Negreira

Negreira
	Casa do Concello.
Situación
Xentilicio	negreirés - nicrariense
Xeografía
Provincia	Provincia da Coruña
Comarca	Comarca da Barcala
Poboación	6.811 hab. (2022)
Área	115,1 km²
Densidade	59,17 hab./km²
Entidades de poboación	18 parroquias
Capital do concello	Negreira
Política (2023 )
Alcalde	Manuel Ángel Leis Míguez (PSdeG)
Concelleiros	BNG: 1; PPdeG: 6; PSdeG-PSOE: 6;
	Eleccións municipais en Negreira
Uso do galego (2011)
Galegofalantes	73,04%
Na rede
	www.concellodenegreira.gal
	v; c; e;
	[ editar datos en Wikidata ]

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Negreira (homónimos).

Negreira é un concello da provincia da Coruña, pertencente á comarca da Barcala. Segundo o IGE, en 2014 tiña 7.009 habitantes (7.079 no 2012, 7.077 no 2011, 7.029 no 2010). O seu xentilicio é negreirés ou nicrariense.

Xeografía[editar | editar a fonte]

Situación[editar | editar a fonte]

Linda ó norte cos concellos da Baña e Santa Comba, ó sur con Brión, Noia e Outes, ó leste con Ames e ó oeste con Outes e Mazaricos. Está comunicado con Santiago de Compostela a través da estrada AC-543 (Santiago-Bertamiráns) e a AC-544, que chega á vila de Negreira e segue até Muxía pola Pereira.

A vila de Negreira está situada á beira do río Tambre.

Demografía[editar | editar a fonte]

Censo total ²⁰¹⁴	7.009 habitantes
Menores de 15 anos	920 (13.12 %)
Entre 15 e 64 anos	4.352 (62.09 %)
Maiores de 65 anos	1.737 (24.78 %)

Fonte: Instituto Nacional de Estadística, INE 1857-2011

Evolución da poboación de Negreira Fontes: INE e IGE.

1900

1930

1950

1981

2004

2009

2011

2012

2013

2014

2015

2016

2017

2018

2019

2020

2021

2022

5.847

6.958

8.440

7.771

6.497

6.941

7.077

7.079

7.091

{{{13}}}

{{{14}}}

{{{15}}}

{{{16}}}

{{{17}}}

{{{18}}}

(Os criterios de rexistro censual variaron entre 1900 e 2004, e os datos do INE e do IGE poden non coincidir.)

Historia[editar | editar a fonte]

No monte Corzán consérvanse megálitos. En Espiñaredo hai un conxunto de mámoas, con 32 pedras cunhas medidas de 32 metros de diámetro e 5 de altura. En Logrosa atopáronse dúas esculturas antropomorfas en posición hierática, con brazos e mans ben definidos, do ano 1 d.C.. Consérvanse no Museo do Pobo Galego, nunha das salas de Historia de Galicia. Hai restos de poboados castrexos en Broño, Logrosa, Vilachán e Xallas.

O asentamento de Nicraria Tamara (por estar situada á beira do Tambre) ten a súa orixe na idade antiga, vinculado a unha explotación de minas de prata. En 876 o rei Afonso III o Magno concedeu o feudo de Negreira ó bispo compostelán Sisando. En 979 houbo unha incursión normanda que arrasou a vila, reconstruída en 1113.

Os Reis Católicos declararon a vila Foro Real, o que supón a súa independencia do mando episcopal. Esta concesión foi renovada por Carlos I en 1520.

Cultura[editar | editar a fonte]

Patrimonio[editar | editar a fonte]

O Pazo do Cotón, situado ó pé do Camiño Real, é unha construción dos séculos XVII-XVIII, malia estar documentado xa desde moito tempo antes. Ten claustro e tripla arcada na porta da capela, balaustrada barroca e piso superior cunha galería de grandes piares.

Economía[editar | editar a fonte]

A economía está asentada no sector primario: agricultura e gandería. Cultívanse principalmente millo, pataca e cultivos forraxeiros. Unha importante superficie fértil reservase á herba campía para o gando, maioritariamente vacún. A gandería céntrase no bovino, con predominio das frisoas leiteiras. As cooperativas leiteiras da bisbarra fundaron Feiraco, que hoxe é unha das maiores empresas leiteiras de capital galego.

Durante a Guerra civil española e a segunda guerra mundial houbo, amais, unha explotación mineira de tungsteno.