Refraneiro galego sobre o burro

Engadir ligazóns
Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Ben vai a vella na burra cando é súa
O burro ó sol fai sombra
Artigo principal: O burro na cultura popular galega.
  • Á burra e á muller polo pico lles entra a fermosura.
  • Á burra e á muller, a paus hainas que tanguer.
  • A burro froxo, arrieiro tolo que lle malle o lombo.
  • A burro morto, cebada ó rabo.
  • A burro novo, aparello vello.
  • A burro pardo, arrieiro arroutado.
  • A burro vello, a millor cebada e o pior aparello.
  • A burro vello, albarda nova.
  • A burro vello, múdalle o alimento e darache o pelexo.
  • A burro vello, pouco verde.
  • A carne de burro non é transparente.
  • A carne de man a calquera burro ña dan.
  • A conta do burricón comémo-lo requeixón [1].
  • A conta dos burros comen os agudos [2].
  • Á muller beilar e ao burro ornear, o diaño debeillo ensiñar [3].
  • A vergonza era verde e comeuna un burro.
  • Alá vai, alá vai, o burro tras da nai [2].
  • Alá vai, alá vai, o burro tras de súa nai.
  • Arrieiro rabudo, malla na albarda e malla no burro.
  • As amatas do meu burro fixeron de min albeitar.
  • Asegún sea o burro ten que ser a albarda.
  • Asno morto, a cebada ó rabo.
  • Bachiller en artes, burro en todas partes.
  • Ben burro é quen burro ten, pero inda é máis burro quen, podendo, non o ten.
  • Ben burro é quen tendo burro viaxa a pé.
  • Ben sabe o burro onde ornea.
  • Ben sabe o burro onde ornea, cando quer el ornear.
  • Ben vai a vella na burra cando é súa [4].
  • Boi corvo, burro combo e cabalo fondo.
  • Burra vella non aprende andadura e, se a aprende, pouco lle dura.
  • Burro cargado de ouro consígueo todo.
  • Burro de moitos, cómeno os lobos.
  • Burro lavado, xabrón perdido.
  • Burro pexado non salta valado.
  • Burro que entra na leira allea, sairá dela carregado de leña.
  • Burro sexa quen con burro leirea.
  • Burro sexa quen ser burro queira.
  • Burro sexa quen a burro protexa.
  • Burro vello tamén quer a sua cebada.
  • Cando está o pelexo á porta sinal de que a burra é morta.
  • Cando nace a vasoira nace o burro que a roa.
  • Cando o burro pode, a burra non quer.
  • Cando o burro vén ó lugar, todos o queren montar.
  • Cando todos che digan que es burro, ornea.
  • Cando un burro ornea o outro baixa a orella.
  • Cando un burro ornea, sempre hai outro que escoucea.
  • Canto máis burro, máis peixe.
  • Chanzas con burros acaban en couces.
  • Contos de probes, peidos de burras vellas.
  • Cos burros viven os agudos.
  • Cousas de burros acaban en couces.
  • Dame un maridiño rico, aínda que sexa un borrico.
  • De burro abaixo non hai pior besta.
  • De burro para baixo non hai besta de menos monta.
  • De Lugo, nin boa besta nin bo burro.
  • De Lugo, nin boa besta nin bo burro, mais montadores, os millores.
  • De pequeno, rei; de mozo, capitán; de casado, burro; e de vello, can.
  • De pequeno, rei; de mozo, galán; de casado, burro; e de vello, can.
  • Deixade ao mestre, ainda que sexa un burro.
  • Des que a besta vai no po, xó, burra, xó!.
  • Des que o burro entra no illó, ¡xo burro, xo!
  • Dixo o burro ó mulo: arre alá, orelludo.
  • Díxolle o burro ás coles: 'pax vobis'.
  • Díxolle o burro o mulo: tírate alá, orelludo.
  • Do burro abaixo non hai menos besta.
  • Dous Xans e un Pedro fan esta-lo burro quedo.
  • É como os burros da Limia, que apañan o viño e beben auga.
  • En Lugo, nin boa besta nin bo burro.
  • En marzo, nin o rabo do burro mollado.
  • Este mundo é un fandango, e quen nono baila é un asno.
  • Fainas o burro e págaas a albarda.
  • Hai cabalos tolos e burros cordos [5].
  • Hai moitas burras do mesmo pelo.
  • Hai moitos burros da mesma cor do coiro.
  • Hai moitos burros do mesmo pelo.
  • Home casado, burro escarallado.
  • Home casado, burro estropeado.
  • Home casado: home pretudo, xordo coma un mudo e orellas coma un burro.
  • Home mozo que non troula, nin fuma, nin xoga, nin bebe, nin bica, nin cuspe no curro, máis que home é burro [6].
  • Home que non troula, nin fuma, nin xoga, nin bebe, nin bica, nin cuspe no curro, máis ca home é burro.
  • Ir a cabalo do burro, e andar ó seu precuro [4].
  • Ir cabaleiro no burro, e andar ó seu precuro [4].
  • Ir por besta e volver por burro é un viaxe papudo [7].
  • Lavar a cabeza a un burro, gastar tempo e xabón.
  • Leite de cabra e leite de burra danse camiño da sepultura.
  • Mágoas alleas matan os burros [2].
  • Máis fácil é ó burro ornear que ó sabio responder.
  • Máis fácil é ó burro perguntar, que ó sabio responder.
  • Máis que cen de pardal, vale unha de asnal [8].
  • Máis val burro vivo que sabio morto.
  • Máis val un burro vivo que un cento mortos.
  • Máis val unha asnal ca cento de pardal.
  • Máis vale pequeno e agudo que grande e burro.
  • Maldicións de burro nunca ao ceo chegan.
  • Muller casada? burra e amolada.
  • Muller que do cuco fiou, ou era moi burra ou cucar desexou.
  • Na provincia de Lugo non hai boa besta nin bo burro, pero manteadores, dos millores.
  • Nin bo Pedro, nin bo burro negro, nin bo lameiro por riba do rego.
  • Nin bo Pedro, nin bo burro negro, nin bo lameiro por riba do rego, nin de sabugueiro un bo vencello, nin de cuñado un bo consello.
  • Nin burro orneante, nin home rallante.
  • Ningún burro se quedou calvo.
  • Non é o mel pra boca do burro [9].
  • Non está feito o mel pra boca de burro.
  • Non hai Pedro bo, nin burro negro, nin lameiro por riba do rego.
  • Non levarán por ben o burro á auga se el non ten gaña.
  • Non merques burro de recoeiro, nin cases con filla de mesoneiro.
  • Non poder dar no burro e dar na albarda.
  • Non se sabe o que pode ensinar á muller a bailar e ó burro a ornear.
  • Non tentes dar auga ó burro se non a quere.
  • O burriño de san Sadorniño cada día máis cativiño [10].
  • O burriño de Vicente ten a carga e non a sente.
  • O burriño de Xosé leva rabo e non o ve.
  • O burro diante, pra que a recua non se espante.
  • O burro diante, pra que non se espante.
  • O burro do vilán é mulo no vran.
  • O burro do xitano, en vendo o pan alonga o paso [11].
  • O burro do xitano, en vendo o pau alonga o paso.
  • Ó burro e ó carro, a carga ó rabo.
  • O burro non anda senón coa albarda e a carga.
  • O burro ó sol fai sombra.
  • O burro pequeniño sempre é borriquiño.
  • O burro que máis traballa, máis axiña cansa.
  • O burro que moito carga, logo rompe o aparello.
  • O burro sofre a carga, mais non a sobrecarga.
  • O burro traseiro que zarre o boqueiro.
  • O can oubea e o burro ornea [12].
  • O día que me casei, un burriño aluguei [13].
  • O fillo do burro ben sabe ornear [14].
  • O home cuco vive do home burro.
  • O home, cando é rapaz é rei; de mozo, capitan; de casado, burro, e de vello can.
  • O home, de meniño rei, de mozo, galán, de casado, burro, e de vello can.
  • O primeiro de abril van os burros a onde non deben ir [15].
  • O que burro vai á Roma, burro vén á volta.
  • O que che é burro tanto é eiquí como en Lugo.
  • Ó que é burro, Diolo mate.
  • O que é burro, tanto é aquí como en Lugo.
  • O que é burro, verte as papas.
  • O que está acolleito cando chove, é ben parvo se se move; e se se molla, é ben burro se se anoxa.
  • O que nace burro, burro morre.
  • Ó que o burro gaba, tal fillo lle naza.
  • O que ós vinte non é home e ós corenta non é rico, ten algo de borrico.
  • O que ós vinte non é home, ós trinta non se casa, ós cuarenta non ten casa e ós cincuenta non é rico, ¡arre borrico!
  • O que perde o burro e atopa a albarda, xa non sofre tanta perda.
  • O que se para ó lado do fuso, ou é burro ou non ten uso.
  • O que ten besta e anda a pé, ben burro é [7].
  • O que ten besta e anda a pé, máis besta é [7].
  • O que ten burro e vai a pé, ben burro é.
  • O que vive probe e morre rico, é ben borrico.
  • Onde burros andan, alí escoucean.
  • Onde cai o burro dánselle os paus.
  • Onde canta un crego e ornea un burro, alí nunca falta un peso duro [16].
  • Onde canta un crego, moe un muíño e ornea un burro, nunca faltará un duro.
  • Onde os burros andan, alí escoucean.
  • Onde vai o burro vai a albarda.
  • ¿Onde vas Sindo? A levar este burro ao pilón.
  • Orneos de burro non chegan ó ceo.
  • Polo san Pedro, burro quedo.
  • Polo San Pedro, o burro quedo.
  • Polo san Xoán, calquera burro gaña o pan.
  • Por algo Deus non lle deu cornos ós burros.
  • Por culpa do burro mallan na albarda.
  • Por non andar, ornear.
  • Porque un burro dea un couce non se lle ha corta-la pata.
  • Posto no burro, atura-las azoutas.
  • Prá boca do burro non se fixo o mel.
  • Prós enfermos do peito, o leite de burra é remedio feito.
  • Que queira que non queira, o burro ha de ir á feira.
  • Quen a burros favorece, couces merece.
  • Quen ós vinte anos non se casa, i ós trinta non ten casa, i ós corenta non é rico, ese é un borrico [17].
  • Quen perde o burro e atopa a albarda, iso gaña.
  • Quen ten burro e non vai nel, máis burro é el.
  • Se che dixeren dous que es burro, ornea.
  • Se non fora polo rabo empreñaba a burra.
  • Se os burros ornean moito, non sairás enxoito.
  • Se tódolos burros trouxeran albarda, os albardeiros moito gañaban.
  • Segundo sexa o burro, ten que ser a albarda.
  • Tres Xans e un Pedro fan estar o burro quedo.
  • Turra, turra, Xan, pola burra. Pedro non quero que son caballero.
  • Val máis burro ser, que con burros debater.
  • Val máis pequeno agudo que grande e burro.
  • Vale máis cativo agudo que grande burro.
  • Vale máis pan duro, que consello de burro [18]
  • Vezouse o burro nas verzas, e non deixou verdes nin secas.
  • Xogan os burros e páganas os arrieiros.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ Saudade nº 3, maio 1943, 24-25. No orixinal: comémolo.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Saudade nº 3, maio 1943, 24-25.
  3. ↑ Eladio Rodríguez González, s. v. muller.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Eladio Rodríguez González, s. v. ir.
  5. ↑ Eladio Rodríguez González, s. v. cabalo.
  6. ↑ Eladio Rodríguez González, s. v. home.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Eladio Rodríguez González, s. v. besta.
  8. ↑ Eladio Rodríguez González, s. v. pardal.
  9. ↑ Eladio Rodríguez González, s. v. mel.
  10. ↑ San Sadurniño, 19 de novembro.
  11. ↑ Probable erro por pau.
  12. ↑ Eladio Rodríguez González, s. v. can.
  13. ↑ Di a muller.
  14. ↑ Eladio Rodríguez González, s. v. fillo.
  15. ↑ Por Ourense, as bromas do día dos inocentes non se celebran o 28 de decembro senón o primeiro de abril (día das petas). Elixio Rivas Quintas (1978).
  16. ↑ Eladio Rodríguez González, s. v. crego.
  17. ↑ Eladio Rodríguez González, s. v. ano.
  18. ↑ Eladio Rodríguez González, s. v. pan.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • ANÓNIMO: Saudade. Verba Galega nas Américas, México 1942-1953. Ed. facsímile do Centro do Ramón Piñeiro 2008.
  • RIVAS QUINTAS, Elixio: Frampas, contribución al diccionario gallego, CEME, Salamanca 1978.
  • RODRÍGUEZ GONZÁLEZ, Eladio: Diccionario enciclopédico gallego-castellano, Galaxia, Vigo 1958-1961.
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Refraneiro_galego_sobre_o_burro&oldid=5744439»