Negreira

Negreira
	Casa do Concello.
Situación
Xentilicio	negreirés - nicrariense
Xeografía
Provincia	Provincia da Coruña
Comarca	Comarca da Barcala
Poboación	6.911 hab. (2016)
Área	115,1 km²
Densidade	60,04 hab./km²
Entidades de poboación	18 parroquias
Capital do concello	Negreira
Política (2015)
Alcalde	Manuel Ángel Leis Míguez
Concelleiros	BNG: 0; PPdeG: 5; PSdeG-PSOE: 6; Outros: C's 2
	Eleccións municipais en Negreira
Uso do galego (2011)
Galegofalantes	73,04%
Na rede
	www.concellodenegreira.gal
	concello@negreira.com
	v; c; e;

Coordenadas: 42°54′35″N 8°44′9.55″O / 42.90972, -8.7359861

Negreira é un concello da provincia da Coruña, pertencente á comarca da Barcala.

Segundo o IGE, en 2014 tiña 7.009 habitantes (7.079 no 2012, 7.077 no 2011, 7.029 no 2010).

O seu xentilicio é negreirés ou nicrariense.

Índice

1 Xeografía
- 1.1 Situación
- 1.2 Demografía
2 Historia
3 Cultura
- 3.1 Patrimonio
4 Economía
5 Galería de imaxes
6 Parroquias
7 Lugares de Negreira
8 Notas
9 Véxase tamén
- 9.1 Ligazóns externas

Xeografía[editar | editar a fonte]

Situación[editar | editar a fonte]

Linda ó norte co concello da Baña e Santa Comba, ó sur con Brión, Noia e Outes, ó leste con Ames e ó oeste con Outes e Mazaricos. Está comunicado con Santiago de Compostela a través da estrada AC-543 (Santiago-Bertamiráns) e a LC-450, que chega á vila de Negreira e segue até Muxía pola Pereira.

A vila de Negreira está situada á beira do río Tambre.

Demografía[editar | editar a fonte]

Censo total ²⁰¹⁴	7.009 habitantes
Menores de 15 anos	920 (13.12 %)
Entre 15 e 64 anos	4.352 (62.09 %)
Maiores de 65 anos	1.737 (24.78 %)

Fonte: Instituto Nacional de Estadística, INE 1857-2011

Evolución da poboación de Negreira Fontes: INE e IGE.
1900	1930	1950	1981	2004	2009	2011	2012	2013	2014	2015	2016
5.847	6.958	8.440	7.771	6.497	6.941	7.077	7.079	7.091
(Os criterios de rexistro censual variaron entre 1900 e 2004, e os datos do INE e do IGE poden non coincidir.)

Historia[editar | editar a fonte]

No monte Corzán consérvanse megálitos. En Espiñaredo hai un conxunto de mámoas, con 32 pedras cunhas medidas de 32 metros de diámetro e 5 de altura. En Logrosa atopáronse dúas esculturas antropomorfas en posición hierática, con brazos e mans ben definidos, que se conservan nun museo compostelán^{[Cómpre referencia]}. Hai restos de poboados castrexos en Logrosa, Vilachán, Xallas e Broño.

O asentamento de Nicraria Tamara (por estar situada á beira do Tambre) ten a súa orixe na idade antiga, vinculado a unha explotación de minas de prata. No ano 876 o rei Afonso III o Magno concedeu o feudo de Negreira ó bispo compostelán Sisando. No ano 979 houbo unha incursión normanda que arrasou a vila, reconstruída no ano 1113.

Os Reis Católicos declaran á vila Foro Real, o que supón a súa independencia do mando episcopal. Esta concesión foi renovada por Carlos I no 1520.

Cultura[editar | editar a fonte]

Patrimonio[editar | editar a fonte]

O Pazo do Cotón, situado ó pé do Camiño Real, é unha construción dos séculos XVII-XVIII, se ben está documentado xa desde moito tempo antes. Ten claustro e tripla arcada na porta da capela. Balaustrada barroca, piso superior cunha galería de grandes piares.

Economía[editar | editar a fonte]

Fundamentalmente baseada no sector primario: agricultura e gandería. No concello cultívase principalmente: millo, pataca e cultivos forraxeiros. Unha importante superficie fértil reservase á herba campía para pasto do gando (maioritariamente vacún). Na gandería explótanse principalmente o gando bovino e na parte do vacún as frisoas leiteiras. A produción leiteira ten certa importancia, as cooperativas da bisbarra fundaron Feiraco que hoxe é unha das maiores empresas leiteiras de capital galego.

Durante a Guerra Civil e a Segunda Guerra Mundial, houbo unha explotación mineira de tungsteno, se ben actualmente esas minas están pechadas.