Seu pai era organista nunha aldea polaca e súa nai era de orixe nobre. Ambos querían que Władysław se fixese sacerdote, pero este tivo outros proxectos. Deixou a escola e desempeñou diversos oficios (actor de teatro, maquinista de ferrocarril), cambiando con frecuencia de lugar de residencia. Viaxou moito por Polonia e a través de Europa, pero a súa paixón sempre foi a literatura. Pertenceu á corrente literaria Polonia Nova.
A máis coñecida das súas novelas, Chłopi (Os labregos), 1904-1909), dividida en catro partes que levaban os nomes das estacións do ano, foi o seu principal aval para conseguir o premio Nobel en 1924, a pesar de que Stefan Zeromski era considerado un mellor candidato para que un escritor en lingua polaca obtivera este premio, pero este era profundamente anti-alemán.
