Saltar ao contido

Deportivo da Coruña en competicións europeas

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
O brasileiro Bebeto foi o autor dos primeiros dous goles europeos do Deportivo.

O Deportivo da Coruña disputou máis dun cento de partidos en competicións europeas, dende o seu debut na Copa da UEFA 1993/94. Os seus mellores resultados obtívoos na Liga de Campións, competición que disputou durante cinco anos consecutivos, acadando tres veces os cuartos de final e chegando ata semifinais na edición 2003/04, na que quedou eliminado contra o Porto. Disputou tamén nunha ocasión as semifinais da Recopa de Europa, na 1995/96, caendo contra o Paris Saint-Germain.

Historia

[editar | editar a fonte]

Antecedentes

[editar | editar a fonte]

O primeiro enfrontamento do Deportivo da Coruña contra un equipo europeo estranxeiro data do 16 de abril de 1911, cando xogou un amigable contra o Vie au Grand Air du Médoc francés no antigo campo de Riazor, ante uns 3000 espectadores.[1] Gañou o equipo galego por 3-2, con goles de Macho, Virgilio e Álvarez.[2] Durante as seguintes décadas o club continuou xogando partidos amigables contra equipos europeos, sobre todo portugueses,[1] destacando as súas actuacións no Trofeo Teresa Herrera, no que adoitaban participar algúns dos mellores equipos de Europa.[3]

Primeiras participacións na Copa da UEFA

[editar | editar a fonte]

Na tempada 1992/93, con Arsenio Iglesias no banco e só dous anos despois do seu ascenso á Primeira División tras dúas décadas de ausencia, o Deportivo acabou a liga na terceira posición, por detrás do FC Barcelona e o Real Madrid, logrando así a súa primeira clasificación para unha competición europea oficial. O 14 de setembro de 1993 o Deportivo debutou na Copa da UEFA, contra o Aalborg no Aalborg Stadion, da cidade danesa de Aalborg. O club coruñés viaxou sen as dúas máximas estrelas, Bebeto e Mauro Silva, que estaban concentradas coa selección brasileira,[4] e formou con Liaño na portería; López Rekarte, Đukić, Voro e Paco Jémez na defensa; Nando, Fran, José Ramón e Donato no medio do campo; e Claudio e Manjarín na dianteira. O encontro rematou con vitoria danesa por 1-0, grazas a un gol de Søren Thorst na segunda parte.[5] Con todo, no partido de volta no estadio de Riazor, o Deportivo goleou aos daneses por 5-0, con tres goles de Bebeto e dous de Claudio.[5][6]

A primeira participación europea do club rematou na terceira rolda contra o Eintracht Frankfurt, despois de eliminar na rolda anterior ao Aston Villa. Ese ano acabou como subcampión de liga, polo que na tempada 1994/95 repetiu participación na Copa da UEFA, chegando de novo ata a terceira rolda, despois de eliminar ao Rosenborg e o TIrol Innsbruck. Na terceira rolda o rival foi o Borussia Dortmund. O Deportivo venceu na ida en Riazor por 1-0 cun gol de Bebeto, pero na volta no Westfalenstadion, un gol de Michael Zorc igualou a eliminatoria. O encontro foi á prórroga, na que Alfredo puxo por diante ao equipo galego, ata que nos tres últimos minutos, dous goles de Riedle e Ricken deixaron fóra aos branquiazuis, de novo ante un equipo alemán.[7]

O adestrador Arsenio Iglesias foi o primeiro en clasificar o Deportivo para unha competición da UEFA.

Semifinal da Recopa 1995/96

[editar | editar a fonte]

O Deportivo proclamouse campión da Copa do Rei 1994/95, o que lle deu o pase para a seguinte edición da Recopa de Europa, que disputaban os campións das competicións de copa das diferentes federacións europeas. Estreouse na competición contra o APOEL de Nicosia, obtendo un empate na ida en Chipre e a vitoria en Riazor cunha histórica goleada por 8-0, con tantos de Bebeto (3), Radchenko (2), Begiristain, Donato e Aldana.[8] Nos oitavos de final o equipo de Toshack eliminou ao Trabzonspor turco con dúas vitorias e un global de 4-0, sendo os goleadores de novo Bebeto e Donato, con dous tantos cada un. Na seguinte rolda o rival foi Zaragoza, vixente campión do torneo, ao que o Deportivo gañou pola mínima na ida en RIazor, cun gol do coruñés David. No partido de volta na Romareda, os de Víctor Fernández lograron o empate cun tanto de Morientes na primeira parte, pero outro gol de Bebeto deulle ao equipo galego unha histórica clasificación para as semifinais da competición. Con todo, o Paris Saint-Germain frustrou o intento do Deportivo de acadar unha final europea, logrando a vitoria nos dous partidos, nos dous casos por un gol a cero, tantos marcados por Djorkaeff e Loko.[9][10]

A seguinte participación europea foi na Copa da UEFA 1997/98, na que sufriu a súa eliminación máis rápida, ao perder xa a primeira eliminatoria contra o Auxerre. Regresou dous anos despois, xa con Javier Irureta no banco, e eliminou nas dúas primeiras roldas ao Stabæk noruegués e ao Montpellier francés. Na terceira rolda enfrontouse ao Panathinaikos grego, ao que derrotou na Coruña por 4-2, con goles de Donato, Djalminha, Pauleta e un en propia meta do peruano Percy Olivares. No partido de volta en Atenas o adiantouse o Panathinaikos cun gol de Asanović, pero o empate de Roy Makaay certificou o pase do Deportivo aos oitavos de final. A continuación enfrontouse ao Arsenal de Wenger, perdendo case todas as opcións xa no partido de ida en Highbury, no que os londinienses obtiveron un 5-1 con goles de Dixon, Henry (2), Bergkamp e Kanu, mentres que Djalminha fixo o único gol galego.[11] O resultado do encontro de volta foi de 2-1, quedando así fóra da competición.

Debut na Liga de Campións

[editar | editar a fonte]
Juan Carlos Valerón é, xunto con Fran, o futbolista do Deportivo con máis partidos europeos (66)

En abril do ano 2000 o Deportivo proclamouse campión de liga, polo que accedeu por primeira vez na súa historia á Liga de Campións. Quedou encadrado no grupo E, xunto a Panathinaikos, Hamburgo e Juventus. Debutou na máxima competición europea o 13 de setembro do ano 2000, no Estadio Spyros Louis de Atenas contra o Panathinaikos. Formou con Molina, Manuel Pablo, Naybet, Romero, Donato, Víctor, Emerson, Fran, Mauro Silva, Pandiani e Diego Tristán. O polaco Krzysztof Warzycha adiantou ao equipo grego na primeira parte, ata que Naybet puxo o empate preto do final do partido, que rematou 1-1.[12] A súa primeira vitoria na Champions chegou só seis días despois no estadio de Riazor contra o Hamburgo. O Deportivo adiantouse no primeiro tempo cun gol de Pandiani que foi empatado na segunda parte por Barbarez. Xa no tempo de desconto, Lionel Scaloni fixo o 2-1 definitivo.[13] O equipo coruñés mantívose invicto durante toda a primeira fase de grupos e, aínda que só logrou gañar outro partido (contra o Panathinaikos en Riazor), acabou como líder do grupo, conseguindo así o pase á segunda fase de grupos.

Nesta, quedou encadrado no grupo B, xunto a Paris Saint-Germain, Milan e Galatasaray. Na primeira xornada derrotou ao equipo francés no Parque dos Príncipes, e a pesar das dúas derrotas nos seguintes dous partidos, obtivo sete dos nove últimos puntos, subindo ata a primeira praza do grupo e logrando unha histórica clasificación para os cuartos de final. Especialmente lembrado é o encontro da quinta xornada contra o PSG en Riazor, no que o equipo de Luis Fernández se puxo 0-3 tras dous goles de Leroy e un de Jay-Jay Okocha, antes de que o Deportivo protagonizase unha histórica remontada con catro goles de cabeza: un triplete de Pandiani (que saíra dende o banco) e o outro de Tristán.[14][15]

O seu rival en cuartos foi o Leeds United, adestrado polo irlandés David O'Leary. O equipo inglés deixou encamiñada a eliminatoria no partido de ida en Elland Road, con tres goles de Harte, Smith e Ferdinand, contra un Deportivo que notou as ausencias de Donato e Mauro Silva.[16][17] No partido de volta na Coruña, os braquiazuis realizaron un gran partido e estiveron a piques de empatar a eliminatoria, gañando por 2-0 con tantos de Djalminha e Tristán, pero foi insuficiente para continuar na competición.[18]

Asentamento na elite

[editar | editar a fonte]

Trala súa primeira participación na Liga de Campións, o Deportivo continuou disputando a competición durante varios anos, conseguindo destacados resultados. Na tempada 2001/02 volveu quedar invicto na fase de grupos e acadou de novo o primeiro posto, por diante de Manchester United, Lille e Olympiacos. Obtivo catro empates e dúas vitorias, ambas contra o Manchester de Ferguson, campión da última Premier League, ao que derrotou por 2-1 en Riazor e por 2-3 en Old Trafford. Na segunda fase os seus rivais foron o Arsenal, o Bayer Leverkusen e a Juventus. Dous goles de Tristán e Makaay serviron para derrotar ao equipo inglés en Riazor na primeira xornada. A continuación, o equipo sufriu unha derrota por 0-3 contra o Leverkusen no BayArena e empatou a cero goles contra a Juventus no Stadio delle Alpi. Cos catro equipos empatados a catro puntos, chegouse á cuarta xornada, na que o Deportivo derrotou á Juve en Riazor con tantos de Tristán e Djalminha (2-0), mentres que o Arsenal goleou por 4-1 ao Bayer Leverkusen.

Diego Tristán é o máximo goleador do Deportivo en competición europea, con 16 tantos, 15 deles na Liga de Campións.

Na penúltima xornada enfrontouse ao Arsenal no antigo estadio de Highbury. Nese encontro, considerado un dos mellores da súa historia, o Deportivo foi moi superior a un Arsenal que acabaría gañando ese ano a Premier, e no que xogaban entre outros estrelas como Seaman, Campbell, Vieira, Pires, Bergkamp ou Henry.[19] O resultado foi de 0-2, sendo Valerón e Naybet os autores dos tantos, e significou o pase matemático aos cuartos de final, por segundo ano consecutivo.[19] O seu rival nos cuartos foi o Manchester, ao que xa se enfrontara na primeira fase, pero nesta ocasión os resultados foron opostos. O Manchester gañou na ida en Riazor por 0-2, cun gran gol de David Beckham e outro de Van Nistelrooy, e conseguiu tamén a vitoria en Old Trafford, esta vez por 3-2, con dous tantos de Solskjær e un de Giggs.[20][21]

Na tempada 2002/03 iniciou a Liga de Campións xogando contra o Bayern de Múnic no Estadio Olímpico de Múnic. Impúxose o equipo coruñés por 2-3, cun triplete de Roy Makaay, e entrou na historia como o primeiro equipo español en derrotar ao Bayern no seu estadio.[22] Gañou tamén ao Lens en Riazor, ao Bayern tamén en Riazor e ao Milan en San Siro, clasificándose para a seguinte fase na segunda posición, empatado a puntos co primeiro, o Milan. Na segunda fase quedou encadrado no Grupo D, xunto coa Juventus, o Manchester United e o FC Basel. Logrou sete puntos de nove posibles en Riazor, cun empate contra a Juve e vitorias contra Manchester e Basel, pero non puido sumar ningún punto fóra da casa. O equipo inglés ocupou a primeira praza final, con 13 puntos, mentres que os outros tres remataron nun triplo empate a sete puntos, ocupando o Deportivo o último posto.[23]

Ás portas da final continental

[editar | editar a fonte]

Na tempada 2003/04 o Deportivo da Coruña rexistrou a mellor participación europea da súa historia. A diferenza das tempadas anteriores, nas que lograra a clasificación como campión ou subcampión de liga, esta vez fíxoo como terceiro, polo que tivo que disputar unha rolda previa contra o Rosenborg, ao que superou tras empatar a ceros no Lerkendal Stadion e gañar pola mínima en Riazor, cun tanto de Albert Luque. Xa na fase de grupos, entrou no grupo C, con AEK, PSV e Monaco.

O seu primeiro partido foi contra o AEK no Apostolos Nikolaidis de Atenas, onde se adiantou rapidamente o equipo galego cun gol de Pandiani, ata que preto do final empatou o equipo de Dušan Bajević por medio de Tsiartas.[24] A continuación o Deportivo afrontou dous partidos seguidos en Riazor, logrando dúas vitorias: 2-0 contra o PSV de Guus Hiddink, con tantos de Sergio e Pandiani, e 1-0 contra o Monaco de Didier Deschamps, con gol de Tristán.[25][26] O 5 de novembro de 2003, no estadio Lois II de Mónaco, o Deportivo sufriu a súa maior derrota en competición europea e unha das maiores da súa historia en calquera competición, encaixando un 8-3 contra o Monaco. Catro dos goles monegascos anotados por Dado Pršo, que celebraba ese día o seu 29º aniversario, mentres que os demais foron obra de Jérôme Rothen, Ludovic Giuly, Jaroslav Plašil e Édouard Cissé.[27][28] Con todo, o equipo repúxose e no seguinte encontro venceu ao AEK por 3-0, anotando Héctor, Valerón e Luque.[29] O derradeiro partido da primeira fase foi contra o PSV no Philips Stadion de Eindhoven. O Deportivo chegou ao encontro con 10 puntos, empatado co Monaco e con tres puntos de vantaxe sobre o PSV. Os neerlandeses precisaban gañar por 2-0 ou por máis de tres goles en caso de que os galegos marcasen. Adiantouse o PSV con dous goles de De Jong e Robben, que deixaban ao Deportivo virtualmente eliminado da competición. Irureta introduciu entón un cambio ofensivo, substituíndo a Sergio por Luque, e no primeiro balón que tocou, o catalán anotou un gol dende 35 metros que obrigaba ao equipo neerlandés a anotar tres goles máis.[30] O partido rematou despois de que Pandiani e De Jong marcasen un gol máis para cada equipo, e o Deportivo clasificouse segundo por detrás do Monaco.

O Estadio Municipal de Riazor, na Coruña, no que o Deportivo xoga os seus partidos como local.

Para esta edición da Liga de Campións, a UEFA suprimiu a segunda fase de grupos, recuperando os oitavos de final da antiga Copa de Europa,[31] e o Deportivo quedou emparellado coa Juventus de Lippi. O primeiro partido xogouse en Riazor e rematou con vitoria galega por 1-0, despois de que Luque rematase cunha volea un mal despexe de Thuram e superase a Buffon.[32] Dúas semanas despois, no Stadio delle Alpi de Turín, un solitario gol de Pandiani serviu para certificar o pase aos cuartos de final por terceira vez na historia do club. O seguinte rival foi outro equipo italiano, o Milan de Carlo Ancelotti, vixente campión de Europa. A ida en San Siro acabou 4-1 para os italianos, a pesar do gol de Pandiani no minuto 11, que foi remontado con dous tantos de Kaká, un de Shevchenko e outro de Pirlo. Dúas semanas despois, o 7 de abril de 2004, o partido de volta en Riazor converteuse nun dos encontros máis lembrados da historia do club e da Liga de Campións, pois o Deportivo logrou unha remontada que parecía case imposible, eliminando ao Milan cun 4-0, tralos goles conseguidos por Pandiani, Valerón, Luque e o capitán Fran.[33][34][35]

O Deportivo acadou así por primeira e única vez na súa historia as semifinais da Liga de Campións, onde se enfrontou ao FC Porto, adestrado por José Mourinho. O partido de ida no Estádio do Dragão acabou con empate a cero, e co polémico cartón vermello amosado polo árbitro Markus Merk ao defensa deportivista Jorge Andrade, por dar un suave golpe co pé ao seu compañeiro da selección portuguesa e amigo Deco.[36][37] Deste xeito o Deportivo non puido contar co portugués para o partido de volta en Riazor, e tampouco con Mauro Silva, este último sancionado por acumulación de cartóns amarelos. O partido de volta decidiuse no minuto 60, despois de que César derribase a Deco na área e Pierluigi Collina asubiase penalti. Molina non puido deter por pouco o lanzamento do brasileiro Derlei, que cruzou a portería e deixou ao Deportivo ás portas da súa primeira final continental.[38][39]

Decaemento

[editar | editar a fonte]

A partir da tempada 2004/05 o club padeceu un empeoramento dos seus resultados. Esa campaña foi a quinta consecutiva disputando a Liga de Campións, á accedeu despois de superar ao Shelbourne irlandés na fase previa. Con todo, os braquiazuis non conseguiron ningunha vitoria na fase de grupos, tampouco ningún gol, e sufriron unha nova goleada por parte do Monaco, que conseguiu un 0-5 en Riazor.[40] O Deportivo sumou só dous puntos, en senllos empates a cero co Olympiacos en Riazor e co Liverpool en Anfield.[41][42]

Na tempada seguinte o club da Coruña só puido acceder á Copa Intertoto, ao acabar a liga na oitava praza. Entrou na segunda rolda e eliminou sucesivamente ao Budućnost Podgorica, ao Slaven Belupo e ao Newcastle, acadando a final, na que se enfrontou a dobre partido ao Olympique de Marsella na busca dun billete para a Copa da UEFA. Na ida en Riazor a vitoria foi para o Deportivo por 2-0, con goles de Rubén Castro e Iván Carril, pero na volta no Vélodrome os franceses gañaron 5-1, con tantos de Ribéry, Méïté, Niang (2) e Oruma.[43]

Regreso á UEFA

[editar | editar a fonte]
Formación do Deportivo da Coruña contra o CSKA en Moscova en 2008.

Tras uns anos sen presenza en Europa, o Deportivo regresou en 2008 á Copa Intertoto, xa cun novo formato. Accedeu en terceira rolda, onde venceu ao Bnei Sakhnin israelí, logrando así o pase á segunda rolda clasificatoria da Copa da UEFA. Nesta derrotou ao Hajduk Split croata e conseguiu a clasificación para a UEFA case unha década despois.[44] Na primeira rolda da competición o seu rival foi o Brann noruegués. No partido de ida no Brann Stadion de Bergen, gañou o equipo local por 2-0, con goles de Bjarnason e Solli, mentres que na volta o resultado foi o mesmo, pero con vitoria do Deportivo, con dous tantos de Colotto.[45][46] Tras unha prórroga sen goles, a eliminatoria foi á quenda de penaltis, onde Aranzubía detivo tres lanzamentos e deu ao Deportivo o billete para a fase de grupos.[46]

Encadrado no grupo H, e con partidos a unha soa volta, o Deportivo comezou perdendo 3-0 contra o CSKA de Moscova no estadio Luzhniki de Moscova, con dous goles de Dzagoev e un de Vágner Love.[47] A continuación gañou por 3-0 ao Feyenoord de Makaay en Riazor, cun gol de Lopo, outro de Guardado e outro de Hofland en propia meta.[48] No terceiro encontro empatou a un gol co Lech Poznań en Polonia, xogándose o pase á seguinte rolda no cuarto e último partido, contra o Nancy na Coruña.[49] Un gol de Bodipo no último cuarto do partido clasificou ao club galego no segundo lugar do grupo.[50] O rival do Deportivo en dezaseisavos de final foi o Aalborg dinamarqués. O partido de ida disputouse no Energi Nord Arena de Aalborg, e o equipo branco e vermello deixou encamiñada a eliminatoria cun 3-0, con dous goles de Due e un de Jakobsen.[51] O 26 de febreiro de 2009 en Riazor, o Deportivo disputou o seu derradeiro partido europeo ata a data, volvendo perder contra o equipo danés. A pesar do gol inicial de Sergio, o Aalborg remontou con tres goles obra de Shelton, Johansson, Enevoldsen, e deixou ao club galego fóra da competición.[52]

Balance

[editar | editar a fonte]
Competición PX PG PE PP GF GC Dif % G
Liga de Campións 62 25 17 20 78 79 −1 40.32
Recopa de Europa 8 4 2 2 14 3 +11 50.00
Copa da UEFA 32 14 5 13 43 36 +7 43.75
Copa Intertoto 10 8 0 2 18 10 +8 80.00
Total 112 51 24 37 153 128 +25 45.54

Resultados

[editar | editar a fonte]
Tempada Competición Rolda Club Local Visitante Total
1993-94 Copa da UEFA 1ª rolda Dinamarca Aalborg 5–0 1–0 5–1
2ª rolda Inglaterra Aston Villa 1–1 0–1 2–1
3ª rolda Alemaña Eintracht Frankfurt 0–1 1–0 0–2
1994-95 Copa da UEFA 1ª rolda Noruega Rosenborg 4–1 (pro) 1–0 4–2
2ª rolda Austria Tirol Innsbruck 4–0 2–0 4–2
3ª rolda Alemaña Borussia Dortmund 1–0 3–1 (pro) 2–3
1995-96 Recopa de Europa 1ª rolda Chipre APOEL 8–0 0–0 8–0
2ª rolda Turquía Trabzonspor 3–0 0–1 4–0
Cuartos de final España Real Zaragoza 1–0 1–1 2–1
Semifinais Francia Paris Saint-Germain 0–1 1–0 0–2
1997-98 Copa da UEFA 1ª rolda Francia Auxerre 1–2 0–0 1–2
1999–00 Copa da UEFA 1ª rolda Noruega Stabæk 2–0 1–0 2–1
2ª rolda Francia Montpellier 3–1 0–2 5–1
3ª rolda Grecia Panathinaikos 4–2 1–1 5–3
4ª rolda Inglaterra Arsenal 2–1 5–1 3–6
2000-01 Liga de Campións 1ª fase de grupos Grecia Panathinaikos 1–0 1–1 1º
Alemaña Hamburgo 2–1 1–1
Italia Juventus 1–1 0–0
2ª fase de grupos Francia Paris Saint-Germain 4–3 1–3 1º
Italia Milan 0–1 1–1
Turquía Galatasaray 2–0 1–0
Cuartos de final Inglaterra Leeds United 2–0 3–0 2–3
2001–02 Liga de Campións 1ª fase de grupos Grecia Olympiacos 2–2 1–1 1º
Inglaterra Manchester United 2–1 2–3
Francia Lille 1–1 1–1
2ª fase de grupos Inglaterra Arsenal 2–0 0–2 2º
Alemaña Bayer Leverkusen 1–3 3–0
Italia Juventus 2–0 0–0
Cuartos de final Inglaterra Manchester United 0–2 3–2 2–5
2002–03 Liga de Campións 1ª fase de grupos Alemaña Bayern de Múnic 2–1 2–3 2º
Italia Milan 0–4 1–2
Francia Lens 3–1 3–1
2ª fase de grupos Italia Juventus 2–2 3–2 4º
Inglaterra Manchester United 2–0 2–0
Suíza Basel 1–0 1–0
2003–04 Liga de Campións 3ª rolda de clasificación Noruega Rosenborg 1–0 0–0 1–0
Fase de grupos Grecia AEK Athens 3–0 1–1 2º
Países Baixos PSV Eindhoven 2–0 3–2
Francia Monaco 1–0 8–3
Oitavos de final Italia Juventus 1–0 0–1 2–0
Cuartos de final Italia Milan 4–0 4–1 5–4
Semifinais Portugal Porto 0–1 0–0 0–1
2004–05 Liga de Campións 3ª rolda de clasificación Irlanda Shelbourne 3–0 0–0 3–0
Fase de grupos Grecia Olympiacos 0–0 1–0 4º
Francia Monaco 0–5 2–0
Inglaterra Liverpool 0–1 0–0
2005 Copa Intertoto 2ª rolda Serbia e Montenegro Budućnost Podgorica 3–0 2–1 4–2
3ª rolda Croacia Slaven Belupo 1–0 0–3 4–0
Semifinais Inglaterra Newcastle United 2–1 1–2 4–2
Final Francia Olympique de Marsella 2–0 5–1 3–5
2008–09 Copa Intertoto 3ª rolda Israel Bnei Sakhnin 1–0 1–2 3–1
Copa da UEFA 2ª rolda de clasificación Croacia Hajduk Split 0–0 0–2 2–0
1ª rolda Noruega Brann 2–0 2–0 2–2 (3–2 p.)
Fase de grupos Rusia CSKA Moscova — 3–0 2º
Países Baixos Feyenoord 3–0 —
Polonia Lech Poznań — 1–1
Francia Nancy 1–0 —
Dezaseisavos de final Dinamarca Aalborg 1–3 3–0 1–6

Estatísticas

[editar | editar a fonte]

Xogadores con máis partidos

[editar | editar a fonte]
Xogador Liga de Campións Recopa Copa da UEFA Intertoto Total
España Valerón 48 0 10 8 66
Galicia Fran 43 6 17 0 66
España Romero 50 0 7 8 65
Scaloni 52 0 5 7 64
Mauro Silva 43 2 14 0 59
España Víctor 45 0 7 6 58
Naybet 46 0 10 0 56
España Sergio 39 0 9 7 55
España Molina 46 0 0 8 54
España Diego Tristán 45 0 0 5 50
España Manuel Pablo 31 0 10 9 50
Donato 26 7 17 0 50

Máximos goleadores

[editar | editar a fonte]
Xogador Liga de Campións Recopa Copa da UEFA Intertoto Total
España Diego Tristán 15 0 0 1 16
Países Baixos Makaay 12 0 3 0 15
Uruguai Pandiani 13 0 0 0 13
Bebeto 0 6 7 0 13
Djalminha 5 0 4 0 9
España Víctor 6 0 1 1 8
España Valerón 5 0 0 1 6
Donato 0 3 3 0 6
España Luque 5 0 0 0 5
Naybet 4 0 0 0 4
España Sergio 2 0 1 1 4
España Claudio 0 0 4 0 4
España Rubén Castro 0 0 0 4 4

Adestradores con máis partidos

[editar | editar a fonte]
Adestrador Liga de Campións Recopa Copa da UEFA Intertoto Total
España Irureta 62 0 8 0 70
Galicia Arsenio 0 0 12 0 12
España Lotina 0 0 10 2 12
Gales Toshack 0 8 0 0 8
España Joaquín Caparrós 0 0 0 8 8

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 "Os primeiros partidos do Deportivo ante un club estranxeiro cumpren 110 anos". Deportivo da Coruña. 16 de abril de 2021. Consultado o 29 de outubro de 2021. 
  2. ↑ "De sport". La Voz de Galicia (en castelán). 17 de abril de 1911. p. 1. 
  3. ↑ Rodríguez Cudeiro, Juan Luis (21 de xullo de 2021). "La intolerable decadencia del Teresa Herrera" (en castelán). Consultado o 29 de outubro de 2021. 
  4. ↑ "Aalborg, un viejo conocido del Deportivo que trae buenos recuerdos a Riazor" (en castelán). 19 de decembro de 2008. Consultado o 29 de outubro de 2021. 
  5. ↑ 5,0 5,1 "El Aalborg quiere venganza ante el Depor". UEFA (en castelán). 7 de xaneiro de 2009. Consultado o 29 de outubro de 2021. 
  6. ↑ Rodriguez Cudeiro, Juan Luis (18 de febreiro de 2009). "Cuando el deportivismo cruzó Europa en coche". El País (en castelán). Consultado o 29 de outubro de 2021. 
  7. ↑ Aguiar, Iván (15 de abril de 2014). "El día de la crueldad alemana" (en castelán). Consultado o 29 de outubro de 2021. 
  8. ↑ "El Apoel saca brillo al Deportivo" (en castelán). 29 de setembro de 1995. Consultado o 29 de outubro de 2021. 
  9. ↑ "El último minuto destroza al Deportivo". El País (en castelán). 5 de abril de 1996. Consultado o 29 de outubro de 2021. 
  10. ↑ "El sueño europeo del Deportivo se desvaneció en París". La Región (en castelán). 19 de abril de 1996. Consultado o 29 de outubro de 2021. 
  11. ↑ "Arsenal - Deportivo 1999". UEFA (en inglés). Consultado o 30 de outubro de 2021. 
  12. ↑ "Un gol de Naybet da al Dépor su primer punto en la «Champions»". La Voz de Galicia (en castelán). 13 de setembro de 2000. Consultado o 31 de outubro de 2021. 
  13. ↑ "Empieza el día con el Deportivo 2-1 Hamburgo" (en castelán). 6 de abril de 2020. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  14. ↑ Hermida, Xosé (8 de marzo de 2001). "Heroica remontada del Deportivo ante el PSG (4-3)". El País (en castelán). Consultado o 3 de novembro de 2021. 
  15. ↑ "15 años de una remontada histórica" (en castelán). 7 de marzo de 2016. Consultado o 3 de novembro de 2021. 
  16. ↑ "Leeds sacó importante ventaja" (en castelán). 4 de Abril de 2001. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  17. ↑ Hermida, Xosé (5 de abril de 2001). "El Deportivo se deshace". El País (en castelán). Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  18. ↑ "Gran partido, mal resultado." (en castelán). 17 de abril de 2001. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  19. ↑ 19,0 19,1 Bouzas, Fabián (12 de marzo de 2018). "La obra magna que silenció Highbury". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  20. ↑ "Beckham y Van Nistelrooy envían al Dépor al infierno (0-2)" (en castelán). 3 de abril de 2002. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  21. ↑ "El Deportivo no pudo rebelarse contra la lógica". El Mundo (en castelán). 11 de abril de 2002. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  22. ↑ Hermida, Xosé (19 de setembro de 2002). "El Depor destroza el mito del Bayern". El País (en castelán). Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  23. ↑ "El Dépor dice adiós a Europa". La Voz de Galicia (en castelán). 19 de marzo de 2003. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  24. ↑ "AEK - Deportivo 2003". UEFA (en inglés). Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  25. ↑ Jiménez, José Luis (1 de outubro de 2003). "Pandiani y Sergio despachan al PSV en una noche gris del Dépor". ABC (en castelán). Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  26. ↑ Hermida, Xosé (22 de outubro de 2003). "El Depor sufre ante la escuela francesa". El País (en castelán). Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  27. ↑ "El Depor sufre una escandalosa humillación en Mónaco". Cadena SER (en castelán). 5 de novembro de 2003. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  28. ↑ "8-3: El Mónaco ridiculiza al Deportivo con una goleada de escándalo". ABC (en castelán). 6 de novembro de 2003. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  29. ↑ "El Depor supera el trauma y bate al AEK (3-0)". El País (en castelán). 25 de novembro de 2003. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  30. ↑ Bouzas, Fabián (4 de decembro de 2017). "El cañón que decidió la batalla de Eindhoven". La Voz de Galicia (en castelán). Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  31. ↑ "La UEFA decide cambiar el formato de la Liga de Campeones". As (en inglés). 11 de xullo de 2002. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  32. ↑ "El zurdazo que noqueó a la Juventus". La Voz de Galicia (en castelán). 25 de febreiro de 2015. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  33. ↑ "Cuando el EuroDépor humilló al todopoderoso Milan en Riazor" (en castelán). 7 de abril de 2019. Arquivado dende o orixinal o 02 de novembro de 2021. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  34. ↑ "Deportivo-Milán, la remontada que inspiró a toda Europa". As (en castelán). 7 de abril de 2020. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  35. ↑ Wilks, Mitchell (22 de maio de 2021). "The best Champions League games of all time - ranked" (en inglés). Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  36. ↑ "Una broma entre amigos cuesta la roja a Andrade". El País (en castelán). 22 de abril de 2004. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  37. ↑ "El árbitro del Oporto-Deportivo dice que Andrade merece la roja". ABC (en castelán). 23 de abril de 2004. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  38. ↑ González, Ángel (5 de maio de 2004). "El Oporto frustra el sueño del Depor". El Mundo (en castelán). Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  39. ↑ "13 años de la semifinal ante el Oporto" (en castelán). 4 de maio de 2017. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  40. ↑ "El Deportivo sucumbe ante el Mónaco (0-5)". El País (en castelán). 8 de decembro de 2004. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  41. ↑ Carvajal, Álvaro (15 de setembro de 2004). "El Deportivo se sumerge en el pesimismo". El Mundo (en castelán). Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  42. ↑ "El Deportivo empata en Anfield tras el acoso sin derribo local". La Voz de Galicia (en castelán). 19 de outubro de 2004. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  43. ↑ Hermida, Xosé (24 de agosto de 2005). "El Depor se hunde en el velódromo". El País (en castelán). Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  44. ↑ "El Depor gana en Split y jugará la UEFA". El Mundo (en castelán). 28 de agosto de 2008. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  45. ↑ "El Brann complica la eliminatoria al Dépor en Noruega". La Voz de Galicia (en castelán). 18 de setembro de 2008. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  46. ↑ 46,0 46,1 "Aranzubia mete al Depor en fase de grupos de la UEFA tras ganar al Brann por penaltis" (en castelán). 3 de outubro de 2008. Consultado o 2 de novembro de 2021. 
  47. ↑ "El Deportivo, abrumado en Moscú". El Mundo (en castelán). 23 de outubro de 2008. Consultado o 3 de novembro de 2021. 
  48. ↑ "El Feyenoord de Makaay se quita del medio en Riazor". Faro de Vigo (en castelán). 28 de novembro de 2008. Consultado o 3 de novembro de 2021. 
  49. ↑ "El Deportivo empata en Polonia y deja pendiente la clasificación (1-1)" (en castelán). 4 de decembro de 2008. Consultado o 3 de novembro de 2021. 
  50. ↑ "Un gol de Bodipo clasifica al Depor". UEFA (en castelán). 17 de decembro de 2008. Consultado o 3 de novembro de 2021. 
  51. ↑ "Due pone al Deportivo al borde del adiós". As (en castelán). 18 de febreiro de 2009. Consultado o 3 de novembro de 2021. 
  52. ↑ "El Aalborg desnuda al Depor". El País (en castelán). 26 de febreiro de 2009. Consultado o 3 de novembro de 2021. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Deportivo_da_Coruña_en_competicións_europeas&oldid=6904658»