Melón

Melón
	Casa do concello
Situación
Xentilicio	melonés
Xeografía
Provincia	Provincia de Ourense
Comarca	Comarca do Ribeiro
Poboación	1.123 hab. (2023)
Área	53,22 km²
Densidade	21,1 hab./km²
Entidades de poboación	2 parroquias
Política (2023 )
Alcalde	Emilio Luis Díaz (PSdeG)
Concelleiros	; PPdeG: 3; PSdeG-PSOE: 5; Outros: Veciñ@s: 1
	Eleccións municipais en Melón
Uso do galego (2011)
Galegofalantes	71,90%
Na rede
	melon.gal/
	v; c; e;
	[ editar datos en Wikidata ]

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Melón (homónimos).

Melón é un concello da provincia de Ourense, pertencente á comarca do Ribeiro. Segundo o padrón municipal (IGE) tiña en 2016 1 280 habitantes, dos que 667 son mulleres e 613 homes, nun descenso continuado de poboación desde 2012, cando tiña 1 479 habitantes.

Poboación[editar | editar a fonte]

Censo total	1.340 (2014)
Menores de 15 anos	58 (4.33 %)
Entre 15 e 64 anos	729 (54.4 %)
Maiores de 65 anos	553 (41.27 %)

Evolución da poboación de Melón Fontes: INE e IGE.

1900

1930

1950

1981

2004

2009

2011

2012

2013

2014

2015

2016

2017

2018

2019

2020

2021

2022

2023

3.324

3.408

3.315

2.299

1.552

1.545

1.475

1.479

1.396

1.340

1.293

1.280

(Os criterios de rexistro censual variaron entre 1900 e 2004, e os datos do INE e do IGE poden non coincidir.)

Xeografía[editar | editar a fonte]

O concello ten 53,2 km². Limita ao norte cos concellos de Avión e Carballeda de Avia, ao sur co da Cañiza (da provincia de Pontevedra), ao oeste con A Arnoia e Ribadavia e ao oeste con Covelo (tamén da provincia de Pontevedra). Polo concello pasa a autovía A-52 que une Vigo e Ourense.

Historia[editar | editar a fonte]

A historia desta terra está fortemente vencellada ao da mosteiro de Melón, fundado en 1158 por monxes da orde do Císter chegados de Clairvaux comandados polo abade Giraldo.

Entre o patrimonio arquitectónico, amais das ruínas do mosteiro (declarado Monumento Histórico-Artístico en 1931), destaca a igrexa parroquial de Quins (finais do século XVI, pertencente á orde do Císter) e o peto de ánimas de Codesás, construído en 1856 e de gran devoción popular.