Sant Vicenç dels Horts

Sant Vicenç dels Horts
	Bandeira Brasón
Localización
	41°23′36″N 2°00′35″L / 41.3932, 2.0097Coordenadas: 41°23′36″N 2°00′35″L / 41.3932, 2.0097
Estado	España
Comunidade autónoma	Cataluña
Provincia	provincia de Barcelona
Ámbito funcional territorial	Ámbito metropolitano de Barcelona
Comarca	Baix Llobregat
Capital	Sant Vicenç dels Horts (en)
Poboación
Poboación	28.406 (2023) (0,32 hab./km²)
Número de fogares	56 (1553)
Lingua oficial	lingua catalá
Xeografía
Superficie	90.023 km²
Bañado por	Río Llobregat e canal de la Dreta del Llobregat (en)
Altitude	22 m
Comparte fronteira con	Torrelles de Llobregat ; Santa Coloma de Cervelló ; Cervelló ; Sant Feliu de Llobregat ; Pallejà ; Molins de Rei ; La Palma de Cervelló
Organización política
• Alcalde	Miguel Comino Haro (pt) (2019–)
Identificador descritivo
Código postal	08620
Fuso horario	UTC+01:00
Código INE	08263
Código territorial IDESCAT	082634
Outro
Irmandado con	Banes (pt)
Páxina web	svh.cat

Sant Vicenç dels Horts é un municipio catalán da provincia de Barcelona. Pertence á comarca do Baix Llobregat e forma parte do área metropolitana de Barcelona.

Xeografía[editar | editar a fonte]

O termo municipal está situado no lado dereito do río Llobregat. Limita ao sur coas poboacións de Santa Coloma de Cervelló e Torrelles de Llobregat, e ao norte con Pallejà. O núcleo de poboación sitúase entre ríselas de Cervelló e de Torrelles que desembocan no río Llobregat. Ao oeste atopamos a Serra Litoral.

Historia[editar | editar a fonte]

A cidade de Sant Vicenç dels Horts ten os seus primeiros signos de civilización en tempo dos iberos. Un exemplo claro atopámolo na montaña de Puig Castellar, na cal consérvanse algunhas restas dun antigo poboado. A pesar diso a maioría de restas conservadas corresponden a finais do período romano. No ano 2007 descubriuse un forno romano, un centro de produción de viño e unhas ánforas (IV-V d.C.), situadas no subsolo da Biblioteca Pública Les Voltes.

Os seguintes signos de poboación son de principios do primeiro milenio. O municipio, englobado no territorio pertencente ao castelo de Cervelló, recibiu antigamente o nome de Garrosa (955), procedente, dise, dun antropónimo feminino. Este nome aparece no ano 959 coa forma de Villagarrosa, e a partir de entón caeu en desuso e deu lugar a ipsos Ortos Chometales (986), ou Sant Vicenç ad ipsos Ortos Chometales en honra á propiedade en réxime de bens inmobles que entregou o conde Ramon Borrell ao conde de Barcelona (1017) e ao mosteiro de Sant Cugat del Vallès. Con estes nomes dedúcese que o val do Llobregat estivo infestado de campos de cultivo.

Tamén existe un edificio datado do século XIV, o muíño dos frares que é do ano 1315. Despois construíronse Can Pujador e a igrexa barroca de San Vicente mártir a comezos do século XVII, época en que o declive señorial e a aplicación dos decretos de Nueva Planta, ditados por Filipe V (1716) conduciron á represión vicentina. Un motivo que reflicte dita represión foi o derroque do Castelo Vello de Cervelló por parte das trapas castelás no 1716.

A partir dos primeiros anos do século XX, chegaron á localidade a primeira grande vaga de xente con cartos procedente de Barcelona que construíu as súas casas. Naquel momento os estilos que foron proxectados polos arquitectos eran o modernismo e o novecentismo, gran parte destas obras foron demolidas. O seguinte cambio demográfico produciuse durante a década de 1960, cando o éxodo de xente das comunidades autónomas máis pobres do resto do estado trasladouse cara ás grandes cidades e proximidades.

Demografía[editar | editar a fonte]

Evolución demográfica
1900	1930	1950	1970	1981	2000	2008
1.809	2.919	3.295	14.509	19.975	24.438	27.461

Economía[editar | editar a fonte]

A economía do municipio foi tradicionalmente a agricultura de cultivos de regadío. Debido ao avance da urbanización a economía baséase cada vez máis no sector servizos. Ten dous polígonos industriais con pequenas e medianas empresas, e empresas importantes no seu sector como Cementos Molins.

Non se pode considerar cidade dormitorio xa que hai moita actividade comercial, aínda que moitos dos seus habitantes traballan fóra, como demostran os autobuses que recollen aos traballadores de SEAT para traballar na súa factoría de Martorell.