Sant Feliu de Llobregat
Coordenadas: 41°23′00″N 2°02′38″L / 41.38333, -2.04389
| Sant Feliu de Llobregat | ||
|---|---|---|
| ||
 | ||
| Localización | ||
 | ||
| País |  España | |
| Comunidade autónoma |  Cataluña | |
| Provincia | Barcelona | |
| Comarca | Baix Llobregat | |
| Xeografía | ||
| Altitude | 25 msnm | |
| Superficie | 11,81 km² | |
| Demografía | ||
| Poboación | 43.112 hab. | |
| Densidade | 3.650,47 hab/km² | |
| Xentilicio | Santfeliuenc, santfeliuenca | |
| Outros datos | ||
| Código postal | 08980 | |
| Alcalde | Lourdes Borrell Moreno (PSC) | |
| www.santfeliu.cat | ||
Sant Feliu de Llobregat é un municipio e cidade española da Barcelona, en Cataluña. É a capital da comarca do Baix Llobregat e forma parte da área metropolitana de Barcelona.
Xeografía[editar | editar a fonte]
O termo municipal de Sant Feliu limita cos de Sant Just Desvern ao leste, Molins de Rei ao norte, Sant Vicenç dels Horts ao oeste e Sant Joan Despí ao sur. Está situado no Val do río Llobregat, na súa marxe esquerda, e vai subindo cara ao Parque de Collserola, trátase dun Espazo de interese natural, e está xestionado por nove municipios.
Pola xidade discorre a riera de Sant Just que ao chegar a Sant Feliu toma o nome de Riera Pahissa, que colle as augas do monte Aguilar (387m) e do monte Sant Pere Màrtir (389) e o porto da Vinyassa, actualmente está canalizada case en tota a súa extensión e convertida en rúa, do mesmo xeito que a Riera la Salut, que recolle as augas que baixan do monte de Olorda, o monte do Serra, o monte de Can Pascual, o monte de Merlés, e o monte Rodou. Tamén queda cerca o Torrente de Can Miano. As montañas máis próximas á cidade que pertencen á Serra de Collserola son: o Puig d'Olorda (436,4 m.), explotado por unha fábrica de cemento ata o ano 2006, a Penya del Moro (375 m.), o Puig Aguilar (387m.) e o Puig Sant Pere Màrtir (389 m.).
Historia[editar | editar a fonte]
Restos materiais do paleolítico atopados na zona de Can Albareda certifican a presenza humana na zona en tempos da prehistoria. Tamén se atoparon restos ibérico e romanos en diferentes puntos como les Grases ou a praza da Vila.
En tempos dos romanos e durante unha parte da Idade Media a cidade recibiu os nomes de Ticiano, Tiano e Micano. O topónimo Sant Feliu non aparece de forma escrita ata o ano 1002 no que se recolle nun documento depositado no mosteiro de Sant Cugat del Vallès. A orixe desta denominación era unha ermida dedicada a este santo.
En 1524 fundouse a Igrexa Parroquial de Sant Llorenç, que quedou destruída durante a Guerra civil e que se reconstruíu no mesmo sitio con posterioridade, o campanario de data do ano 1893 e é un dos máis altos de España. Ata entón, Sant Feliu dependía das parroquias de Sant Just Desvern e Sant Joan Despí. Uns anos máis tarde, realizouse nesta poboación o xuízo por bruxería a unha muller de orixe occitano, de nome Blanca Bardiera, que terminou coa súa liberdade sen cargos.
Durante o século XVII, Jaime Falguera construíu un palacio na cidade, con extensos xardíns que se estendían ata o Llobregat. A propiedade ata fai poucos anos pertencía á familia do Marqués de Castellbell, familia nobre descendente de Jaime Falguera que utilizou o palacio ata ben entrado o século XX. Actualmente o palacio e o que queda dos seus xardíns son de titularidade municipal. Como curiosidade mencionar que nas caballerizas aínda se conserva a carroza da familia Castellbell que foi inmortalizada nun fragmento da obra La Rambla de les floristes de Josep Maria de Sagarra.
En 1855 inaugurouse a estación de tren de Sant Feliu que correspondía á liña que unía Barcelona con Vilafranca. Outro edificio emblemático, o Mercado Municipal, construír en 1885. Sant Feliu é a capital da comarca do Baix Llobregat desde 1936. O crecemento e a acumulación progresiva de servizos propiciou que o rei Afonso XIII concedese o título de cidade a Sant Feliu en 1929.
Durante a Guerra Civil os topónimos con referentes relixiosos quedaron suprimidos. No caso de San Felíu, a poboación pasou a chamarse "Roses del Llobregat" pola gran tradición do cultivo desta flor.
Desde principios do século XX instaláronse na cidade numerosos talleres, primeiro téxtiles e logo metalúrgicos. Coa chegada da produción eléctrica abandonáronse os vapores e iniciouse a industrialización da vila e de toda a comarca. En 1948 fundouse Radio Sant Feliu co nome de "Radio Juventud de San Feliú" que, a pesar de estar baixo a tutela das "Mocidades do Movemento" (falanxistas) gozou dunha certa independencia.
Cabe destacar tamén, que a cidade foi a sede do adestramento de voleibol durante os Xogos Olímpicos de Barcelona en 1992.
No ano 2004, unha bula do Papa Xoán Paulo II designa á Arquidiocese de Barcelona como provincia eclesiástica e sede metropolitana, e desgaja dela dúas novas dioceses, convertendo a Sant Feliu en sede episcopal, outorgándolle un bispo e elevando á Parroquia de Sant Llorenç á categoría de Igrexa Catedral.
Demografía[editar | editar a fonte]
| 1900 | 1930 | 1950 | 1970 | 1981 | 2000 | 2010 |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 3.314 | 6.343 | 7.327 | 21.751 | 37.849 | 38.435 | 43.528 |
Festividades[editar | editar a fonte]
- Festa Maior, o 10 de agosto, San Lourenzo, patrón da cidade.
- Festa da Tardor (ou festa "maior pequena", actualmente convertida na festa principal) o 11 de outubro.
- Festa da primavera segundo fin de semana de maio. Onde se realiza a Exposición Nacional de Rosas e a Feira Comercial e Industrial do Baix Llobregat.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Sant Feliu de Llobregat  |
- Sitio web oficial (en catalán)
- Información do Instiut d'Estadistica de Catalunya (en catalán)
- Información da Diputació de Barcelona (en catalán)
.svg)
