François Mauriac

François Mauriac
Nacemento	11 de outubro de 1885
	Bordeos
Falecemento	1 de setembro de 1970
	París
Soterrado	Vémars
Nacionalidade	Francia
Relixión	catolicismo
Alma máter	École des Chartes
Ocupación	escritor, xornalista, poeta, novelista, dramaturgo, guionista, crítico literario e biógrafo
Cónxuxe	Jeanne Mauriac
Fillos	Claude Mauriac, Luce Mauriac, Claire Mauriac e Jean Mauriac
Irmáns	Pierre Mauriac e Raymond Mauriac
Coñecido por	Thérèse Desqueyroux
Premios	Premio Nobel de Literatura, Gran cruz da Lexión de Honor, Grande prémio de romance da Academia francesa e Prix Émile Augier
[ editar datos en Wikidata ]

François Mauriac, nado en Bordeos o 11 de outubro de 1885 e finado en París o 1 de setembro de 1970, foi un escritor francés gañador do Premio Nobel de Literatura en 1952.

Traxectoria

Naceu no seo dunha familia profundamente católica. Sendo novo quedou baixo a custodia da súa nai debido ao falecemento do seu pai. Estudou bacharelato en Cauderan cos marianistas e logo licenciouse en Letras pola Universidade de Bordeos.

No ano 1906 trasladouse a París, onde escribe o seu primeiro libro de versos Les mains jointes, cinco anos máis tarde escribiu a súa primeira novela O neno cargado de cadeas.

Participou como soldado durante a primeira guerra mundial, onde enfermou gravemente. En 1933 foi nomeado membro da Academia Francesa. Durante a Guerra civil española, simpatizou co bando republicano e despois ao estalar a segunda guerra mundial formou parte da Resistencia francesa contra a invasión nazi. Editou as revistas Les Lettres Francaises e Le Cahier Noir, nas que denunciaba e criticaba as torturas e asasinatos cometidos contra os patriotas franceses.

Ao finalizar a guerra realizou unha segunda incursión no teatro, pero do mesmo xeito que ocorreu coa primeira Asmodée (1938), non tivo o mesmo éxito que as súas novelas. Colaborou co xornal conservador Le Figaro, para pasar máis tarde ao recentemente creado L'Express. O seu apoio nas súas páxinas ao xeneral Charles de Gaulle fíxolle pórse a mal cos seus compañeiros polo que volveu a Le Figaro. Anos máis tarde debido á súa defensa da causa alxeriana, recibiu ameazas da organización terrorista de extrema dereita OAS.

Obras

• Les mains jointes
• O neno cargado de cadeas
• Le baiser au lépreux 1922
• Genitrix 1923, (trama localizada en Langon)
• Le Désert de l'amour 1925
• Thérèse Desqueyroux 1927
• Le Nœud de vipères 1932
• Le mystère Frontenac 1933
• Asmodée 1938

Entre as súas últimas obras atópanse tres libros de memorias:

• Mémoires intérieurs 1959
• Nouveaux mémoires intérieurs 1965
• Mémoires politiques 1967
• Un adolescent d'autrefois 1969