Museo Etnográfico Liste

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Museo Etnográfico Liste
Museo Etnográfico Liste de Vigo.
CoordenadasCoordenadas: 42°13′05″N 8°43′51″O / 42.217916666667, -8.7308888888889
PaísGalicia
CidadeVigo
TipoEtnográfico
DirectorVictoria Vázquez López[1]
Inauguración1999
Visitantes8.000 ao ano.[1]
Na rede
http://www.museoliste.org/
editar datos en Wikidata ]

O Museo Etnográfico Liste de Vigo acolle unha colección de máis de 2.000 pezas da cultura material e espiritual de Galicia, e que percorre dun xeito monográfico o patrimonio galego dos oficios artesanais, moitos deles xa desaparecidos, o traballo agrícola tradicional e abundantes exemplos da relixión e a medicina populares. Foi fundado en 1999 e declarado de interese cultural ese mesmo ano. En 2001 pasou a integrarse no Consello Galego de Museos.[2] En xaneiro de 2012 anunciouse o seu peche,[3] volvendo a abrir no mes de novembro do mesmo ano.[1]

Historia[editar | editar a fonte]

Naceu como unha colección privada de Olimpio Javier Liste Regueiro (Pontevedra 1932-2013),[4] mestre de escola especializado na educación de persoas cegas, dedicándose durante decenios, a nivel particular, á recolleita de material etnográfico de todo tipo por todo o país, axudado pola súa dona Josefina Fernández Mosquera. Foi fundador e primeiro director do primeiro museo etnográfico de Galicia, o Museo Etnográfico Olimpio Liste de Oseira (Ourense), fundado en 1972. Desde o 2000, director do Museo Etnográfico Liste de Vigo.

A influencia da súa actividade profesional manifestouse especialmente ó organizar diversas mostras e exposicións pensadas en ser comprensibles por invidentes.

O Museo[editar | editar a fonte]

Fachada do museo.

Está situado no número 22 da rúa Pastora, nun edificio propiedade do concello de Vigo,[5] o chalé Barreras, cedido á Fundación Liste, entidade nacida o 15 de xuño de 1999 como resultado da colaboración entre o concello e o colector.[6] O edificio corresponde a unha vivenda tradicional de mediados do século XX, cunha superficie útil de case 600 m² distribuídos en catro plantas.

A colección etnográfica exponse a través de nove salas temáticas:

GEG nos andeis na biblioteca do museo.
  • Sala I: o cultivo do centeo a través das sucesivas fases da preparación da terra, sementeira, colleita do cereal xa maduro e a elaboración do pan centeo. Mostra arados, carros, mallos e cómpre destaca-las arcas para conserva-lo gran, algunhas escavadas en grosos troncos de castiñeiro, datadas no século XVII.
  • Sala II: o rodado. Mostra diferentes tipoloxías da roda do típico carro galego, cuxa construción e fortaleza dependían do tipo de carro, da carga a transportar e das características do terreo por onde debía circular.
  • Sala III: diversos materiais e útiles característicos de ata 50 oficios rurais tradicionais diferentes.
  • Sala IV: diferentes sistemas de peche das vivendas e outras construcións anexas. Móstrase unha completa colección de chaves e tamén un torno dun convento de clausura do século XVIII, así como pechaduras e reixas.
  • Sala V: o tear, os encaixes, os bolillos, e as fibras naturais utilizadas na confección da roupa tradicional (la, liño, algodón, seda) así como outros elementos menos usuais, como as plumas, xunto cos útiles empregados para face-lo fío e tece-la roupa (roca, sarillos, espadelas etc.).
  • Sala VI: o traballo na madeira para a elaboración de obxectos de uso doméstico (pratos, canadas) e de trebellos e ferramentas agrícolas, como xugos, tullas, maseiras, trobos, calzado etc., cunha ampla variedade das ferramentas usadas por fragueiros, carpinteiros e zoqueiros.
  • Sala VII: aparellos utilizados na iluminación anteriores á luz eléctrica, nos distintos ámbitos doméstico, nas cortes, no acceso ás vivendas, no traballo (candís, lámpadas de carburo e outros obxectos).
  • Sala VIII: materiais relacionados coa fe relixiosa e a superstición: ofrendas, exvotos, libros de oracións etc., que reflicten o mundo da vida e da morte, da enfermidade e da curación.
  • Sala IX: obxectos, receitas, herbas e materiais utilizados polos menciñeiros na medicina popular.

A presentación e orientación do Museo é eminentemente didáctica, cun departamento específico dirixido a potenciar e dinamiza-los traballos etnográficos que organizan profesores e alumnos de diferentes colexios e institutos. Ten tamén unha biblioteca de consulta, especializada en antropoloxía de Galicia e dispón, así mesmo, dunha sala multiúsos na que organiza exposicións temporais.

Galería de imaxes[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]