben de Interese Cultural o 3 de xuño de 1931.^[3]

Historia

Existe constancia documental da existencia dun templo románico en 1208 dedicado á Asunción da Virxe. Deste edificio só se conserva a capela maior.^[1] Segundo as inscricións que se conservan, a igrexa actual debeu construírse a finais do século XIII e principios do XIV,^[2] quedando constituída en parroquia no 1302. Chámaselle "do Campo" porque primitivamente estaba fóra dos muros da cidade. Desde moi antigo foi igrexa dos gremios do mar e do comercio.^[2]

No ano 1441 o arcebispo de Santiago Lope de Mendoza erixiu a igrexa como colexiata, pasando o reitor e os capeláns a constituír un cabido colexial formado por un prior e catro cóengos en 1476. O 24 de marzo de 1494 o papa Alexandre VI concedeulle o título de abadía mediante unha bula.^[2]

No século XVI construíronse a capela da Estrela e a capela do Portal e no XVIII a de San Xosé. As obras de ampliación e alargamento do templo comezaron a finais dese século, coa construción da sancristía polo mestre canteiro José Elenalde en 1796. O baptisterio rematouse en 1812.^[2]

En 1879 o cabido encargoulle ao arquitecto Juan de Ciórraga a restauración da fachada. Ese mesmo ano comezaron as demolicións das capelas da Estrela e do Portal e mais do soportal e as dependencias capitulares. As obras, paralizadas en 1890 por falta de fondos, concluíron en 1899, incorporando á fachada nova a orixinal. Porén, o pórtico que tamén deseñara Ciórraga non chegou a construírse.^[2]

Descrición

A colexiata está composta por tres naves rematadas nunha ábsida semicircular con tendencia oxival que mostra a persistencia do románico galego até ben entrado o gótico. A súa fachada principal, do século XIX, situada fronte ao pazo de Cornide, presenta un rosetón e sobre a súa portada románica orixinal levántase unha arcada cuxo tímpano está decorado cunha escena da epifanía.

Os tímpanos das outras dúas portas están decoradas cunha imaxe de Santa Catarina na porta norte e cunha imaxe que pode ser o apóstolo Santiago^[4] ou unha escena monástica^[1] na sur.

A torre das campás é oxival do século XV.^[5]

No interior destacan as imaxes da Anunciación^[6] e maila talla de Santa María a Magdalena. Consérvanse ademais os sepulcros de Xoán Afonso de Prabio (1512) e de Xoán de Andeiro. Na capela maior está a tumba do primeiro abade da colexiata, Fernando Bermúdez de Castro (1494) e na outra nave atópanse os dous sartegos góticos de Fernán Moula e Sancha Martínez (século XIV).^[4]

Levántase sobre unha escalinata e está precedida por un dos cruceiros máis antigos de Galicia (s. XV).