O lugar de Montcada é mencionado xa no ano 989, e a primeira testemuña do castelo de Montcada, que se alzaba no monte do mesmo nome, dominando a antiga vía romana e o camiño ral, é de 1023.
Foi o lugar de orixe da famosa familia Montcada e centro da baronía de Montcada, que en 1390 pasou a ser propiedade da cidade de Barcelona.
En 1713 o castelo de Montcada foi derribado por orden de Filipe V para evitar que os cataláns puideran volver a utilizalo contra os casteláns despois da Guerra de Sucesión.
A igrexa de Santa María de Montcada, ao lado do castelo, románica (xa mencionada en 1134), subsistíu até 1808, cando foi derribada polas tropas napoleónicas durante a Guerra da Independencia española.
Do termo de Montcada derivaba a auga do Besòs cara o famoso rego Comtal, que alimentaba os muíños de Barcelona. No século XV eran coñecidos os oficios de curtir as peles e traballar o vidrio, que aproveitaban a abundancia de auga no municipio; dos séculos XVI e XVII consta a fabricación de papel. A inicios do século XX as augas de Montcada proviñan do antigo pobo de Sant Andreu de Palomar e, en parte, Barcelona. A función de lugar de veraneo da burguesía barcelonesa que fora adquirindo desde o século XIX foi completamente freada pola instalación da fábrica de cemento Asland, en 1917, que marcou o inicio da industrialización do municipio.
Desde os anos 1950 foi afectada pola onda inmigratoria da rexión de Barcelona, que desbordou a vila e motivou a creación de novos núcleos e o crecemento de outros e a pérdida da vida tradicional do pobo. Entre 1950 e 1960 houbo un novo gran impulso industrial (talleres mecánicos, pequenas e medianas industrias), continuado na década seguinte con novas fábricas, como Levivier, Bosuga, Ignis ou Prebetong. Á esquerda do Besòs, na zona máis montañosa, hai o pobo de Reixac e la Vallençana, núcleo residencial e de veraneo.
O municipio está formado polos seguintes barrios: Can Cuiàs, Can Pomada, Can Sant Joan (Bifurcació), Carrerada (Montcada Nova), Font Pudenta, La Ribera (Valentine), Mas Duran, Mas Rampinyo, Montcada Centre, Pla d'en Coll, Terra Nostra (Santa María de Montcada) e Vallençana-Reixac.
A economía tradicional de Montcada i Reixac baseouse sempre na agricultura: viña, trigo, patacas, fresa e árbores froiteiras. En 1917 produciuse unha importante industrialización coa instalación de diversas empresas, entre as que destacou a fábrica de cemento Asland.
España
Cataluña
.svg)
